Η Ρουθ Μπέιντερ Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Γκίνσμπεργκ είπε

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Η δικαστής του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ, Ρουθ Μπέιντερ Γκίνσμπεργκ (Ruth Bader Ginsburg, 15 Μαρτίου 1933-18 Σεπτεμβρίου 2020), ήταν Αμερικανίδα δικαστικός, φεμινίστρια και ανυποχώρητη υπερασπίστρια των φιλελεύθερων αξιών στις ΗΠΑ, που διαμόρφωσε την ισορροπία ανάμεσα στο συντηρητισμό και τον φιλελευθερισμό. Ήταν η μακροβιότερη δικαστής και η δεύτερη γυναίκα στην ιστορία του Ανώτατου Δικαστηρίου, αφού υπηρέτησε για 27 χρόνια στον θεσμό. Η συμβολή της στην σύγχρονη ερμηνεία και εφαρμογή του συνταγματικού δικαίου ήταν κομβική αφού έβλεπε το Σύνταγμα ως ένα κείμενο ζωντανό και υπό διαμόρφωση, όχι ένα μουσειακό αντικείμενο που πρέπει να συντηρηθεί πάση θυσία ως έχει. Εκεί που οι συντηρητικοί συνάδελφοί της λένε «δεν το προβλέπει το Σύνταγμα», η ίδια έλεγε «το Σύνταγμα δεν είναι λίστα του σούπερ μάρκετ και τα δικαιώματα δεν είναι προϊόντα, αλλά αρχές του δικαίου που όλοι πρέπει να τηρούμε σε κάθε βιοτική περίσταση».  Υπήρξε πρωτοπόρος στον αγώνα για τη χειραφέτηση των γυναικών τη δεκαετία του 1970, αλλά και σε άλλα ζητήματα κοινωνικής προόδου, όπως το δικαίωμα στη άμβλωση ή στο γάμο μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου. Αυτά είναι 10 από τα πιο διάσημα αποφθέγματά της.


Για τις γυναίκες στο δικαστήριο: Όταν μερικές φορές με ρωτούν «Πότε θα υπάρχουν αρκετές γυναίκες στο Ανώτατο Δικαστήριο;» και η απάντησή μου είναι: «Όταν θα υπάρχουν εννέα», οι άνθρωποι σοκάρονται. Αλλά υπάρχουν εννέα άντρες και κανείς δεν έθεσε ποτέ μια ερώτηση για αυτό.

Για τους άντρες στο δικαστήριο: «Δεν έχουν υπάρξει ποτέ ως 13χρονο κορίτσι» είπε όταν οι άνδρες συνάδελφοί της εμφανίστηκαν αδιάφοροι σχετικά με το ξεγύμνωμα  κοριτσιών από τους διαχειριστές του σχολείου, προκειμένου να τις ψάξουν.

Σχετικά με το γάμο ... και τη δουλειά: Μερικές φορές βοηθά να είμαι λίγο κωφή (στο γάμο και σε) σε κάθε χώρο εργασίας, συμπεριλαμβανομένης της καλής δουλειάς που έχω τώρα.

Για το να είσαι γυναίκα: Η μητέρα μου μού είπε να είμαι κυρία. Και γι' αυτήν, αυτό σημαίνει ότι σου ανήκεις, ότι είσαι ανεξάρτητης.

Για την πραγματική ισότητα των φύλων: Οι γυναίκες θα έχουν επιτύχει πραγματική ισότητα όταν οι άνδρες μοιράζονται μαζί τους την ευθύνη της ανατροφής της επόμενης γενιάς.

Για τον ακτιβισμό: Παλέψτε για τα πράγματα που σας ενδιαφέρουν, αλλά κάντε το με τρόπο που θα οδηγήσει τους άλλους στο να ενωθούν μαζί σας.

Για τη διαφωνία και τη δικαιοσύνη: Οι διαφωνούντες απευθύνονται σε μια μελλοντική εποχή. Δεν αρκεί απλώς να πούμε «Οι συνάδελφοί μου κάνουν λάθος και εγώ θα το έκανα αλλιώς». Αλλά οι μεγαλύτερες διαφωνίες γίνονται γνωμοδοτήσεις και σταδιακά με την πάροδο του χρόνου οι απόψεις αυτές γίνονται η κυρίαρχη άποψη. Επομένως, αυτή είναι η ελπίδα του αντιφρονούντα: ότι “γράφει” όχι για το σήμερα, αλλά για το αύριο.

Για την υποστήριξη του δικαιώματος στην άμβλωση: Αυτό είναι κάτι κεντρικό στη ζωή μιας γυναίκας, στην αξιοπρέπεια της. Είναι μια απόφαση που πρέπει να λάβει η ίδια για τον εαυτό της. Και όταν η κυβέρνηση ελέγχει αυτήν την απόφαση γι 'αυτήν, αντιμετωπίζεται σαν κάτι λιγότερο από έναν ενήλικα άνθρωπο που είναι υπεύθυνος για τις δικές του επιλογές.

Για τον αγώνα προς την ισότητα: Δεν ζητώ καμία εύνοια για το φύλο μου. Το μόνο που ζητώ από τους αδελφούς μας είναι να πάρουν τα πόδια τους από το λαιμό μας.

Για να είναι η ζωή ουσιαστική: Να κάνεις τη ζωή λίγο καλύτερη για τους ανθρώπους που είναι λιγότερο τυχεροί από εσένα. Αυτό νομίζω ότι είναι μια ουσιαστική ζωή. Κάποιος ζει όχι μόνο για τον εαυτό του αλλά και για την κοινότητα.

εμφάνιση σχολίων