Οι Ταινίες της ΣΙΝΕΦΙΛ Εβδομάδας

ΣΙΝΕΦΙΛ ΤΆR:  Η Λίντια Ταρ είναι μια αυστηρή διεθνούς φήμης Αμερικανίδα μαέστρος, η οποία διευθύνει μια από τις μεγάλες ορχήστρες της πόλης του Βερολίνου στη Γερμανία, πόλη που δουλεύει και συζεί με την βιολίστρια σύντροφό της και την μικρή τους κόρη. Όταν το όνομά της βρεθεί μπλεγμένο σε ένα σκάνδαλο και η βοηθός της την εγκαταλείψει, τα πάντα γύρω της κινδυνεύουν να καταρρεύσουν.

Η αφήγηση ξεκινά στην Νέα Υόρκη που η Λίντια κοιτάζει τις τελευταίες λεπτομέρειες για ένα βιβλίο της, το οποίο ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει. Συναντά συνεργάτες και δίνει masterclasses σε σπουδαστές μουσικής.

Σε μια από τις ακροάσεις, θα ειρωνευτεί την «απροθυμία» ενός νεαρού ασκούμενου στην μουσική διεύθυνση, ο οποίος έχει υιοθετήσει για τον εαυτό του μια ρευστή σεξουαλική ταυτότητα, στο να διευθύνει - κατά τα λεγόμενά του - κομμάτια πεθαμένων, cis και ετεροφυλόφιλων συνθετών, με ιστορίας σεξουαλικής ή άλλης κακοποίησης.

Ένα μονταρισμένο βίντεο της συζήτησης αυτής, θα κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο αργότερα, σε μια συγκυρία πριν από μια πολυαναμενόμενη συναυλία της στο Βερολίνο, την ίδια στιγμή που η Ταρ θα κατηγορηθεί από τα ΜΜΕ, για ψυχολογική κακοποίηση μιας πρώην μαθήτριας και πιθανόν ερωμένης της (η οποία οδηγήθηκε σε αυτοκτονία).

Ταυτόχρονα, η βοηθός της που απαντούσε στα μέιλ της νεαρής - υπό την καθοδήγηση της Λίντια - έχει εξαφανιστεί χωρίς να τα έχει σβήσει (όπως της είχε ζητήσει), προηγουμένως. Μια νεαρή ρωσικής καταγωγής τσελίστας, κερδίζει το (σεξουαλικό), ενδιαφέρον της (αλλά και την εύνοια της, εις βάρος πιο πεπειραμένων μουσικών της ορχήστρας της). και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, αρχίζει να έχει εφιάλτες και να ακούει απόκοσμους ήχους τα βράδια.

16 χρόνια είχε να γυρίσει ταινία ο Τοντ Φιλντ (Τα Μυστικά της Κρεβατοκάμαρας, Κρυφές Επιθυμίες) και η αναμονή μοιάζει να άξιζε και με το παραπάνω. Προϊόν της περιόδου της πανδημίας, το σενάριο της ταινίας το οποίο υπογράφει ο ίδιος, γράφτηκε για την Κέιτ Μπλάνσετ λόγω της επιθυμίας και των δύο να συνεργαστούν, μετά από μια προηγούμενη πρόταση που δεν πήρε το πράσινο φως των παραγωγών.

Ο χαρακτήρας της Λίντια Ταρ, είναι ένας από τους πιο ολοκληρωμένους του σύγχρονου κινηματογράφου. Το πορτραίτο μιας φιλόδοξης καλλιτέχνη που ξεκινά από χαμηλά και που χάρη στο ταλέντο, αλλά και το θράσος της, καταφέρνει να έχει τόση εξουσία στα χέρια της, την οποία μοιραία θα καταχραστεί με διάφορους τρόπους, την ίδια στιγμή που θα είναι αρωγός στην ευζωία ενός βετεράνου συναδέλφου εν αγνοία του, και που βρίσκει χρόνο για να είναι μια αφοσιωμένη μητέρα για την κόρη της.

