6
4
σχόλια
1753
λέξεις
ΣΙΝΕΦΙΛ
Stronger: Με τη Δύναμη της Ζωής. Δεν Είμαι ο Νέγρος Σου. Αρδέννες. Happy End. Γραμμές. Ο Ανεμιστήρας.
 
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΑΚΗΣ ΛΑΚΤΑΡΙΔΗΣ [email protected]
15 Νοεμβρίου 2017

STRONGER: ΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ: H συγκλονιστική αληθινή ιστορία του Τζεφ Μπάουμαν, ενός συνηθισμένου ανθρώπου που ενέπνευσε την πόλη του αλλά και ολόκληρο τον κόσμο όταν έγινε σύμβολό ελπίδας μετά την βομβιστική επίθεση στον Μαραθώνιο της Βοστώνης το 2013. Ο 27χρονος Τζεφ βρέθηκε στον Μαραθώνιο απλά και μόνο προσπαθώντας να κερδίσει την καρδιά της πρώην αγαπημένης του. Η έκρηξη τον βρήκε να περιμένει στην γραμμή του τερματισμού με αποτέλεσμα να χάσει και τα δύο του πόδια. Όταν συνέρχεται στο νοσοκομείο είναι σε θέση να βοηθήσει την αντιτρομοκρατική υπηρεσία αναγνωρίζοντας έναν από τους βομβιστές αλλά η δική του προσωπική μάχη έχει μόλις ξεκινήσει.

Ο ανεξάρτητος Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν (Ο Γελαστός Πρίγκηπας, Όλα τα Καλά Κορίτσια), περνάει σε κάπως πιο mainstream χωράφια, λίγο πριν μας παρουσιάσει την δική του εκδοχή, από την Νύχτα με τις Μάσκες, το remake της κλασικής ταινίας τρόμου του Τζον Κάρπεντερ.

Η βομβιστική επίθεση στον Μαραθώνιο της Βοστώνης, δεν γίνεται στα χέρια του η αφορμή για άλλη μια υπερπατριωτική περιπέτεια, τύπου, Η Μέρα των Ηρώων, αλλά ένα χαμηλών τόνων ψυχολογικό δράμα, για την προσπάθεια ενός καθημερινού και όχι ιδιαίτερα ηρωικού ανθρώπου, να διαχειριστεί την απώλεια της σωματικής του ακεραιότητας, αλλά και την ξαφνική δημοσιότητα που η ζωή του αποκτά λόγω του συμβάντος, μέσα σε μια αρκετά δυσλειτουργική οικογενειακή και κοινωνική κατάσταση. Το σενάριο του Τζον Πόλονο που βασίζεται στο βιβλίο που έγραψε ο ίδιος ο Τζέφ Μπάουμαν με την βοήθεια του Μπρετ Γουίτερ, διαθέτει και χιουμοριστικές νότες αποσυμφόρησης, που δίνουν ώθηση σε ένα roller coaster συναισθηματικών αλλαγών, στις οποίες ο Τζέικ Τζίλενχαλ (ο οποίος εδώ είναι και συμπαραγωγός), ανταποκρίνεται με τον γνωστό, αυθόρμητο κι αισθαντικό, τρόπο του.

Ιnfo: Stronger: Με την Δύναμη της Ζωής (Stronger). Δραματική Βιογραφική. ΗΠΑ 2017. Πρεμιέρα: Πέμπτη 16 Νοεμβρίου. Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν. Παίζουν: Τζέικ Τζίλενχαλ, Τατιάνα Μασλέινι, Μιράντα Ρίτσαρντσον. Διανομή: Spentzos Film.


