Οι Ταινίες της ΣΙΝΕΦΙΛ Εβδομάδας

ΣΙΝΕΦΙΛ Τα 7 φιλμ της εβδομάδας: Που Χάθηκες, Μπερναντέτ;. Το Αυτό Κεφάλαιο 2. Η Εμμονή. Η Τελευταία Ταινία. Οι Νύχτες της Καμπίρια. Μ, Ο Δρακος του Ντίσελντορφ. Κάποτε... Στο Χόλιγουντ.

ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕΣ, ΜΠΕΡΝΑΝΤΕΤ;:  Η Μπερναντέτ Φοξ τα έχει όλα: έναν τρυφερό σύζυγο, μια γλυκύτατη κόρη και μια υπέροχη ζωή. Το μόνο που της λείπει είναι η περιπέτεια. Όταν η Μπερναντέτ εξαφανίζεται πριν από ένα προγραμματισμένο οικογενειακό ταξίδι στην Ανταρκτική, η 13χρονη κόρη της θα κάνει τα πάντα για να την εντοπίσει, ανακαλύπτοντας στην πορεία συγκλονιστικά στοιχεία από το παρελθόν της μητέρας της.

Πρόκειται για τη καινούργια ταινία του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ (Τριλογία Πριν το Ξημέρωμα, Πριν το Ηλιοβασίλεμα, Πριν Τα Μεσάνυχτα, Μαγαλώνοντας), η οποία μεταφέρει στο σινεμά ένα όχι ιδιαίτερα κινηματογραφικό μυθιστόρημα, σε μια ταινία που θυμίζει θηλυκή εκδοχή της Κρυφής Ζωής του Γουόλτερ Μίτι, γεγονός το οποίο ο ίδιος πιθανόν να είδε και ως πρόκληση. Το αποτέλεσμα είναι άνισο σε όλα τα επίπεδα και δεν δικαιώνει κανέναν εκτός από τους ηθοποιούς και την αξεπέραστη Κέιτ Μπλάνσετ, η οποία ξέρει πως να δίνει πάντα υπόσταση, σε ό,τι κι αν παίξει. 

Ιnfo: Που Χάθηκες, Μπερναντέτ; (Where You'd Go, Bernardet?). Δραματική Κομεντί Μυστηρίου. ΗΠΑ 2019. Πρεμιέρα: Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου. Σκηνοθεσία: Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ. Παίζουν: Κέιτ Μπλάνσετ, Μπίλι Κράνταπ, Κρίστεν Γουίγκ. Διανομή: Odeon.


ΤΟ ΑΥΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2: Το κακό κάνει και πάλι την εμφάνισή του στο Ντέρι, καθώς τα μέλη του Losers Club (Λέσχη των Αποτυχημένων) -ενήλικες πλέον- στην ταινία  έρχονται αντιμέτωπα με το εφιαλτικό παρελθόν τους και συγκεκριμένα με τον αιμοδιψή κλόουν Πένιγουαϊζ, ο οποίος επανεμφανίζεται στις ζωές τους αποφασισμένος αυτήν τη φορά να τους κάνει δικούς του.

Συνέχεια της πρώτης ταινίας του 2017 που βασίζεται πάνω στο γνωστό μπεστ σέλερ του Στίβεν Κινγκ και η οποία έχει τα ίδια προτερήματα και τα ίδια μειονεκτήματα με εκείνη. Έτσι, ακόμη κι αν είναι προσεγμένη στη παραμικρή της λεπτομέρεια, δεν καταφέρνει τελικά παρά να γίνει ελάχιστα τρομακτική ανά στιγμές, καθώς η υπερβολική έκθεση του Πένιγουαϊς στα μάτια του θεατή, αφαιρεί πόντους από την υποτιθέμενη τρομακτική του υπόσταση. Για άλλη μια φορά τα μη αγωνιώδη σημεία, αποδεικνύονται και τα πιο ενδιαφέροντα, σε σχέση με τα δοκιμασμένα και ενίοτε προβλέψιμα τρομακτικά τρικ της, ενώ το πρωτοκλασάτο καστ κρατάει το ερμηνευτικό επίπεδο ψηλά και δίνει έξτρα πόντους στο γενικότερο ενδιαφέρον.

Info: Το Αυτό Κεφάλαιο 2 (It Chapter Two). Τρόμου. ΗΠΑ 2019. Πρεμιέρα: Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου. Σκηνοθεσία: Αντι Μουσιέτι. Παίζουν: Τζέιμς ΜακΑβόι, Τζέσικα Τσάστεϊν, Μπιλ Χέιντερ, Αϊζέια Μουσταφά, Τζέι Ράιαν, Ξαβιέ Ντολάν. Διανομή: Tanweer.


