Ασκήσεις εξέλιξης εντός του Χάους
ΓΕΩΡΓΙΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
21 Νοεμβρίου 2011
ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ Η ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΜΑΣ αυτοπεριορίστηκε στην επιλογή της ημι-ακινησίας. Δύο-τρεις κινήσεις των άκρων σαν και αυτές που προτείνονται στις οικονομικές θέσεις των αεροπορικών πτήσεων δεν κινητοποιούν παρά ελάχιστα μόρια του μυϊκού μας συστήματος. Δεν αρκούν.
ΟΙ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΣ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΜΗΝΑ ΕΜΠΕΡΙΕΧΟΥΝ ΣΧΕΔΟΝ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΤΗ ΛΕΞΗ ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΣ. Πρωτοφανείς εξελίξεις, πρωτοφανείς αποφάσεις, πρωτοφανείς πολιτικές επιλογές. Μέσα σε ένα πεδίο απείρου δεν νοείται τίποτα πρωτοφανές γιατί όλα είναι πιθανά. Αλλά λειτουργούν και μας επηρεάζουν μόνο αυτά που προκύπτουν από την επίγνωση της επιλογής.
ΕΠΙΛΕΓΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΕΝΔΥΝΑΜΩΝΕΙ ΟΠΩΣ ΝΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ: έχοντας αποδεχθεί ως δώρο ένα υπερανατομικό ποντίκι οπτικής ανάγνωσης, από την πολύπαθη χρήση που του έκανα, πέφτοντας και δυο φορές παραπάνω στο πάτωμα κόλλησε. Έψαχνα να βρω τρόπο επιδιόρθωσης. Απευθύνθηκα σε καταστήματα με υπολογιστές. Δεν με βοήθησαν, δεν ήξεραν αν ήταν σε εγγύηση, δεν είχα την απόδειξη αγοράς, και μου πρότειναν να επικοινωνήσω κατευθείαν με την κατασκευάστρια εταιρεία.
ΠΗΡΑ ΕΝΑΝ ΑΡΙΘΜΟ ΑΠΟ 0800 ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΑΠΟΔΕΙΧΤΗΚΕ ΟΤΙ ΜΙΛΑΓΑ ΜΕ ΒΟΡΕΙΑ ΙΡΛΑΝΔΙΑ. Στην κλήση ανταποκρίθηκε Έλληνας. Μου ζήτησε να του δώσω τους κωδικούς του προϊόντος που ήταν τυπωμένοι στο κάτω μέρος του ποντικού και διαπίστωσε ότι το προϊόν ήταν ακόμα σε εγγύηση (!). Αφού μιλήσαμε για τα τεχνικά ζητήματα μου πρότεινε αν ήθελα να αντικατασταθεί με έξοδα της εταιρείας από το αντίστοιχο τρέχον μοντέλο, γιατί δεν επισκευάζονται. Εκεί κάπου εγώ τα ‘χασα και δεν τον πίστευα και άρχισα να του κάνω την δύσκολη. Όχι γιατί είχα όρεξη να βγάλω τα απωθημένα εσώψυχά μου στον άνθρωπο αλλά γιατί βιώνοντας την τωρινή ολική παράλυση της χώρας μου, πραγματικά δεν πίστευα όταν απλά θα καλούσα το νούμερο της εταιρείας ότι θα μου απαντούσε κάποιος από μια άλλη χώρα στη γλώσσα μου και μέσα σε δύο λεπτά θα καταλάβαινε τι είχε συμβεί και θα μου πρότεινε ένα προϊόν καλύτερο τεχνολογικά από το ήδη κατά δύο - τρία χρόνια χρησιμοποιημένο, με απευθείας αποστολή ταχυδρομικά στο σπίτι μου χωρίς να χρειάζεται να κάνω τίποτε άλλο. Ούτε φωνές, ούτε σιχτίρισμα, ούτε ασυνεννοησία.
ΤΟΝ ΡΩΤΗΣΑ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ ΚΑΙ ΑΝ ΜΕΝΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. Του εξήγησα ότι το επίπεδο αυτό της εξυπηρέτησης δεν είναι κάτι που συμβαίνει σήμερα στην χώρα μου. Το δε νέο ποντίκι έφτασε με ιδιωτική εταιρεία διανομής ακριβώς την μέρα που είχε προκαθοριστεί σε εκείνο το τηλεφώνημα και είναι η τελευταία λέξη της εργονομίας και οπτικής ανάγνωσης.
ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΗΧΗΣ ΕΚΕΙ ΕΞΩ ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ. Όσο και αν κλαιγόμαστε και χτυπιόμαστε κάτω, ακόμα και αν έχουμε τόνους δίκιου, σε κάποιες άλλες χώρες οι άνθρωποι είναι ήδη σε θέση να παρέχουν υπηρεσίες σε αυτό το επίπεδο αξιοπιστίας. Και δεν θα βγουν χαμένες. Χρειαζόμαστε χρόνο για κάθε τραύμα. Και τα πιο πολλά τραύματα συνηθίζουμε να τα αποσιωπούμε όχι να τα επεξεργαζόμαστε. Όλα έχουν την θέση τους αφού έχουν ανακύψει από το Χάος.
ΤΟ ΧΑΟΣ ΔΕΝ ΠΑΣΧΕΙ ΑΠΟ ΕΛΛΕΙΨΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗΣ. Διαθέτει πολλούς παίκτες και τους παίκτες που δεν τραβάνε τους αντικαθιστά εύκολα. Στο Χάος η ανάπτυξη δεν σημαίνει μόνο business. Με ότι συναίσθημα και αν έχουμε μέσα μας, με ή χωρίς συμμάχους – βαρβάρους, χρειάζεται να αρχίσουμε και πάλι να εργαζόμαστε. Γνωρίζουμε τι κάνουν οι άλλοι, πόσο καλά το κάνουν. Γιατί θα πρέπει και τώρα να επιλέξουμε το μοντέλο του εργαζομένου που ανεξαρτήτως ιδιωτικού ή δημόσιου εργοδότη, είναι αυτός που περιμένει έναν υπεύθυνο, για να οργανώσει τα πράγματα και να δώσει τις λύσεις; Γιατί μόνο ως Υπάλληλο κάποιων άλλων αξιολογούμε ικανό τον εαυτό μας; Και αν ακόμα δεν αντέχουμε να ανακαλύψουμε έναν νέο τροχό, αντέχουμε να τρέξουμε πολλούς τροχούς που ήδη υπάρχουν και να τους πάμε μπροστά. Αυτή η ψυχή και αυτό το σώμα για να ζήσουν χρειάζεται να κοιτάξουν μέσα. Να εργαστούν εντός του Χάους, της τραγωδίας και του χαρίσματος. Με επίγνωση.
εμφάνιση σχολίων