Γιατί οι γάτες Α' ΠΡΟΣΩΠΟ δεν πασχίζουν να είναι ευτυχισμένες

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Όταν οι άνθρωποι δηλώνουν ότι στόχος της ζωής τους είναι η ευτυχία, σας λένε ότι είναι δυστυχείς. Εκλαμβάνοντας την ευτυχία ως αποστολή, αναζητούν την εκπλήρωσή της κάποια στιγμή στο μέλλον. Το παρόν φεύγει και πλησιάζει η αγωνία. Τρέμουν μήπως η πρόοδός τους προς αυτή τη μελλοντική κατάσταση ανακοπεί από τα συμβάντα. Έτσι, στρέφονται στη φιλοσοφία, και σήμερα στην ψυχοθεραπεία, που προσφέρει ανακούφιση από την εσώτερη ταραχή τους.

Εμφανιζόμενη ως θεραπεία, η φιλοσοφία είναι ένα σύμπτωμα της ταραχής που παριστάνει πως θεραπεύει. Άλλα ζώα δεν έχουν ανάγκη να αποσπώνται από την κατάστασή τους. Ενώ η ευτυχία είναι για τους ανθρώπους μια τεχνητή κατάσταση, για τις γάτες είναι η φυσική τους κατάσταση. Εάν και εφόσον δεν έχουν εγκλωβιστεί σε περιβάλλοντα που τους είναι αφύσικα, οι γάτες δεν πλήττουν ποτέ.

Η πλήξη είναι ο φόβος πως θα μείνει κανείς μόνος με τον εαυτό του. Οι γάτες χαίρονται να είναι ο εαυτός τους, ενώ οι άνθρωποι προσπαθούν να είναι ευτυχισμένοι δραπετεύοντας από τον εαυτό τους. Εδώ ακριβώς διαφέρουν περισσότερο οι γάτες από τους ανθρώπους. Όπως κατάλαβε ο ιδρυτής της ψυχανάλυσης Ζίγκμουντ Φρόιντ, ένα παράξενο είδος δυστυχίας είναι φυσιολογικό στους ανθρώπους. Ο Φρόιντ δεν εξήγησε ποτέ αυτή την κατάσταση, ή πίστευε πως η ψυχανάλυση θα μπορούσε να τη θεραπεύσει. Σήμερα υπάρχουν αναρίθμητες τεχνικές που υπόσχονται απαλλαγή από αυτήν.

Αυτές οι θεραπείες ενδέχεται να προσφέρουν στους ανθρώπους την ικανότητα να ζουν λιγότερο άβολα με τους άλλους. Δεν μπορούν όμως να τους απαλλάξουν από την ανησυχία που ενυπάρχει στην ανθρώπινη φύση. Εξού και τόσοι άνθρωποι λατρεύουν να ζουν με γάτες. Οι αιλουρόφιλοι συχνά κατηγορούνται για ανθρωπομορφισμό – την απόδοση ανθρώπινων συναισθημάτων σε άλλα ζώα, που δεν τα έχουν. Όμως οι γατόφιλοι δεν αγαπούν τις γάτες επειδή αναγνωρίζουν τον εαυτό τους σε αυτές. Αγαπούν τις γάτες επειδή οι γάτες είναι πολύ διαφορετικές από αυτούς.

Σε αντίθεση με τα σκυλιά, οι γάτες δεν έχουν γίνει εν μέρει ανθρώπινες. Αλληλεπιδρούν μ’ εμάς και μπορεί να καταλήξουν να μας αγαπούν με τον τρόπο τους, αλλά διαφέρουν από εμάς στα βαθύτερα επίπεδα της ύπαρξής τους. Έχοντας εισέλθει στον ανθρώπινο κόσμο, μας επιτρέπουν να κοιτάμε πέραν αυτού. Χωρίς να παγιδευόμαστε πια μέσα στις ίδιες μας τις σκέψεις, μπορούμε να μάθουμε από τις γάτες γιατί η νευρωτική επιδίωξη της ευτυχίας είναι καταδικασμένη να αποτύχει.

 
Αιλουροειδής φιλοσοφία, John Gray, Μετάφραση Γιώργος Λαμπράκος εκδ.Οκτώ. Ο John Gray είναι ομότιμος καθηγητής ευρωπαϊκής σκέψης στο London School of Economics. Ριζοσπαστικός διανοητής, έχει γράψει εκτενώς για την παγκοσμιοποίηση, την παγκόσμια οικονομία και την πολιτική. Έχει γράψει περισσότερα από είκοσι βιβλία, μεταξύ των οποίων: το False Dawn (ελλ. έκδ. Απατηλή αυγή, Πόλις), Al Qaeda and What it Means to be Modern (ελλ. έκδ. Η Αλ Κάιντα και η νεωτερικότητα, Μεταίχμιο).


Διαβάστε επίσης:
Αναγνωστάκη: Η γάτα Αγαύη
Δήμου: Το βιβλίο των γάτων
ΕΡΕΥΝΑ: Ναι, η γάτα σου επικοινωνεί
 

εμφάνιση σχολίων