Προς τον Πρωθυπουργό Α' ΠΡΟΣΩΠΟ της Ελλάδος

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Προς τον Πρωθυπουργό της Ελλάδος, κ. Αντώνη Σαμαρά

Αξιότιμε Κύριε Πρόεδρε,

Γνωρίζω από καιρό ότι είσασταν στενός φίλος και συγγενής του επίσης στενού μου φίλου και συναδέλφου Οδυσσέα Ελύτη. Γι’ αυτόν το λόγο παίρνω το θάρρος να σας απευθύνω αυτή την επιστολή και το κάνω με πόνο στην καρδιά για την κατάσταση στη χώρα μας που σήμερα εσείς την κυβερνάτε.

Εκτός απ’ το ότι έχουμε υποστεί την πιο άδικη, ηθική και εξελευστική πολιτιστική επίθεση στην ιστορία μας εδώ και δυο χρόνια από τα γερμανικα ΜΜΕ, και με τέτοιο συστηματικό τρόπο που εξαπλώθηκε πειστικά και στον υπόλοιπο κόσμο, ώστε να φτάσει η απαξίωση ακόμα και σε απλούς έλληνες πολίτες έξω απ΄την Ελλάδα, αλλά έχουμε παραστεί μάρτυρες της δημιουργίας ενός βαρβαρικού μορφώματος που αυτο-αποκαλείται Χρυσή Αυγή, και χάρις στις αντίξοες περιστάσεις μας, κατάφερε να μπει στη Βουλή των Ελλήνων με όλα τα συμβολα και τις συμπεριφορές νεοναζιστών. Το πόσο δεν είναι «ελληνικό» αυτό το φαινόμενο είναι φανερό και από την ιδεολόγια του και από τα σύμβολα και τις τελετές που τόσο χοντρικά και αδέξια μιμείται.

Πολλοί από τους συναδελφους μου διανοούμενους και συγραφείς δε μοιάζουν να το παίρνουν στα σοβαρά. Δε βαριέσαι, έχουμε δει κι άλλα κι αυτό θα περάσει, λένε ελαφρά τη καρδία.

Όμως όταν αυτή η κίνηση αρχίζει να βιαιοπραγεί, να δέρνει μεχρι θανάτου τα θύματά της κυκλοφορώντας τις μέρες στα ΜΜΣ και τις νύχτες σε ομάδες που στοχεύουν κυρίως τους ξένους μετανάστες ατιμωρητί, χωρίς ποτέ να επεμβαίνει η αστυνομία παρά σε ελάχιστες περιπτώσεις, είναι λόγος μεγάλης ανησυχίας για την εικόνα της οχλοκρατίας που παρουσιάζει η Ελλάδα στο εξωτερικό, πράμμα που προστίθεται και δικαιολογεί εν μέρει όλες τις προηγούμενες επιθέσεις και καταδίκες εναντίον μας

Δεν είναι ανάγκη να επισημάνω πόσο μεγάλος κίνδυνος είναι αυτός για τα εθνικά μας συμφέροντα, και ιδίως σε εποχή μεγάλης ύφεσης και παράλυσης της οικονομίας μας πόσο βλάπτει τον ξένο τουρισμό, τον οποίο προσφάτως άρχισαν να στοχεύουν, απ’ όπου εξαρτάται το ψωμί του έλληνα στους εξι μήνες από τον Απρίλο-Μάιο έως τον Οκτώβριο-Νοεμβριο της καλοκαιρίας. Όταν πλήττεται το ψωμί του μέσου έλληνα από την ξενοφοβική συμπεριφορά ενός «κόμματος», δεν το βλέπω να έχει πολύ μέλλον.

Το ότι δεν τους έχει αποκηρύξει ονομαστικά το κόμμα σας, δεν είναι δική μου δουλειά. Αλλά είναι κακό σημάδι για την ανομία που απολαμβάνουν. Μάλιστα τελευταίως έχω πληροφορηθεί για μια οδηγία που εξέδωσε η Πρεσβεία των Φιλιππίνων, να μην κυκλοφορούν πολίτες της μετά τις 10 μμ. Και στη συνέχεια το σχόλιό της ότι εάν συνεχιστούν αυτές οι δολοφονικές επιθέσεις, δε θα μείνει ούτε ένας φιλιππινέζος στην Ελλάδα, ούτε καν Πρεσβεία.

Και θα γνωρίζετε ασφαλώς, Κύριε Προεδρε, πόσο νομοταγείς είναι αυτοί οι εργαζόμενοι από τις Φιλιππίνες στη χώρα μας, πόσο εργατικοί/ές και πόσο μας έχουν βοηθήσει στα οικιακά και τις νοσηλείες. Για να βρεθούν αντίστοιχες ελληνίδες, είναι πλέον αδύνατον από πολύ καιρό, γιατί προτιμούν όχι παραδόξως «να μεταναστεύσουν» οι ίδιες σε άλλες χώρες, όπως η Αυστραλία ή ο Καναδάς για παράδειγμα, όπου δεν τους ξυλοκοπούν ή τους σκοτώνουν ομάδες πολιτών με το έτσι θέλω, όταν τους ρωτήσουν τι κάνουν, ούτε καν αν τους ζητήσουν αν έχουν άδειες, τελείως παράνομα γιατί δεν εναπόκειται στα δικαιώματά τους, να ρωτάνε αν δουλεύουν εδώ ή όχι.

Τελείως παράνομη είναι αυτή η συμπεριφορά και αφορά όλους τους ξένους που επισκέπτονται τη χώρα μας, είτε είναι μετανάστες χωρίς άδειες ή τουρίστες. Δεν είναι η δουλειά κανενός, εκτός από τα επίσημα όργανα της πολιτείας να επιβάλλουν το Νόμο.