Καθώς ο κλέφτης και ο ψεύτης (συνήθως αλλά όχι πάντα), τον πρώτο χρόνο χαίρεται, το εύθραυστο σύμπαν, το οποίο έχει δημιουργήσει με πολύ δουλειά, μυστικά και μισές αλήθειες, θα αρχίσει να καταρρέει.

Ανάμεσα στο ντοκουμέντο (εξαντλητικές συζητήσεις για τον κόσμο της μουσικής με αναφορές σε υπαρκτά ή ιστορικά πρόσωπα, με κάποια από αυτά να παίζουν τον εαυτό τους - όπως σχεδόν και ολόκληρη η βερολινέζικη ορχήστρα) και στο ψυχολογικό θρίλερ (ήδη από τις πρώτες σκηνές, ένα κινητό μεταδίδει ζωντανά και με σχόλια τα λεγόμενα της Ταρ), ο πάντοτε παρών χαρακτήρας της ηρωίδας που υποδύεται μοναδικά η Μπλάνσετ, παίρνει ζωή σε μια σειρά από διαφορετικού ύφους σεκάνς, που ο θεατής παρακολουθεί, σχεδόν μέσα από τα μάτια της.

Καθώς τα νυχτερινά επεισόδια κλιμακώνονται και μια αχλή μυστηρίου σκεπάζει την πραγματική ταυτότητα της νεαρής Ρωσίδας τσελίστα την ίδια στιγμή που η κρίση χτυπά την επαγγελματική και την οικογενειακή της υπόσταση, η πραγματικότητά της παραμορφώνεται, οδηγώντας την σε μια αναπόφευκτη έκρηξη οργής και πανικού. Πυκνή σε λεπτομέρειες και νοήματα, η ταινία ενδείκνυται - όπως οι περισσότερες αξιόλογες δημιουργίες - για πολλαπλές αναγνώσεις και θεάσεις.

Το δίδυμο Φιλντ και Μπλάνσετ (που έμαθε Γερμανικά, να διευθύνει ορχήστρα και να παίζει ξανά πιάνο), στέκεται ισάξια ο ένας δίπλα στην άλλη, στην τελική επιτυχία αυτού του φιλόδοξου και παράτολμου επιχειρήματος.

6 υποψηφιότητες για Οσκαρ (Ταινίας, Α' Γυναικείας Ερμηνείας, Σκηνοθεσίας, Σεναρίου, Φωτογραφίας, Μοντάζ), με αυτή του Ήχου (η ταινία ξεκινά με μονοφωνικό ήχο που εμπλουτίζεται σταδιακά), παραδόξως να λείπει.

Info: Tár. Δραματική. ΗΠΑ, Γερμανία, 2022. Πρεμιέρα: Πέμπτη, 9 Φεβρουαρίου. Σκηνοθεσία:  Τοντ Φιλντ. Παίζουν: Κέιτ Μπλάνσετ, Νοεμί Μερλάν, Νίνα Χος, Σόφι Κάουερ, Τζούλιαν Γκλόβερ, Μαρκ Στρονγκ, Μίλα Μπογόγιεβιτς. Διανομή: Tulip Entertainment. 


PETER VON KANT: Στην Κολωνία, την Πρωτεύουσα της Δυτικής Γερμανίας του 1972, ένας πετυχημένος και φημισμένος κινηματογραφικός σκηνοθέτης, συζεί με το βοηθό του στον οποίο φέρεται συστηματικά άσχημα και ταπεινωτικά. Ωστόσο σύντομα, το ενδιαφέρον του δημιουργού κεντρίζει ένας όμορφος, νεαρός τυχοδιώκτης αραβικής καταγωγής, ο οποίος χωρίς πολλούς δισταγμούς δέχεται να γίνει εραστής του και να μείνει στο σπίτι μαζί του, με σκοπό να τον βοηθήσει επαγγελματικά. Όσο η επαγγελματική τους ένωση ανθεί, τόσο ή συναισθηματική τους αντίστοιχη, καταρακώνεται.

