«Είμαστε περισσότερο τα Α' ΠΡΟΣΩΠΟ ελαττώματά μας παρά τα προσόντα μας»

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Μέσα μας υπάρχει κάτι που δεν έχει όνομα· αυτό το κάτι είναι αυτό που είμαστε.

Ο άνθρωπος είναι ένα πλάσμα που βρίσκεται συνεχώς «υπό κατασκευήν», αλλά επίσης, κατά ένα παράλληλο τρόπο, πάντα σε μια κατάσταση αέναης καταστροφής.

Μπορούμε να ξεφύγουμε από όλα εκτός από τον εαυτό μας.

Ακριβώς όπως η συνήθεια δεν κάνει τον μοναχό, το σκήπτρο δεν κάνει τον βασιλιά.

To διάβασμα είναι ένας άλλος τρόπος να είσαι κάπου.

Οι ερωτήσεις σου είναι ψεύτικες αν ξέρεις ήδη την απάντηση.

Ο σοφός είναι ικανοποιημένος με αυτό που έχει μέχρι να εφεύρει κάτι καλύτερο.

Είμαστε περισσότερο τα ελαττώματά μας παρά τα προσόντα μας.

Λένε ότι ο χρόνος θεραπεύει τις πληγές, αλλά κανείς δεν έχει ζήσει αρκετά για να αποδείξει αυτή τη θεωρία.

Ο γάμος αποτελείται από τρεις ανθρώπους: τον άνδρα, τη γυναίκα και ένα τρίτο πρόσωπο, το σημαντικότερο, το οποίο αποτελείται από άνδρες και γυναίκες.

Υπάρχουν πάρα πολλοί λόγοι να μην ανεχτούμε τον κόσμο που έχουμε τώρα.

Τι είδους κόσμος είναι αυτός που μπορεί να στείλει μηχανές στον Άρη, αλλά παραμένει αδιάφορη πριν από τη σφαγή των ανθρώπων;

Ως πολίτες, όλοι έχουμε την υποχρέωση να παρέμβουμε και να εμπλακούμε. Είναι ο πολίτης που αλλάζει τα πράγματα.

Οι άνθρωποι ζουν κάτω από την ψευδαίσθηση ότι έχουμε ένα δημοκρατικό σύστημα, αλλά αυτή είναι μόνο η εξωτερική μορφή αυτού του συστήματος. Στην πραγματικότητα ζούμε σε μια πλουτοκρατία, το σύστημα διακυβέρνησης των πλουσίων.

Είναι η οικονομική δύναμη που καθορίζει την πολιτική εξουσία, έτσι ώστε οι κυβερνήσεις να γίνουν πολιτικές μαριονέτες της οικονομικής δύναμης.

Ο κόσμος κυβερνάται από μη δημοκρατικούς θεσμούς: την Παγκόσμια Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου κλπ.

Η κοινωνία πρέπει να αλλάξει, αλλά οι πολιτικές δυνάμεις που διαθέτουμε σήμερα δεν αρκούν για να κάνουν αυτή την αλλαγή. Για το λόγο αυτό, το δημοκρατικό σύστημα στο σύνολό του θα πρέπει να επανασχεδιαστεί.

Στο τέλος της ζωής μας ανακαλύπτουμε ότι η μόνη προϋπόθεση για να ζήσουμε είναι ο θάνατος.

Το μυθιστόρημα τροφοδοτείται από την επιστήμη, τη φιλοσοφία, την ποίηση κ.λπ. Δεν πρόκειται μόνο για την αφήγηση μιας ιστορίας.

Δεν αμφιβάλλω ότι ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει μόνος του απόλυτα, αλλά είμαι πεπεισμένος ότι αρχίζει να πεθαίνει μόλις κλείσει την πόρτα του σπιτιού πίσω του.

Κάθε δευτερόλεπτο που περνάει είναι μια πόρτα για το μέλλον. Αλλά ίσως είναι πιο ακριβές να πούμε ότι το μέλλον είναι μια τεράστια κενότητα η οποία τρέφεται από το αιώνιο παρόν.

Οι συνειδήσεις παραμένουν σιωπηλές περισσότερο από ό, τι πρέπει.

Ένα στομάχι που είναι συνηθισμένο να πεινάει είναι ικανοποιημένο με πολύ λίγα.

Η ιστορία του ανθρώπου είναι η ιστορία των παρεξηγήσεών μας με το Θεό. Δεν μας καταλαβαίνει και δεν τον καταλαβαίνουμε.

Ο ζωγράφος ζωγραφίζει, ο μουσικός συνθέτει, ο μυθιστοριογράφος γράφει μυθιστορήματα. Αλλά νομίζω ότι όλοι έχουν κάποια κοινή επιρροή. όχι επειδή είναι καλλιτέχνες, αλλά επειδή είναι πολίτες.

Αν είμαι ειλικρινής σήμερα, τι έχει σημασία αν λυπάμαι αύριο;

Είναι δυνατόν να μην βλέπουμε ένα ψέμα ακόμη και αν είναι μπροστά μας.

Το ψωμί του σήμερα δεν αφαιρεί την πείνα του χθες, πόσο μάλλον του αύριο.

Η δημιουργία είναι πάντα πολύ πιο διεγερτική από την καταστροφή.

Η δυσκολία δεν είναι το να ζεις με άλλους ανθρώπους. Η δυσκολία είναι το να τους καταλάβεις.

Οι άνδρες είναι όλοι οι ίδιοι. Νομίζουν ότι επειδή προέρχονται από την κοιλιά μιας γυναίκας, ξέρουν τα πάντα που πρέπει να γνωρίζουν για τις γυναίκες.

Σε θέματα συναισθημάτων και καρδιάς, τα πολλά είναι πάντα καλύτερα από τα λίγα.

Σε όλα τα στάδια της ζωής, υπάρχουν πάντα νέα θαύματα που εκπλήσσουν τον άνθρωπο. Μέχρι να συνηθίσει και να χάσει το ενδιαφέρον του.

Αν δεν μπορούμε να ζήσουμε ως ανθρώπινα όντα, τουλάχιστον ας κάνουμε τα πάντα για να μην ζούμε εξ ολοκλήρου ως ζώα.

Αν δεν κάνετε ένα βήμα έξω από τον εαυτό σας, ποτέ δεν θα μάθετε ποιοι είστε.

Το χάος είναι μόνο η σειρά που περιμένει να αποκρυπτογραφηθεί.


Ο Ζοζέ ντε Σόζα Σαραμάγκου (16 Νοεμβρίου 1922 - 18 Ιουνίου 2010) ήταν Πορτογάλος συγγραφέας, ποιητής, σεναριογράφος και δημοσιογράφος, τιμημένος με Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1998. Τα έργα του, μερικά από τα οποία θεωρούνται αλληγορικά, δίνουν μεγάλη έμφαση στον ανθρώπινο παράγοντα. Οι χαρακτήρες του αγωνίζονται για την ανάγκη να συνδεθούν μεταξύ τους, να σφυρηλατήσουν σχέσεις και δεσμούς κοινότητας, καθώς και για την ανάγκη τους για ιδιαιτερότητα, ατομικότητα, νόημα και αξιοπρέπεια έξω από πολιτικές και οικονομικές δομές. 


Διαβάστε επίσης:
Σαραμάγκου: Ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο
Σαραμάγκου: Για την κρίση
Σαραμάγκου: Περί φωτίσεως

εμφάνιση σχολίων