Η ΕΜΜΟΝΗ: Ο Ζακ κατηγορείται για τον φόνο της γυναίκας του. Η ένορκος στην πρώτη δίκη, η Νόρα, πεπεισμένη για την αθωότητά του και φοβούμενη δικαστικό λάθος, πείθει έναν επιφανή δικηγόρο να τον αναλάβει για το εφετείο. Μαζί, δίνουν μια λυσσαλέα μάχη κατά της αδικίας και, ενώ η θηλιά σφίγγει γύρω από εκείνον που όλοι κατηγορούν, η αναζήτηση της αλήθειας γίνεται εμμονή για τη Νόρα.  

Η ταινία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα αν και ο χαρακτήρας της Νόρα είναι φανταστικός, επινοημένος, μόνο και μόνο για να κινήσει την ιστορία και να της δώσει μιαν ακόμη παράλληλο, πέρα από εκείνη του δικαστικού δράματος. Έτσι λόγω αυτής της της εμμονής, η ηρωίδα, παραμελεί το γιο της και τη δουλειά της ως μαγείρισσα σε ένα εστιατόριο, εμπλουτίζοντας το ενδιαφέρον της υπόθεσης και του χαρακτήρα της. Οι λάτρεις των δικαστικών, ψυχολογικών δραμάτων και του Γαλλικού Σινεμά εν γένη, θα μείνουν ιδιαίτερα ικανοποιημένοι. 

Info: Η Εμμονή (Une Intime Conviction/Conviction). Δραματική Μυστηρίου. Γαλλία, Βέλγιο 2018. Πρεμιέρα: Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου. Σκηνοθεσία: Αντουάν Ρεμπόλ. Παίζον: Μαρίνα Φόι, Ολιβιέ Γκουρμέ, Λοράν Λουκά. Διανομή: Weird Wave.


Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΑΙΝΙΑ: Ένα χολιγουντιανό συνεργείο βρίσκεται σε απομακρυσμένο χωριό του Περού, όπου γυρίζεται ένα γουέστερν β' διαλογής. Ο Ντένις Χόπερ σκηνοθετεί και παίζει το ρόλο ενός κασκαντέρ, ο οποίος μετά το τέλος των γυρισμάτων αποφασίζει να μείνει εκεί. Ο εφημέριος του χωριού ζητά τη βοήθειά του, όταν οι γηγενείς αποφασίζουν να γυρίζουν τη δική τους εκδοχή της ταινίας, με ψεύτικες κάμερες, αλλά με πραγματική βία, μη κατανοώντας τη κινηματογραφική σύμβαση, την ίδια στιγμή που εκείνος προσπαθεί να βρει λύτρωση στην απομόνωση της μακρινής αυτής χώρας, αλλά και στην αγκαλιά μιας πρώην πόρνης.

Ακούγεται πολύ ωραίο σαν ιδέα, θυμίζει μάλιστα και κάτι από το, Ακόμα Και η Βροχή (2010), της Ιθιάρ Μπολέιν, μονάχα που ο Χόπερ, μετά τον καλλιτεχνικό, αλλά και εμπορικό θρίαμβο του Easy Rider, πραγματοποιεί εδώ ένα φιλόδοξο και ριψοκίνδυνο σχέδιο το οποίο είχε πολλά χρόνια στο μυαλό του, με σκοπό όπως ο Λάβερτι και η Μπολέιν, να μιλήσει κι αυτός 40 χρόνια νωρίτερα, για την καταστροφική επίδραση του κατακτητικού Δυτικού Κόσμου και Πολιτισμού, στη Λατινοαμερικάνικη ενδοχώρα και κουλτούρα.

Ακολουθώντας τη ρήση του Γκοντάρ ότι μια ταινία πρέπει να έχει αρχή, μέση και τέλος, αλλά όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά, επιλέγει να μοντάρει τις 40 ώρες γυρισμένου υλικού του, σε 110 λεπτά μη γραμμικής αφήγησης, αποκλείοντας όμως έτσι την οποιασδήποτε ταύτιση του θεατή με τους χαρακτήρες ή με τα της οθόνης γενόμενα. Από εκεί και πέρα, μένει στην κινηματογραφική εμπειρία του καθένα, για το αν και το πόσο μπορεί να εκτιμήσει και να απολαύσει αυτό το πολύ ιδιαίτερο φιλμ, η αξία του οποίου εκτιμήθηκε πολύ πρόσφατα και όχι στην εποχή του.

Φωτογραφημένο με συγκλονιστικό τρόπο από τον Λάζλο Κόβακς και με φήμες για όργια κατάχρησης ουσιών κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του, πράγμα που φαίνεται στο αποτέλεσμα, καταφέρνει να διχάσει ακόμη και σήμερα, όπως και την εποχή που κυκλοφόρησε, το μακρινό 1971.

Στη χώρα μας παίζεται για πρώτη φορά. 

Info: Η Τελευταία Ταινία (The Last Movie). Δραματική. ΗΠΑ 1971. Πρεμιέρα: Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου. Σκηνοθεσία: Ντένις Χόπερ. Παίζουν: Ντένις Χόπερ, Στέλα Γκαρσία, Ντον Γκόρντον, Σίλβια Μάιλς, Πίτερ Φόντα, Σάμιουελ Φούλερ. Διανομή: One From The Heart.


