Ζακ Λακαριέρ: Το Α' ΠΡΟΣΩΠΟ ελληνικό καλοκαίρι

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Έκανα το πρώτο μου ταξίδι στην Ελλάδα το 1947 και το τελευταίο το 1966. Η τελευταία εικόνα μου: ένα νησί του Αιγαίου, άδεντρο, μ' ένα μοναδικό χωριό. Τοπίο απογυμνωμένο με τη μιζέρια και την ομορφιά συναρμοσμένες σα δύο πλαγιές του ίδιου λόφου. Μιζέρια και ομορφιά.
 
Κάμποσες τέτοιες στιγμές αναπαράχθηκαν σ' εκείνα τα ταξίδια μου στην Ελλάδα, και λέω στον εαυτό μου πως από εκείνα τα ελληνικά χρόνια, ό,τι αντέχει στον καιρό είναι αυτές οι εικόνες.
 
Όταν συμβαίνει να τις ξαναζώ, ζωντανές όσο ποτέ, σκέφτομαι τους αρχαίους εκείνους μάντεις που διάβαζαν τη μοίρα των ανθρώπων και των πόλεων πάνω στο πέταγμα των πουλιών και στο σφύριγμα του ανέμου ανάμεσα στις δρυς.


Το ελληνικό καλοκαίρι: μια καθημερινή Ελλάδα 4000 ετών, Jacques Lacarriere. Ιωάννα Χατζηνικολή, εκδ. Χατζηνικολή.Ο Ζακ Λακαριέρ γεννήθηκε στη Λιμόζ της Γαλλίας (2 Δεκεμβρίου 1925 - 17 Σεπτεμβρίου 2005). Υπήρξε ένας από τους πιο προσεκτικούς παρατηρητές της Ελλάδας και, υπό αυτή του την ιδιότητα, ένας ελληνιστής παγκοσμίου φήμης. Μετάφρασε στα γαλλικά τους Έλληνες κλασικούς, αλλά και νεοέλληνες συγγραφείς και ποιητές.

Σπούδασε ηθική φιλοσοφία, κλασσική λογοτεχνία, ινδική φιλοσοφία, νομικά και φιλολογία στο Παρίσι. Το 1947, φοιτητής ακόμα της κλασικής φιλολογίας επισκέπτεται την Ελλάδα, όταν έρχεται να παίξει τους «Πέρσες» του Αισχύλου στο θέατρο της Επιδαύρου. Βαθιά επηρεασμένος από την εμπειρία καθώς και από την ελληνική φιλοξενία, ο Ζακ Λακαρριέρ, αποκαλεί την Ελλάδα «αποκάλυψη» της ζωής του. Το 1950 ξεκινά με τα πόδια από τη Γαλλία με προορισμό την Ινδία, αλλά τελικά προτιμά την Ελλάδα όπου έζησε πολλά χρόνια, κυρίως στην Κρήτη, Ύδρα και στην Πάτμο.

Εξέδωσε μυθιστορήματα, ποιήματα, ταξιδιωτικές εντυπώσεις, βιβλία τέχνης, κ.ά..«Το ελληνικό καλοκαίρι» (1976) είναι ένα από τα καλύτερα βιβλία που γράφτηκαν για την Ελλάδα στο εξωτερικό  Πέθανε απροσδόκητα στο Παρίσι, λόγω επιπλοκών μιας απλής χειρουργικής επέμβασης στο γόνατο, στις 17 Σεπτεμβρίου 2005, σε ηλικία 79 ετών. Η σορός του, σύμφωνα με την τελευταία του επιθυμία, αποτεφρώθηκε και η στάχτη σκορπίστηκε στη θάλασσα του Αιγαίου, στα ανοιχτά των Σπετσών, στις 3 Νοεμβρίου του 2005.

 
Διαβάστε επίσης:
Χιόνης: Το ωραίο καλοκαίρι
Λειβαδίτης: Το καλοκαίρι ο ουρανός διανυκτερεύει
«Καλοκαίρι είναι όταν η τεμπελιά βρίσκει σεβασμό»
Μαγικές διαδρομές
Γιώργος Βέης: Εκεί είναι

 

εμφάνιση σχολίων