ΕΡΕΥΝΑ: Οι έξυπνοι ΖΗΝ έχουν λίγους φίλους

ΖΗΝ Εξερευνώντας στα βάθη του ασυνείδητου και του χρόνου σχετικά με το αιώνιο –και μάλλον υποκειμενικό ερώτημα– του τι μας κάνει ευτυχισμένους, οι εξελικτικοί ψυχολόγοι Satoshi Kanazawa του London School of Economics και Norman Li της Διοίκησης Πανεπιστήμιο της Σιγκαπούρης, ανακάλυψαν κάτι αναπάντεχο: ότι η κόλαση είναι οι άλλοι –όπως γράφει και ο Ζ. Π Σαρτρ– αλλά όχι με τον τρόπο που νομίζαμε μέχρι σήμερα.

Οι Kanazawa και Li υποθέτουν ο τρόπος ζωής των κυνηγών-τροφοσυλλεκτών των αρχαίων προγόνων μας, αποτελούν τη ρίζα του θέματος: «Οι συνθήκες που μεγάλωναν την ικανοποίηση των προγόνων μας, μπορεί να μας επηρεάζουν ακόμα και σήμερα», γράφουν στην σχετική έρευνα.

Οι επιστήμονες χρησιμοποιούν αυτό που αποκαλούν «The savanna theory of happiness» (Η θεωρία ευτυχίας της σαβάνας) για να εξηγήσουν δύο βασικά συμπεράσματα, μετά από την ανάλυση μιας μεγάλης εθνικής έρευνας με 15.000 ερωτηθέντες, ηλικίας 18 έως 28: Πρώτον, θεωρούν ότι οι άνθρωποι που ζουν σε πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές τείνουν να είναι λιγότερο ικανοποιημένοι από τη ζωή τους συνολικά. Δεύτερον, θεωρούν ότι όσο περισσότερες κοινωνικές αλληλεπιδράσεις έχει ένα άτομο με στενούς φίλους, τόσο μεγαλύτερη είναι και η ευτυχία του.

Αλλά υπάρχει μια μεγάλη εξαίρεση. Για τους πιο ευφυείς, αυτοί οι συσχετισμοί μοιάζουν σχεδόν αντεστραμμένοι. Τα πιο ευφυή άτομα που κοινωνικοποιούνταν συχνότερα, λάμβαναν λιγότερή ικανοποίηση από τη ζωή ενώ η καθημερινότητα σε πυκνοκατοικημένες περιοχές τους έκανε να νιώθουν δυσάρεστα σε διπλάσια ποσοστά από τους υπόλοιπους. Με λίγες λέξεις, οι άνθρωποι με υψηλότερο iq όσο λιγότερο μόνοι τους μένουν, τόσο πιο ευτυχισμένοι δηλώνουν.

Αν οι φίλοι και η οικογένεια είναι βασικά συστατικά της ανθρώπινης ευτυχίας, και η μοναξιά θεωρείται μια σύγχρονη παγκόσμια ασθένεια (και αιτία για πολλά δεινά στον τομέα της υγείας), τότε πως αυτός ο συσχετισμός αντιστρέφεται στα κεφάλια των «πιο έξυπνων»; Η απάντηση των δύο επιστημόνων, ξεκινά με την παραδοχή ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος εξελίχθηκε για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του περιβάλλοντος των προγόνων μας στην αφρικανική σαβάνα, όπου ο πληθυσμός ήταν λιγότερο από ένα άτομο ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. «Οι κυνηγοί-τροφοσυλλέκτες σε μικρές ζώνες των περίπου 150 ατόμων. Σε αυτό το μικρής έκτασης περιβάλλον, είχαν συχνή επαφή με τους δια βίου φίλους και συμμάχους που ήταν απαραίτητοι για την επιβίωσή τους».

Έτσι εξηγείται το γιατί παραμένουμε κοινωνικά πλάσματα μέχρι και σήμερα. Όμως τα ευφυέστερα άτομα ενδεχομένως, είναι καλύτερα εξοπλισμένα ώστε να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους, είναι πιο αυτάρκεις και άρα χρειάζονται λιγότερο τους άλλους.

Παρόλα αυτά οι Kanazawa και Li αναγνωρίζουν ότι η ευτυχία είναι κάτι πολύ πιο πολύπλοκο και υποκειμενικό. «Ακόμα κι αν η εμπειρική μας ανάλυση χρησιμοποιεί ένα μέτρο της παγκόσμιας ικανοποίησης από τη ζωή, η ευτυχία δεν περιορίζεται ή δεσμεύεται από κάποιο συγκεκριμένο ορισμό.». Γιατί η ευτυχία δεν είναι θεωρία.


Διαβάστε επίσης:
8 λόγοι για να σταματήσουμε το multi tasking
ΕΡΕΥΝΑ: Για τι μετανιώνουμε περισσότερο;
Τα τρία πράγματα που μας κρατάνε στη μοναξιά      

 

εμφάνιση σχολίων