Τζορτζ 'Oργουελ, o Α' ΠΡΟΣΩΠΟ ήρωάς μου

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ «MΕΓΑΛΩΣΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΖΟΡΤΖ ΟΡΓΟΥΕΛ. Γεννήθηκα το 1939 και η Φάρμα των Ζώων εκδόθηκε το 1945. Το διάβασα όταν ήμουν εννέα χρόνων. Το βρήκα κάπου μέσα στο σπίτι και το πέρασα για ένα βιβλίο που μιλούσε για τα ζώα. Δεν ήξερα τίποτα για την πολιτική διάστασή του -η παιδική αντίληψη περί πολιτικής εκείνη την εποχή, αμέσως μετά τον πόλεμο, συνίστατο στην απλή ιδέα ότι ο Χίτλερ ήταν κακός, αλλά ήταν νεκρός. Το να πω ότι τρομοκρατήθηκα από αυτό το βιβλίο θα ήταν πολύ λίγο. Η μοίρα των ζώων της φάρμας ήταν τόσο αμείλικτη, τα γουρούνια ήταν τόσο μοχθηρά, ύπουλα και γεμάτα ψέματα, και τα πρόβατα τόσο ηλίθια. Τα παιδιά έχουν μια εξαιρετική αίσθηση της αδικίας και αυτό ήταν που με αναστάτωσε περισσότερο: τα γουρούνια ήταν πολύ άδικα.

Η ΟΛΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΗΤΑΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΕΞΟΡΓΙΣΤΙΚΗ, αλλά είμαι παντοτινά ευγνώμων στον Όργουελ που με προειδοποίησε νωρίς για τους κινδύνους τους οποίους προσπαθώ να αποφεύγω έκτοτε. Όπως δίδαξε, δεν είναι οι ταμπέλες -χριστιανισμός, σοσιαλισμός, Ισλάμ, δημοκρατία, δύο κακά πόδια, τέσσερα καλά πόδια- καθοριστικές, αλλά οι πράξεις που γίνονται στο όνομά τους.

Η ΦΑΡΜΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΙΟ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΑ και αποκαλυπτικά, τύπου ο βασιλιάς-είναι-γυμνός, βιβλία του 20ού αιώνα, και έβαλε τον Όργουελ φυσικά σε μπελάδες. Οι άνθρωποι που πάνε ενάντια στην επικρατούσα λαϊκή σοφία, που υποδεικνύουν το καθόλου βολικό προφανές, το πιθανότερο είναι ότι θα αποδοκιμαστούν έντονα από τις ορδές των εξαγριωμένων προβάτων. Δεν τα είχα αντιληφθεί όλα αυτά στην ηλικία των εννιά φυσικά, όχι συνειδητά τουλάχιστον. Αλλά μαθαίνουμε το καλούπι μιας ιστορίας πολύ πριν μάθουμε το νόημά της, και η Φάρμα των Ζώων έχει ένα πολύ ξεκάθαρο καλούπι.

ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΗΡΘΕ ΤΟ 1984 που εκδόθηκε το 1949. Το διάβασα σε έκδοση paperback ένα-δύο χρόνια αργότερα, όταν ήμουν στο Λύκειο. Και έπειτα το διάβασα και το ξαναδιάβασα. Με σόκαρε ως πιο ρεαλιστικό, ίσως επειδή ο Ουίστον Σμιθ έμοιαζε περισσότερο με εμένα: ένας λιπόσαρκος άνθρωπος που κουραζόταν πολύ και υποβαλλόταν σε φυσική αγωγή κάτω από δύσκολες, ψυχρές συνθήκες -χαρακτηριστικό του σχολείου μου- και ο οποίος ήταν σιωπηλά αντίθετος στις ιδέες και τον τρόπο ζωής που του επέβαλλαν. (Αυτός είναι ένας από τους λόγους που το 1984 είναι καλύτερα να το διαβάσεις στην εφηβεία, έτσι νιώθουν οι περισσότεροι έφηβοι). Ταυτιζόμουν ιδιαίτερα με την επιθυμία του να γράψει τις απαγορευμένες σκέψεις του σε ένα μυστικό κενό βιβλίο. Δεν είχα ακόμα αρχίσει να γράφω, αλλά μπορούσα να καταλάβω ότι με έλκυε αυτό. Επίσης μπορούσα να δω τους κινδύνους, γιατί αυτά τα ορνιθοσκαλίσματα -μαζί και το παράνομο σεξ, άλλο ένα στοιχείο που έλκυε έναν έφηβο της δεκαετίας του ’50- έβαλαν τον Ουίστον σε τέτοιους μπελάδες.

Ο ΟΡΓΟΥΕΛ ΕΓΙΝΕ ΕΝΑ ΠΙΟ ΑΜΕΣΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΓΙΑ ΜΕΝΑ αργότερα στη ζωή μου -στο πραγματικό 1984, τη χρονιά που ξεκίνησα να γράφω μία κάπως διαφορετική δυστοπία, το The Handmaid’s Tale (Η ιστορία της Πορφυρής Δούλης). Τότε ήμουν πια 44 και είχα μάθει αρκετά για αληθινούς ολοκληρωτισμούς, ώστε να μη χρειάζεται να βασιστώ μόνο στον Όργουελ. Η πλειοψηφία των δυστοπιών -συμπεριλαμβανομένου και του Όργουελ- έχουν γραφτεί για άντρες, και η οπτική είναι ανδρική. Όποτε οι γυναίκες έχουν εμφανιστεί σε αυτές, είτε πρόκειται για ασεξουαλικές αυτοματοποιημένες παρουσίες είτε για επαναστάτριες που έχουν αψηφήσει τους σεξουαλικούς κανόνες του καθεστώτος. Ήθελα να φτιάξω μια δυστοπία από τη γυναικεία οπτική γωνία, τον κόσμο σύμφωνα με την Τζούλια, όπως κι έγινε».


O Τζωρτζ Όργουελ (25 Ιουνίου 1903 – 21 Ιανουαρίου 1950) ήταν Βρετανός συγγραφέας και δημοσιογράφος. Θεωρείται από τους πλέον σημαντικούς συγγραφείς του 20ου αιώνα και ένας από τους σημαντικότερους χρονογράφους της αγγλικής κουλτούρας της γενιάς του. Το έργο του χαρακτηρίζεται από τη συνειδητοποίηση της κοινωνικής αδικίας και την αντιπολίτευση στον ολοκληρωτισμό, ενώ ο ίδιος αυτοχαρακτηριζόταν ως αναρχικός. Ο Όργουελ έγινε ευρέως γνωστός κυρίως από τα δύο τελευταία έργα της ζωής του: Η Φάρμα των Ζώων, 1984.

Πηγή: The Guardian

εμφάνιση σχολίων