 

ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ Ο ΝΕΓΡΟΣ ΣΟΥ: Με μια αφήγηση που αποτελείται εξ ολοκλήρου από τα λόγια του συγγραφέα Τζέιμς Μπόλντουϊν (1924- 1987), από προσωπικές του εμφανίσεις και από το κείμενο του τελευταίου του βιβλίου, Remember This House, που έμεινε ημιτελές, το ντοκιμαντέρ αυτό που βρέθηκε υποψήφιο για Όσκαρ, είναι η ανθολόγηση των διαχρονικών - καθώς φαίνεται κι από το σημερινό κίνημα του Black Life Matters - παρατηρήσεων του Μπόλντουϊν, πάνω στην πραγματική υπόσταση των Αφροαμερικάνων στην αμερικάνικη κοινωνία της λευκής επικυριαρχίας.

Επικεντρωμένο γύρω από τους τραγικούς θανάτους των ηγετών του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα, Μάλκομ Εξ, Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και Μέντγκαρ Έβερς, το ντοκιμαντέρ μιλάει γι αυτό, καταδεικνύοντας το πώς η εικόνα (και η πραγματικότητα) των μαύρων στην τότε αλλά και στην σημερινή Αμερική είναι κατασκευασμένη και επιβεβλημένη, μέσα από τον τρόπο με τον οποίο η (κατά βάση λευκή), λαϊκή (popular) ή οποιαδήποτε άλλη κουλτούρα, απεικονίζει, υπονοεί και σηματοδοτεί (εν είδι whitewashing, ξεπλένοντας λευκές ευθύνες κι ενοχές), άλλοτε φοβικά κι άλλοτε καθησυχαστικά - ανάλογα με την περίσταση - τους Αμερικανούς αφρικανικής καταγωγής.

Ο πάντα πολιτικοποιημένος Αϊτινός, Ραούλ Πεκ του, Όταν ο Μαρξ Συνάντησε τον Ένγκελς, χρησιμοποιεί αποσπάσματα από τις ταινίες στις οποίες αναφέρεται ο Μπόλντουϊν, μαζί με στιγμιότυπα επικαίρων εκείνων των γεγονότων, αλλά και τις όποιες υπάρχουσες καταγραφές από ομιλίες και εμφανίσεις του ίδιου του συγγραφέα (η υπόλοιπη αφήγηση γραπτών του συγγραφέα, ανήκει στον Σάμιουελ Τζάκσον), τα οποία αναμιγνύει ευφυώς, σε μικρά θεματικά κεφάλαια, παράλληλα με τις βίαιες εικόνες από τις πρόσφατες επιθέσεις της Αστυνομίας των ΗΠΑ σε μέλη της αφροαμερικάνικης κοινότητας, ξεσκεπάζοντας την διαρκή υποκρισία, πίσω από την υποτιθέμενη, Δικαιοσύνη για Όλους, του αμερικάνικου συντάγματος, με έναν άκρως συγκλονιστικό τρόπο. Υποδειγματική δουλειά, με διαχρονική αξία, προορισμένη να βρει την θέση της, δίπλα στα υπόλοιπα κλασικά κινηματογραφικά ντοκιμαντέρ όλων των εποχών.

Ιnfo: Δεν Είμαι ο Νέγρος Σου (I Am Not Your Negro). Πολιτικό Ντοκιμαντέρ. Ελβετία, Γαλλία, Βέλγιο, ΗΠΑ 2016. Πρεμιέρα: Πέμπτη 16 Νοεμβρίου. Σκηνοθεσία: Ραούλ Πεκ. Αφήγηση: Σάμιουελ Τζάκσον. Εμφανίζονται οι: Τζέιμς Μπόλντουϊν, Χάρι Μπελαφόντε, Μπομπ Ντίλαν. Διανομή: Ama Films.