Ευφυής διασκευή της Φασμπιντερικής, «Τα Πικρά Δάκρυα της Πέτρα φον Καντ» (1972), από τον Φρανσουά Οζόν (Franz, 8 Γυναίκες, Όλα Πήγαν Καλά, Καλοκαίρι του '85), στην οποία αντικαθιστά την ομώνυμη σχεδιάστρια μόδας ηρωίδα, με έναν συνονόματο της σκηνοθέτη, ο οποίος είναι το alter ego του θρυλικού Γερμανού δημιουργού.

Όσοι γνωρίζουν την βιογραφία του ή έχουν δει στο Cinobo το «Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ» (Enfant Terrible), του Οσκαρ Ρέλερ, ίσως θυμούνται την σχέση του Φασμπίντερ με τον Τυνήσιο Ελ Χέντι μπεν Σάλεμ, εραστή του, πρωταγωνιστή του «Ο Φόβος Τρώει τα Σωθικά» (1974) και βοηθού παραγωγής στην «Πέτρα φον Καντ». Αυτός βρίσκεται πίσω από τον χαρακτήρα του νεαρού Αμίρ - μιας πολυκύμαντης και μοιραίας σχέσης, που πραγματικά ενέπνευσε τον Γερμανό σκηνοθέτη στο να γράψει το έργο για το θέατρο, πριν γυρίσει την κινηματογραφική εκδοχή του.

Η θεατρική δομή της αφήγησης που ξεδιπλώνεται στο διαμέρισμα του σκηνοθέτη - όπως ακριβώς και στο ορίτζιναλ - δεν εμποδίζει την κινηματογραφική προσέγγισή της, με τον Οζόν να υπογραμμίζει την queer υπόστασή της και την σχέση της με την πραγματική ζωή του ορίτζιναλ δημιουργού της, και ενώ ακολουθεί κατά γράμμα το πρωτότυπο κείμενο, καταφέρνει να κάνει μια καινούργια ταινία για την «Αρρώστια» του Έρωτα, που δεν είναι προνόμιο της λοατκι κοινότητας. Είναι μάλιστα και πιο τρυφερός με τον ήρωά του, παρουσιάζοντας τον νεαρό εραστή του, όχι εντελώς άκαρδο τελικά.

Μουσικά κρατάει το «In my Room» των Walker Brothers και αντικαθιστά τους Platters του πρωτότυπου με την γερμανική εκδοχή του «Each Man Kills the Things He Loves» από τον «Καυγατζή», το οποίο ερμηνεύει η Ιζαμπέλ Ατζανί, που υποδύεται την Σιντονί, φίλη και πρωταγωνίστρια του σκηνοθέτη, η οποία και του γνωρίζει τον νεαρό Αμίρ. Το μόνο που δεν καταλαβαίνουμε είναι η Γαλλική γλώσσα στο στόμα Γερμανών χαρακτήρων, αν και τότε πιθανόν να μην βλέπαμε ποτέ την εκπληκτική ερμηνεία του Ντενί Μενοσέ(τ) στον πρωταγωνιστικό ρόλο που κουβαλά ολόκληρη την ταινία στους ώμους του.

Συγκινητική η συμμετοχή της Χάνα Σιγκούλα (του αντικειμένου των πόθων και των δακρύων της Πέτρα φον Καντ), στον ρόλο της μητέρας του σκηνοθέτη. Ένα καθόλου αχρείαστο remake, ακολουθεί το σερί των καλών ταινιών της ώριμης ηλικίας του σκηνοθέτη.

Για όποιον ενδιαφέρεται, το 2022 βγήκε και σε dvd & Blue Ray μια συλλογή ταινιών μεσαίου (Κοίτα την Θάλασσα) και μικρού μήκους (Ένα Καλοκαιρινό Φόρεμα, Θάρρος ή Αλήθεια, Χ2000, Ένας Μικρός Θάνατος), του Οζόν, υπό τον τίτλο «Ozon Remastered & Uncut».

