0
1
σχόλια
240
λέξεις
CULTURE

Η διπλή ζωή του Αργεντινού πολυβραβευμένου συγγραφέα που τα βράδια καθαρίζει το μετρό

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΥΝΔΕΛΑΣ
1 Φεβρουαρίου 2017
Τα τρένα σταματούν και τα φώτα χαμηλώνουν στους σταθμούς του μετρό του Μπουένος Άιρες. Ο Enrique Ferrari με τη σκούπα στο χέρι, ξεκινάει να καθαρίζει τις αποβάθρες. Στο διάλλειμά του θα ανοίξει το laptop του και θα γράψει μια-δυο προτάσεις για το καινούργιο του βιβλίο.

Ο Αργεντινός καθαριστής, ετών 44, είναι συγγραφέας, βραβευμένος για τις νουβέλες του που κυκλοφορούν σε Ευρώπη και Αμερική. Πατέρας τριών παιδιών δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα με τα έσοδα των συγγραφικών δικαιωμάτων του: «Να ζήσω από τη συγγραφή βιβλίων; Τα λεφτά δεν είναι και τόσο καλά».

«Καταλαβαίνω γιατί ο κόσμος εκπλήσσεται, αλλά η αλήθεια είναι πως δεν είμαι κάποιο περίεργο πλάσμα. Υπάρχουν πολλοί εργαζόμενοι που γράφουν, συνθέτουν ή ζωγραφίζουν» και συνεχίζει «Είναι μια ιδιορρυθμία των καπιταλιστών και των αριστοκρατών, να θεωρούν πως οι εργάτες δεν έχουν κουλτούρα». Στο κορμί του έχει τατουάζ όπως αυτό του Καρλ Μαρξ στο αριστερό του χέρι.

Ο Kike Ferrari, όπως είναι γνωστός, έχει βραβευτεί στο ισπανικό φεστιβάλ Gijon για το βιβλίο του Que de lejos parecen moscas (They Look Like Flies From A Distance) καθώς και στην Κούβα για το Lo Que No Fue (What Was Not), ένα πολιτικό θρίλερ. Δεν τον ενδιαφέρει να κάνει καριέρα ως συγγραφέας αλλά πάντα λίγο πριν ξεκινήσει τη βραδινή του δουλειά ονειρεύεται τη μεταφορά ενός βιβλίου του στο σινεμά από τον Στίβεν Σπίλμπερκ.


Διαβάστε επίσης: 20 συγγραφείς και πώς έβγαζαν τα προς το ζην
 
εμφάνιση σχολίων