Από την Αλχημεία Α' ΠΡΟΣΩΠΟ στην Οκτάνα

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Η μεταστοιχείωση της ύλης, το κυριότερο πεδίο δράσης των Αλχημιστών περιλαμβάνει την διάλυση και μια νέα ενότητα με ρίζες στην Ουτοπία της ποίησης. Στη διάλυση αυτή, το υπέρτατο σημείο βρίσκεται στη διύλιση, την extractio animae, όπου γίνεται η εξαγωγή -απελευθέρωση της ψυχής. Η αέρια μορφή πιθανόν να εξατμιστεί αλλά μπορεί να αποκτήσει και ένα νέο σώμα. Όπως και στην παραγωγή των spirits, υλικά που χαρίζει απλόχερα η φύση μετατρέπονται σε νέες συμπυκνωμένες μορφές και έννοιες.
 
Η μετουσίωση είναι το ζητούμενο επίσης στην ποίηση και κυρίως στην φιλοσοφία. Το ακατέργαστο υλικό διασπάται, μετουσιώνεται και μετά ενώνεται σε ένα σύνολο. Οι λέξεις, οι μύθοι, τα οράματα στην πρώτη περίπτωση παράγονται υποσυνείδητα, στη δεύτερη, οι φιλόσοφοι προσπαθούν να δημιουργήσουν λογικούς συνειρμούς.

«Ότι φαίνεται ενωμένο σε μια πρώτη ματιά, μπορεί να διαλυθεί και ότι φαίνεται κατακερματισμένο πιθανόν να δώσει μια νέα ενότητα σε κατάλληλες συγκυρίες» ισχυρίζεται ο Φάουστ. Το ζητούμενο των αλχημιστών, των ποιητών, των φιλοσόφων δεν είναι ο χρυσός, οι πολύτιμοι λίθοι, ο υλικός πλούτος όπως πολλοί πιστεύουν αλλά ακριβώς μια νέα ενότητα που θα φέρει την ευτυχία. Στο «εγκώμιο του κοσμικού», ο Βολταίρος γράφει «Ο Θεός μου είπε, να είσαι ευτυχισμένος». Ο Γάλλος φιλόσοφος αναπαράγει τα λόγια του Επίκουρου που λέει «Αν υπήρχαν θεοί, θα ήθελαν οι άνθρωποι, να κατέχουν τη ευτυχία σαν το δώρο, το αληθινό της ζωής».
 
Στη διακήρυξη της Αμερικάνικης Ανεξαρτησίας, αναφέρεται με έμφαση η ίδια προσέγγιση «Θεωρούμε ότι όλοι οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν ίσοι, ότι ο δημιουργός τους χάρισε συγκεκριμένα αναπαλλοτρίωτα δικαιώματα, την ζωή, την ελευθερία και την επιδίωξη της ευτυχίας». Αντίθετα η δυστυχία ταυτίζεται με την σκλαβιά, την καταπίεση, τα βάσανα του πολέμου, την διάθεση της εξουσίας να ρυθμίζει τα πάντα ακόμα και τον θάνατο.
 
Η ευτυχία είναι μια υπόθεση συνειδητοποίησης, ότι ο ακατέργαστος πλούτος που υπάρχει γύρω μας μπορεί να μεταστοιχειωθεί σε απλά πράγματα που εμπεριέχουν μέσα τους το συμπυκνωμένο spirit της ελευθερίας.  «Έρωτας, φαγητό, ελεύθερος χρόνος για παιχνίδι, αγάπη για την φύση, σεβασμός στους ανθρώπους και στα ζώα, ευκαιρίες για όλους στην δημιουργία, αξιοπρέπεια» λέει ο Μπακούνιν, ένας από τους θεωρητικούς της Αναρχίας.

Τα μεγάλα ιδεώδη αντίθετα αδιαφορούν για την ζωή. Εξουσίες παγωμένες και μίζερες αφαιρούν από την καθημερινότητα την ευχαρίστηση, καταδικάζουν εκατομμύρια ανθρώπους στην μιζέρια, μεταθέτοντας την ευτυχία για αργότερα, μια υπόσχεση για παράδεισο σε μιαν άλλη ζωή. «Τα χρηματιστήρια ρυθμίζουν τις αγορές, η αστυνομία την κίνηση στους δρόμους, ο Πάπας καθορίζει τις γεννήσεις και ο Μουλάς δημιουργεί ήρωες, όλοι οι αγάμητοι φοβούνται μήπως εμείς γνωρίσουμε την Ηδονή» λέει ένα πανκ τραγούδι της Βερολινέζικης σκηνής.
 
Ο τελευταίος Έλληνας αλχημιστής, ο Ανδρέας Εμπειρίκος, προτείνει μια μετουσίωση, ένα νέο σύνολο, μια πόλη που κτίζεται απ’ όλους τους ανθρώπους χωρίς διαχωρισμούς, την Οκτάνα. «….Οκτάνα θα πει η ενόρασις και η διαίσθησις εκείνη, που επιτρέπουν σωστά να νοιώθεις, να καταλαβαίνεις όλην την αγωνίαν των αλγούντων, τα λόγια τα συμβολικά του Ιησού, όλην την σκέψιν των αθέων, τας αστραπάς των προφητών και όλην την σημασίαν των τηλαυγών εκλάμψεων του Ζαρατούστρα…» «…Οκτάνα θα πει αληθινή ελευθερία και όχι εκείνη η φοβερά ειρωνεία, να λέγεται ελευθερία ότι χωρεί ή ότι εναπομένει στα ελάχιστα περιθώρια που αφήνουν στους ανθρώπους οι απάνθρωποι νόμοι των περιδεών και των τυφλών ή ηλιθίων…»
 
«…Οκτάνα θα πει παντού και πάντα εν ηδονή ζωή..…..».


Διαβάστε επίσης:
Βλέμμα μέσα από καθρέπτη
Σαρκοφάγος έρωτας

εμφάνιση σχολίων