Ο Μιχάλης Οικονόμου ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ για την οικογένειά του και την τεκνοθεσία

ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ O ηθοποιός Μιχάλης Οικονόμου και ο σύντροφός του Γιώργος Μακρής, μεγαλώνουν μαζί, εδώ και τέσσερα χρόνια, τον γιο τους Νικηφόρο. O Μ. Οικονόμου έδωσε συνέντευξη στο Ινστιτούτο Eteron.org στο πλαίσιο της μεγάλης συζήτησης που έχει ξεκινήσει για την τεκνοθεσία και τις οικογένειες των ομόφυλων ζευγαριών, με αφορμή το νέο νόμο που επεξεργάζεται η κυβέρνηση της ΝΔ και του Κ. Μητσοτάκη

«Αυτό που μπορώ να ελέγξω είναι να μεγαλώσω το παιδί με έναν τρόπο που να ξέρει ποιοι είμαστε, να μην ντρέπεται για εμάς, να έχει αποδοχή του εαυτού του και, αν μπορεί, να απαντήσει γι’ αυτό όπου χρειαστεί και να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Και, φυσικά, να μην καταπιεστεί. Να μην νιώσει ότι είναι κάποιος εξωγήινος. Αλλά και εδώ πάλι, το μπαλάκι πηγαίνει στην Πολιτεία. Αν η Πολιτεία δεν πάρει την απόφαση να μας αγκαλιάσει και να μας περικλείσει στην κανονικότητά της και σ’ αυτό που θεωρείται δεδομένο και ‘νορμάλ’, δεν θα ακολουθήσει η κοινωνία εύκολα. Δεν θα πρέπει να παλεύουμε μόνες μας οι ΛΟΑΤΚΙ+ οικογένειες, θα πρέπει να μας υποστηρίξει η Πολιτεία»

«Ο πολιτικός γάμος να πηγαίνει «πακέτο» με την τεκνοθεσία»                

«Είμαστε μια οικογένεια που λειτουργούμε όπως όλες οι άλλες, με τις ίδιες έγνοιες, τα ίδια άγχη, την ίδια αγάπη. Κι έχω την τύχη βέβαια, να μην έχει συμβεί κάτι απρόβλεπτο στην οικογένεια μου. Αν όμως, ο μη γένοιτο, σε μία ομόφυλη οικογένεια συμβεί κάτι, όπως για παράδειγμα ένας χωρισμός ή αν πεθάνει ένας από τους δύο γονείς – πραγματικότητες της ζωής που δεν είναι απίθανο να συμβούν – τότε η κατάσταση αλλάζει.

Αυτό που ουσιαστικά ισχύει είναι ότι σε μία ομόφυλη οικογένεια, ο ένας γονιός είναι ο φυσικός γονιός του παιδιού ή έχει πάρει νόμιμα την επιμέλεια – όπως έχει συμβεί σ’ εμάς που ο Γιώργος έχει την επιμέλεια του μικρού – και ο άλλος γονιός είναι ο λεγόμενος «αόρατος» γιατί δεν τον καλύπτει κάποιο νομικό πλαίσιο, αυτή τη στιγμή, στην Ελλάδα.

Δεν αναγνωρίζεται το ζευγάρι, ούτε μπορεί να παντρευτεί. Μπορεί μόνο να κάνει σύμφωνο συμβίωσης για την μεταξύ τους κατοχύρωση. Αν αυτοί οι δύο άνθρωποι θέλουν να έχουν ένα παιδί νόμιμα, δεν μπορούν να τεκνοθετήσουν. Μπορούν μόνο να κάνουν αναδοχή που, βέβαια, πρόκειται για μια εντελώς διαφορετική ιστορία. Είναι απλά μια φιλοξενία για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα χωρίς κανένα δικαίωμα από κανέναν.

Εμείς λοιπόν, και συγκεκριμένα εγώ, ως «αόρατος» γονιός, δεν καλυπτόμαστε. Αν για παράδειγμα χωρίσουμε, δεν θα έχω δικαίωμα να βλέπω το παιδί. Αυτό θα επαφίεται στην καλή θέληση του άλλου συντρόφου ή μόνο αν κάνουμε κάποιο ιδιωτικό συμφωνητικό σε κάποιον/α συμβολαιογράφο ή δικηγόρο, το οποίο όμως δεν αναγνωρίζει η Πολιτεία.

Επίσης, αν φύγει από τη ζωή εκείνος που έχει την επιμέλεια του παιδιού, ποιος εγγυάται ότι η Πολιτεία θα δώσει το παιδί στον άλλο γονέα και δεν θα κινηθεί νομικά εναντίον του ή δεν θα το δώσει στον πρώτο εξ αίματος συγγενή; Θέλω να πω ότι μια οικογένεια μπορεί να έχει ένα παιδί και ξαφνικά να πρέπει να το πάρει το ίδρυμα ή να πάει στη γιαγιά, μολονότι υπάρχει ο δεύτερος γονέας».

Μπορείτε να διαβάσετε όλη την συνέντευξη του Μ. Οικονόμου στην Αγγελική Κ. Καραγεώργου και στο Eteron.org εκεί 
 

εμφάνιση σχολίων