Μάρω Δούκα: Να Α' ΠΡΟΣΩΠΟ επιμένετε στην ευτυχία

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Έχω την αίσθηση ότι ο άνθρωπος που διατηρεί και συντηρεί με πείσμα μέσα του το δικαίωμα στη μάθηση είναι προορισμένος να μην απελπιστεί ποτέ. Δικαίωμα όμως στη μάθηση δεν θα μπορούσε να σημαίνει τίποτ’ άλλο παρά δικαίωμα στη μαθητεία και δικαίωμα στη μαθητεία δεν θα μπορούσε να σημαίνει τίποτ’ άλλο παρά δικαίωμα στη διαρκή εγρήγορση.

Και τι θα μπορούσε να σημαίνει δικαίωμα στην εγρήγορση; Την υποχρέωσή μας να προσπαθούμε να κατανοούμε τον κόσμο γύρω μας, να φανταζόμαστε και να ονειρευόμαστε, να πάσχουμε και να συμπάσχουμε, αναζητώντας τη συγκίνηση στην ομορφιά και την παρηγοριά στη γνώση.

Γι’ αυτό και η επαφή του ανθρώπου με την κοινωνία στην οποία ζει τότε μόνο γίνεται ουσιαστική όταν αναζητά το πρόσωπο της εποχής του πίσω από το κοινωνικό φαίνεσθαι ή, για να το πω αλλιώς, πίσω από την εικόνα και κάτω από την επικαιρότητα, ανασύροντας στην επιφάνεια τα στοιχεία εκείνα που τροφοδοτούν αναζωογονητικά την καθημερινότητά του.

Κι εδώ ακριβώς έρχεται το βιβλίο, χωρίς τυμπανοκρουσίες, πρόθυμο να τσαλακωθεί κάτω από το μαξιλάρι μας, υπομονετικό να περιμένει τη γλυκιά στιγμή που θα το πιάσουμε στα χέρια. Μισή σελίδα; μια σελίδα; Όσο αντέξουμε να διαβάσουμε. Τα βιβλία δεν έχουν απαιτήσεις. Αύριο πάλι θα είναι εκεί, αυτάρκη και πλήρη, στην υπηρεσία μας. 

Αναζητούμε με νοσταλγία το νόημα της ζωής μας στις αποσκευές που εγκαταλείψαμε κάποτε          

Ένας κορυφαίος Γάλλος μυθιστοριογράφος, ο Σταντάλ, είχε πει ότι η ευτυχία είναι υπόθεση ταλέντου. Με αυτό το ταλέντο όμως δεν γεννιόμαστε, το καλλιεργούμε σε όλη μας τη ζωή συνειδητά και με κόπο.

Τρέχουμε να προλάβουμε, κι ίσως να μοιάζουμε με οδοιπόρους που, όσο προχωρούν, εγκαταλείπουν μία μία τις αποσκευές τους, για να μπορέσουν να ανηφορίσουν ευκολότερα. Κι όταν επιτέλους φτάνουμε στο ύψωμα, αναζητούμε με νοσταλγία το νόημα της ζωής μας στις αποσκευές που εγκαταλείψαμε κάποτε.

Είναι σημαντικό, λοιπόν, να γνωρίζετε από τώρα ότι εκείνες οι αποσκευές, που θα τις πιστεύετε χαμένες, θα έχουν διασωθεί στις σελίδες των βιβλίων  διότι αυτός είναι ο προορισμός τους, να συγκρατούν και να διαιωνίζουν την αγωνία και τον αγώνα του ανθρώπου πάνω στη γη, κι αυτή είναι η ανεκτίμητη προσφορά τους, να εξανθρωπίζουν την ιστορία, αποτυπώνοντας τη σκέψη, τα όνειρα, τις πράξεις και τη φαντασία μας μέσα στον χρόνο.

Συγγνώμη αν σας κούρασα, ήθελα τόσα να σας πω, και σίγουρα πελαγοδρόμησα, έχοντας διαρκώς στη σκέψη μου το ουσιώδες: ότι το μεγάλο βιβλίο, το ανεκτίμητο, είναι το άγραφο βιβλίο της ζωής σας. Είναι η ίδια σας η ζωή που οφείλετε να σέβεστε. Τελειώνοντας, ένα θα ήθελα να σας ευχηθώ να είστε καλά, να αναζητάτε τα δύσκολα και να επιμένετε στην ευτυχία.


Τίποτα δεν χαρίζεται, Εκδ. Πατάκη. Η Μάρω Δούκα (1947) γεννήθηκε στα Χανιά και μένει στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος του Ιστορικού και Αρχαιολογικού Τμήματος της Φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει τιμηθεί με το «Βραβείο Νίκος Καζαντζάκης» του Δήμου Ηρακλείου Κρήτης για το συγγραφικό έργο της Η αρχαία σκουριά. Επίσης έλαβε το Β΄ Κρατικό Βραβείο για το μυθιστόρημά της Πλωτή πόλη (1983). Για το μυθιστόρημά της Αθώοι και φταίχτες τιμήθηκε με το Βραβείο Πεζογραφίας «Κώστα Ουράνη» της Ακαδημίας Αθηνών και με το Βραβείο Balkanika (2005). Πολλά από τα διηγήματα και μυθιστορήματα της Μ. Δούκα έχουν μεταφραστεί σε άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες. Είναι ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Συγγραφέων.Στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2014, εξελέγη δημοτικός σύμβουλος Αθηναίων με τη παράταξη Ανοιχτή Πόλη, του Γαβριήλ Σακελλαρίδη, με υποστήριξη από τον ΣΥΡΙΖΑ. Φωτο: Couch on the Porch, Cos Cob, Frederick Childe Hassam, 1914. 


Διαβάστε επίσης:
«Όλοι εσείς»
Μπουκάι: Είμαι ευτυχής κάνοντας αυτό που κάνω;
Μπάουμαν: Για την ευθραυστότητα των ανθρώπινων δεσμών

εμφάνιση σχολίων