ΑΡΔΕΝΝΕΣ: Τα αδέρφια Ντέιβ και Κένι ξανασμίγουν μετά την αποφυλάκιση του Κένι τέσσερα χρόνια μετά από μια αποτυχημένη ληστεία. Ενώ ο Κένι είναι έτοιμος να μπλέξει και πάλι με τα ναρκωτικά, ο Ντέιβ και η Συλβί, το κορίτσι που άφησε πίσω ο Κένι, έχουν υιοθετήσει μαζί ένα πιο καθαρό τρόπο ζωής κι έχουν γίνει ζευγάρι. Τίποτε όμως δεν θα είναι ίδιο ανάμεσα στα αδέρφια καθώς ο Κένι δεν γνωρίζει τη σχέση του αδερφού του με την αγαπημένη του, μέχρι τη στιγμή που το έγκλημα ενώνει και πάλι τις τύχες τους.

Εξαιρετικό ντεμπούτο από τον Φλαμανδό-Βέλγο, Ρόμπιν Προντ, πιο κοντά στο πνεύμα των γκαγκστερικών ταινιών του Σκορτσέζε και του αυστραλιανού Animal Kingdom (2010), παρά σε εκείνο του σινεμά του Ταραντίνο, όπως εσφαλμένα ισχυρίζεται η διαφημιστική καμπάνια της ταινίας. Σαν ιδέα, ίσως να είναι και λίγο τετριμμένη: Καθώς ο Κένι βρίσκεται για 4 χρόνια στη φυλακή κρατώντας το στόμα του κλειστό για την συμμετοχή του αδερφού του στη ληστεία, εκείνος τα φτιάχνει με την κοπέλα του. Μετά την επιστροφή του, ο Ντέιβ και η Συλβί, περιμένουν την κατάλληλη στιγμή να του το αποκαλύψουν. Η ροπή του macho και ρατσιστή Κένι προς το έγκλημα, θα βρει τα δύο αδέρφια μπλεγμένα σε έναν φόνο, που ανατρέπει τα πάντα.

Σκηνοθετημένη όμως με στιβαρό τρόπο που κλιμακώνει συναρπαστικά το σασπένς, καταλήγει σε ένα αναπάντεχο, συγκλονιστικό φινάλε - με στοιχεία αρχαίας ελληνικής τραγωδίας -το οποίο απογειώνει την ταινία. Στον ρόλο της Συλβί, συναντάμε ξανά την Βερλέ Μπίτενς, από τα Ραγισμένα Όνειρα (2012). Επίσημη Πρόταση του Βελγίου για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, έχει κάνει παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Τορόντο, έχει παιχτεί στα σημαντικότερα φεστιβάλ του κόσμου και έχει κερδίσει 8 Κρατικά Βραβεία Ensors στο Βέλγιο.

Ιnfo: Αρδέννες (D' Ardennes). Δραματικό Ψυχολογικό Θρίλερ. Βέλγιο 2015. Πρεμιέρα: Πέμπτη 16 Νοεμβρίου. Σκηνοθεσία: Ρόμπιν Προντ. Παίζουν: Κέβιν Γιάνσενς, Γέροεν Πέρσεβαλ, Βερλέ Μπίτενς. Διανομή: One From the Heart.



 

HAPPY END: Γύρω μας, ο κόσμος και εμείς, στη μέση, τυφλοί. Μια εύπορη οικογένεια είναι ιδιοκτήτρια μιας εντυπωσιακής έπαυλης στο Καλέ της Βόρειας Γαλλίας, όχι πολύ μακριά από τους προσφυγικούς καταυλισμούς. Τα μέλη της παίζουν κρυφτούλι μεταξύ τους: ο ηλικιωμένος πάτερ φαμίλιας σχεδιάζει να δώσει τέλος στη ζωή του. Η κόρη του διαλέγει την εργασιομανία καλύπτοντας τη συναισθηματική της απονέκρωση. Ο γιος του δεν είναι ο πιστός σύζυγος που όλοι εικάζουν. Ο εγγονός του φανερώνεται ανεπαρκής σε όλα. Η 13χρονη δισέγγονή του δεν είναι τόσο αθώα όσο φαίνεται.

