Οι Ταινίες της ΣΙΝΕΦΙΛ Εβδομάδας

ΣΙΝΕΦΙΛ Η ΑΓΡΙΑ ΑΧΛΑΔΙΑ: Ο νεαρός Σινάν επιστρέφει μετά τις σπουδές του στο χωριό που μεγάλωσε και στο σπίτι των γονιών του, περιμένοντας τις εξετάσεις που θα προσδιορίσουν το μέλλον του στη διδασκαλία και έχοντας σαν μοναδική, πραγματική φιλοδοξία, προς το παρόν, να εκδώσει το πρώτο του βιβλίο. Συναντά συγγενείς και φίλους, καθώς και τον πιο γνωστό συγγραφέα της περιοχής του Τσανάκαλε όπου σπούδασε και σιγά σιγά συνειδητοποιεί πως αυτός ο μικρόκοσμος τον πνίγει, ειδικά η σχέση του με τον πατέρα του, έναν ανεύθυνο δάσκαλο, πνιγμένο στα χρέη, λόγω της αδυναμίας του στον τζόγο.

Μετά τη βραβευμένη με το Χρυσό Φοίνικα των Καννών με τη Χειμερία Νάρκη, ο Νουρί Μπιλγκέ Τσεϊλάν επιστρέφει με άλλη μια εξαιρετική δημιουργία, την ιστορία ενός φιλόδοξου, αριβίστα γιου κι ενός αποτυχημένου, αλλά αισθηματία πατέρα που θα μπορούσε άνετα να αποτελεί το σενάριο μιας από τις τουρκικές σαπουνόπερες που παρακολουθεί η μητέρα του ήρωα. Ο νεαρός Σινάν με την υπεροψία της νιότης του, είναι διατεθειμένος να κάνει τα πάντα για να εκδώσει το βιβλίο του, από το να πουλήσει οικογενειακά κειμήλια, μέχρι το σκύλο του πατέρα του. Την ίδια στιγμή, καθώς περιμένει να δώσει τις ενδιάμεσες εξετάσεις για να διοριστεί, θα προσπαθήσει να βρει σπόνσορες για την έκδοση του βιβλίου του, θα συναντήσει μια παλιά του κρυφή αγάπη λίγες μέρες πριν εκείνη παντρευτεί, θα έρθει στα χέρια με τον καλύτερό του φίλο, θα βρεθεί σε αντιπαράθεση με δύο νεαρούς ασκούμενους ιμάμηδες, θα εκνευρίσει με την αδιαλλαξία του έναν γνωστό διανοούμενο στο Τσανάκαλε και θα απαξιώσει με κάθε ευκαιρία τον πατέρα του, ο οποίος αναζητά δανεικά από ολόκληρο το χωριό. Οι δυο κόσμοι τους που χαρακτηρίζουν πιθανότατα τις δύο πιο χαρακτηριστικές όψεις της σύγχρονης τουρκίας, κάποια στιγμή συναντιούνται, όταν το βιβλίο έχει πια εκδοθεί κι όταν ο Σινάν συνειδητοποιεί ότι η στάση του πατέρα του υπήρξε εντελώς αντίθετη από εκείνη που πίστευε ο ίδιος, σχετικά με τις προσπάθειές του. Το ξερό πηγάδι του χωραφιού τους στην εξοχή στο οποίο δεσπόζει μια μοναχική άγρια αχλαδιά, θα τους ενωσει σαν σε μια κοινή προσπάθεια στη συνέχιση μιας μισοτελειωμένης εργασίας.

Εδώ η ποιητική φόρμα των προηγούμενων ταινιών του Τσεϊλάν, υποχωρεί αισθητά μπροστά στη δύναμη των διαλόγων, πράγμα που είχε συμβεί και στη προηγούμενη ταινία του. Κανένας άλλος στο σύγχρονο σινεμά δεν μπορεί να γράψει τόσο υπέροχους λόγιους και φιλοσοφικούς διαλόγους που να μην φαντάζουν ψεύτικοι στα στόματα τον ηρώων του. Όλα μοιάζουν πιο απλά και πιο φιλικά προς το μέσο θεατή, ακόμα και αν ο Σινάν παραμένει ο γνωστός μισάνθρωπος ήρωας των ταινιών του δημιουργού που βρίσκει τη λύτρωση μέσα από μία προσωπική δοκιμασία. Οι επιρροές από τον Τσέχωφ και τον Ντοστογιέφσκι είναι αισθητές και εδώ, ενώ επιστρατεύεται μουσικά ο Μπαχ και σημειολογικά ο Πόε, από τη μεριά του Σινάν, σε αυτή τη μελαγχολική ιστορία ενηλικίωσης.

