Ρίτσος: Ζει η Α' ΠΡΟΣΩΠΟ απουσία

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Ζει η απουσία λοιπόν, μαζί μας
ή και μόνη της, τη ζωή της,

χειρονομεί αδιόρατα, σωπαίνει, φθείρεται, γερνάει
σαν ύπαρξη σωστή, με το βουβό χαμόγελο
που ρυτιδώνει λίγο λίγο, το στόμα και τα μάτια,
με το χρόνο το δικό μας μετρημένη,

χάνοντας χρώματα, πληθαίνοντας τη σκιά της -
ζει και γερνάει μαζί μας και χάνεται μαζί μας,
κι απομένει σε ό,τι αφήνουμε.

Και πρέπει να προσέχουμε
την κάθε κίνηση και σκέψη μας και λέξη
γιατί, για ό,τι γίνεται κείνο που λείπει,
φέρουμε τώρα, εμείς μονάχα, ακέρια την ευθύνη.

 
Γιάννης Ρίτσος, Σχήμα της απουσίας ΙΧ, Μάρτιος 1958. Το ποίημα ανήκει στη συλλογή «Υδρία · Ελεγεία για μια σύντομη άνοιξη». Αθήνα, που ήταν αφιερωμένη στη Φωτεινούλα Φιλιακού, βαφτιστικιά του Γιάννη Ρίτσου, που έφυγε από τη ζωή όταν ήταν μόλις δύο ετών. Ο Γιάννης Ρίτσος (1 Μαΐου 1909-11 Νοεμβρίου 1990) ήταν Έλληνας ποιητής. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της νεότερης ελληνικής ποίησης. Δημοσίευσε πάνω από εκατό ποιητικές συλλογές και συνθέσεις, εννέα μυθιστορήματα, τέσσερα θεατρικά έργα, μελέτες, μεταφράσεις, χρονογραφήματα. Το 1968 προτάθηκε για το βραβείο Νομπέλ, το οποίο δεν πήρε, διότι θεωρήθηκε στρατευμένος ποιητής (δηλαδή ήταν μέλος του ΚΚΕ). Το 1975 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίoυ Θεσσαλονίκης και το 1977 τιμήθηκε με το Βραβείο Ειρήνης Λένιν. Άλλα σημαντικά βραβεία που απέσπασε είναι το Μέγα Διεθνές Βραβείο Ποίησης (Βέλγιο, 1972) και το Πρώτο Κρατικό Βραβείο Ποίησης για το έργο του, Η Σονάτα του Σεληνόφωτος (1956). 


Διαβάστε επίσης:
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ: 10 ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου
Ρίτσος: Να με θυμόσαστε
Ρίτσος: «Ίσως να ’ναι κι έτσι»

εμφάνιση σχολίων