Info: Peter von Kant. Δραματική. Γαλλία, Γερμανία, 2022. Πρεμιέρα: Πέμπτη, 9 Φεβρουαρίου. Σκηνοθεσία: Φρανσουά Οζόν. Παίζουν: Ντενί Μενοσέ(τ), Ιζαμπέλ Ατζανί, Χαλίλ Μπεν Γκαρμπιά, Χάνα Σιγκούλα, Στεφάν Κρεπόν. Διανομή: Filmtrade. 


ΤΟΡΙ ΚΑΙ ΛΟΚΙΤΑ: Δύο ασυνόδευτα ανήλικα, φτάνουν στο σύγχρονο Βέλγιο ταξιδεύοντας ολομόναχα εκεί από την Αφρική. Μοναδικό εφόδιό τους η ανεκτίμητη φιλία τους, η οποία θα δοκιμαστεί έντονα όταν εγκατασταθούν στο νέο τόπο ζωής, όπου τους περιμένουν εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες διαβίωσης.

Δίχασε τους κριτικούς η νέα ταινία των αδελφών Νταρντέν. Κάποιοι την θεώρησαν ως την καλύτερή τους από την εποχή του «Το Παιδί με το Ποδήλατο», κάποιοι άλλοι βρήκαν την ταινία υπερβολικά διδακτική με μονοδιάστατους τους χαρακτήρες των Κακών, ενώ κάποιοι τρίτοι, βρήκαν τους δημιουργούς να επαναλαμβάνουν τον εαυτό τους. Εμείς αγαπάμε την αμεσότητα της προσέγγισής τους συνολικά, αν και δεν είδαμε την εν λόγω ταινία. Ειδικό βραβείο 75ης επετείου φεστιβάλ Καννών 2022.

Info: Τόρι και Λοκίτα (Tori et Lokita). Κοινωνική Δραματική. Βέλγιο, Γαλλία, 2022. Πρεμιέρα: Πέμπτη, 9 Φεβρουαρίου. Σκηνοθεσία: Ζαν-Πιερ Νταρντέν & Λικ Νταρντέν. Παίζουν: Πάμπλο Σιλς, Τζοελί Μπούντου, Αλμπάν Ουκάι, Τομά Ντορ'ε. Διανομή: Danaos Films.


ΜΠΛΕ ΦΕΓΓΑΡΙ: Καθώς παλεύει να αποκτήσει ανώτερη εκπαίδευση και να δραπετεύσει από τη βία της δυσλειτουργικής της οικογένειας, η Ιρίνα μεταμορφώνεται από θύμα σε θύτη. Μια συγκεχυμένη σεξουαλική εμπειρία με Η Ιρίνα ζει σε μια «τοξική»  οικογένεια, εγκλωβισμένη στην οικογενειακή επιχείρηση, ένα ορεινό ξενοδοχείο. Για να ξεφύγει από τη βία που την περιβάλλει, επιδιώκει να περάσει στο Πανεπιστήμιο, στο Βουκουρέστι. Μία παράξενη σεξουαλική εμπειρία με έναν παντρεμένο καλλιτέχνη που γνωρίζει σε ένα πάρτι, θα τη φέρει σε σημείο να απαντήσει στη βία των ανδρών που υπάρχουν στη ζωή της. Παρακινημένη από το γυναικείο της ένστικτο, αλλά και το εύστροφο μυαλό της, σιγά – σιγά τους παρασύρει όλους σε ένα ανεπαίσθητο αλλά επικίνδυνο ψυχολογικό παιχνίδι. Και χωρίς να το καταλάβουν, οι θύτες μεταμορφώνονται σε θύματα…