Info: Η Άγρια Αχλαδιά (Ahlat Agaci/The Wild Pear Tree). Δραματική. Τουρκία, FYROM, Γαλλία, Γερμανία, Βοσνία και Ερζεγοβίνη, Βουλγαρία, Σουηδία 2018. Πρεμιέρα: Πέμπτη 3 Ιανουαρίου. Σκηνοθεσία: Νουρί Μπιλγκέ Τσεϊλάν. Παίζουν: Ντογκού Ντερμικόλ, Μουράτ Σεμσίρ, Χαζάρ Εργκουκλού, Αχμέτ Ριφάτ Σανγκάρ. Διανομή: Ama Films. 


Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΜΠΕΝ: O 19χρονος Μπεν Μπερνς γυρίζει απροσδόκητα στο πατρικό του το πρωί της Παραμονής των Χριστουγέννων. Η μητέρα του, Χόλι, ανακουφίζεται με την επιστροφή του και τον υποδέχεται εγκάρδια, αλλά ανησυχεί για το εάν είναι όντως αποφασισμένος, όπως υποστηρίζει, να ξεπεράσει τον εθισμό του στα ναρκωτικά. Ένα κρίσιμο 24ωρο ξεκινάει, με νέες συνταρακτικές αλήθειες να έρχονται στο φως, και την αγάπη της μητέρας για τον γιο της να δοκιμάζεται μέσα από σοβαρές προκλήσεις τις οποίες πασχίζει να πολεμήσει κάνοντας τα αδύνατα δυνατά.

Οικογενειακό δράμα γραμμένο και σκηνοθετημένο από τον πατέρα του νεαρού πρωταγωνιστή Λούκας Χέτζες (Lady Bird, Manchester by the Sea, Τρεις Πινακίδες Έξω από το Έμπινγκ του Μιζούρι, Boy Erased), Πίτερ Χέτζες, το οποίο διαδραματίζεται μέσα σε 24 ώρες και που περιλαμβάνει φλας μπακ τα οποία εμπλουτίζουν τη γνώση του θεατή γύρω από το παρελθόν των ηρώων της και των γεγονότων που οδήγησαν στο φιλμικό σήμερα της παραμονής των Χριστουγέννων, στο οποίο φτάνουν μοιραία, τα ωστικά κύματα εκείνης της εποχής.

Ο Μπεν συναντά τη μητέρα μιας φίλης του η οποία έχει χάσει τη ζωή της λόγω των ναρκωτικών στα οποία την μύησε εκείνος. Την ίδια βραδιά ένας παλιός γνωστός του από το κύκλωμα, μπαίνει στο σπίτι και αρπάζει το σκύλο της οικογένειας, αναγκάζοντας τον Μπεν να κάνει μια τελευταία παρανομία. Αν και όλα φαντάζουν στημένα και υπερβολικα για να γεμίσουν το 24ωρο που περιγράφει η ταινία, οι χαρακτήρες παραμένουν πειστικοί, χάρη στη φροντίδα του Χέτζες στο να αποκτήσουν υπόσταση, αλλά και χάρη στις ερμηνείες τους.

Η Τζούλια Ρόμπερτς παίζει μια καλύτερη εκδοχή του χαρακτήρα που έπαιζε στο περσινό Wonder, κρατάει τη ταινία πάνω της και είναι εξαιρετική, ενώ η ερμηνευτική δεινότητα του Λούκας Χέτζες δεν χρειάζεται πλέον συστάσεις. Το όλο αποτέλεσμα είναι ιδιαίτερα συμπαθές, φτάνει να μη συγκριθεί με το επερχόμενο, Ένα Όμορφο Αγόρι, του Φέλιξ φον Γχρόνινγκεν (Ραγισμένα Όνειρα).

