Από τον Γιάννη Αλμπάνη
Μετά την πολύ μεγάλη νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη στις 21 Μάη, θα περίμενε κανείς ότι η προεκλογική εκστρατεία για τις κάλπες της 25ης Ιούνη θα γινόταν σε πολύ χαμηλούς τόνους.DOCTV.GR
12 Ιουνίου 2023
Φευ! Κυριολεκτικά από το πουθενά, η Νέα Δημοκρατία έβαλε φωτιά στο προεκλογικό σκηνικό, εγείροντας ζήτημα για τους μειονοτικούς υποψήφιους του ΣΥΡΙΖΑ Φερχάτ Οζκιούρ και Χουσεΐν Ζεϊμπέκ. Θυμίζοντας εποχές που υποτίθεται ότι είχαμε αφήσει οριστικά πίσω μας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία επανέφεραν στο πολιτικό προσκήνιο τη μετεμφυλιακή κατηγορία περί αντεθνικά κινούμενης αντιπολίτευσης.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, η Πειραιώς διατείνεται ότι οι δύο μειονοτικοί βουλευτές είναι ενεργούμενα του τουρκικού προξενείου, καθώς και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τους καλύπτει, παίζοντας αντεθνικό ρόλο.
Η ΚΥΠ. Η επιστροφή στη δεκαετία του ‘50 δεν σταματάει στη νεκρανάσταση της μετεμφυλιακής στοχοποίησης της αντιπολίτευσης για αντεθνική στάση. Για πρώτη φορά στα μεταπολιτευτικά χρονικά έχουμε εμπλοκή της ΕΥΠ στην προεκλογική εκστρατεία. Κατευθυνόμενα δημοσιεύματα στον φιλονεοδημοκρατικό Τύπο κάνουν λόγο για έγγραφα των μυστικών υπηρεσιών που υποδεικνύουν «τουρκικό δάκτυλο» στις εκλογές στη Θράκη.
Με το σκάνδαλο των υποκλοπών, η ΕΥΠ έφτασε στο χαμηλότερο σκαλί κοινωνικής απαξίωσης. Η αποκάλυψη της παρακολούθησης κορυφαίων πολιτικών προσιδιάζει σε λειτουργία κομματικού παραμάγαζου και όχι κρατικής υπηρεσίας με πολύ ευαίσθητη αποστολή. Ακόμα όμως και γι’ αυτήν την απαξιωμένη ΕΥΠ πάει πολύ να λειτουργεί σαν την παλιά ΚΥΠ, διαρρέοντας «έγγραφα» που όλως περιέργως λειτουργούν ως βασικό επιχείρημα της επικοινωνιακής στρατηγικής της Νέας Δημοκρατίας. Εντάξει, μπορεί και να είναι σύμπτωση…
Η σκοπιμότητα. Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να εξηγήσει κανείς αναλυτικά γιατί είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για τη δημοκρατία η κομματική εργαλειοποίηση των μυστικών υπηρεσιών. Ούτε θέλει πολλή ανάλυση γιατί είναι παιχνίδι με τη φωτιά μια προεκλογική ρητορεία που στοχοποιεί τη μειονότητα και παρουσιάζει την Άγκυρα ως ρυθμιστή των εκλογών στη Θράκη.
Γιατί λοιπόν το επιτελείο Μητσοτάκη αποφάσισε να κινηθεί τυχοδιωκτικά και να μας γυρίσει πίσω στη δεκαετία του ‘50; Θεωρώ ότι είναι τρεις οι λόγοι.
Ο πρώτος είναι η αλαζονεία. Το βράδυ των εκλογών ο χάρτης της Ελλάδας είχε βαφτεί γαλάζιος με εξαίρεση τη Ροδόπη που ήταν ροζ. Αυτή η εξαίρεση φαίνεται να ενοχλεί το μεθυσμένο από τη νίκη νεοδημοκρατικό επιτελείο.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι όπως έχει φανεί από την επαύριο των προηγούμενων εκλογών, στόχος του επιτελείου Μητσοτάκη δεν είναι απλώς η μεγάλη νίκη, αλλά η απόλυτη (και άρα μακροχρόνια) κυριαρχία στο πολιτικό σύστημα. Για να κυριαρχήσεις δεν αρκεί να νικήσεις καθαρά. Πρέπει να απαξιώσεις τους αντιπάλους τους, παρουσιάζοντάς τους ως αντεθνικά κινούμενος.
Ο τρίτος λόγος απορρέει από τον δεύτερο. Η μακροχρόνια κυριαρχία δεν απορρέει μόνο από την απαξίωση των πολιτικών αντιπάλων. Απαιτεί την ενστάλαξη του φόβου στην κοινωνία. Πρέπει να καταστεί σαφές ότι η νέα πανίσχυρη εξουσία δεν θα ανεχτεί την όποια διαφοροποίηση. Είναι αποκαλυπτικά όσα είπε η Ντόρα Μπακογιάννη στους κατοίκους της ορεινής Ροδόπης: «Εάν εσείς δεν με στηρίξετε, εγώ δεν μπορώ να σας στηρίξω. Έτσι, ξεκάθαρα πράγματα».
Τα εγχειρίδια της Πολιτικής Επιστήμης επιβεβαιώνονται για μία ακόμα φορά: Μια παντοδύναμη και ανεξέλεγκτη κυβέρνηση συνιστά απειλή για την ελευθερία.
Το άρθρο του Γιάννη Αλμπάνη δημοσιεύθηκε στο news247
Φωτο: fb Kyriakos Mitsotakis
εμφάνιση σχολίων