Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ: Πάει Α' ΠΡΟΣΩΠΟ και το φεγγάρι

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Το φεγγάρι, το φεγγάρι
τόσο προσκολλημένο ήταν στο στήθος μου
στην κοιλιά, γι’αυτό δεν το κοιτάζω πια
το αποφεύγω, όπως και τον καθρέφτη.

Το φεγγάρι βγάζει τώρα
ένα χλωμό, υποτονικό φως
που μονότονα λούζει και θυμίζει
άλλες στιγμές όταν νύχτα με τη νύχτα
μεγάλωνε το δρεπάνι
μαζί με τον πόθο
μαζί με την ιδέα της πληρότητας.
Πανσέληνος, το σύμπαν εκσπερμάτωνε
και συ στα βότσαλα υγρή
θαρρούσες πως είχες συλλάβει
το νόημα της δημιουργίας.
Κι ονειρευόσουν μια εποχή μεταφυσική
όπου κανένας ήλιος κοφτερός
δε θα διέκοπτε το ποίημα
αφού του φεγγαριού το φως
φως ασημένιο
πιο ερωτικά σε άγγιζε
απ’το χρυσό της μέρας.
Νόμιζες, ανόητο θηλυκό,
πως στο φεγγάρι θα λικνιζόσουνα
για πάντα…Αλλά,
Πάει κι αυτό, πάει και το φεγγάρι


Η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ (1939 - 21 Ιανουαρίου 2020) γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στην Αθήνα, στη νότια Γαλλία και αποφοίτησε στη Γενεύη με το δίπλωμα Μεταφραστών και Διερμηνέων (ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, ρωσικά). Στην πνευματική συγκρότηση της προσωπικότητάς της συνέβαλε καθοριστικά ο νονός της Νίκος Καζαντζάκης. Με παρότρυνσή του πρωτοδημοσίευσε το 1956 στην Καινούρια Εποχή το ποίημα «Μοναξιά». Άρθρα της για την ποίηση και τη μετάφραση της ποίησης έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και εφημερίδες ανά τον κόσμο. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από δέκα γλώσσες και βρίσκονται σε παγκόσμιες ανθολογίες. 


Διαβάστε επίσης:
Αγγελάκη - Ρουκ: Φόβος το νέο πάθος
Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ: «Όταν αποτυχαίνουν οι έρωτες…»
 

εμφάνιση σχολίων