Info: Η Επιστροφή του Μπεν (Ben is Back). Δραματική. ΗΠΑ 2018. Πρεμιέρα: Πέμπτη 10 Ιανουαρίου. Σκηνοθεσία: Πίτερ Χέτζες. Παίζουν: Τζούλια Ρόμπερτς, Λούκας Χέτζες, Κόρτνεϊ Μπι Βανς, Κάθριν Νιούτον. Διανομή: Feelgood Entertainment. 


ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΤΗ ΦΩΤΙΑ: Ο Τζονγκ-σου συνατά μια κοπέλα που ζούσε στην ίδια γειτονιά με τον ίδιο. Αφού συναντηθούν και κάνουν έρωτα στο μικροσκοπικό της διαμέρισμα, εκείνη του ζητάει να φροντίζει τη γάτα της όσο εκείνη θα ταξιδεύει στην Αφρική. Όταν επιστρέφει, του γνωρίζει τον Μπεν, έναν μυστηριώδη και οικονομικά εύπορο νεαρό άντρα που συνάντησε εκεί, ο οποίος του ομολογεί το μυστικό του χόμπι. Όταν εκείνη εξαφανιστεί ξαφνικά, οι υποψίες του Τζονγκ-σου στρέφονται προς τον Μπεν, ο οποίος υποτίθεται πως δεν γνωρίζει τους λόγους για τους οποίους κάτι τέτοιο συνέβη από μέρους της.

8 χρόνια μετά την Ποίηση, τη τελευταία γνωστή και στη χώρα μας ταινία του, ο Κορεάτης Λι Τσανγκ-ντογκ επιστρέφει με ένα νεο-νουάρ, το οποίο ξεκινά σαν αισθηματικό δράμα για να εξελιχθεί σε ψυχολογικό θρίλερ. Όσο η παλιά συμμαθήτρια του ήρωα βρίσκεται στην Αφρική, εκείνος επιστρέφει στην οικογενειακή φάρμα κοντά στα σύνορα με τη Βόρεια Κορέα, για να φροντίσει τη μία και μοναδική αγελάδα του πατέρα του, ο οποίος έχει προφυλακιστεί επειδή χτύπησε έναν αστυνομικό. Με την εμφάνιση του Μπεν, αν και η σχέση του με εκείνη τελειώνει, ο Τζονγκ-σου συνεχίζει να συναντά και τους δυο τους, αλλά και εκείνοι τον επισκέπτονται στη φάρμα. Θα είναι εκεί που οι τρεις ήρωες θα μοιραστούν ένα τσιγαρλίκι και που ο Μπεν θα του εξομολογηθεί ότι κάθε τόσο, του αρέσει να βάζει για τη πλάκα του φωτιά σε έρημα θερμοκήπια.

Βασισμένη σε ένα διήγημα του Χαρούκι Μουρακάμι από το 1992 το οποίο διασκευάζει ελεύθερα κρατώντας τους τρεις ήρωες και το εμπρηστικό χόμπι του ενός, ο Λι Τσανγκ-ντογκ, φτιάχνει μια ταινία που δεν χωράει σε κάποιο συγκεκριμένο κινηματογραφικό είδος, θυμίζοντας αμυδρά τη δουλειά του Ζαν-Ζακ Μπενέξ (Μπέτυ Μπλου, Το Φεγγάρι στον Υπόνομο), με το νουάρ στοιχείο να υπερισχύει. Υπάρχει ένα συνεχές παιχνίδι ανάμεσα στο φαίνεσθαι και το είναι, όπως γίνεται με την επίδειξη παντομίμας στην αρχή της ταινίας, όπου η ηρωίδα τρώει ένα αόρατο πορτοκάλι. Αόρατη παραμένει και η γάτα της ηρωίδας, μέχρι λίγο πριν από το φινάλε, ενώ ακόμη και εκείνη είναι εμφανισιακά μια άλλη, καθώς όπως εξομολογείται στον Τζονγκ-σου που δεν μπορεί να τη θυμηθεί, έχει κάνει πλαστική προσώπου, επειδή όταν ήταν παιδιά, εκείνος την έβρισκε άσχημη.