Καθαρόαιμος ρουμανικός ρεαλισμός, σε μια ταινία με ηρωίδα μια κοπέλα που από μικρή βιώνει μια καθημερινότητα κακοποίησης: βία, σωματική και ψυχολογική, ουρλιαχτά, καταπίεση, αδιάκοπη και υποχρεωτική εργασία, και μια διαρκής άρνηση από το περιβάλλον της στις αγωνιώδεις παρακλήσεις της να φύγει για να σπουδάσει. Η μητέρα, κατ’ ουσίαν απούσα, την αφήνει στο έλεος των ανδρών της οικογένειας, ενώ ακόμα και η πρώτη σεξουαλική της επαφή δεν είναι ξεκάθαρο αν υπήρξε συναινετική. Η κοπέλα υφίσταται  πολλά, αλλά λέει λίγα, ενώ όλοι γύρω της κραυγάζουν.  Όμως η σκηνοθέτις μας παρασύρει σε ένα ασφυκτικό περιβάλλον, όπου η έκρηξη είναι αναπόφευκτη.

 «Η οικογενειακή ασφυξία και οι τοξικές σχέσεις, εδώ και χρόνια έχουν τις ρίζες τους στο πολιτικό, οικονομικό και θρησκευτικό περιβάλλον στη Ρουμανία και αλλού», σημειώνει η Γκριγκόρε. «Η ταινία παρατηρεί την γυναικεία μεταμόρφωση σε αυτό το πλαίσιο. Πάντα ήθελα να πω την ιστορία των κοριτσιών της κοινότητάς μου. Μεγάλωσα σε ένα χωριό όπου ήμουν η  μόνη που σπούδασα.  Κάποια κορίτσια δεν μπόρεσαν καν να πάνε στο Γυμνάσιο. Γύρισα και μίλησα πολύ μαζί τους. Κι έτσι άρχισε να διαμορφώνεται στο μυαλό μου μία  ιστορία συναισθημάτων». Ωστόσο, «δεν δίνει απαντήσεις  και λύσεις στον φαύλο κύκλο της επιθετικότητας. Μιλά για την εκδίκηση, την “αποσυμπίεση”, τα αισθήματα που μπορούν να κατακλύσουν το θύμα». Βραβείο καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν.

Info: Μπλε Φεγγάρι (Crai Nou/Blue Moon). Δραματική. Ρουμανία, 2021. Πρεμιέρα: Πέμπτη, 9 Φεβρουαρίου. Σκηνοθεσία: Αλίνα Γκρίγκορε. Παίζουν: Ιοάνα Τσίτου, Ιοάνα Φλόρα, Μιρσέα Σιλάγκι, Μιρσέα Ποστελνίκου. Διανομή: Weird Wave.


MAGIC MIKE: Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΧΟΡΟΣ: Ο “Magic” Μάικ Λέιν (Τέιτουμ) ανεβαίνει ξανά στη σκηνή μετά από μια μακρά παύση, ακολουθώντας μια επιχειρηματική συμφωνία που κατέρρευσε και τον αφήνει χρεωκοπημένο να κάνει τον μπάρμαν στη Φλόριντα. Ελπίζοντας σε μια τελευταία καλή ευκαιρία, ο Μάικ ταξιδεύει στο Λονδίνο με μια πλούσια κοσμική (Χάγιεκ Πινό) που τον δελεάζει με μια προσφορά που δεν μπορεί να αρνηθεί… και τη δική της ατζέντα. Έχοντας ρισκάρει τα πάντα, μόλις ο Μάικ ανακαλύψει τι έχει πραγματικά στο μυαλό της, θα μπορέσει να καταφέρει αυτός –και η ομάδα των καυτών νέων χορευτών που πρέπει να φέρει σε φόρμα – να τα καταφέρει;

Η δημιουργική ομάδα πίσω από την πρώτη ταινία, η οποία απέσπασε επαίνους από τους κριτικούς και το κοινό, επανενώθηκε για να δημιουργήσει ξανά τη μαγεία: ο Τσάνινγκ Τέιτουμ επιστρέφει στον ρόλο του ως Μάικ Λέιν και ο Στίβεν Σόντερμπεργκ στη σκηνοθεσία με ένα σενάριο από τον Ριντ Καρολάιν, ο οποίος έγραψε επίσης τις δύο πρώτες ταινίες.  

