Α' ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΡΤ ΠΟΣΤΑΛ: Τόκιο

ΣΗΜΕΡΑ ΘΑ ΝΤΥΘΩ HARAJUKU GIRL και κάπου στο δρόμο θα με πετύχει ο Sartorialist (διάσημο μπλόγκ μόδας με τις ευλογίες του περιοδικού Vogue). Κέντρο μόδας και τέχνης, η περιοχή Harajuku είναι και το καταφύγιο που μαζεύει όλο το youth culture του Τόκιο. Εδώ τις Κυριακές γίνεται χαμός με κορίτσια και αγόρια που μεταμφιέζονται (άλλοτε σε γκόθ ή νεο-πανκ ή τις περισσότερες φορές σ' έναν συνδυασμό από πολλά στιλ). Ξεκίνησα από τη Shibuya με την πιο πολυσύχναστη διασταύρωση του πλανήτη. Από τον δεύτερο όροφο του Starbucks που βρίσκεται ακριβώς πανω από τη διασταύρωση, πήρε και η Σοφία Κοπολα τα πλάνα της για το φιλμ Lost in Translation. Κάθισα κοντά στο παράθυρο, ήπια καφέ Starbucks (*εύγευστο ρόφημα με υφέρπουσα γεύση καφέ και 698 θερμίδες) και έφτιαξα storyboard με φανταστικές ιστορίες και φανταστικούς ήρωες για πραγματικές αγάπες και ροζ-μωβ όνειρα στην πιο συγχρονισμένη urban χορογραφία που έχω δει ποτέ.

ΤΟ ΤΟΚΙΟ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ με πληθυσμό πάνω από 34 εκατομμύρια κατοίκους που μπορούν άνετα να παρκάρουν τα ποδήλατα τους χωρίς να χρειάζεται να τα κλειδώσουν. Κάνοντας βόλτες στην εξωπραγματικά ασφαλή αυτή πόλη, χάζευα τους τοίχους στα πολυσύχναστα μέρη της πόλης γάντια - κασκόλ και άλλα μικροαντικείμενα προσεκτικά κολλημένα με σελοτέιπ. Η Γιαπωνέζα φίλη μου η Nao μου εξήγησε ότι αν περπατάς και σου έχει πέσει κατά λάθος κάτι, θα βρεθεί κάποιος Ιάπωνας που θα κάνει τον κόπο να το κολλήσει έτσι ώστε όταν γυρίσεις να το βρεις εκεί άθικτο.

ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ ΠΟΥ ΠΑΡΚΑΡΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΜΟΝΑ ΤΟΥΣ, τουαλέτες με μενού επιλογών, φουτουριστικό street art και ένας εμμονικός παροξυσμός με ότιδήποτε δυτικό- η βλεφαροπλαστική σε νεαρά κορίτσια για να μεγαλώσουν τα μάτια τους αποτελεί μια από τις πιο δημοφιλείς επεμβάσεις. Αυτοί είναι μόνο μερικοί από τους λόγους για τους οποίους το να επισκεφτείς το Τόκιο είναι μια επένδυση που αξίζει να κάνεις στην τράπεζα των εικόνων σου. Άλλωστε, σ’ένα κόσμο που βλέπει τα εκατομμύρια των δικών του τραπεζών να γίνονται σ’ένα βράδυ μικρά άσπρα χαρτάκια για μπλε κάδους ανακύκλωσης, καλύτερα να κρατάς αυτά που δύσκολα κοστολογούνται αλλά αξίζουν κάτι περισσότερο.

TA MAΘΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ: 1) το “χάϊ” που ακούω παντού σημαίνει ναί και όχι hi/hello όπως νόμιζα. Για την ακρίβεια στην Ιαπωνία δεν μιλάει σχεδόν κανείς Αγγλικά. 2) Η υπόκλιση στην ιαπωνική κουλτούρα είναι το αντίστοιχο της δυτικής χειραψίας και στηρίζεται πάνω σ’ένα αυστηρό σύστημα κοινωνικής ιεραρχίας και ταξικού διαχωρισμού. Μην προσπαθείς να τους μιμηθείς, θα γελοιοποιηθείς. 3) Οι Ιάπωνες είναι ένας εξαιρετικά περήφανος λαός. Γι’αυτό το λόγο, θεωρείται προσβολή και δεν συνηθίζεται το να αφήνει κάποιος φιλοδώρημα σε εστιατόρια και ξενοδοχεία.

ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΝΤΥΘΩ ΑΛΙΚΗ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ. Αναρίθμητοι λόγοι με έκαναν να παρατείνω την διαμονή μου εδώ. Η αλήθεια συνοψίζεται στο ότι το Τόκιο είναι ένα μέρος μαγικό. Αυτό που ισχύει σε κάθε πόλη ισχύει και εδώ ακόμα περισσότερο. Για να δεις το πραγματικό Τόκιο, πρέπει να το περπατήσεις πολύ, να εκμεταλλευτείς το εξαιρετικό του μετρό (σημ. τα ταξί στοιχίζουν κυριολεκτικότατα μια περιουσία) και να κάνεις ότι ακριβώς θα έκανε η Αλίκη: να χαθείς στους δρόμους του, να βρεθείς και να ξαναχαθείς πάλι.

ΟΙ ΙΑΠΩΝΕΣ ΕΧΟΥΝ ΕΞΙ ΗΜΕΡΕΣ ΑΔΕΙΑ ΤΟ ΧΡΟΝΟ, δουλεύουν τρελλές ώρες και είναι κοινωνικά ένας συντηρητικός και αρκετά καταπιεσμένος λαός. Ωστόσο, σ’ αυτό το τεράστιο theme park που κάνει τους ανθρώπους να τρέχουν με ηρεμία προς τον προορισμό τους, κανείς δεν θα σκοντάψει πάνω σου γιατί όλοι ξέρουν που πηγαίνουν και η αγένεια είναι μια έννοια άγνωστη και αφηρημένη. Όταν ταξιδεύουν, πώς άραγε να αισθάνονται φτάνοντας στο αφιλόξενο Παρίσι με το σιχαμερό μετρό, στη Ρώμη των τρελλών Ιταλών ή στην Αθήνα του χάους; Σκέφτομαι ότι εδώ δεν χρειάζεται να έχεις καν ρολόι αφού η καθημερινότητα σου μπορεί να ρυθμιστεί εύκολα παρακολουθώντας τις ώρες των τρένων στους σταθμούς του Τόκιο που λειτουργούν με την ακρίβεια ελβετικού ρολογιού. Ή μήπως τελικά θα ήταν πιο δίκαιο να λέω ότι ένα ελβετικό ρολόι λειτουργεί με ακρίβεια Ιαπωνική;

Domo arigato, ohenji omachi shite orimasu,
(ανυπομονώ να λάβω νέα σας),
Άλεξ

 

Η Αλεξάνδρα Ματθαίου είναι σκηνοθέτρια. Αυτή την εποχή κάνει την πρώτη της προσωπική έκθεση με τίτλο Metropolitan Faces στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, στην Λεμεσό της Κύπρου.