Οι Ταινίες της ΣΙΝΕΦΙΛ Εβδομάδας

ΣΙΝΕΦΙΛ ΤΖΟΤΖΟ: Ο Τζότζο είναι ένα μοναχικό αγόρι στη Γερμανία της εποχής του Β' Παγκοσμίου Πολέμου το οποίο εκπαιδεύεται για να συμμετέχει στη ναζιστική νεολαία του χιτλερικού καθεστώτος. Η ιδέα του για τον κόσμο αντιστρέφεται ξαφνικά, όταν ανακαλύπτει ότι η μητέρα του, κρύβει ένα νεαρό Εβραίο κορίτσι στη σοφίτα τους. Με μοναδική βοήθεια από τον φανταστικό του φίλο, Αδόλφο Χίτλερ, ο Τζότζο θα πρέπει να αντιμετωπίσει τη νέα και τρομακτική γι αυτόν, κατάσταση.

Ο Νεοζηλανδός Τάικα Γουαϊτίτι του οποίου τα άπαιχτα στη χώρα μας, What We Do in the Shadows του 2014 (το οποίο είχε συνσκηνοθετήσει με τον Ζερμέν Κλέμεντ και που έγινε πρόσφατα τηλεοπτική σειρά) και Hunt for the Wilderpeople (2016), του έδωσαν το χρίσμα να σκηνοθετήσει το σκαμπρόζικο, Thor, Ragnarok (2017), μεταφέρει στην οθόνη το μυθιστόρημα της Κριστίν Λιούνενς, το οποίο εμποτίζει με τη δική του, Νεοζηλανδέζικη αίσθηση χιούμορ. Στα χνάρια του Πίτερ Τζάκσον που από το μακρινό Κράιστσερτς κατέληξε να σκηνοθετεί τη τριλογία του Άρχοντα των Δακτυλιδιών και να εξάγει τεχνολογία ειδικών εφέ στο Χόλιγουντ, ο Γουαϊτίτι, του οποίου ο πατέρας ήταν αυτόχθων Μαορί και η μητέρα του Εβραϊκής καταγωγής, ο οποίος διαθέτει ένα πολύ ιδιαίτερο και άμεσο χιούμορ, αυτό που συνήθως χαρακτηρίζει τους κατοίκους των δυο νησιών/χωρών της βρετανικής κοινοπολιτείας του Νότιου Ειρηνικού, καταπιάνεται με μια ιστορία ενηλικίωσης, ηρωισμού και θυσίας, την οποία προσαρμόζει στο ύφος του.

Ο Γιοχάνες τον οποίο όλοι αποκαλούν Τζότζο, είναι ένα μικρό αγόρι που όπως όλα τα παιδιά της εποχής του γίνεται μέλος της Hitler Jugend, της Νεολαίας του Χίτλερ, η οποία από το 1922, εκπαίδευε τα παιδιά και τους νέους, αγόρια και κορίτσια, για τον επικείμενο πόλεμο, θέλοντας να μοιάσει στον πατέρα του που λείπει στο μέτωπο. Καθώς δεν τα καταφέρνει και τόσο καλά με τη πειθαρχία και τη στράτευση, επινοεί έναν φανταστικό φίλο που δεν είναι άλλος από τον Άντολφ Χίτλερ (που υποδύεται απολαυστικά ο ίδιος ο σκηνοθέτης), ο οποίος τον ενθαρρύνει και ως Φύρερ (οδηγός), τον καθοδηγεί στο πως να είναι ένας σωστός ναζί, ενώ στη συνέχεια τον συμβουλεύει και στο πως θα πρέπει να κινηθεί σε σχέση με τη μικρή Εβραία που κρύβει η μητέρα του στο σπίτι τους.

Ο αρχικός τρόμος του Τζότζο για το κορίτσι, καθώς το γνωρίζει όλο και περισσότερο μέρα με την ημέρα, θα μετατραπεί σε συμπάθεια και σε ένα κρυφό έρωτα από τη μεριά του, όμως τα γεγονότα, καθώς πλησιάζει το τέλος του πολέμου, θα είναι καταλυτικά και κατακλυσμικά για τον συναισθηματικό κόσμο του αγοριού που θα έρθει αντιμέτωπο με όλα όσα πίστευε, αλλά και με τον φίλο του, Αδόλφο. Χιούμορ, αγωνία και συγκίνηση βαδίζουν χέρι χέρι στη ταινία του Γουαϊτίτι η οποία δεν διαθέτει ούτε μια βαρετή στιγμή, όπως θα το λέγαμε και Αγγλιστί.