Info: Magic Mike: Ο Τελευταίος Χορός. (Magic Mike's Last Dance). Δραματική Κομεντί. ΗΠΑ, 2023. Πρεμιέρα: Πέμπτη, 9 Φεβρουαρίου. Σκηνοθεσία: Στίβεν Σόντερμπεργκ. Παίζουν: Τσάνινγκ Τέιτουμ, Σάλμα Χάγιεκ Πινό, Αγιουπ Καν Ντιν, Βίκι Πέπερντιν. Διανομή: Tanweer.


1341 ΚΑΡΕ ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΟΥ: Για ενάμιση χρόνο, ο καταξιωμένος φωτορεπόρτερ Μίσα Μπαρ-Αμ επέτρεψε την πρόσβαση στον σκηνοθέτη Ραν Ταλ στο τεράστιο αρχείο αρνητικών του. Αποτελούμενο εξ ολοκλήρου από εικόνες που ο Μπαρ-Αμ τράβηξε για περισσότερα από πενήντα χρόνια, η ταινία αποκαλύπτει το τεράστιο τίμημα που συνοδεύει την καταγραφή φρικαλεοτήτων και πολέμων. Φιλοτεχνεί το οικείο πορτρέτο ενός καλλιτέχνη καθώς και έναν στοχασμό για τη μνήμη, τη βία και την ταυτότητα. Πέρα από αυτό το αφηγηματικό αφιέρωμα και προσφέρει μια μοναδική κινηματογραφική, οπτική και αισθητηριακή εμπειρία που διερευνά πώς να εμποτίσει τη φωτογραφία με κίνηση από τη μια πλευρά, ενώ παγώνει την κινηματογραφική κίνηση για να αποστάξει νόημα και συναίσθημα από την άλλη. Είναι ένα σύνθετο γράμμα αγάπης για τη δύναμη, την ομορφιά και τον τρόμο των φωτογραφικών εικόνων.

Από ένα αρχείο με πάνω από μισό εκατομμύριο αρνητικά που τραβήχτηκαν από τον πιο διάσημο πολεμικό φωτογράφο του Ισραήλ Μίσα Μπαρ-Αμ, το 1341 ΚΑΡΕ ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΟΥ αποκαλύπτει ένα επικό ταξίδι αυτοαμφισβήτησης και προβληματισμών μέσα από την κάμερα. Πρόκειται για ένα περίπλοκο γράμμα αγάπης για τη δύναμη, την ομορφιά και τον τρόμο των φωτογραφικών εικόνων.

Info: 1341 Καρέ Έρωτα και Πολέμου (1341 Frames of Love & War). Ντοκιμαντέρ. Ισραήλ, ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο, 2022. Πρεμιέρα: Πέμπτη, 9 Φεβρουαρίου. Σκηνοθεσία: Ραν Ταλ. Παίζουν: Μίσα Μπαρ-Αμ, Μπάρακ Μπαρ-Αμ, Νίμροντ Μπαρ-Αμ. Διανομή: Tanweer.

ΘΟΔΩΡΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ, ΝΙΚΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΚΑΙ Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥ: Μια μέχρι πρότινος άγνωστη συνομιλία των δύο σκηνοθετών αποκτά νέα μορφή. Μία αδημοσίευτη συζήτηση ανάμεσα στο Θόδωρο Αγγελόπουλο και το Νίκο Παναγιωτόπουλο, ένα σπάνιο ηχητικό ντοκουμέντο και για την έως τότε στάση και πορεία των δύο δημιουργών, για το σχεδιασμό του μελλοντικού τους έργου, για την οντότητα του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου, αλλά και του κινηματογράφου γενικότερα. Η χαμένη η συζήτηση βρέθηκε τυχαία πριν 2 χρόνια και ήταν αφορμή για ένα συναρπαστικό ταξίδι στο έργο των δύο δημιουργών, στο τοπίο του ελληνικού κινηματογράφου, αλλά και της Ιστορίας μας.

