Ζωγράφου: Να προσφέρεις Α' ΠΡΟΣΩΠΟ χωρίς προσδοκία

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Τα μάτια του σκύλου που φεύγεις και τον αφήνεις, σε τυραννούν πιο πολύ κι από ενός παιδιού. Εγώ που έχω και παιδιά και σκυλιά, ξέρω. O άνθρωπος έχει αμέτρητους τρόπους να διαμαρτυρηθεί. Κλαίει, φωνάζει, βρίζει, κάνει χειρονομίες και κυρίως εκφράζει με λόγια πόσο τον πλήγωσες. Το σκυλί δε διαθέτει παρά τα μάτια του. Πόσες φορές δεν έκλεισα την πόρτα αποφασιστικά πίσω μου, φεύγοντας μόνη, επιμένοντας να μην υποκύψω στο βλέμμα της, και πόσες φορές δε γύρισα πίσω απελπισμένη από την αδυναμία μου. Αλλά ζούσα ανετότερα με τα ελαττώματά μου παρά με τη θλίψη των ματιών της. Μια μεγάλη ποιήτρια έγραφε: «Όταν μπορέσω να περάσω / αδάκρυτη / δίπλα από ένα σκύλο, / θα έχω μεταμορφωθεί».

Λένε, οι υποκριτές, οι φαύλοι, πως είναι ντροπή ν' αγαπάς τόσο ένα σκυλί, ενώ θα μπορούσες να προσφέρεις όλα τα έξοδα που κάνεις γι' αυτό σ' ένα πεινασμένο παιδί. Ξέρεις γιατί το λένε; Γιατί οι άνθρωποι δεν μπορούν να αγαπούν χωρίς αναγνώριση. Η ελεημοσύνη είναι εκδήλωση εγωισμού. Σου την αναγνωρίζουν οι άλλοι και σε επαινούν για όσα προσφέρεις. Το ν’ αγαπάς ένα ανυπεράσπιστο ζώο, το να αναλαμβάνεις την ευθύνη της συντήρησής του, της ζεστασιάς, της υγείας του, είναι μια δοκιμασία για τον κούφιο κι επιδειξιομανή. Γιατί πώς να προσφέρει χωρίς προσδοκία έκφρασης ευγνωμοσύνης και επαίνων από τους τρίτους; Ένα σκυλί δέχεται και χωράει όση αγάπη του δώσεις. Μπορείς ν’ ακουμπήσεις απάνω του όλη την αγάπη που οι άνθρωποι γύρω σου δε χρειάζονται.

Όταν κλαίμε για ένα σκυλί που χάσαμε, κλαίμε για μας. Που ορφανέψαμε, καθώς στερηθήκαμε την πιο τέλεια μορφή αγάπης, την πιο αθόρυβη και λιγότερο απαιτητική που γίνεται. Ίσως, λέω!


Λιλή Ζωγράφου, Στρίγκλα και καλλονή, 1994. Από το βιβλίο Άνθρωποι και ζώα στη νεοελληνική πεζογραφία, επιμέλεια – ανθολόγηση Δ. Παπακώστας, εκδ. Ωκεανίδα. Η Λιλή Ζωγράφου (17 Ιουνίου 1922-1998) ήταν Ελληνίδα δημοσιογράφος και συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Κρήτη. Ο πατέρας της ήταν εκδότης εφημερίδας «Ανόρθωση», με ιδιαίτερα φιλελεύθερες ιδέες για την εποχή του. Σπούδασε φιλολογία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και ενώ ήταν έγκυος, φυλακίστηκε για αντιστασιακή δράση και γέννησε στη φυλακή την κόρη της, μετέπειτα ποιήτρια Ρένα Χατζηδάκη. Μετά την απελευθέρωση, εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε περιοδικά και εφημερίδες, ταξιδεύοντας παράλληλα στην Ευρώπη και στις Ανατολικές χώρες. Πρωτοεμφανίστηκε στη βιβλιογραφία το 1949, με τη συλλογή από νουβέλες με τίτλο «Αγάπη». 'Εγινε ευρύτερα γνωστή 10 χρόνια αργότερα, με το βιβλίο της για τον Νίκο Καζαντζάκη, «Νίκος Καζαντζάκης, ένας τραγικός». Kατά τη διάρκεια της δικτατορίας δημοσίευε άρθρα στο δεκαπενθήμερο περιοδικό ΓΥΝΑΙΚΑ. Τα άρθρα εκείνα έδωσαν μια πνοή ελευθερίας στον Τύπο και έγιναν σημεία αναφοράς και ελπίδας για ένα καλύτερο μέλλον.
 

Διαβάστε επίσης:
Ζωγράφου: Ελευθερία, Ζωή, Αθωότητα
Ζωγράφου: Ακούστε
Ζωγράφου: Οι μάζες φοβούνται την ελευθερία
Ζωγράφου: Ανεύθυνος κανένας

εμφάνιση σχολίων