Ο μικρός Βρετανός, Ρόμαν Γκρίφιν Ντέιβις (γιος του Διευθυντή Φωτογραφίας, Μπεν Ντέιβις που έχει δουλέψει στις ταινίες της Marvel), με ένα μουτράκι κι ένα τσουλούφι που θυμίζει τον μικρό (53χρονο σήμερα), Ντέιβιντ Μπένετ από Το Ταμπούρλο (1979), του Φόλκερ Σλέντορφ, είναι μια πραγματική αποκάλυψη στο ρόλο του Τζότζο και έχει κερδίσει ήδη 6 Βραβεία Πρωτοεμφανιζόμενου Ηθοποιού και θα έπρεπε να βρίσκεται στις υποψηφιότητες των Όσκαρ, όπως ήταν και στις Χρυσές Σφαίρες. Απολαυστικοί στους δεύτερους ρόλους, η Σκάρλετ Γιοχάνσον ως μητέρα του μικρού (Υποψήφια για Όσκαρ Β' Γυναικείου Ρόλου), ο Σαμ Ρόκγουελ και η Ρέμπελ Γουίλσον σαν εκπαιδευτές του, καθώς και η Τομαζίν ΜακΚένζι στο ρόλο της μικρής Εβραιοπούλας. Πολλές οι σκηνές ανθολογίας, με κορυφαία την είσοδο της Γκεστάπο στο σπίτι του Τζότζο για έρευνα. Ίσως η πιο διασκεδαστική ταινία της σεζόν, η οποία κάνει και ένα σχόλιο πάνω στην απατηλή γοητεία του στρατού του πολέμου και ενδεχομένως του ναζισμού στην αγορίστικη φαντασία. Σίγουρα θα έπρεπε να προβάλλεται στα σχολεία. Χαϊλίλερ! (λολ)

Info: Τζότζο (Jojo Rabbit). Δραματική Κωμωδία Εποχής. ΗΠΑ 2019. Πρεμιέρα: Πέμπτη 23 Ιανουαρίου. Σκηνοθεσία: Τάικα Γουαϊτίτι. Παίζουν: Ρόμαν Γκρίφιν Ντέιβις, Τόμασιν ΜακΚένζι, Τάικα Γουαϊτίτι, Ρέμπελ Γουίλσον, Στίβεν Μέρτσαντ, Άλφι Άλλεν, Σαμ Ρόκγουελ, Σκάρλετ Γιοχάνσον. Διανομή: Odeon.


ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ: Περού, 1988. Η Χεορχίνα, μια νεαρή κοπέλα από ένα μικρό χωριό των Άνδεων, φτάνει στη Λίμα προκειμένου να γεννήσει σε μια αυτοσχέδια κλινική. Μυστηριωδώς όμως, το βρέφος εξαφανίζεται. Εν μέσω των πολιτικών αναταραχών της εποχής, ο Πέδρο, ένας εσωστρεφής δημοσιογράφος θα γίνει ο μοναδικός της σύμμαχος στην απελπισμένη αναζήτηση να βρει το παιδί της.

Με ακαδημαϊκό τετράγωνο κάδρο 1:37:1 και ασπρόμαυρη, όπως πριν από μερικά χρόνια η Ida και ο Ψυχρός Πόλεμος του Παυλιακόφσκι, φωτογραφία και μια θεματική που παραπέμπει εν μέρη στη Ρόμα (οι ταινίες σχεδιάστηκαν την ίδια πάνω κάτω εποχή), μόνο και μόνο για την ιθαγενή πρωταγωνίστρια που γεννάει (επιτυχώς εδώ), ένα μωρό, η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους της Περουβιανής Μελίνα Λεόν, συμμετείχε τιμητικά στην Εβδομάδα των Σκηνοθετών του περασμένου φεστιβάλ των Καννών.

Βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα trafficking νεογνών, τα οποία είχε αποκαλύψει, μεταξύ άλλων και ο δημοσιογράφος πατέρας της σκηνοθέτη στον οποίο παραπέμπει, χωρίς να είναι, ο χαρακτήρας του Πέδρο στη ταινία, στη μνήμη του οποίου είναι αφιερωμένη.

Με αισθητική που παραπέμπει σε δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ, η ιστορία της Χεορχίνα και του Πέδρο, πέρα από τη καίρια κοινωνικοπολιτική ματιά της σε μια ιδιαίτερα ασταθή εποχή σαν τη σημερινή, όταν δεν χάνεται σε υποπλοκές που δεν ολοκληρώνονται όπως ίσως θα έπρεπε (όπως στη περίπτωση του έρωτα του Πέδρο για μια περιοδεύουσα ηθοποιό), εκπέμπει μελαγχολία, ποίηση και αυθεντική συγκίνηση. Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας και Ειδική Μνεία για το Mermaid Award, στο 60ό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Info: Τραγούδι Χωρίς Όνομα (Canción sin nombre/Song Without a Name). Δραματική. Περού, Ισπανία, ΗΠΑ, Χιλή 2019. Πρεμιέρα: Πέμπτη 23 Ιανουαρίου. Σκηνοθεσία: Μελίνα Λεόν. Παίζουν: Πάμελα Μεντόζα, Τόμι Παράγα, Λούσιο Ρόχας, Ρουθ Αρμας. Διανομή: Danaos Films. 
  

CATS: Μια φυλή από γάτες στο Λονδίνο που ονομάζονται οι Jellicles, πρέπει κάθε χρόνο να αποφασίσει ποιο από τα μέλη της είναι άξιο να μεταφερθεί σε ένα καλύτερο επίπεδο ύπαρξης, και να αναγεννηθεί ως Jellicle. Ένας άνθρωπος, πετάει στη γειτονιά τους μια νεαρή καινούργια γάτα, τη Βικτώρια. Κανείς τους δε γνωρίζει πως η άφιξή της, θα παίξει μεγάλο ρόλο στην επόμενη επιλογή και στη λύση του μυστηρίου της εξαφάνισης όλων των υποψηφίων για μια καινούργια Jellice ζωή, γατών.

Αυτό πάνω κάτω είναι το στόρι του γνωστού θεατρικού μιούζικαλ του Αντριου Λόιντ Γουέμπερ (Το Φάνντασμα της Όπερας, Εβίτα, Jesus Christ Superstar), από το 1981, το οποίο παιζόταν συνεχώς για 21 χρόνια στο West End και από το 1982 για 18 χρόνια, συνεχώς, στο Broadway. Βασίζεται σε μια συλλογή ποιημάτων του Τ.Σ. Ελιοτ με τίτλο Old Possum's Book of Practical Cats, από το 1939 και αν και είχε πάρει στην εποχή του ανάμεικτες κριτικές, κέρδισε το κοινό και δεκάδες θεατρικά βραβεία, αφήνοντας πίσω του μεγάλες μουσικές επιτυχίες όπως το Memory που έχουν πει η Μπάρμπρα Στρέιζαντ και η Ελεν Πέιτζ.

Ο Βρετανός σκηνοθέτης Τομ Χούπερ (Ο Λόγος του Βασιλιά, Το Κορίτσι Από τη Δανία), του επίσης μιούζικαλ, Les Misérables (2012), το μεταφέρει στο σινεμά κάνοντας χρήση μιας σειράς σπουδαίων ονομάτων στο καστ και της νέας ψηφιακής τεχνολογίας σε ό,τι αφορά τη μορφή των πλασμάτων, τις ουρές τους και τα αυτάκια τους. Το αποτέλεσμα δεν είναι τόσο κακό όσο γράφτηκε και ειπώθηκε από κοινό και κριτικούς –σίγουρα έχουμε δει πολύ χειρότερες ταινίες από αυτή μέσα στο 2019– αλλά προκαλεί εντύπωση το ότι δεν άρεσε καθόλου στους φανατικούς οπαδούς του θεατρικού ανεβάσματος.