5 ολόκληρα χρόνια μετά το Amour, ο Μίκαελ Χάνεκε, επιστρέφει στο υπαινικτικό, αποστασιοποιημένο στιλ της πρώτης περιόδου του έργου του (από το Benny's Video, μέχρι τον ’γνωστο Κώδικα και τον Κρυμμένο), για να μιλήσει για την μουδιασμένη αντίδραση και την αυτοκαταστροφική τάση της σύγχρονης εύπορης ευρωπαϊκής κοινωνίας, η οποία στέκεται αυτάρεσκη και αυτιστική, απέναντι στα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα γύρω της και εντός της.

Σαν το φίδι που δηλητηριάζεται δαγκώνοντας την ίδια την ουρά του, η οικογένεια της ταινίας κάνει έναν νοητό, σκοτεινά χιουμοριστικό κατά βάθος, κύκλο γύρω από τον εαυτό της. Η προσέγγιση του Χάνεκε, αποδεικνύεται τελικά, αρκετά κατακερματισμένη, εν μέρη σχηματική, αλλά στο μεγαλύτερο μέρος της είναι συναρπαστική, ερμηνευτικά (με το γνωστό, αποστασιοποιημένο ύφος του), αλλά και εικαστικά, με την μελετημένη γεωμετρία των πλάνων και την εμβόλιμη χρήση μέσα στην φιλμική αφήγηση, των συσκευών νέας τεχνολογίας με τις οποίες επικοινωνούμε σήμερα.

Info: Happy End. Κοινωνική Δραματική. Γαλλία, Αυστρία, Γερμανία 2017. Πρεμιέρα: Πέμπτη 16 Νοεμβρίου. Σκηνοθεσία: Μίκαελ Χάνεκε. Παίζουν: Ιζαμπέλ Ιπέρ, Ζαν-Λουί Τεντρινιάν, Ματιέ Κασοβίτς, Φαντίν Χαρντίν, Φραντς Ρογκόφσκι. Διανομή: Seven Films & Rosebud 21.


 

ΓΡΑΜΜΕΣ: Οι τσακισμένες από την κρίση ζωές ανθρώπων από διαφορετικά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας αντηχούν στις τηλεφωνικές γραμμές μιας υπηρεσίας ψυχολογικής στήριξης στη νέα ταινία του Βασίλη Μαζωμένου, του ιδιαίτερου και πάντα ανήσυχου αυτού δημιουργού της 10ης Μέρας του Guilt και των κλασικών πλέον: Χρήμα-Μια Μυθολογία του Σκότους (1998) και Ο Θρίαμβος του Χρόνου (1996).

Επτά διαφορετικές ιστορίες για επτά άτομα που έχουν ήδη αγγίξει τα όρια τους και διαλύονται. Ένας παππούς κι ένας εγγονός στο δρόμο, χωρίς στέγη και τροφή να περιφέρονται μαζεύοντας μέταλλα. Μια γιάπισσα που απολύει κόσμο, μέχρι να μάθει κι εκείνη τι θα πει να χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου. Ένας Ματατζής που παθαίνει υπαρξιακή κρίση την πιο ακατάλληλη στιγμή. Ένας αγρότης που χάνει τη γη του κι ένας πρωθυπουργός που καταρρέει τη στιγμή του διαγγέλματος του στον ελληνικό λαό.

Όλοι τους συνδέονται μέσω μιας κοινής πράξης: την τελευταία κλίση στο κέντρο ψυχολογικής υποστήριξης Γραμμή Ζωής. Αυτή μοιάζει η έσχατη τους ελπίδα. Καθώς όμως ούτε κι εκεί κανείς δεν μπορεί να τους βοηθήσει αληθινά, παραμένουν ως ένα ακόμα κομμάτι της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας.

Ο ίδιος ο σκηνοθέτης αφιερώνει την ταινία του σε όλους τους ανθρώπους, που τα χρόνια αυτά της κρίσης, ένοιωσαν την καρδιά τους να ραγίζει, τονίζοντας πως, αυτό που ήθελε να δείξει είναι το πως, όταν έχει καταρρεύσει το πολιτικό σύστημα και οι δανειστές δεν υποχωρούν ούτε βήμα, τότε βγαίνουν οι λύκοι στους δρόμους. Αν δεν γίνει κάτι σύντομα θα δούμε τους νεοναζί μπροστά μας..

