Να είσαι λέει ΜΟΥΣΙΚΗ για 50 χρόνια Rolling Stone

ΜΟΥΣΙΚΗ Δέκα χρόνια πριν, όταν γιόρταζαν τα σαράντα χρόνια, και όλοι παραμιλούσαν, οι ίδιοι έκαναν περιοδεία χωρίς να δίνουν ιδιαίτερη σημασία. Άλλωστε όπως δήλωσε ο Jagger, δεν είναι το 1962 η αφετηρία για εμάς, ίσως γιατί δεν ήταν όλα τα μέλη στη θέση τους.

Οι Stones είναι και η πιο παρεξηγημένη μπάντα που γνωρίζω. Η παρουσία τους στα μεγάλα στάδια, τούς εξίσωσε με παρωχημένες μπάντες όπως οι Deep Purple, ενώ 2-3 χιτ που έγραψαν, όπως το Angie, και το Satisfaction αποτελούν τροχοπέδη για το σχήμα, γιατί κανείς δεν δίνει περαιτέρω σημασία. Και όμως. Αν ψάξει κανείς έστω και λίγο τον κατάλογο τραγουδιών τους θα ανακαλύψει πράγματα που δεν πίστευε ότι θα συναντήσει.

Η αφήγηση 50 χρόνων ιστορίας εύκολα οδηγεί σε αφελείς παρεκβάσεις που οδηγούν σε urban legends καταχρήσεων, κατακτήσεων και δακρύων. Αξίζει όμως να σταθούμε στο rock n’ roll. Και ακόμα περισσότερο στο είδος που το γέννησε. Και αν αναλογιστούμε ότι οι μπλουζίστες συνήθως πεθαίνουν στραπατσαρισμένοι, σε βαθύ γήρας, πάνω στη σκηνή, τότε καταλαβαίνει κανείς γιατί ο βιολογικός χρόνος δεν αφορά τους Rolling Stones.

Εκείνο που με γοητεύει, και γι’ αυτό παραμένω στη μουσική, είναι ότι ανακαλύπτω καινούργια πράγματα για αυτούς κάθε μέρα. Πρόσφατα έμαθα ότι ο Bill Wyman (μαζί τους στο μπάσο μόνο για τα πρώτα 30 χρόνια) ήταν ο άνθρωπος που επινόησε το άταστο μπάσο. Επίσης συχνά ξεχνάω τις υπέροχες ηχογραφήσεις που το σχήμα έκανε με τον Ry Cooder (Jammin’ with Edward) ή το υποτιμημένο ψυχεδελικό μεγαλείο του “Their Satanic Majesty’s Request” lp το οποίο ήταν η «απάντηση» τους στο “Sgt. Pepper’s” των Beatles.

Τώρα οι Rolling Stones ετοιμάζονται να δουλέψουν πάνω σε νέο υλικό. Έτσι ανακοίνωσε πρόσφατα ο Ron Wood, και έβαλε εκατομμύρια ακροατές ανά τον πλανήτη σε καθεστώς αναμονής. Η μηχανή κερδοφορίας είναι όντως καλοστημένη, όμως υπάρχει κάτι που μένει ανέπαφο σε όλα αυτά: Μια καλοπαιγμένη αισθησιακή μουσική, φτιαγμένη από παλιά υλικά και αυριανό κέφι.

Οι ίδιοι οι Stones εξηγούν ότι το να προσπαθούν να ξαναβρεθούν σε φόρμα για μια περιοδεία (δεδομένης και της παρόδου του χρόνου) είναι ανάλογη της ετοιμασίας αθλητών για μια Ολυμπιάδα, αλλά σε κάθε τέτοια περιοδεία, οι εμφανίσεις που σε κερδίζουν είναι εκείνες που βρίσκουν τη μπάντα σε μικρούς (πραγματικά μικρούς) χώρους να παίζει λιγότερο «σταδιακές» στιγμές του ρεπερτορίου της, και να υπενθυμίζει ότι “the blues had a baby and they named it rock ‘n’ roll”.


Θερινό ανάγνωσμα: Life, η αυτοβιογραφία του Κιθ Ρίτσαρντς σε μετάφραση Γιάννη Νένε (εκδ. Το Ροδακιό)

εμφάνιση σχολίων