Πέρα από τον Τζονγκ-σου ο οποίος την ερωτεύεται, τα κίνητρα και οι πράξεις των άλλων δύο δεν γίνονται ποτέ ξεκάθαρα. Υποτίθεται πως αυτό που παρακίνησε τον Λι στη δημιουργία της ταινίας είναι η χαοτική μορφή την οποία έχει πάρει ο κόσμος μας και η οργή των νέων απέναντι σε αυτή τη κατάσταση. Εκείνο που είναι ξεκάθαρο, είναι η πορεία του ήρωα προς κάποιου είδους ενηλικίωσης μέσα από μια πράξη βίας με τον μανδύα της εκδίκησης. Το υπνωτικό (όχι υπερβολικά αργό), στυλ, το οποίο υπογραμμίζει το μονίμως αγουροξυπνημένο βλέμμα του Τζονγκ-σου και η συνεχής φασαρία του σύγχρονου κόσμου (ανάμεσά τους και οι εκπομπές προπαγάνδας από την απέναντι πλευρά της Κορέας), δημιουργούν μια αλλόκοτη και ονειρική ατμόσφαιρα, στην οποία όλα είναι ρευστά, που σχεδόν τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται και όπου δεν υπάρχει καμία βεβαιότητα. Εκεί βρίσκεται και η γοητεία αυτής της ταινίας που κέρδισε το Βραβείο FIPRESCI στις Κάννες τον περασμένο Μάιο και που είναι μέσα στις 9 από τις οποίες θα προκύψει η πεντάδα των υποψήφιων ταινιών για το ξενόγλωσσο όσκαρ στις 22 Ιανουαρίου.

Info: Το Παιχνίδι με τη Φωτιά (Beoning/Burning). Δραματική, Μυστηρίου. Νότια Κορέα 2018. Πρεμιέρα: Πέμπτη 10 Ιανουαρίου. Σκηνοθεσία: Λι Τσανγκ-ντογκ. Παίζουν: Στίβεν Γιούν, Γιου Αχ-ιν, Τζουν Τζονγκ-χέο. Διανομή: Seven Films. 


Η ΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΛΟΧΑΓΟΥ: Τις τελευταίες μέρες του πολέμου, ένας Γερμανός λιποτάκτης, κρύβεται μέσα σε μια κλεμμένη στολή αξιωματικού, πράγμα που αλλάζει την συμπεριφορά των γύρω του απέναντί του, αλλά και τη ψυχολογία του. Σύντομα θα γίνει ο πιο ένθερμος διώκτης των ...λιποτακτών.

Πρώτος θα βρεθεί στο δρόμο του ο Φρέιταγκ, ένας τυφεκιοφόρος που θα γίνει ο υπερασπιστής/σοφέρ του και στη συνέχεια μια αδέσποτη ληστρική ομάδα στρατιωτών που θα τον ακολουθήσει. Όλοι μαζί θα καταλήξουν σε ένα στρατόπεδο που κρατούνται οι λιποτάκτες και οι πλιατσικολόγοι της περιοχής. Εκεί ο ψευτολοχαγός που μοιάζει να έχει καταληφθεί από τη δύναμη της στολής του, πείθει τους υπεύθυνους ότι έρχεται προσωπικά απεσταλμένος από τον Χίτλερ για να τους εκτελέσει.

Πρόκειται για μια ιδιαίτερα ενοχλητική και εξαιρετικά γραμμένη και σκηνοθετημένη (από τον Γερμανό σκηνοθέτη των δύο τελευταίων ταινιών της Τριλογίας της Απόκλισης και του RED, Ρόμπερτ Σβέντκε), κατάμαυρη κωμωδία για τη βίαιη γερμανική και ανθρώπινη φύση, η οποία βασίζεται σε πραγματικά περιστατικά. Η ταινία ακόμη εξετάζει πως κάποιες φορές το ράσο κάνει όντως τον παπά. Το πως μια στολή και κάποια παράσημα μπορούν να δώσουν εξουσία και το πως αυτή η εξουσία και η αίσθηση της δύναμης που προσφέρει, βγάζει στην επιφάνεια τα πιο ποταπά, βίαια και μισανθρωπικά, καταπιεσμένα ένστικτα των ανθρωπων. Ταυτόχρονα είναι και μια σπουδή πάνω στη φύση του φασισμού-ναζισμού, της οπαδοποίησης, της δουλοπρέπειας (για να σωθεί το τομάρι), της τυφλής υπακοής, της ανάγκης των ανθρώπων για έναν Φύρερ (καθοδηγητή), για έναν ηγέτη που θα επωμιστεί νοερά την ευθύνη των πιο ευτελών πράξεών τους, την ικανότητα τους για το χειρότερο και για το πως ακόμα κι εκείνος που έχει και την ελάχιστη δύναμη στα χέρια του, θα την χρησιμοποιήσει για να καθυποτάξει τον πιο αδύναμο στο να αντισταθεί σε αυτήν.

