Ο Pip Utton υποδύεται επί σκηνής τον Αδόλφο Χίτλερ σε ένα συγκλονιστικό μονόλογο. Και ο λόγος που το κάνει είναι γιατί ο δικτάτορας κυκλοφορεί ακόμα ανάμεσά μας. Κρυμμένος ίσως στον καθένα από μας
-Πώς πρέκυψε η ιδέα να γράψετε ένα μονόλογο για τον Χίτλερ; Δεν έχω ιδέα (γέλια).
-Δεν έχετε ιδέα; Νομίζω ότι ήταν πολλά εκείνα, τα οποία συνέργησαν για να γραφτεί το Adolf. Καταρχήν συνειδητοποίησα πως για να μπω στο χώρο, έπρεπε να γράψω ένα μονόλογο. Ήμουν ένας ερασιτέχνης ηθοποιός χωρίς προηγούμενη παιδεία, χωρίς βιογραφικό, χωρίς σχετικό υπόβαθρο. Κανείς δε θα μου πρότεινε δουλειά. Ο μόνος τρόπος να υπάρξει μια θέση για μένα ήταν να τη δημιουργήσω εγώ ο ίδιος. Να γράψω δηλαδή μόνος μου το έργο που θα έπαιζα. Αυτό ήταν το ένα. Το άλλο ήταν πως πάντα ήθελα να γράψω ένα πολιτικό κομμάτι, το οποίο να θίγει το θέμα της μη ανεκτικότητας, της μισαλλοδοξίας και των προκαταλήψεων.
-Γιατί θέλατε να γράψετε ένα πολιτικό κομμάτι με το συγκεκριμένο περιεχόμενο; Έχω δύο παιδιά, δύο υπέροχα αγόρια, τα οποία θέλω να μεγαλώσουν έχοντας επίγνωση ότι γύρω τους υπάρχουν προκαταλήψεις και μισαλλοδοξία, ώστε να είναι υποψιασμένοι όταν πολλοί θα προσπαθήσουν να τους τροφοδοτήσουν με αυτές τις προκαταλήψεις. Ήθελα δηλαδή να τους κληροδοτήσω αυτό το παράδειγμα. Εμένα ο πατέρας μου πολέμησε στο Β’ Παγκόσμιο και αυτό ήταν το παράδειγμα που μου άφησε. Η δική μου γενιά το μόνο που έκανε ήταν να προσπαθεί να βγάλει περισσότερα χρήματα Δεν έχει δημιουργήσει κανένα άλλο πρότυπο για την επόμενη γενιά.
-Γιατί όμως διαλέξατε τον Χίτλερ για να γράψετε αυτό το πολιτικό κομμάτι; Από τη στιγμή που ήθελα να θίξω το θέμα της μισαλλοδοξίας και του ρατσισμού, γιατί να μη χρησιμοποιήσω την ιστορία αυτού του εγωιστικού μπάσταρδου, που έγινε διάσημος ακριβώς λόγω της μισαλλοδοξίας του και της ικανότητάς του να χειραγωγεί τον κόσμο προς αυτήν την κατεύθυνση;
-Ήταν ωστόσο ένα επικίνδυνο θέμα. Παίρνατε ένα ρίσκο. Δεν είχα συνείδηση του ρίσκου που έπαιρνα. Ούτε είχα σκεφτεί πως κανένας άλλος δεν είχε τολμήσει να υποδυθεί τον Χίτλερ επί σκηνής. Όσο έγραφα, τίποτα από όλα αυτά δεν πέρασε από το μυαλό μου.
-Αρχίσατε λοιπόν να διαβάζετε τα πάντα για κείνον και να ερευνάτε τη ζωή του; Διάβασα ό,τι ήταν δυνατόν να διαβάσω. Έχουν γραφτεί χιλιάδες βιβλία για τον Χίτλερ. Ο κόσμος εξακολουθεί να συναρπάζεται από την ιστορία του. Εξακολουθεί να διερωτάται πώς κατάφερε αυτός ο άνθρωπος να πείσει ένα ολόκληρο έθνος πως πρέπει να εξοντώσει ένα άλλο ολόκληρο έθνος.