Προσωπικά βρήκαμε πως το αδιάφορο στόρι της, που δεν είναι ακριβώς παιδικό, αλλά ούτε και πραγματικά ενδιαφέρον για τους ενήλικες, να είναι το μοναδικό της πραγματικό πρόβλημα. Το σχεδόν νουάρ, σκοτεινό αλλά και καρτουνίστικο σκηνικό της είναι ιδιαίτερα ατμοσφαιρικό, η μουσική μέσα στα γνωστά από εδώ και χρόνια ευπρεπή για το είδος πλαίσια του Γουέμπερ, ενώ οι ηθοποιοί της, καλλίφωνοι και με ιδιαίτερα εκφραστικές ερμηνείες κάτω από το μακιγιάζ τους, είναι το πιο ενδιαφέρον στοιχείο της.

Δεν είναι καλή, αλλά ούτε και το τερατούργημα που είδαν κάποιοι για τους οποίους αναρωτιέται κανείς, έχουν δει τους Αγγελους του Τσάρλι ή το απαράδεκτο, The Happytime Murders, πριν από ένα περίπου χρόνο.

Info: Cats. Δραματικό Μιούζικαλ. Βρετανία, ΗΠΑ 2019. Πρεμιέρα: Πέμπτη 23 Ιανουαρίου. Σκηνοθεσία: Τομ Χούπερ. Παίζουν: Τζέιμς Κόρντεν, Τζούντι Ντεντς, Τζέισον Ντερούλο, Ίντρις Έλμπα, Τζένιφερ Χάντσον, Ίαν ΜακΚέλεν, Τέιλορ Σουίφτ, Ρέμπελ Γουίλσον, Φρανσέσκα Χέιγουορντ. Διανομή: Tulip Entairtainment.


Η ΓΚΟΥΒΕΡΝΑΝΤΑ:  Σε ένα μυστηριώδες κτήμα στην εξοχή της περιοχής Μέιν, όπου η Κέιτ – που μόλις έχει ξεκινήσει να δουλεύει ως νταντά – πρέπει να φροντίσει δύο ψυχικά διαταραγμένα ορφανά, την Φλόρα και τον Μάιλς. Σύντομα όμως ανακαλύπτει ότι το μέρος αλλά και τα παιδιά κρύβουν σκοτεινά μυστικά και τα πράγματα μπορεί να μην είναι όπως δείχνουν.

Η γνωστή για τις δημιουργίες της από τα μουσικά βίντεο των: David Bowie, Muse, Sigur Rόs, Amon Tobin, Barry Adamson, The White Stripes (και πολλών άλλων) και τα επεισόδια τηλεοπτικών σειρών (The Handmaid's Tale, American Gods), σκηνοθέτης και φωτογράφος Φλόρια Ζιγκισμόντι, μεταφέρει για πολλοστή φορά στο σινεμά, Το Στρίψιμο της Βίδας, την γοτθική νουβέλα μιας ιστορίας φαντασμάτων που έγραψε σε συνέχειες για το εβδομαδιαίο περιοδικό Collier's, ο Χένρι Τζέιμς (Τα Φτερά της Αγάπης, Πορτραίτο Μιας Κυρίας), το 1898. Έχει για πρωταγωνιστές, τον Φιν Γούλφχαρντ των Strangers Things και It 1&2 (ο οποίος κινδυνεύει να τυποποιηθεί σαν πρωταγωνιστής ταινιών τρόμου και φαντασίας) και τη Μπρούκλιν Πρινς, αγαπημένη μικρή από το The Florida Projetc.

Πρόκειται για ένα από τα κλασικά αριστουργήματα της αμερικάνικης γοτθικής λογοτεχνίας το οποίο, λόγω της αινιγματικότητάς του, έχει γνωρίσει δεκάδες ερμηνείες, ενώ την επιρροή του μπορεί εύκολα να διακρίνει κανείς, στη ποπ κουλτούρα τρόμου του περασμένου αιώνα, όχι μόνο στις διασκευές που γνώρισε ως ταινία, θεατρικό έργο, όπερα και μπαλέτο, αλλά και σε μια σειρά πρωτότυπων παραλλαγών του, όπως το εξαίρετο The Others (2001), του Αλεχάνδρο Αμενάμπαρ με τη Νικόλ Κίντμαν, για παράδειγμα.

Δεν είδαμε τη ταινία, από το τρέιλερ της όμως, δεν μοιάζει να ξεφεύγει από τα γνωστά πλαίσια των ταινιών τρόμου για το κοινό των πολυκινηματογράφων. Μακάρι να κάνουμε λάθος.

