Ο Μέιλερ για Α' ΠΡΟΣΩΠΟ την Αμερική

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ «Η ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ, ΛΟΙΠΟΝ, ΕΙΧΕ ΑΠΟΤΥΧΕΙ. Η δουλειά γινόταν από τις ταινίες και την τηλεόραση. Η συνείδηση της μάζας και η κουλτούρα της χώρας σερνόταν στην ατέλειωτη λάσπη. Η αμερικανική συνείδηση κατέληξε να αναπτύσσεται από τις κολακευτικές θρησκοληψίες των εκδοτών εφημερίδων της επαρχίας και των εκπαιδευτικών της επαρχίας, από τη χείριστη οργανωμένη θρησκεία, μια άμορφη δύναμη γεμάτη από τους φόβους όλων των χριστιανών που απέμειναν για να γεμίσουν τα κενά που άφησε η αρχική ανδρεία των σκαπανέων και αυτοί οι τελευταίοι χριστιανοί απλώς δεν ήταν τόσο ανδρείοι. Αυτό ήταν το σύστημα της λάσπης.

ΤΟ ΑΛΛΟ ΗΤΑΝ ΟΙ ΓΙΟΙ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ. Πολλοί απ’ αυτούς μισούσαν την Αμερική, τη μισούσαν για όσα προσέφερε και δεν παρείχε, όσες ευκαιρίες αποκάλυπτε και όσα εξαιρούσε από την αληθινή ευκαιρία. Οι γιοί αυτών των μεταναστών και οι γιοί των γιων κατέλαβαν τις πόλεις κι άρχισαν να τις διοικούν, ψηλά στον αέρα και κάτω χαμηλά στο έδαφος. Λήστευαν και λεηλατούσαν και δεν υπήρχε αμερικανική πόλη που να μην έγινε πιο αποτρόπαια μέσα στα τελευταία πενήντα χρόνια. Έπειτα εξαπλώθηκαν -έκαναν τα προάστια επιδημία της χώρας- και εξέπεμψαν μαζικές επικοινωνίες μέσα σε κάθε σπίτι.

ΉΤΑΝ ΚΑΝΙΒΑΛΟΙ ΠΟΥ ΠΟΥΛΟΥΣΑΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ ΣΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ και επειδή περιφρονούσαν το μήνυμα και ενδόμυχα το χλεύαζαν, κατάφεραν να πουλήσουν κάτι άλλο, ίσως έναν ιό -ένας ηλεκτρονικός μηδενισμός διαπέρασε τα μαζικά μέσα της Αμερικής και εισχώρησε στους χριστιανούς και τους άρεσε να είναι κανίβαλοι, κατάπιναν το ίδιο το μίσος τους με τα ηρεμιστικά και το σεξ των διαφημίσεων, ενώ όλοι οι αρχικοί κανίβαλοι στα γρανάζια των μαζικών μέσων έκαναν το λάθος να μεταδώσουν τη σκληρή τους ασθένεια. Και τώρα απέμειναν υπερβολικά ευγενείς, υπερβολικά απελευθερωμένοι, υπερβολικά προγραμματισμένοι, γεμάτοι σχέδια κοινωνικής πρόνοιας και φαίνονταν και μιλούσαν μ’ ένα στυλ show business που δεν διέθετε καθόλου στυλ και ήταν γενικά τόσο ασθενικοί όσοι οι χριστιανοί που ζούσαν κάποτε στα υπόγεια και στις σπηλιές.

Η ΜΙΣΗ ΑΜΕΡΙΚΗ ΕΓΙΝΕ ΗΜΙΤΡΕΛΗ ΑΠΟ ΤΑ ΚΡΥΟΛΟΓΗΜΑΤΑ, τα γιατρικά, το άσθμα και τις αλλεργίες, τα νοσοκομεία και τους διάσημους χειρουργούς με νυστέρια, πρόνοιες και σχέδια και επιτροπές και πλήξη, πλήξη μεταδιδόμενη σαν πανώλη στα βάθη της χώρας.

Η ΑΛΛΑ ΜΙΣΗ ΑΜΕΡΙΚΗ έγινε πίθηκος και οι μοτοσυκλέτες άρχισαν να μουγκρίζουν σαν λιοντάρια σε ολόκληρη τη χώρα και όλα τα κτήνη όλης της θαμμένης ιστορίας της Αμερικής συντόνισαν τη συχνότητα τους και ετοιμάστηκαν να χωθούν στην αγορά. Σκεφτόταν κάποιος την Αμερική και στο μυαλό του ερχόταν η ασπιρίνη, οι διαφημίσεις κουζινών και το αίμα. Στο μυαλό ερχόταν το Βιετνάμ…».