-Εσείς έχετε απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα; Ο Χίτλερ στο μυαλό όλων μας είναι η προσωποποίηση του κακού. Βλέπεις το πρόσωπό του και το μόνο που σκέφτεσαι είναι το Ολοκαύτωμα και το Β’ Παγκόσμιο. Ξεχνούμε ότι ήταν άνθρωπος, ο οποίος είχε φίλους, ο οποίος ενδεχομένως να ήταν και ευάλωτος ή να παρίστανε τον ευάλωτο, προκειμένου να ασκήσει γοητεία στους άλλους και να χειραγωγήσει έτσι τον τρόπο σκέψης τους, για να τον εμπιστευτούν και να τον ακολουθήσουν. Ήταν ένας εξαίρετος ηθοποιός. Έκανε πρόβες τις ομιλίες του μπροστά από έναν καθρέφτη και ήξερε ακριβώς σε ποιο σημείο θα έκανε την τάδε ή δείνα χειρονομία.
-Ποιος ήταν ο βαθύτερος λόγος που τα έκανε όλα αυτά; Ξέρω ότι θα ακουστεί κάπως παλιομοδίτικο αυτό που θα σας πω, αλλά πιστεύω πως ο πραγματικός λόγος είναι γιατί ήταν ένας κακός άνθρωπος. Πιστεύω ότι όλοι έχουμε μέσα μας το καλό και το κακό. Στον Χίτλερ υπερίσχυε το κακό. Είναι πολύ εύκολη λύση να ανατρέξει κανείς στον τρόπο που μεγάλωσε, να πει ότι πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια και πόσο φτωχός ήταν, και πως τελικά αυτό ευθύνεται για το ποιος κατέληξε να γίνει.
-Δε συμμερίζεστε υποθέτω αυτού του είδους την προσέγγιση; Καθόλου. Είναι χιλιάδες οι άνθρωποι που μεγαλώνουν κάτω από άθλιες συνθήκες, ωστόσο κανένας τους δεν έγινε Χίτλερ. Ο Χίτλερ ήταν ένας κακός άνθρωπος, που οι συνθήκες τον ευνόησαν να καλλιεργήσει αυτό το διαβολικό στοιχείο που είχε μέσα του. Η Ευρώπη εκείνη την εποχή ήταν στην πλειοψηφία της εναντίον των εβραίων. Η Γερμανία είχε πληγεί ως κράτος. Εσείς π.χ. τι θα κάνατε αν είχατε τρία παιδιά, αν ο σύζυγός σας ήταν άνεργος, αν δεν είχατε να φάτε και ξαφνικά ερχόταν αυτός ο άνθρωπος και σας έλεγε πως ο λόγος που δεν έχετε να φάτε είναι εκείνος ο χοντρός και απαίσιος εβραίος που δουλεύει στο φούρνο και βγάζει λεφτά εις βάρος σας; Τι θα κάνατε αν σας προέτρεπε να πάτε να ξεφορτωθείτε αυτόν τον εβραίο και μαζί όλη του την οικογένεια, να αναλάβετε εσείς το φούρνο και όλα αυτά χωρίς να τιμωρηθείτε; Έτσι θα είχατε και δουλειά και ψωμί για τα παιδιά σας. Τι θα κάνατε; Οι άνθρωποι, ξέρετε, ανακαλύπτουν ένα Μεσσία μόνο όταν ψάχνουν για ένα Μεσσία. Ο Χίτλερ κατάφερε να κάνει τότε τους γερμανούς να αισθάνονται περήφανοι ως έθνος. Μέσα σε μια νύχτα έγιναν ξανά πλούσιοι, βρήκαν δουλειές, τους έχτισε δρόμους. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, γιατί κατάφερε να παρασύρει τα πλήθη.
