Μάμφορντ: Τέχνη, οι Α' ΠΡΟΣΩΠΟ άνθρωποι μοιράζονται

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ H τέχνη, αν της δώσουμε τη μοναδική έννοια, με την οποία μπορούμε να την ξεχωρίσουμε απ' την τεχνική, είναι κατά κύριο λόγο το πεδίο του ανθρώπινου προσώπου· και ο σκοπός της τέχνης, έκτος από διάφορες παρεμπίπτουσες τεχνικές λειτουργίες που ενδέχεται να συνδέονται μ' αυτήν, είναι να διευ­ρύνει το πεδίο της προσωπικότητας, έτσι ώστε αισθήματα, συ­ναισθήματα, ψυχικές διαθέσεις και αξίες, στην ιδιαίτερη εξατομικευμένη μορφή με την οποία συναντώνται σ' ένα επί μέρους πρόσωπο, σε μιαν επιμέρους κουλτούρα, να μπορούν να μεταβιβάζονται με όλη τους την δύναμη και με όλο τους το νόημα σε άλλα πρόσωπα ή σε άλλες κουλτούρες.
 
Οι χαρακτηριστικοί τρόποι της τέχνης είναι η συμπάθεια και η συναισθηματική κατανόηση: να αισθάνεσαι μαζί, να αισθάνεσαι τον άλλον, τα πιο μύχια βιώματα των άλλων ανθρώπων. Το έργο τέχνης είναι το ορατό σιντριβάνι πόσιμου νερού, με το οποίο οι άνθρωποι μοιράζονται τις βαθιά κρυμμένες πηγές της εμπειρίας τους.
 
Η τέχνη προέρχεται από την ανάγκη του ανθρώπου να δημιουργήσει για λογαριασμό του, πέρα απ' όλες τις απαιτήσεις της απλώς ζωικής επιβίωσης, έναν κόσμο γεμάτο νόημα και αξία: από την ανάγκη του να στοχαστεί, να ενισχύσει και να προβάλει σε πιο μόνιμες μορφές εκείνα τα πολύτιμα κομμάτια της εμπειρίας του, που αλλιώς θα του ξέφευγαν υπερβολικά γρήγορα ή θα βούλιαζαν υπερβολικά βαθιά στο ασυνείδητό του και θα ήταν αδύνατον ν' ανακτηθούν.
 
Εξ αιτίας της προέλευσης και της επιδίωξής τους, τα νοήμα­τα της τέχνης είναι διαφορετικής τάξεως από τα διεργασιακά νοήματα της επιστήμης και της τεχνικής: συνδέονται, όχι με εξωτερικά μέσα και επιπτώσεις, αλλά με εσωτερικούς μετασχηματισμούς, και αν το έργο τέχνης δεν επιφέρει αυτούς τους εσωτερικούς μετασχηματισμούς, είναι είτε προχειροφτιαγμένο είτε νεκρό.
 
Οι τεχνικές επινοήσεις του ανθρώπου έχουν το παράλλη­λό τους σε οργανικές δραστηριότητες, τις οποίες εμφανίζουν και άλλα ζωντανά πλάσματα: οι μέλισσες χτίζουν κυψέλες σύμφωνα με τις βασικές αρχές της κατασκευαστικής μηχανικής, το η­λεκτροφόρο χέλι μπορεί να παραγάγει ηλεκτρικός σπινθήρες υ­ψηλής τάσης, η νυχτερίδα ανέπτυξε την δική της μορφή ραντάρ για νυχτερινές πτήσεις πολό νωρίτερα απ' τον άνθρωπο.
 
Οι τέ­χνες, όμως, αντιπροσωπεύουν μιαν ειδικά ανθρώπινη ανάγκη και βασίζονται σ' ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα, που έχει μόνον άνθρωπος: στην ικανότητα για συμβολισμό. Σε αντιδιαστολή προς τα ζώα, ο άνθρωπος δεν μπορεί απλώς ν' ανταποκρίνεται σε ορατά ή ακουστά σήματα· έχει, επί πλέον, την ικανότητα να κάνει αφαίρεση και αναπαράσταση μερών του περιβάλλοντός του, μερών της εμπειρίας του, μερών του εαυτού του, με την διαχωρίσιμη και διαρκή μορφή των συμβόλων.
 
Με τους ήχους, που βγαίνουν απ' το στόμα του στο ψέλλισμα του παιδιού, με τις εικόνες που τον στοιχειώνουν, διαχωρισμένες από τον εξωτερικό κόσμο, νύχτα και μέρα, τέλος, με πολλά άλλα διαφορετικά είδη ήχων, εικόνων, μορφών και δομών, ο άνθρωπος βρήκε τα μέσα να εσωτερικεύσει τον εξωτερικό κόσμο και να εξωτερικεύσει τον εσωτερικό του κόσμο. Πολύ πριν ο άνθρωπος επιτύχει την οποιαδήποτε αιτιακή διαίσθηση ή ορθολογική τάξη, πολύ πριν συλλάβει την λειτουργία των απρόσωπων δυνάμεων, είχε ανα­πτύξει, με τις τέχνες, ένα ιδιαίτερο μέσον, για να διαιωνίζει, ν' αναθυμάται και να μοιράζεται με άλλους την ουσιαστική πείρα τής ζωής του.
 
Και σήμερα ακόμα, δεν είναι πιθανόν χωρίς σημα­σία το γεγονός ότι ένα νήπιο αναπτύσσει αναγνωρίσιμες χειρονο­μίες και αρχίζει να ψελλίζει και να χρησιμοποιεί ερμηνεύσιμους ήχους-λέξεις συνήθως πριν αρχίσει ν' αρκουδίζει ή να βαδίζει: η λειτουργία της επικοινωνίας προηγείται από την λειτουργία της εργασίας και έχει απείρως μεγαλύτερη σημασία για την ανάπτυ­ξη της ανθρώπινης κοινωνίας.