Η ταινία θα παιχτεί στο Studio New Star Art Cinema παράλληλα με την επανέκδοση του «Θιάσου» του Θόδωρου Αγγελόπουλου (δείτε πιο κάτω) και στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος.

Info: Θόδωρος Αγγελόπουλος, Νίκος Παναγιωτόπουλος: Ο Καθένας και η Μουσική του. Ντοκιμαντέρ. Ελλάδα, 2022. Πρεμιέρα: Πέμπτη, 9 Φεβρουαρίου. Σκηνοθεσία-Σενάριο: Αντώνης Κόκκινος & Γιάννης Σολδάτος. Φωτογραφία-Παραγωγή: Νίκος Βασιλόπουλος. Μοντάζ: Περικλής Ηλιου. Διανομή: Feelgood Entertainment.


ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΕΙΣ:
ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ 3D: Με αφορμή την 25η επέτειό της, η remastered έκδοση της πολυβραβευμένης ταινίας του Τζέιμς Κάμερον, επιστρέφει στους κινηματογράφους σε 3D. Με πρωταγωνιστές τους βραβευμένους με Οσκαρ Λεονάρντο ντι Κάπριο και Κέιτ Γουίνσλετ, η επική, γεμάτη δράση και ρομαντισμό ταινία, έχει φόντο το τραγικό παρθενικό ταξίδι του «αβύθιστου» Τιτανικού.

Ταινία «υπεράνω» κριτικής για τους ευνόητους λόγους, ο «Τιτανικός» που με έναν επιτυχημένο συνδυασμό ερωτικού ρομάντζου και ταινίας καταστροφής, κέρδισε το ρεκόρ των 11 Βραβείων Οσκαρ, μεταξύ των οποίων Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Μουσικής και Ειδικών Εφέ. Με την κυκλοφορία της το 1997, η ταινία έγινε η #1 στο παγκόσμιο box office και είναι η τρίτη ταινία με τις υψηλότερες εισπράξεις παγκοσμίως. Έρχεται σε remastered και 3D εκδοχή, για να την γνωρίσουν οι νεότεροι και για να την ξαναδούν οι μεγαλύτεροι σε μεγάλη κινηματογραφική οθόνη και για να ανεβάσει το κασέ της που αν και #3, αναλογικά δεν έχει ξεπεράσει - όπως και καμιά άλλη σύγχρονη ταινία - τις εισπράξεις του «Όσα Παίρνει ο Άνεμος» (Gone With the Wind), της θρυλικής ταινίας του Βίκτορ Φλέμινγκ (1939).

Info: Τιτανικός: 25η Επέτειος (Titanic). Ρομαντική Δραματική Περιπέτεια Εποχής. ΗΠΑ, 1997. Επανέκδοση: Πέμπτη, 9 Φεβρουαρίου. Σκηνοθεσία: Τζέιμς Κάμερον. Παίζουν: Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Κέιτ Γουίνσλετ, Μπίλι Ζέιν, Κάθι Μπέιτς, Μπιλ Πάξτον. Διανομή: Feelgood Entertainment.


Ο ΘΙΑΣΟΣ: Το αριστούργημα που έκανε διεθνώς γνωστό το Θόδωρο Αγγελόπουλο. Μέσα από την ιστορία ενός θεατρικού "μπουλουκιού" που παίζει την «Γκόλφω» στην ελληνική επαρχία, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος κάνει μία τοιχογραφία της ιστορίας της Ελλάδας, από το 1939 μέχρι το 1952.

