Το καλοκαίρι του 1944, σε μια από τις πρώτες του επιστολές, ο Καμύ της γράφει: «Μικρή μου Μαρία, δεν ξέρω εάν σκεφτόσουν να μου τηλεφωνήσεις. Δεν έχω να πω κάτι συγκεκριμένο, παρά μόνο να σου μιλήσω γι’ αυτό το κύμα που με έχει παρασύρει από χθες και έχω την ανάγκη να σου μιλήσω για την εμπιστοσύνη και την αγάπη που νιώθω για σένα. Να με σκέφτεσαι κατά τη διάρκεια όλων αυτών των ημερών. Να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου ότι είμαι κοντά σου όλες τις ώρες. Εις το επανιδείν, αγάπη μου, ακριβή μου αγάπη, σε φιλώ όπως έκανα χθες».
Οι δυο τους κινούνται στους ίδιους κύκλους διανοούμενων, όπως ο Ζαν Πολ Σαρτρ και η Σιμό ντε Μποβουάρ. Ο Καμύ τη θεωρεί σπουδαία ηθοποιό και μιλά μαζί της ισότιμα για τα πάντα. Την αποκαλεί «μικρό του γλάρο». Αυτή του γράφει «περιμένω κάθε μέρα το ανανεωμένο θαύμα της παρουσίας σου». Και όλα θα ήταν ιδανικά αν εκείνος δεν εκείνος ήταν ήδη παντρεμένος. Μάλιστα σε μία από τις επιστολές του, ο Καμύ της ομολογεί την «παράλογη» επιθυμία του να παραμείνει πάντα δίπλα του, παρόλο που η σύζυγός του, Φρανσίν, παρέμενε στην άλλη πλευρά. «Όλα είναι ηλίθια. Αλλά επειδή έτσι είναι τα πράγματα και δεν μπορούμε να τα αλλάξουμε, ας προσπαθήσουμε να τα διαχειριστούμε όσο καλύτερα μπορούμε και να μην διακινδυνεύσουμε τα πάντα ζητώντας πάρα πολλά από μια ζωή που είναι... παράλογη».
«Είμαι πεσμένος στο πάτωμα. Ακόμα φαντάζομαι τη στιγμή που θα κλείσουμε την πόρτα της κρεβατοκάμαράς σου», της γράφει εκείνος
Με την απελευθέρωση του Παρισιού, η Φρανσίν Φορέ, επιστρέφει από τον προσωρινό ασφαλή τόπο διαμονής της, στο κοινό τους σπίτι. Η Κασάρες του δίνει τελεσίγραφο για να επιλέξει μία από τις δύο. Όταν βλέπει πως εκείνος δεν αποφασίζει να εγκαταλείψει τη γυναίκα του, η Κασάρες εξαφανίζεται από τη ζωή του για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Εκείνος στο μεσοδιάστημα κάνει δίδυμα και παρακολουθεί τις σχέσεις και τους έρωτές της από μακριά. Όμως μερικές φορές της γράφει: «Οπουδήποτε γυρίζω βλέπω τη νύχτα. Χωρίς εσένα έχασα τη δύναμή μου. Θέλω να πεθάνω». Εκείνη δεν ανταποκρίνεται. Τελικά συναντιούνται τυχαία στο Παρίσι, στη λεωφόρο του Saint-Germain.
Η επανασύνδεση είναι αναπόφευκτη και παθιασμένη. Η αλληλογραφία τους επανέρχεται σε καθημερινό ρυθμό. «Είμαι πεσμένος στο πάτωμα. Ακόμα φαντάζομαι τη στιγμή που θα κλείσουμε την πόρτα της κρεβατοκάμαράς σου», της γράφει εκείνος. «Τα πάντα καίγονται: η ψυχή μου, το σώμα μου, η καρδιά μου, η σάρκα μου. Με καταλαβαίνεις; Μπορείς πραγματικά να καταλάβεις;» του απαντά.
Όμως ο Καμύ εξακολουθεί να μένει με τη σύζυγο και τα παιδιά του. «Φοβάμαι να σε μοιράζομαι και μπορεί και να κουράστηκα» του γράφει η Κασάρες. «Πάρε μιαν απόφαση επιτέλους. Αν δεν το κάνεις, σου υπόσχομαι μέχρι το τέλος της χρονιάς να έχω εξαφανιστεί οριστικά και αμετάκλητα από τη ζωή σου».
Δεν θα μάθουμε ποτέ με σιγουριά αν όντως ο Camus αποφάσισε να αφήσει τη γυναίκα του, όμως πιθανολογείται πως ναι. Το τελευταίο του γράμμα προς την ερωμένη του είχε ημερομηνία 30 Δεκεμβρίου 1959, ενώ περιείχε και τη σημείωση «Τελευταίο γράμμα». Ο Καμύ εννοούσε τελευταίο γράμμα της χρονιάς όμως έμελλε να είναι δυσοίωνα προφητικό. «Θα σε δω σύντομα, υπέροχή μου. Είμαι τόσο χαρούμενος στην ιδέα, που χαμογελάω, απλά γράφοντας το. Σε φιλώ μέχρι την Τρίτη, που θα ξαναρχίσουμε».
4 Ιανουαρίου 1960. Ο Αλμπέρ Καμύ επιστρέφει από την Προβηγκία στο Παρίσι, με το αυτοκίνητο του εκδότη του Μισέλ Γκαλιμάρ. Σκοτώνεται ακαριαία. Η ειρωνεία είναι πως στην τσέπη του είχε ένα εισιτήριο επιστροφής με τρένο. Η Μαρία Κασάρες έζησε άλλα τριάντα έξι χρόνια. Πέθανε μία ημέρα μετά από τα 74α γενέθλιά της (22 Νοεμβρίου 1996), στο σπίτι της στη Γαλλία.
Ο Αλμπέρ Καμύ (7 Νοεμβρίου 1913 - 4 Ιανουαρίου 1960) ήταν Γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας, ιδρυτής του Theatre du Travail (1935), για το οποίο δούλεψε ως σκηνοθέτης, διασκευαστής και ηθοποιός. Ανάμεσα στα πιο γνωστά του έργα, περιλαμβάνονται τα μυθιστορήματα Ο Ξένος και Η Πανούκλα, τα θεατρικά Καλλιγούλας και Οι Δίκαιοι, αλλά και τα φιλοσοφικά δοκίμια Ο Μύθος του Σίσσυφου και Ο Επαναστατημένος Άνθρωπος. Το 1957 τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Διαβάστε επίσης:
7 ζευγάρια που άλλαξαν τον κόσμο
Καμύ: Η ποίηση του κόσμου
Σεφέρης: Γράμματα στη Μαρώ
ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Ερωτικές επιστολές