Η βαθιά απαισιόδοξη ματιά του Σβέντκε, βρίσκει χώρο και για μια άγρια κινηματογραφική ποίηση, αγωνιώδες σασπένς και γκροτέσκο χιούμορ που παγώνει το αίμα. Τρομακτικό και το ηλεκτρονικό σάουντρακ του Μάρτιν Τοντσάροου. Εξαιρετικό ολόκληρο το καστ, από τον Μαξ Χούμπαχερ (Νυχτερινό Τρένο Για τη Λισαβόνα, Mario), στο ρόλο του λοχαγού, μέχρι τον τελευταίο στρατιώτη.

Info: Η Στολή του Λοχαγού (Der Hauptmann/The Captain). Δραματική, Ιστορική, Σάτιρα. Γερμανία, Γαλλία, Πολωνία, Κίνα, Πορτογαλία 2017. Πρεμιέρα: Πέμπτη 10 Ιανουαρίου. Σκηνοθεσία: Ρόμπερτ Σβέντκε. Παίζουν: Μαξ Χούμπαχερ, Φρέντερικ Λάου, Μιλάν Πεσέλ, Αλεξάντερ Φέλινγκ. Διανομή: Weird Wave.


ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΠΟΥ ΕΦΑΓΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ: Ξυπνώντας σε κάποιο διαμέρισμα μετά από ένα ξέφρενο πάρτι, ο Σαμ έρχεται αντιμέτωπος με μια φρικτή πραγματικότητα: Ένας στρατός από ζόμπι έχει εισβάλει στους δρόμους του Παρισιού και εκείνος είναι ο μοναδικός επιζών. Τρομοκρατημένος, κλείνεται μέσα στο κτήριο και οργανώνει την επιβίωσή του. Αναρωτιέται πόσο καιρό μπορεί να αντέξει στη σιωπή και στη μοναξιά και η απάντηση έρχεται όταν ανακαλύπτει ότι τελικά δεν είναι μόνος.

Από το 1968 που κυκλοφόρησε η κλασική Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών του Τζορτζ Α. Ρομέρο μέχρι σήμερα, τα ζόμπι, δεν έπαψαν στιγμή να αποτελούν πηγή έμπνευσης για δεκάδες εκατοντάδες ταινίες, τηλεοπτικές σειρές και βιντεοπαιχνίδια μέχρι σήμερα. Συνήθως σαν θύτες και ενίωται σαν θύματα, οι νεκροζώντανοι και ο συμβολισμός πίσω από μια ανθρωπότητα νεκρή από πνεύμα μα ζωντανή από κανιβαλική όρεξη, έχει δώσει από αριστουργήματα, τρόμου, μαύρης κωμωδίας ή έναν συνδυασμό και των δύο, μέχρι ανόητες ταινίες που αφορούσαν μονάχα τους ιδεοληπτικούς φαν του θεαματικού gore.

Το Βράδυ Που Έφαγε τον Κόσμο του Γάλλου Ντομινίκ Ροσέ, αποτελεί μια εξαιρετική παραλλαγή του είδους, η οποία γέρνει περισσότερο προς τη μεριά του αγωνιώδους, υπαρξιακού θρίλερ επιβίωσης.

Ο ήρωας, σκανδιναβικής καταγωγής, καθώς δεν είναι Γάλλος και μιλάει Αγγλικά (τον υποδύεται ο Νορβηγός, Άντερς Ντάνιελσεν Λίε, που έπαιξε τον ακροδεξιό δολοφόνο Άντερς Μπρέιβικ, στο July 22, του Πολ Γκρίνγκρας, για το Netflix, σε ένα διαφορετικό ρεσιτάλ ερμηνείας), εγκλωβισμένος σε ένα κτίριο στο Παρίσι που καταλαμβάνει ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο, αφού το καθαρίσει από νεκρούς και ζόμπι, θα προσπαθήσει να επιβιώσει με ό,τι βρει στα διαμερίσματα του, και με το νερό της βροχής.

