Η ποίηση του Red City

Το “Red city” δεν είναι μια συνηθισμένη ταινία. Είναι οπτικοποιημένη ποίηση (visualized poetry). Ακριβώς όπως ένα ποίημα μπορεί να αγγίξει τον καθένα με διαφορετικό τρόπο και μέσα από διαφορετικό πρίσμα, έτσι και στην ταινία του Μάνου Τσίζεκ η απήχηση είναι ανάλογη με το πόσο ανοιχτός συναισθηματικά είναι ο θεατής να ξεχάσει τη σύμβαση της πλοκής και της λογικής συνέχειας και να αφεθεί να τον συμπαρασύρει το κύμα εικόνων, ήχων, λέξεων, γεγονότων (πραγματικών  και φανταστικών) σε μια πόλη που είναι πληγωμένη, αλλά ταυτόχρονα έτοιμη να ξαναγεννηθεί. Είναι η κόκκινη πόλη, η κάθε πληγωμένη πόλη. Στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ο σκηνοθέτης Μάνος Τσίζεκ και o Aμερικανοβρετανός παραγωγός της ταινίας, Lindsey Aliksanyan (New York Entertainment group), μίλησαν στο DOC TV.

Κινηματογραφημένη ποίηση είναι κάτι που δεν έχουμε μάλλον δει ξανά. Αυτή ήταν η αρχική ιδέα σου ή προέκυψε να μπει η ποίηση σαν ένα δεύτερο soundtrack; Μ.Τ.: Ήταν η αρχική ιδέα. Η ποίηση βρίσκεται σε πρώτο πλάνο στην ταινία και δεν περιορίζεται μόνο στο λόγο. Το μοντάζ της ταινίας συχνά ακολουθεί σύνταξη ποιήματος, η φωτογραφία οπτικοποιεί ποιήματα, η σκηνογραφία, η καλλιτεχνική διεύθυνση, όλα είχαν σκοπό να δημιουργήσουν υπερρεαλιστικές δομές με καθημερινά και ευτελή υλικά. Συνεπώς, όποιος θέλει απλώς να δει μια ταινία, καλύτερα να κάτσει σπίτι του. To “Red City” είναι ποίηση, και η ποίηση δεν απευθύνεται στη λογική, απευθύνεται στο υποσυνείδητο.

Mετά το τέλος των γυρισμάτων και του μοντάζ έφυγες από την Ελλάδα και ζεις εδώ και κάποιους μήνες στο εξωτερικό. Γιατί; Μ.Τ.: Για να μην αφήσω την Ελλάδα να με πεθάνει.

Έχοντας μεγαλώσει στη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο, βλέπεις να συσχετίζονται μεγάλες πόλεις με τη σημερινή Αθήνα στην οποία αναφέρεται η ταινία; L.A.: Νομίζω ότι κάθε πόλη έχει περάσει μια περίοδο παρακμής. Νομίζω επίσης πως κάποιες πόλεις ανακάμπτουν. Αυτό που καθορίζει το μέγεθος μιας πόλης ίσως δεν είναι το μέγεθός της, αλλά η ικανότητά της να ανακάμπτει. Το είδαμε αυτό με τη Νέα Υόρκη μετά την επίθεση στο World Trade Center και με την οικονομική κρίση στο Λονδίνο. Εκεί εντοπίζεται ο παραλληλισμός και αυτό προβλέπω  για την Αθήνα.

Κάποιος ίσως να σκεφτόταν πως τη δεδομένη χρονική στιγμή με τα οικονομικά ζητήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, είναι ρίσκο να αναλάβει κάποιος την παραγωγή μιας ταινίας. Ποια είναι η δική σου θέση σε αυτό; L.A.: Αυτό που βλέπω δεν είναι η Ελλάδα υπό κατάρρευση, αλλά την Ελλάδα έτοιμη να ξεσηκωθεί και να επαναστατήσει σε αυτό που την κατατρώει.

Info: Το “Red City” προβάλλεται στο 53ο φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.