Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Ευτυχής

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ «ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΜΕ ΘΑΝΑΤΩΣΕΤΕ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΜΕ ΒΛΑΨΕΤΕ». Η φράση αυτή αποδίδεται στον Σωκράτη, ως μέρος της απολογίας του στην δίκη για τις -επί ποινή θανάτου- κατηγορίες εναντίον του. Και ως εκ του θαύματος είχε δίκιο.

ΓΙΑΤΙ ΠΟΙΟΝ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΒΛΑΨΕ Η ΘΑΝΑΤΩΣΗ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ; Τον ίδιο τον Σωκράτη; Ποιος έχασε τότε ένα ιδιαίτερο μυαλό και έναν άνθρωπο, έναν συνδαιτυμόνα φίλο, που ήταν λίγο πιο μπροστά, λίγο πιο κοντά στην αθέατη ψυχική του υπόσταση, κοιτάζοντάς την ευθέως, αυτοδιερευνώντας την μέχρι το τέλος;

ΠΟΙΟΣ ΔΕ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕ ΛΙΓΟ ΜΕΤΑ, όταν κατάλαβε ότι δεν εκτίμησε τις περιστάσεις περί της παρουσίας του Σωκράτη στα δημόσια και ιδιωτικά δρώμενα ορθά, και ποιος ίσως δεν ένοιωσε ότι ακολούθησε την συλλογική κοινωνική ροή χωρίς όμως να εξαντλήσει την προσωπική του εσωτερική διαίσθηση και ψυχοαντίληψη;

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ, ΩΣ ΓΝΩΣΤΟΝ. Ποιον Σωκράτη πάμε και τώρα να θανατώσουμε, τι είναι αυτό που κοιτάμε με περιορισμένη εξωτερική όραση και αδρανή εσωτερική ενόραση;

ΘΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΦΡΑΣΗ ΜΕ ΣΠΡΕΙ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ «χαμογελάτε, κάνει τους άλλους να ανησυχούν»; Αυτός ο ανώνυμος ποιητής του δρόμου, αυτός ο ένας από εμάς, δηλαδή όλοι μας, επανέλαβε την φράση του Σωκράτη καμιά εικοσαριά αιώνες μετά. Γιατί είναι πλέον ιστορικά καταγεγραμμένο ότι οι περίοικοι του Σωκράτη είχαν σαστίσει με την ηρεμία του λίγο πριν το επίγειο τέλος του. Και αυτό είχε μια σημαντική επίδραση σε όλους τους μεταγενέστερους. Διαφορετικά το όνομα Σωκράτης θα ηχούσε το ίδιο μέσα μας όπως το όνομα Κώστας.

ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΣΥΖΗΤΩ, συζητώ και πάλι συζητώ με το μέσα μου. Η ερώτηση είναι πάντα η ίδια: εσύ τι στάση θα κρατήσεις;

ΝΑ ΚΑΝΩ ΑΠΕΡΓΙΑ Η ΜΗ, να κατέβω στην πορεία ακόμα και αν γίνει βίαιη ή μη, να συνταχθώ με τους Αγανακτισμένους ή μη, να πληρώσω στην εφορία ή στα διόδια ή μη, να διαμαρτυρηθώ για τις τιμές ή μη, να υποχωρήσω στις οικονομικές απαιτήσεις του συμβαλλόμενού μου που φαίνεται σε χειρότερη κατάσταση από εμένα ή μη, να κρατήσω τις δυνάμεις μου για εμένα ή να αφεθώ σε ένα ρομαντικό παραλήρημα αγάπης και κατανόησης για τους πάντες, να παραμείνω εθελοντής ή να τα αντιμετωπίζω τα πάντα ως σκληρός επαγγελματίας διαπραγματευτής, να κάνω ότι μπορώ για να βγάλω από την μύγα ξύγκι ή να αντιμετωπίζω την κάθε μέρα ήρεμα με την εσωτερική αυθυποβολή ότι όλα θα πάνε καλά και ότι θα μπορώ να καλύψω όλες μου τις ανάγκες ότι και να γίνει, να εκποιήσω, να κρατήσω, να κρύψω, να φυγαδέψω, να ασφαλίσω, υπάρχει ασφάλεια τι χρώμα και τι μυρωδιά έχει, τι ώρα είναι, τι μέρα είναι και ποια χρονιά….

ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΟΛΗ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΝΗΛΕΗ και αδιάκοπη φλυαρία, ήρθαν δυο φράσεις δανεικές της πνευματικής σχολής του ανθρώπινου είδους, προσαρμοσμένες στα του εαυτού μου, και επίκαιρα άνοιξαν το σωρό των σκέψεων στα δύο και φαίνεται ότι κάπως έτσι διέσχισα την Ερυθρά Θάλασσά μου.

ΦΡΑΣΗ ΠΡΩΤΗ: «ποιος αποφασίζει κάθε μέρα για την διάθεσή σου, εσύ ή Κυβέρνηση;»

ΦΡΑΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ: «μπορούν να μου πάρουν ότι θέλουν αλλά δεν μπορούν να μου πάρουν το πνεύμα μου».

ΠΛΕΟΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑ ΔΗΛΩΣΩ. Είμαι ευτυχής. Ναι αγαπητοί, είμαι ευτυχής. Οτιδήποτε άλλο μπορεί να συμβεί, και είναι πολύ πιθανό να συμβεί και σε εμένα, και σε εσένα, και σ’ αυτόν. Εγώ είμαι και θα είμαι ευτυχής. Εδώ ανήκω, κατ’ επιλογήν.

ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΘΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ που ανταποκρίνεται στο συλλογικό ασυνείδητο αυτής της χώρας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των χωρών του G7 και ύστερα των χωρών του G20. Θα υπάρξουν και άλλα μέτρα και τα σταθμά θα μοιάζουν και πάλι σαν αποσπάσματα σουρεαλιστικών πινάκων του Νταλί. Το πιθανότερο είναι να μην καταλαβαίνω όπως και η πλειοψηφία τι γίνεται και γιατί ακριβώς γίνεται και θα υπάρξουν και πάλι στιγμές υστερικού φόβου και ολιγοψυχίας. Το δάνειο θα συνεχίσει να τρέχει, εγώ θα συνεχίσω να ψάχνω για δουλειά, κάποια μαγαζιά ενδεχομένως να κλείσουν κάποια άλλα πάλι θα ανοίξουν, κάποια παιδιά θα γεννηθούν, κάποιοι άνθρωποι θα καταρρεύσουν, άλλοι θα αποδημήσουν άλλοι θα ανακαλύψουν αίφνης το νόημα της ζωής.

ΕΓΩ, ΚΑΙ ΕΣΥ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΜΑΣ, θα είμαι μέσα σε όλα αυτά. Εντελώς μέσα, χωμένη, «κολυμπώντας στα βαθειά», «τραβώντας κουπί», «τρέχοντας πάνω κάτω», και όπως αλλιώς λαϊκά συνηχεί μέσα μου το καθημερινό αποτύπωμα της ζωής σε αυτήν την χώρα. Χωμένη ευτυχής, τραβώντας κουπί ευτυχής, τρέχοντας ευτυχής. Και μόνο.

ΔΙΑΤΗΡΩ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΜΟΥ, ΚΑΤΑΡΧΗΝ ΑΥΤΟ. Χαμογελάω. Και εσένα, που επιλέγεις και εσύ να είσαι ευτυχής, έρχομαι να σε συναντήσω εκεί έξω.

εμφάνιση σχολίων