-Εσείς, γράφοντας αυτό το κείμενο και μελετώντας τη ζωή του, υπήρξε κάποια στιγμή που αισθανθήκατε ότι θα μπορούσε και να σας γοητεύσει; Όχι. Κατηγορηματικά όχι. Καμία στιγμή. Ποτέ, ποτέ, ποτέ. Μπορώ να δω ποια ήταν η λογική πίσω από τις πράξεις του, αλλά αυτή η λογική για μένα είναι διαβολική. Είναι πολύ εύκολο να ρίξεις το φταίξιμο κάπου αλλού όταν η χώρα σου δεν είναι σε καλή κατάσταση, είτε αυτό το αλλού αφορά τους μετανάστες, είτε τη θρησκεία, είτε οτιδήποτε άλλο.
-Σήμερα, με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, βλέπετε να υπάρχουν ακόμα μικροί Χίτλερ ανάμεσά μας; Ναι. Βλέπω τις μεθόδους του να χρησιμοποιούνται από πολλούς πολιτικούς ηγέτες, οι οποίοι προσπαθούν να χειραγωγήσουν τον κόσμο και να του τροφοδοτήσουν την προκατάληψη και τη μισαλλοδοξία.
-Υποβόσκει ξανά ένας επικίνδυνος ρατσισμός στον πλανήτη. Ο ρατσισμός πυροδοτείται σε πολλές χώρες της Ευρώπης και καλλιεργείται και πάλι μέσα από το φόβο των ανθρώπων. Ο φόβος επίσης ότι το Ισλάμ είναι η καινούργια απειλή. Ό,τι ήταν τότε οι εβραίοι είναι σήμερα το Ισλάμ. Εξακολουθούμε δηλαδή να φτιάχνουμε δαίμονες, οι οποίοι καλλιεργούν το φόβο μας και ο φόβος μας τροφοδοτεί την προκατάληψη. Ωστόσο πιστεύω ότι μια πολύ σημαντική διαφορά σήμερα είναι η νέα επικοινωνία των ανθρώπων που δημιουργείται μέσω του ίντερνετ. Το ίντερνετ αποδυναμώνει την προπαγάνδα των μίντια και δημιουργεί το χώρο για να επικοινωνήσουν απευθείας οι άνθρωποι από τη μια γωνιά του πλανήτη στην άλλη. Με αυτόν τον τρόπο ο καθένας μπορεί να σχηματίσει πλέον τη δική του άποψη και να μην επιτρέψει στον εαυτό του να γίνει υποχείριο.
-Εσείς τι επιδιώκετε να προκαλέσετε στο θεατή με το Adolf; Εγώ δεν έχω απαντήσεις για τίποτα. Εκείνο που επιδιώκω είναι να προκαλέσω καινούργια ερωτήματα στο θεατή.
-Γιατί προτιμάτε να το κάνετε αυτό μέσα πάντα από μονολόγους; Γιατί το one man show είναι κάτι πολύ ξεχωριστό. Σου προσφέρει ένα ανεκτίμητο δώρο. Ότι μπορείς να κοιτάξεις το θεατή στα μάτια και να του μιλήσεις.
-Σκοπεύετε να κάνετε θέατρο μέχρι να γεράσετε; Ναι, αυτό είναι το όνειρό μου. Να ταξιδεύω στον κόσμο και να κάνω θέατρο. Να επικοινωνήσω με όσα περισσότερα μάτια μπορώ. Και όταν θα είμαι 95 χρόνων πάνω σε αναπηρική καρέκλα, τότε θα γράψω ένα έργο για έναν άνθρωπο που είναι 95 χρόνων πάνω σε μια αναπηρική καρέκλα.
Info: Adolf, με τον Pip Utton, για 4 μόνο παραστάσεις, Πέμπτη 18-Κυριακή 21 Απριλίου, 21:00. Σκηνοθεσία: Guy Masterson. Bios, Πειραιώς 84, Αθήνα, τηλ.: 210.34.25.335. Εισιτ.: 15 & 10 ευρώ (φοιτητικό). Προπώληση εισιτηρίων: viva.gr. Η παράσταση θα παρουσιαστεί στα αγγλικά με ελληνικούς υπέρτιτλους.