Ακούμε όλο νούμερα. Αλλά δεν είμαστε φανταστικά όντα. Έχουμε ζωές, οικογένειες, πρόσωπο
ΓΕΩΡΓΙΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
27 Ιανουαρίου 2012
ΖΟΥΣΑΜΕ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΟΥΣΑΜΕ σαν να ήμασταν κάποιος άλλος. Η διαδικασία της αποταύτισης από μια έκφραση προσώπου και ζωής που ήταν όπως των άλλων γίνεται τώρα βίαια, χωρίς αναισθητικό, για αυτό και είναι επώδυνη.
Η ΚΡΙΣΗ ΧΤΥΠΗΣΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΑΣ. Παίζει με τα αποθέματα ενέργειας, χαράς και πίστης κάθε ενός που έχει μια οικογένεια. Οι αδύναμοι κρίκοι φεύγουν πρώτοι, προς την απομόνωση, την συναισθηματική και υλική επαιτεία. Κάποιοι πιο δυνατοί θυσιάζονται για τους υπόλοιπους -που πρόσκαιρα έτσι ανακουφίζονται γιατί την γλίτωσαν. Άλλοι μοιρολατρούν για τον αδύναμο κρίκο τους, και αγωνιούν για το πότε θα έρθει η σειρά τους. Υστερικά φωνασκούν στους άλλους, υστερικά καταρρέουν. Το μήνυμα του πόνου μεταφέρεται ασυναίσθητα σε όλη την οικογένεια.
ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΚΟΥΣΤΕΙ, ΕΙΔΩΘΕΙ, ΕΙΠΩΘΕΙ εντός της οικογένειάς μας, γαλουχεί υποχθόνια την εσωτερική μας κρίση, αυτή που αποκαλύφθηκε μέσα από την εθνική μας πολιτική μας κατάσταση. Η αυτοδιαχείριση εκατομμυρίων οικογενειών, συνέθεσε την εθνική διαχείριση της χρεοκοπίας, κατάθλιψης και αστοχίας μας. Αν οι οικογένειές μας τώρα δεν είναι καλά, είναι γιατί ποτέ δεν ήταν καλά.
ΑΛΛΑ ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΚΑΛΥΨΕΙΣ ΜΕ ΕΠΙΔΕΣΜΟΥΣ ΤΙΣ ΠΛΗΓΕΣ αργά ή γρήγορα βρίσκεσαι αντιμέτωπος με την ουσία -εντός της ουσίας, στην ασφάλεια του σημαντικού. Η ζωή ξαναγίνεται ουσιαστική. Γιατί η οικονομία της επιβίωσης δεν μπορεί να συγκρατήσει τίποτε άλλο παρά μονάχα αυτά που αξίζουν να επιβιώσουν, αυτά που πάνε την ζωή παραπέρα. Γιατί η ζωή συνεχίζεται πάντα. Όπως και η οικογένεια. Και εδώ είναι ο πλούτος.
εμφάνιση σχολίων