Ο Γιάννης Χρήστου υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους έλληνες συνθέτες με διεθνή αναγνώριση. Μαθαίνουμε περισσότερα με αφορμή το διεθνές αφιέρωμα που υπογράφει ο Μιχαήλ Μαρμαρινός, σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση
«Η πεισματική μεταφύτευση μιας εποχής σε μιαν άλλη, ή της μιας γενεάς σε μιαν άλλη γενεά, όχι μόνο είναι μάταιη και δίχως κύρος, αλλά αποτελεί και μια δήλωση πνευματικής χρεοκοπίας» -Γιάννης ΧρήστουΛΕΝΑ ΛΥΔΑΚΗ | ΦΩΤΟ: ONASSIS CULTURE, THOMAS AURIN
5 Απριλίου 2022
H διεθνής συμπαραγωγή Once to be realized της Στέγης έχει ήδη παρουσιαστεί στην Μπιενάλε Μονάχου και τη Γερμανική Όπερα του Βερολίνου και κάνει τώρα πρεμιέρα στην Ελλάδα. Ο Μιχαήλ Μαρμαρινός και έξι συνθέτες του σύγχρονου μουσικού θεάτρου συναντιούνται με έργα του συνθέτη, σε μια παράσταση που μοιάζει με αρχαίο δράμα. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Χρήστου δημιούργησε σχεδόν 130 προσχέδια για συνθέσεις που θα ολοκλήρωνε αργότερα. Οι διακεκριμένοι δημιουργοί (Beat Furrer, Barblina Meierhans, Olga Neuwirth, Younghi Pagh-Paan, Samir Odeh-Tamimi και Christian Wolff) θα αναμετρηθούν με τα σχέδιά του στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης (15 -17 Απριλίου 2022).
Διαβάστε επίσης:Έρχεται το διεθνές Once to be realized σε σκηνοθεσία Μαρμαρινού
Ο Γιάννης Χρήστου (8 Ιανουαρίου 1926 — 8 Ιανουαρίου 1970) γεννήθηκε στο Καΐρο, στους κοσμοπολίτικους κύκλους της ελληνικής παροικίας της Αλεξάνδρειας. Ο πατέρας του Ελευθέριος Χρήστου, ήταν εύπορος βιομήχανος της ελληνικής παροικίας, ιδιοκτήτης εργοστασίου σοκολατοποιίας, και η μητέρα του, Καλλιόπη Ταβερνάρη, κυπριακής καταγωγής, ήταν ποιήτρια αλλά και πνευματίστρια, γεγονός που συνέβαλε στις μετέπειτα καλλιτεχνικές, φιλοσοφικές και μεταφυσικές του ανησυχίες.
Πήρε τα πρώτα μαθήματα πιάνου σε ηλικία πέντε ετών. Αν και πήρε πτυχίο στα οικονομικά, προτίμησε να σπουδάσει φιλοσοφία με τον Λούντβιχ Βιτγκενστάιν και τον Μπέρτραντ Ράσελ στο Καίμπριτζ.
Τις μουσικές του σπουδές τις συνέχισε στην Ιταλία (Σιένα, Γκάβι και Ρώμη, 1949-1953) με τους Βίτο Φράτσι και Μπρούνο Λαβανίνο, ενώ την ίδια χρονική περίοδο ασχολήθηκε σε βάθος και με την αναλυτική ψυχολογία, επηρεαζόμενος και από τον αδερφό του, ο οποίος σπούδαζε εκείνη την εποχή στο Ινστιτούτο Γιουνγκ στη Ζυρίχη.
Το 1960, με τις εθνικοποιήσεις του Νάσερ, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Αλεξάνδρεια, όπως και οι περισσότεροι εύποροι Έλληνες της Αιγύπτου.
Εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στη Χίο, όπου είχε επίσης αρκετή οικογενειακή περιουσία. Στο σπίτι του, μέσα σ' ένα μεγάλο κτήμα, ο Γιάννης Χρήστου εγκατέστησε τη μεγάλη του βιβλιοθήκη κυρίως με βιβλία φιλοσοφίας, θρησκειολογίας, ανθρωπολογίας, ψυχολογίας, μαγείας, πνευματισμού, προϊστορίας και πρωτόγονων πολιτισμών, ιστορίας, λογοτεχνίας, τέχνης και μουσικής καθώς και τις προσωπικές του συλλογές.
Ο Γιάννης Χρήστου συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο και το Θέατρο Τέχνης συνθέτοντας μουσική για παραστάσεις αρχαίου δράματος. Έγραψε επίσης ορατόρια και όπερες.
Σκοτώθηκε, σε ηλικία 44 ετών, σε τροχαίο δυστύχημα τη νύχτα της 8ης Ιανουαρίου 1970, κατά την επιστροφή του στο σπίτι από εορτασμό των γενεθλίων του όταν το αυτοκίνητο που οδηγούσε η σύζυγός του Θηρεσία, βγήκε από την πορεία του.
«Μουσική χωρίς νόημα για ένα πρόσωπο, ενδέχεται όχι μόνον να είναι έγκυρη για ένα άλλο, αλλά μπορεί να το πλήξει με τη δύναμη μιας αποκάλυψης (λ.χ. μπορεί ένα άτομο να ακούει μια μουσική και να μην μπορεί να τη συνδέσει με τίποτε απ’ όλα όσα του είναι γνωστά ως τώρα. Ωστόσο έχει την αίσθηση ότι κάτι τον αγγίζει)...»
Διαβάστε επίσης:
Borderline Fest: 3 ημέρες σε 4 σημεία της Αθήνας
Weather Engines: Ένα πολυμορφικό project για το περιβάλλον
εμφάνιση σχολίων