Με τον τόνο και τον ρυθμό, οι λέξεις έγιναν ένας ιδιαίτερος δεσμός ανάμεσα σε μάνα και σε παιδί, ή ανάμεσα σε εραστές                            

Η σπουδαιότερη από τις συμβολικές λειτουργίες του ανθρώ­που είναι φυσικά η ομιλία· αλλά η ομιλία, όπως επισήμανε ο δα­νός φιλόλογος Ότο Γιέσπερσεν, ήταν πιθανόν μια πηγή συναι­θηματικής συνεννόησης πολύ πριν γίvει χρήσιμο όργανο πρακτι­κής επικοινωνίας.

Με τον τόνο και τον ρυθμό, με τις ποιητικές και μουσικές ιδιότητες, οι λέξεις έγιναν ένας ιδιαίτερος δεσμός ανάμεσα σε μάνα και σε παιδί, ή ανάμεσα σε εραστές, που είχαν ανάγκη να δώσουν και μιαν επί πλέον διέξοδο στην μαγεία και την έκσταση τους.

Ό,τι κι αν ήταν ο πρωτόγονος άνθρωπος, οπωσδήποτε δεν ήταν οπαδός του λογικού θετικισμού. Ουσιαστι­κά, οι συμβολικές λειτουργίες αρχίζουν σαν εκφράσεις εσωτερι­κών καταστάσεων, σαν εξωτερίκευση και προέκταση ψυχικών διαθέσεων και πόθων, μερικές φορές σαν απόκριση σε εσωτερικές παροτρύνσεις, μερικές φορές σαν απόκριση στον εξωτερικό κόσμο και τους κατοίκους του.

Με τον άθλο της συμβολικής αναπαράστασης, ο άνθρωπος απελευθερώθηκε από τις πιεστικές υποδεί­ξεις του άμεσου περιβάλλοντός του, από ένα περιορισμένο άμεσο παρόν.

Όχι μόνο βρήκε έναν τρόπο να δημιουργεί πλάγιες απαντήσεις, που του έδιναν την δυνατότητα να κινητοποιεί άλλες όψεις της ζωής του εκτός από κείνες που αφύπνιζε η άμεση κατά­σταση. Όχι μόνο βρήκε έναν τρόπο ν' ανασυνδυάζει παρελθούσες εμπειρίες σε μια και μόνη συμβολική αναπαράσταση, αλλά, κάτι ίσως ακόμα πιο χαρακτηριστικά ανθρώπινο, απέκτησε την ικα­νότητα να προβάλλει καινούριες δυνατότητες για ζωή, καινούριες εμπειρίες, που δεν είχαν μέχρι τότε αντικειμενικήν ύπαρξη.


Λιούις Μάμφορντ, Τέχνη και Τεχνική, εκδ. Νησίδες. Ο Λιούις Μάμφορντ γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1895 και πέθανε εκεί, στα ενενήντα τέσσερά του χρόνια, το 1990. Παντρεύτηκε το 1923 την Σοφία Βίτενμπεργκ κι έκαναν έναν γιο και μια κόρη. (Ο γιός τους Γκέντες σκοτώθηκε τον Οκτώβριο του 1944 στην βόρειο Ιταλία, στις σφοδρές μάχες λίγο πριν απ' το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου). Έζησαν από τότε μοιράζοντας τη ζωή τους ανάμεσα στη Νέα Υόρκη και την εξοχή κοντά στη Νέα Υόρκη. Ο Μάμφορντ είναι από τους τελευταίους οικουμενικούς στοχαστές του αιώνα μας και κινείται με άνεση στους τομείς της ιστορίας, της τέχνης, της επιστήμης, της θρησκείας, δίχως ποτέ ν' απομακρύνεται από το έδαφος της καθημερινής ζωής. Άρχισε να γράφει, και να ζει απ' το γράψιμο, από τα είκοσί του χρόνια, δημοσιεύοντας κείμενά του σε πρωτοποριακές εφημερίδες και περιοδικά. Ταξίδεψε αρκετά, κυρίως στην Ευρώπη και γνώρισε έτσι καλά τον δυτικοευρωπαϊκό κόσμο, τον οποίο ανατέμνει στα βιβλία του. Δεν αδιαφόρησε για τα πολιτικά ζητήματα των καιρών του. Αγωνίστηκε εναντίον του ναζισμού, εναντίον της ατομικής βόμβας, εναντίον του μακαρθισμού, εναντίον της επέμβασης των Η.Π.Α. στο Βιετνάμ. Από τα έργα του, για τα οποία τιμήθηκε με πολλά βραβεία στην πατρίδα του και στο εξωτερικό, ξεχωρίζουν τα ακόλουθα: "Η ιστορία των ουτοπιών", "Τεχνική και πολιτισμός", "Η κατάσταση του ανθρώπου", "Τέχνη και τεχνική", "Οι μεταμορφώσεις του ανθρώπου", "Η πόλη στην ιστορία", "Ο μύθος της μηχανής: Α. Τεχνική και ανθρώπινη ανάπτυξη, Β. Το πεντάγωνο της ισχύος".


Ακολουθήστε μας στο Instagram και στο Fb για να βλέπετε τα άρθρα που σας ενδιαφέρουν


Διαβάστε επίσης:
Νέλσον: Αγάπη από μπλε
Μουρακάμι: Αυτό που θα έπρεπε να κοιτάζω, υπάρχει μέσα μου
Σταθείτε στις λέξεις

εμφάνιση σχολίων