Με μοναδική παρέα ένα ζόμπι παγιδευμένο πίσω από τη καγκελόπορτα του ασανσέρ, περνάει τις μέρες του ακούγοντας ή φτιάχνοντας μουσική. Στα όρια της απελπισίας, θα ανακαλύψει πως δεν είναι ο μόνος επιζών στη περιοχή. Αυτό που ακολουθεί στη συνέχεια θα τον φέρει αντιμέτωπο με τη πραγματική στάση ζωής του, ως ζωντανού όντος, σε έναν απονεκρωμένο κόσμο. Αυτή η συνειδητοποίηση, δεν θα κάνει τη συνέχεια καθόλου πιο εύκολη, αλλά θα τον κινητοποιήσει.

Βασισμένη σε ένα μυθιστόρημα, αυτή η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους του Ροσέ, είναι ένα κλειστοφοβικό και υπέροχα ατμοσφαιρικό υπαρξιακό θρίλερ που αναρωτιέται για τη στάση των σύγχρονων πνευματικών ανθρώπων, σε ένα κόσμο συναισθηματικής και νοητικής απονέκρωσης. Ξεχωρίζει όχι μόνο για το θέμα της, ή την καταπληκτική ερμηνεία του Λίε, αλλά και εκείνη του Ντενί Λαβάντ, ηθοποιού φετίχ του Λεό Καράξ (Holy Motors), αλλά και για τη θαυμαστή επιμονή της στη καταγραφή των λεπτομερειών της καθημερινότητας που απαντούν στα ερωτηματικά που γενιούνται στο μυαλό του θεατή, αλλά και το υποδόριο χιούμορ της. Μαζί με το The Buttery (2012), το  Girl With All the Gifts και το Εξπρές των Νεκρών (και τα δύο του 2016) , είναι μία από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες ζόμπι μυθολογίας αυτής της δεκαετίας.

Info: Το Βράδυ Που Έφαγε τον Κόσμο (La nuit a dévoré le monde/The Night Eats the World). Ψυχολογικό Θρίλερ. Γαλλία 2018. Πρεμιέρα: Πέμπτη 10 Ιανουαρίου. Σκηνοθεσία: Ντομινίκ Ροσέ. Παίζουν: Αντερς Ντάνιελσεν Λίε, Γκολσιφτέ Φαραχανί, Ντενί Λαβάν. Διανομή: Odeon. 


ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΤΗΣ: Κάθε χρόνο, στις 31 Ιουλίου, οι τελευταίες εναπομείνασες δεκαπεντίστρες επιστρέφουν στα κελιά της Μονής της Κοίμησης, στο νότιο άκρο της Θηρασιάς. Για δύο εβδομάδες προετοιμάζουν τη Μονή για την γιορτή του Δεκαπενταύγουστου αναπολώντας περασμένες δόξες της παράδοσης του Δεκαπενταύγουστου. Τον υπόλοιπο χρόνο αναπολούν το παρελθόν, αγναντεύοντας την κοσμοπολίτικη Σαντορίνη από την άλλη πλευρά του ηφαιστείου.

Το αμόλυντο σώμα της Παναγίας, το ερημωμένο σώμα της πάλαι ποτέ αγροτικής Θηρασιάς, το φθαρτό σώμα των γυναικών: τρία ετερόκλητα σώματα συνθέτουν μια εφήμερη αναπαράσταση της μεταπολεμικής Ελλάδας στη σκιά της Σαντορίνης μέσα από τη ματιά του Ζαχαρία Μαυροειδή.

Info: Το Σώμα της (Across Her Body). Ντοκιμαντέρ. Ελλάδα 2018. Πρεμιέρα: Πέμπτη 10 Ιανουαρίου. Σκηνοθεσία: Ζαχαρίας Μαυροειδής. Παραγωγή: Βίκυ Μίχα. Διεύθυνση Φωτογραφίας: Ζωή Μαντά. Μοντάζ: Σμαρώ Παπαευαγγέλου. Ήχος: Κώστας Φυλακτίδης.

εμφάνιση σχολίων