Συμμετοχές στα φεστιβάλ, Σικάγου, Ταλίν, Fantasporto και Ελληνικού Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, Λος Άντζελες και Λονδίνου, όπου και βραβεύτηκε.

Ιnfo: Γραμμές (Lines). Κοινωνική Δραματική. Ελλάδα 2016. Πρεμιέρα: Πέμπτη 16 Νοεμβρίου. Σκηνοθεσία: Βασίλης Μαζωμένος. Παίζουν: Άννα Καλαϊτζίδου, Θέμης Πάνου, Τάσος Νούσιας, Άντριαν Φρίλινγκ.


 

Ο ΑΝΕΜΙΣΤΗΡΑΣ: Ο Άλκης και η Μάχη ζουν στη Δραπετσώνα με τη Λεμονιά, την εντεκάχρονη κόρη τους. Η Λεμονιά είναι ένα πανέξυπνο, πλην όμως εσωστρεφές, παιδί, το οποίο γίνεται συχνά μάρτυρας πολλών καυγάδων στο σπίτι. Για να μπορεί να ανταπεξέρχεται στις περιστάσεις, η μικρή δημιουργεί έναν δικό της κόσμο στον οποίο καταφεύγει συχνά με τη φαντασία της. Σε μια επίσκεψη στο σπίτι των παππούδων της, ανακαλύπτει κρυμμένη στα χαλάσματα ενός οικοπέδου μια χειροβομβίδα. Ένα βράδυ, λοιπόν, που οι γονείς της καυγαδίζουν για πολλοστή φορά, εμφανίζεται ξαφνικά μπροστά τους. Από εκείνη τη στιγμή, ξεκινά να σκηνοθετεί, υπό την απειλή της χειροβομβίδας, τη σχέση των δικών της από την αρχή, σαν να είναι αυτοί ηθοποιοί κι εκείνη ένας τυραννικός σκηνοθέτης.

Μετά τις μικρού μήκους ταινίες, Μπάλος-Κακός Χορός (2009), το Μικρό Βουνό (2010) και Κόντρα (2011), ο Δημήτρης Μπίτος παρουσιάζει την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, η οποία είχε προβληθεί στις Νύχτες Πρεμιέρας το 2014 ως work in progress. Ο ίδιος δηλώνει ότι πρόκειται για μια ιστορία που μιλάει για τον έρωτα σήμερα. Μια οικογένεια, πατέρας, μάνα, κόρη, τρεις διαφορετικοί άνθρωποι που συγκρούονται με την ανάγκη τους να παίξουν, να ερωτευτούν, να υπάρξουν μέσα σε μια ζοφερή και στεγνή πραγματικότητα υποχρεώσεων και καθημερινότητας που τους στερεί μια αίσθηση αθωότητας και παιχνιδιού, μια αίσθηση του εαυτού τους έξω από ένα πλαίσιο που δέχτηκαν χωρίς αμφισβήτηση. Η παραγωγή είναι του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, της ομάδας ΑΣΙΠΚΑ και της Highway Productions. Θα προβάλλεται αποκλειστικά στον Μικρόκοσμο, από τις 19 Νοεμβρίου, κάθε Τρίτη και Κυριακή, στις 22:00.

Ιnfo: Ο Ανεμιστήρας. Κοινωνική Δραματική. Ελλάδα 2015. Πρεμιέρα: Κυριακή 19 Νοεμβρίου. Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μπίτος. Παίζουν: Δανάη Ανδρουλάκη, Γιώργος Δαλαής, Ρηνιώ Κυριαζή. Προβολή: Mikrokosmos.



 

εμφάνιση σχολίων