Info: Η Γκουβερναντα (The turning). Τρόμου - Φαντασίας. H.Π.Α., 2020, Πρεμιέρα: Πέμπτη 23 Ιανουαρίου. Σκηνοθεσία: Φλόρια Σιγκισμόντι. Παίζουν: Μακένζι Ντέιβις, Φιν Γούλφχαρντ, Μπρούκλιν Πρινς. Διανομή: Odeon
   

Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ: Σοβιετικό ντοκιμαντέρ του 1945 για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αποτελούμενο από μια σύνθεση πρωτότυπων πλάνων από τουλάχιστον σαράντα καμεραμέν από την Λευκορωσία και τον Ουκρανικό Στρατό, συμπεριλαμβανομένου γερμανικού στρατιωτικού υλικού. Ξεκινάει με την υποχώρηση των Γερμανικών Στρατευμάτων από το Στάλινγκραντ κυνηγημένων από τον Κόκκινο Στρατό μέχρι το Βερολίνο. Ο ασφυκτικός κλοιός των Ρώσικων Στρατευμάτων και το άγριο και ασταμάτητο σφυροκόπημα των γερμανικών θέσεων από το πυροβολικό και την αεροπορία, θα αναγκάσει τους Γερμανούς να παραδοθούν μόλις 10 μέρες αργότερα, στις 2 Μαίου του 1945.

Η ταινία παρακολουθεί ολόκληρη τη διαδικασία των μαχών έξω και μέσα στη γερμανική πρωτεύουσα, ενώ στη συνέχεια παρουσιάζει την ατμόσφαιρα στη κατεστραμμένη πόλη, την είσοδο των συμμάχων και την υπογραφή της παράδοσης των SS, 6 μέρες αργότερα.

Ως σοβιετική παραγωγή, το ντοκιμαντέρ μέσα στα 63 λεπτά που διαρκεί, υπογραμμίζει τη βαναυσότητα των ναζί και τη μεγαλοκαρδία των Σοβιετικών στο να φροντίσουν τους πεινασμένους, ηττημένους Γερμανούς κάτοικους της πόλης. Υμνεί τον Στάλιν και τους Λαούς της Σοβιετικής Ένωσης και μιλάει για την ειρηνική συνύπαρξη όλων των συμμαχικών λαών, που δεν ήρθε ποτέ. Πρόκειται για ένα συγκλονιστικό ντοκουμέντο. Ένα κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας, τη στιγμή που συνέβαινε.

Info: Η Πτώση του Βερολίνου (Берлин/The Fall of Berlin). Ντοκιμαντέρ. Σοβιετική Ένωση 1945. Επανέκδοση: Πέμπτη 23 Ιανουαρίου. Σκηνοθεσία: Γιούλι Ράιζμαν. Διανομή: New Star.


REEFER MADNESS: Τρεις έμποροι μαριχουάνας, οδηγούν αθώους εφήβους στον θανάσιμο εθισμό τους στο χόρτο, μέσω τρελών και άγριων πάρτι με τζαζ μουσική και μπάφους. Ξεκαρδιστική προπαγανδιστική ταινία του 1936, η οποία με την ανοησία της προκαλεί τα ίδια συμπτώματα με τη πραγματική μαριχουάνα: ασταμάτητο γέλιο και ένα ασυγκράτητο αίσθημα ευθυμίας!

Cult δημιουργία 66 λεπτών η οποία προβάλλεται για πρώτη, αν δεν κάνουμε λάθος, φορά στη χώρα μας, αυτό το Σάββατο 25 Ιανουαρίου μετά τα μεσάνυχτα, από το Midnight Express του Άκη Καπράνου, στην Ααβόρα της οδού Ιπποκράτους.

Info: Reefer Madness (aka Tell Your Children). Κοινωνική Δραματική(;). ΗΠΑ 1936. Ειδική Προβολή: Σάββατο 25 Ιανουαρίου στις 00:30, στην Ααβόρα (Ιπποκράτους 180). Σκηνοθεσία: Λούις Γκάσνιερ. Παίζουν: Ντόροθι Σορτ, Κένεθ Γκρέιγκ, Λίλιαν Μάιλς.

εμφάνιση σχολίων