ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ: Ιατρείο Μικρών CULTURE Ζωών #20

CULTURE Λοιπόν, σας ακούω. Ποιο είναι το πρόβλημά σας; Νυστάζετε, μα ο ύπνος δε σας κάνει την τιμή; Κοιμάστε και δεν τολμάτε να ξυπνήσετε; Δεν είστε σίγουροι αν όλο αυτό τριγύρω σας είναι όνειρο ή πραγματικότητα; Μία είναι η λύση: Διαβάστε! Διαβάστε καταρχάς τη στήλη αυτή, που κάθε βδομάδα θα σας συνταγογραφεί βιβλία διά πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν και ύστερα, μετ’ ευτελείας και άνευ μαλακίας, διαβάστε τα ίδια τα βιβλία αυτά. Και όλα θα πάνε καλά, θα δείτε.

ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙ’ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΑ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΟΛΑ ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ: Πουτάνες Φόνισσες του Roberto Bolaño. «Οι γυναίκες είναι πουτάνες φόνισσες, Μαξ, είναι μαϊμούδες που τρέμουν απ’ το κρύο και ατενίζουν τον ορίζοντα από ένα άρρωστο δέντρο, είναι πριγκίπισσες που σε ψάχνουν στο σκοτάδι, κλαίγοντας, ψάχνοντας τις λέξεις που ποτέ δε θα μπορέσουν να πουν. Ζούμε στην παρεξήγηση κι εκεί διαγράφουμε τους κύκλους της ζωής μας». Αν και ο Roberto ο Bolaño έχει γίνει παγκοσμίως γνωστός, και τελευταία αρκετά αγαπητός και στη χώρα μας, χάρη κυρίως στα έργα του Οι Άγριοι Ντετέκτιβ και Τηλεφωνήματα (στα ελληνικά κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Καστανιώτη και Άγρα αντίστοιχα), το «Ιατρείο», για καθαρά προσωπικούς λόγους -δεν είναι της παρούσης- επέλεξε να σταθεί στην πιο ξεχωριστή από τις αριστοτεχνικές συλλογές διηγημάτων του. «Όπως λένε και οι γκάνγκστερ, δεν είναι τίποτα προσωπικό, Μαξ. Εννοείται πως σ’ αυτή τη δήλωση υπάρχει ένα μέρος αλήθειας κι ένα μέρος ψέματος. Πάντα είναι κάτι προσωπικό. Έχουμε φτάσει σώοι μέσα από το τούνελ του χρόνου, επειδή είναι κάτι προσωπικό. Διάλεξα εσένα, επειδή είναι κάτι προσωπικό».

Το θέμα του βιβλίου αυτού είναι η ομορφιά. Η ομορφιά που αναζητούν απεγνωσμένα οι ήρωες των ιστοριών του, ακόμα και μέσα στα πιο αποτρόπαια μέρη του κόσμου τους, ακόμα στις πιο ερεβώδεις συνθήκες της ζωής τους. Η ομορφιά που ο συγγραφέας ωθεί τους αναγνώστες του να ανακαλύψουν, ακόμα και στις πιο φαινομενικά διεστραμμένες εκφάνσεις της ποιητικής του. Η ομορφιά της περιπλάνησης και της αποπλάνησης. Στον πλάνητα πλανήτη του σπουδαίου χιλιανού λογοτέχνη, όλοι μετακινούνται διαρκώς, στο χώρο και στο χρόνο. Όλα ρέουν, ιδέες, πάθη, όνειρα, αισθήματα και αντιλήψεις κυλούν και πάνε προς τη μεγάλη θάλασσα της πανανθρώπινης συνείδησης. Και ο συγχωρεμένος ο Bolaño, μάστορας της ψυχοθραυστικής γραφής και ήδη κλασικός στο είδος του, κατάφερε να αλιεύσει μέσα από αυτόν το Νότιο Παγωμένο Ανθρωπωκεανό τις πιο προσωπικές -δικές του και δικές μας- ιστορίες.    

Διαβάστε τις «πουτάνες» του Bolaño και αναζητήστε τις «φόνισσες» στα υπόλοιπα βιβλία του. Μέχρι να βρείτε κάποια να λέει κάτι σαν κι αυτό: «Εγώ είμαι ήρεμη και δεν ξέρω τι είδους είναι η κραυγή σου. Ξέρω μόνο πως επιτέλους συναντηθήκαμε, και εσύ είσαι ο παράφορος πρίγκιπας κι εγώ η ανελέητη πριγκίπισσα». Και αν το πάρετε προσωπικά, και πάλι δεν πειράζει. Πουτάνες Φόνισσες του Roberto Bolaño, εκδ. Άγρα, 2008, μετάφραση Έφη Γιαννοπούλου.

ΤΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΑΥΤΗΝ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΔΙΑΒΑΖΕΙ (ΕΚ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΩΝ): Ο μυστηριώδης φίλος και άλλες ιστορίες, Ναπολέοντας Λαπαθιώτης, εκδ. Ερατώ. Ένας από τους αμαρτωλούς αγίους της λογοτεχνίας μας, που παραμένει, εβδομήντα χρόνια μετά το θάνατο, γνωστός κυρίως για το ποιητικό του έργο. Οι εκδόσεις Ερατώ, χάρη στην πάντα επιμελέστατη φροντίδα του κυρίου Σαραντάκου, παρουσιάζουν ένα ακόμα βιβλίο με διηγήματα του Λαπαθιώτη (έχει μεσολαβήσει η νουβέλα Κάπου περνούσε μια φωνή, 2011) για «τον αδικαίωτον έρωτα και τον πανταχού παρόντα θάνατο». Ο άνθρωπος που ξέχασε τη γυναίκα του, John O’ Farrell, εκδ. Διόπτρα, μετάφραση Αύγουστος Κορτώ. Ένα σπαρακτικά κωμικό μυθιστόρημα, για κάποιον Vaughan, που εξαιτίας μιας σπάνιας ψυχικής ασθένειας λησμονεί, μεταξύ άλλων, τη γυναίκα του, Madeleine, και έχοντας την ψευδαίσθηση πως γνωρίζονται για πρώτη φορά, την ξαναερωτεύεται από την αρχή. Θα μπορούσε να είναι ίσως το ωραιότερο ερωτικό restart, αλλά για μια στιγμή: η ψυχική αυτή ασθένεια πώς ακριβώς προέκυψε;
 

εμφάνιση σχολίων