Πατρίκιος: Εκεί σε Α' ΠΡΟΣΩΠΟ βρίσκει η ποίηση

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΑΝΑΡΩΤΙΕΣΑΙ ΓΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ
που για πρώτη φορά αντικρίζεις
για πράγματα χιλιοειπωμένα που έχουν πια περάσει
για πράγματα που ξαφνιάζουν κι ας γίνονται κάθε μέρα
για πράγματα που έλεγες δε θα συμβούν ποτέ
και τώρα συμβαίνουν μπρος στα μάτια σου
γι’ άλλα που επαναλαμβάνονται μ’ ελάχιστες παραλλαγές
για πράγματα που πουλιούνται
μόλις πιάσουν κατάλληλη τιμή

για πράγματα που σάπισαν με το πέρασμα του καιρού
ή που ήσαν σάπια απ’ την αρχή και δεν το έβλεπες
εκεί που απορείς για πράγματα που μπόρεσες να κάνεις
για πράγματα σοβαρά ή ανόητα που ρίσκαρες τη ζωή σου
για πράγματα σημαντικά που τα κατάλαβες αργότερα
για πράγματα που τα φοβήθηκες
κι απέφυγες ν’ αναλάβεις

για πράγματα που τα προγραμμάτισες και δε σου βγήκαν
γι’ άλλα που τα σχεδίασαν άλλοι και βγήκαν διαφορετικά
για πράγματα που σου έτυχαν χωρίς να τα περιμένεις
για πράγματα που μόνο τα ονειρεύτηκες
και κάποτε, μία στις χίλιες πραγματώθηκαν…

ΕΚΕΙ ΑΠΑΝΩ ΣΕ ΒΡΙΣΚΕΙ Η ΠΟΙΗΣΗ.
ΕΚΕΙ ΠΑΝΩ ΠΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΖΕΣΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ
πόσο ανοίχτηκες στους άλλους για να σε δεχτούν
πόσο επιδείχτηκες στο κοινό για να τους αρέσεις
πώς κλείστηκες τόσο πολύ για να προστατευτείς
σε τι έφταιξες σ’ εκείνους που σ’ απέρριψαν
για πόσο καιρό τ’ ανέβαλλες κι εσύ να τους απορρίψεις
πότε έδωσες ένα στήριγμα σε κάποιον που το χρειαζόταν
πότε εγκατέλειψες τον άνθρωπο που σε είχε ανάγκη

πόσο αντέδρασες όταν έβλεπες να πλουτίζουν
αυτοί που έλεγαν ότι μάχονται για τους φτωχούς
όταν άκουγες να δημηγορούν υπέρ των αδικημένων
εκείνοι που αδικούσαν έχοντας πάντα δίκιο
πόσο ενίσχυσες αυτούς που τους προσφέρθηκες
να σε δυναστεύουν

πόσο με τη δράση σου βοήθησες ν’ ανατραπούν
ως πότε απόλυτα δεχόσουν τις μονολιθικές αλήθειες
πόσο αντιπάλεψες την κάθε φορά ακράδαντή σου πίστη
για πόσο φερόσουν σαν πιστός ενώ πια δεν πίστευες
πόσο αφέθηκες στις παρορμήσεις σου, πόσο τις δάμασες
πόσο προχώρησε η γνώση σου, πόσο δοκιμάστηκε
ως πού κατόρθωσε να φτάσει η πράξη σου, πού στόμωσε
πόσο άργησες ή πόσο βιάστηκες για μια κρίσιμη
απόφαση…

ΕΚΕΙ ΑΠΑΝΩ ΣΕ ΒΡΙΣΚΕΙ Η ΠΟΙΗΣΗ.
Εκεί που αναγνωρίζεις πως δεν αγάπησες όσο σ' αγαπήσαν,
πως ήθελες την απόλαυση μόνο για να την ξαναγευτείς,
πως γύρευες περιπέτειες μόνο για να τις αφηγείσαι αργότερα,
πως μοιραζόσουν σε κομμάτια που λειτουργούσαν χωριστά,
αναζητώντας τον μεγάλο έρωτα στην πολλαπλή εκδοχή του,
πως κι αν τον συναντούσες είχες τόσα κενά, τόσες αντιδρομές,

που σε βασάνιζε πιο πολύ απ' ό,τι η απουσία του,
εκεί που τα χάνεις άμα ένα πάθος, ακόμη και φευγαλέο,
ανατρέπει όσα είχες σιγουρευτεί πως τα ελέγχεις,
που ψάχνεις να βρεις τι πράγματι έγινε,
και η αγνοημένη ηδονή μεταμορφώθηκε σε μίσος,
που δεν επιχειρείς να εξαγοράσεις, δεν αφήνεσαι να εξαγοραστείς,

που υποκύπτεις, εκλιπαρείς, τα δίνεις όλα χωρίς επιφυλάξεις,
που απαιτείς αποκλειστικότητα, βιαιοπραγείς από ζήλεια,
που όλα σου παραδίδονται άνευ όρων, βέβαια στην αρχή
εκεί που φτάνεις να πιστεύεις πως οι έρωτες,
μόνο μέσα στην επανάληψη μπορούν να επιζήσουν
κι απρόσμενα ένας έρωτας κορυφώνεται σε αγάπη
ενώ εσύ, το ίδιο απρόσμενα, προσπαθείς να πεις πως αγαπάς…
ΕΚΕΙ ΑΠΑΝΩ ΣΕ ΒΡΙΣΚΕΙ Η ΠΟΙΗΣΗ.


Τίτος Πατρίκιος (Αθήνα, 1928): Έλληνας ποιητής, πεζογράφος και μεταφραστής, της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς, που έχει τιμηθεί με το Ειδικό Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας το 1994.


Ακολουθήστε μας στο Instagram και στο Fb για να βλέπετε τα άρθρα που σας ενδιαφέρουν


Διαβάστε επίσης:
Μπόρχες: Τίποτα δε φεύγει
Θα πουν διάφορα
Ουίλλιαμς: Αυτό είναι ευτυχία

εμφάνιση σχολίων