Η ζωή με ΖΗΝ τον Φιντέλ

ΖΗΝ Επειδή εδώ στο DOC TV είμαστε γατοποιημένοι, σκεφτήκαμε να γατοποιήσουμε και τον υπόλοιπο κόσμο. Να μοιραστούμε δηλαδή ιστορίες για το πώς σώσαμε τα γατιά μας ή πώς μας έσωσαν εκείνα. Σε αυτήν τη Γατοϊστορία πρωταγωνιστεί ο Φιντέλ και την ιστορία του μας γράφει η Μις Μάγια Μελάγια.

Ο Φιντέλ εμφανίστηκε στη ζωή μου πριν από 4 χρόνια, περίπου σαν δώρο-έκπληξη από ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο. «Περίπου» δώρο γιατί δεν τον διάλεξαν για μένα, αλλά αυτός εμένα, και «περίπου» έκπληξη γιατί πόσο έκπληξη μπορεί να είναι ότι σου χαρίζουν γάτα αφού για μήνες γκρινιάζεις ότι δεν είχες ποτέ δικιά σου;

Κι έτσι απέκτησα. Έναν κατάμαυρο, μακρύτριχο και τζαναμπέτη γάτο. Δεν ξέρω αν στο σύμπαν των γατιών παίζει ρόλο το ζώδιο, αλλά ενδεικτικά θα σας πω ότι ο δικός μου είναι Λέων! Χρειάζεται να προσθέσω κάτι άλλο;

Όποιος λοιπόν φαντάζεται συγκατοίκηση με χνουδωτές πατούσες και τρυφερά γατομούστακα είναι γελασμένος οικτρά! Γιατί ο Φιντέλ είναι σχεδόν πάντα στραβωμένος. Επειδή τον χαϊδεύεις και δεν θέλει εκείνη τη στιγμή, επειδή πήρες τη θέση του στον καναπέ (3θέσιος και αυτός πιάνει τις 2 θέσεις), γιατί δεν του βάζεις να φάει (για πολλοστή φορά), γιατί κάνεις θόρυβο την ώρα που παίρνει τον 4ο υπνάκο της ημέρας, επειδή τα περιστέρια από απέναντι δεν του κάθονται, επειδή σφήνωσε το παιχνίδι του κάτω από το ψυγείο (και δεν τσακίστηκες, μουλάρα, να το ξεσφηνώσεις), γιατί κλείνεις τις πόρτες στο σπίτι και απομονώνεις δωμάτια (ακόμα και την τουαλέτα, ακόμα και όταν είσαι και εσύ μέσα), επειδή είπες να πας ένα τριήμερο και τον άφησες μόνο του (με μόλις 4 φίλους να πηγαίνουν κάθε 4 ώρες την ημέρα να τον τσεκάρουν), επειδή έτσι, ρε παιδάκι μου. Επειδή πάντα θα υπάρχουν λόγοι.

Ο Φιντέλ, όπως όλα τα γατούλια άλλωστε, είναι πολύ απαιτητικός. Μόνο που είναι λιγάκι άγαρμπα απαιτητικός. Παράδειγμα: Ώρα 5:20 το πρωί. Ο Φιντέλ, αφού έχει κοιμηθεί για 12 συναπτές ώρες, ξυπνάει με μια μικρή λιγούρα. Σνομπάρει το μπολ με την ξηρά τροφή και θέλει λίγο από το σαλάμι στο ψυγείο. Ώρα 5:22, τα πρώτα νιαουρίσματα-κλαψουρίσματα-λιποθυμώ από την πείνα ξεκινάνε. Γυρίζω πλευρό. Ώρα 5:25, παίρνει φόρα και με διπλό σάλτο προσγειώνεται δίπλα στη μούρη μου και πέφτουν οι πρώτες φάπες (σε μένα). Κουκουλώνομαι. Ώρα 5:28, ακόνισμα νυχιών στην κουρτίνα και σκαρφάλωμα σ’ αυτήν. Βάζω φωνή και σταματάει. Ώρα 5:30, δυνατά χτυπήματα στην τζαμαρία και απειλές ότι θα μου το κάνει καλοκαιρινό το τσαρδί. Ώρα 5:32, είμαι στην κουζίνα και ψιλοκόβω σαλάμι. Τη γάτα του Σάιμον την ξέρετε; Ωραία, το κάνετε και εικόνα τώρα.

Ναι, το ξέρω, σας φαίνονται τρομέρα αστεία όλα αυτά, εγώ φλωράκι και κορόιδο και ο Φιντέλ κακομαθημένος, αλλά ξέχασα να σας πω ότι είναι 8,5 κιλά και έχει και βαρύ χέρι. Στο ζωικό βασίλειο, κουμάντο κάνει ο πιο δυνατός, φίλοι μου, έτσι δεν είναι;

Και μην ακούτε που γκρινιάζω, κατά βάθος μ’ αρέσει που είναι έτσι αγριεμένος και άγαρμπος και στραβωμένος και απαιτητικός και ΟΛΑ αυτά, γιατί έχει τον τρόπο του να με τουμπάρει, κάνοντας γλύκες και νάζια σε ανύποπτες στιγμές. Και μ’ έναν τέτοιο τύπο στο σπίτι δεν βαριέσαι ποτέ!


Mοιραστείτε μαζί μας τη δική σας Γατοϊστορία και μια φωτογραφία του γατιού σας, στο [email protected]. Μιάου ρε.

εμφάνιση σχολίων