Όταν ο Υπουργός της Κυβέρνησής σας, Κύριος Δένδιας, δήλωσε ότι δε μπορεί το ελληνικό κράτος να προστατεύσει όσους δεν έχουν άδεια παραμονής, σας ερωτώ, Κύριε Προέδρε, σε ποια χώρα οι πολίτες δικαιούνται να ελέγχουν, να ξυλοκοπούν και να δολοφονούν κάποιον που δεν έχει άδεια. Έχω ζήσει σε πολλές χώρες, αλλά πουθενά δε βρήκα καμιά τέτοια εξουσιοδότηση.

Τι θα σκεπτόταν ο κοινός μας φίλος και συγγενής σας Οδυσσέας, αν έβλεπε αυτή την κατάσταση στην πόλη όπου του άρεσε να κάνει βόλτες τη νύχτα με φίλους συζητώντας, όπως το κάναμε τόσο συχνά, να πρέπει τώρα να φυλάγεται όχι από κοινούς κακοποιούς, αλλά από φανατικές μαυροφορεμένες ομάδες νεοναζιστών εισαγόμενων συμβολικά και ουσιαστικά από τη Γερμανία..

Δε γνωρίζω πόσο καλύπτονται από την αστυνομία μας οι τελευταίοι αυτοί, όπως διαδίδεται, αλλά γνωρίζω ότι το κράτος του νόμου πηγάζει από την πολιτική εξουσία, από τις διαταγές και οδηγίες που εσείς ως πρωθυπουργός της χώρας θα δώσετε στον Υπουργό «Προστασίας του Πολίτη» να μη ρεζιλευτεί αυτός ο τίτλος, και που αυτός με τη σειρά του θα δώσει στην αστυνομία και στους εισαγγελείς να μην ανέχονται καμία ανομία ή οχλοκρατία και να τιμωρούνται αυστηρά όσα από τα οργανά της πολιτείας συμπράττουν ή αδρανούν.

Αλλιώς ο τόπος μας γρήγορα θα βρεθεί απομονωμένος απ’ τον υπόλοιπο κόσμο. Και αν αυτή η συμπεριφορά, η βάρβαρα ρατσιστική και παράλογη, εξακολουθεί να γίνεται ανεκτή χωρίς να ληφθούν αυστηρά μέτρα, θα χάσετε και σεις και τα κόμματα της συνκυβέρνησής σας τις ψήφους των ελλήνων που ανησυχούν για τα προς το ζειν τους από την ξενοφοβική απειλή τέτοιων ομάδων, εγκληματικές, ανεγκέφαλες και εχθρικές ως προς τα συμφέροντα της πατρίδας μας που μάχεται να επιβιώσει.

Πολύ φιλικά και με όλη την ελπίδα να λάβετε σοβαρά τη βαθιά μου ανησυχία, ενώ προσπαθώ να υπερασπισθώ τον τόπο, λαό και πολιτισμό μας από τα στερεότυπα σε όλα τα άρθρα μου.

Σας Χαιρετώ με απόλυτη εμπιστοσύνη στη δημοκρατική σας συνείδηση.

Δικός Σας, Νάνος Βαλαωρίτης


Ο Νάνος Βαλαωρίτης (5 Ιουλίου 1921 - 12 Σεπτεμβρίου 2019) ήταν Έλληνας ποιητής και συγγραφέας (δισεγγονός του ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη). Γεννήθηκε στη Λωζάνη της Ελβετίας το 1921. Σπούδασε φιλολογία και νομικά στα πανεπιστήμια Αθηνών, Λονδίνου και Σορβόνης. Μετέφρασε πρώτος στο Λονδίνο εκτενώς Έλληνες ποιητές του 1930: Σεφέρη, Ελύτη, Εμπειρίκο, Εγγονόπουλο, Γκάτσο. Στην Αγγλία έζησε από το 1944 έως το 1953 και γνώρισε τον Έλιοτ και τον κύκλο του. Το διάστημα 1954-60 έμεινε στο Παρίσι και γνώρισε τον Αντρέ Μπρετόν και τους υπερρεαλιστές. Το 1960 γύρισε στην Ελλάδα και έγινε διευθυντής του περιοδικού Πάλι (1963-1966). Από το 1968 έως το 1993 δίδαξε συγκριτική λογοτεχνία και δημιουργική γραφή στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο. Εκεί, ποιητικά του κείμενα εκδόθηκαν από τον οίκο City Lights του Λόρενς Φερλινγκέτι. Από το 1989 έως το 1995 ήταν διευθυντής του περιοδικού Συντέλεια μαζί με τον ποιητή Αντρέα Παγουλάτο. Το 1959 τιμήθηκε με το Β' Κρατικό Βραβείο Ποίησης, το οποίο και αρνήθηκε. Πήρε το Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1982) και το Κρατικό Βραβείο Χρονικού-Μαρτυρίας (1998). Επίσης έλαβε ένα βραβείο του Ν.Ρ.Α. [National Poetry Association (Αμερικανική Εταιρεία Ποίησης)] το 1996 -βραβείο που είχε δοθεί προηγουμένως στους Φερλινγκέτι, Γκίνσμπεργκ και άλλους. Έχει λάβει το Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών (2006). Το 2009 τιμήθηκε με το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του. Βιβλία του έχουν εκδοθεί στο εξωτερικό σε αγγλικές και γαλλικές μεταφράσεις. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Στην Ελλάδα επέστρεψε μόνιμα το 2004.


Διαβάζουμε επίσης: Βαλαωρίτης: Άστεγος ο Μέγας

εμφάνιση σχολίων