Με αφορμή αυτό το υπέροχο εύρημα και μέσα από 80 μόλις, απόλυτα χορογραφημένα πλάνα-σεκάνς στη διάρκεια των 222 λεπτών της, η αφήγηση διατρέχει την πρόσφατη ιστορία της χώρας μας, για πρώτη φορά, διαμέσου μιας «αριστερής» ματιάς (όπως την κατηγόρησαν την εποχή που κυκλοφόρησε, παρόλο που τα ιστορικά γεγονότα στα οποία αναφέρεται συνέβησαν ακριβώς έτσι και στην πραγματικότητα. Μετά την Μεταξική περίοδο και την αντικομμουνιστική της υστερία, ακολουθεί η Κατοχή, η Αντίσταση κατά των Γερμανών και ο Δοσιλογισμός, η Απελευθέρωση, τα Δεκεμβριανά, η Βάρκιζα, ο Εμφύλιος Πόλεμος και φτάνει μέχρι τις παραμονές των εκλογών του 1952, που είναι και ο παρόντας χρόνος της αφήγησης, η οποία ακολουθεί την μοίρα των μελών του μπουλουκιού (το οποίο διαθέτει τον δικό του καταδότη), παράλληλα με τα γεγονότα που έβρισκαν πάντοτε τους αριστερούς, στοχοποιημένους με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.

Δεν υπάρχουν χαρακτήρες με την κλασική έννοια (όταν χρειαστεί, πλησιάζουν τον φακό για να εμπλουτίσουν την αφήγηση με μονολόγους, κοιτάζοντας προς την μεριά του θεατή), καθώς τα πάντα εδώ, από την πλανοθεσία, την υπέροχη φωτογραφία του Γιώργου Αρβανίτη, το μοντάζ (Τάκης Δαυλόπουλος & Γιώργος Τριανταφύλλου) και την χρήση της μουσικής (τραγούδια εποχής, αλλά και πρωτότυπα του Λουκιανού Κηλαηδόνη), αποτελούν εν δυνάμει χαρακτήρες ενός οργανικού συνόλου που τάραξε τα νερά του ελληνικού κινηματογράφου της εποχής, γνώρισε καλούς και κακούς μιμητές παγκοσμίως και έμεινε ως σημείο αναφοράς στην ιστορία του σινεμά. Απαιτητική σαν θέαση, όχι χωρίς χιούμορ, είναι ταινία που βιώνεται καλύτερα - και λόγω διάρκειας - σε κινηματογραφική αίθουσα και αυτή είναι η πιο κατάλληλη ευκαιρία να το πραγματοποιήσει κανείς, στην οθόνη του Studio New Star Art Cinema.

Τα γυρίσματα ξεκίνησαν το 1973, λίγο πριν την πτώση της δικτατορίας με υποβολή παραπλανητικού σεναρίου που υποτίθεται πως αφορούσε μια σύγχρονη διασκευή της Ορέστειας» του Αισχύλου στα χρόνια της Κατοχής. Βραβείο Interfirm στο Φεστιβάλ Βερολίνου. Βραβείο FIPRESCI σε παράλληλο τμήμα στις Κάννες (η κυβέρνηση Καραμανλή απέτρεψε την συμμετοχή της στο Διαγωνιστικό). Βραβείο Ταινίας, Α' Γυναικείου και Α' Ανδρικού για τους Κοτανίδου & Κάζαν στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Τα κουστούμια υπογράφει ο Γιώργος Πάτσας (1944-2018).

Info: Ο Θίασος (The Traveling Players). Κοινωνική Ιστορική Πολιτική Δραματική Εποχής. Ελλάδα, 1975. Επανέκδοση: Πέμπτη, 9 Φεβρουαρίου. Σκηνοθεσία: Θόδωρος Αγγελόπουλος. Παίζουν: Εύα Κοταμανίδου, Αλίκη Γεωργούλη, Βαγγέλης Καζάν, Πέτρος Ζαρκάδης, Μίνα Αδαμάκη, Βασίλης Τσάγκλος, Δάνης Κατρανίδης, Καίτη Ιμπροχώρη, Χριστόφορος Νέζερ, Στράτος Παχύς, Μαρία Βασιλείου, Κυριάκος Κατριβάνος, Γιάννης Φύριος. Διανομή: New Star.

εμφάνιση σχολίων