Απόσπασμα από το βιβλίο του Νόρμαν Μέιλερ, Η Μάγισσα Τέχνη, εκδ. Καστανιώτη. Νόρμαν Κίνγκσλεϊ Μέιλερ (31 Ιανουαρίου 1923-10 Νοεμβρίου 2007). Αμερικανός συγγραφέας, δημοσιογράφος, θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης. Τιμήθηκε δυο φορές με το Βραβείο Πούλιτζερ και μια φορά με το Εθνικό Βραβείου Βιβλίου. Ο Νόρμαν Μέιλερ (1923-2007) γεννήθηκε στο Νιου Τζέρσεϊ και μεγάλωσε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Μετά την αποφοίτησή του από το Χάρβαρντ, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, υπηρέτησε στις Φιλιππίνες και στην Ιαπωνία, μια εμπειρία που αποτέλεσε τη βάση του διάσημου λογοτεχνικού ντεμπούτου του "The Naked and the Dead", το 1948 ("Οι γυμνοί και οι νεκροί", ελλ. εκδ. Καστανιώτης, 2001). Από τους συγγραφείς που χαρακτήρισαν όσο λίγοι την αμερικανική κουλτούρα, ο Νόρμαν Μέιλερ έγραψε περισσότερα από 40 βιβλία, μερικά από τα οποία άφησαν εποχή (όπως το "Οι γυμνοί και οι νεκροί" ή το "The Deer Park", το 1955 -"Το πάρκο των ελαφιών", ελλ. εκδ. Πλέθρον, 1988). Ωστόσο, χαρακτηρίστηκε το "τρομερό παιδί" της αμερικανικής λογοτεχνίας γιατί όχι μόνο με τα βιβλία και τα δοκίμιά του αλλά και με το ύφος και τις θέσεις του, συχνά δημιουργούσε αντιδράσεις και προκαλούσε το κοινό. Από την μία πλευρά τάχθηκε ανοιχτά ενάντια στη φιλοπόλεμη στάση μιας μερίδας της αμερικανικής κοινωνίας, που υποστήριξε τους πολέμους στο Βιετνάμ και στο Ιράκ, ενώ από την άλλη τα γεμάτα βία και σεξουαλικές εμμονές έργα του, προκάλεσαν ιδιαίτερα φεμινίστριες όπως οι Ζερμέν Γκριρ και Κέιτ Μίλετ, οι οποίες τον θεωρούσαν το απαύγασμα του φαλλοκρατισμού. Δεν διατηρούσε, επίσης, καλές σχέσεις με σύγχρονούς του συγγραφείς όπως οι Τρούμαν Καπότε, Γουίλιαμ Στάιρον και Τομ Γουλφ, ενώ μια φορά είχε έρθει στα χέρια με τον Γκορ Βιντάλ. Εκτός από τα βιβλία του, ο Νόρμαν Μέιλερ σκηνοθέτησε τέσσερις ταινίες και υπήρξε συνιδρυτής της γνωστής εναλλακτικής εφημερίδας της Νέας Υόρκης, "Village Voice", το 1955. Στα γνωστότερα έργα του περιλαμβάνονται: "Barbary Shore" (1951), "An American Dream" (1964), "The Armies of the Night" (1968 -ελλ. εκδ. "Οι στρατιές της νύχτας", Καστανιώτης, 2003, χρονικό της μεγάλης διαδήλωσης στο Πεντάγωνο το 1967 κατά του πολέμου στο Βιετνάμ, για το οποίο τιμήθηκε με το Εθνικό Βραβείο Βιβλίου και το Βραβείο Πούλιτζερ), "Marilyn" (1973), "The Executioner's Song" (1980, εμπνευσμένο από την εκτέλεση του θανατοποινίτη Gary Gilmore στην Πολιτεία της Γιούτα, επίσης Βραβείο Πούλιτζερ), "Ancient Evenings" (1983), "Tough Guys Don't Dance" (1984), "Harlot's Ghost" (1991) και "The Gospel According to the Son" (1998). Η "σύνοψη" του έργου του με τίτλο "The Time of our Time" κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ το 1999.


Διαβάστε επίσης: Η Μέριλιν του Μέιλερ

εμφάνιση σχολίων