ΟΙ ΝΥΧΤΕΣ ΤΗΣ ΚΑΜΠΙΡΙΑ: Η ιστορία της αγαθιάρας και κακομοίρας λαϊκής πόρνης Καμπίρια που ζει κι επιβιώνει στις εργατικές συνοικίες της Ρώμης. Μια νύχτα θα βρεθεί στην πολυτελή έπαυλη ενός σταρ του σινεμά. Από κει θα φύγει άπραγη, ενώ σε μια άλλη περίπτωση θα συμμετάσχει σε νούμερο ταχυδακτυλουργού ενός συνοικιακού βοντβίλ. Εκεί θα την γνωρίσει ένας ομορφονιός, ο οποίος θα της πουλήσει έρωτα. Σε ένα τους ραντεβουδάκι θα την οδηγήσει σε ένα δασάκι δίπλα σε έναν γκρεμό, θα της αρπάξει όλες της τις οικονομίες και θα εξαφανιστεί.

Ταινία της πρώτης περιόδου του Φελίνι, η οποία έχει κερδίσει και το Ξενόγλωσσο Όσκαρ και που στο σενάριο της οποίας είχε συνεργαστεί και ο Πιερ Πάολο Παζολίνι, Οι Νύχτες της Καμπίρια, ξεχωρίζουν για την αποτύπωση μιας μεταβατικής εποχής, για την Ιταλία και τον ίδιο το δημιουργό (κάποιες από τις θεματικές της, επανέρχονται στη Γλυκιά Ζωή, τρία χρόνια αργότερα) και μαρτυρούν την αγάπη του σκηνοθέτη για τον Αλητάκο του Τσάπλιν, χαρακτήρα στον οποίο μοιάζει κινησιολογικά και φυσιογνωμικά η Καμπίρια την οποία υποδύεται η συζυγός του, Τζουλιέτα Μασίνα (ο γράφων τη λατρεύει στο Η Τζουλιέτα των Πνευμάτων, του 1965). Κέρδισε μάλιστα και το Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας, στο Φεστιβάλ των Καννών. Προβάλλεται σε ολοκαίνουργιες ψηφιακές κόπιες.

Info: Οι Νύχτες της Καμπίρια (Le Notti di Cabiria/The Nights of Cabiria). Δραματική. Ιταλία, Γαλλία 1957. Επανέκδοση: Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου. Σκηνοθεσία: Φεντερίκο Φελίνι. Παίζουν: Τζουλιέτα Μασίνα, Φρανσουά Περιέ, Ένιο Γκιρολάμι, Μάριο Πασάντε. Διανομή: Bibliotheque.
 

M, Ο ΔΡΑΚΟΣ ΤΟΥ ΝΤΙΣΕΛΝΤΟΡΦ: Καθώς η Αστυνομία αδυνατεί να συλλάβει έναν σίριαλ κίλερ μικρών κοριτσιών, στο Ντίσελντορφ των αρχών της δεκαετίας του '30, ο υπόκοσμος της πόλης αναλαμβάνει να τον βρει, να τον δικάσει και να τον καταδικάσει.

Η πρώτη ομιλούσα ταινία του Φριτς Λανγκ (Μετρόπολις), είναι ένα σκοτεινό πορτραίτο της γερμανικής κοινωνίας, λίγο πριν από την άνοδο του ναζισμού στην εξουσία. Αστυνομία και υπόκοσμος, κινούνται παράλληλα, αλληλοσυμπληρώνοντας ο ένας το έργο του άλλου. Το πλήθος, αλλά και η κοινωνία, είναι έτοιμη να τιμωρήσει τον δολοφόνο με τον ίδιο τον τρόπο της δράσης του οποίου, υποτίθεται ότι καταδικάζει, με έναν εν θερμώ: Οφθαλμόν αντί Οφθαλμού τρόπο, ο οποίος στις περισσότερες των περιπτώσεων, συνεχίζεται ακόμη και σήμερα, ό,που η νομοθεσία θεωρεί την θανατική εκτέλεση, ως τιμωρία. Ο μονόλογος του δολοφόνου τον οποίον υποδύεται ο Πέτερ Λόρε (στα 26 μόλις του χρόνια, λίγο πριν εκείνος κι ο Λανγκ διαφύγουν στις ΗΠΑ και το Χόλιγουντ), αλλά και η γραμμή της υπεράσπισής του, φανερώνουν τον ανθρωποκεντρισμό του δημιουργού, ο οποίος σκηνοθετεί ένα κλειστοφοβικό αστυνομικό θρίλερ κοινωνικού σχολιασμού που παραμένει καίριο, μοντέρνο και γι αυτό κλασικό, 88 χρόνια αργότερα!

Info: M, Ο Δράκος του Ντίσελντορφ (M). Δραματικό Θρίλερ Μυστηρίου. Γερμανία 1931. Επανέκδοση: Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου. Σκηνοθεσία: Φριτς Λανγκ. Παίζουν: Πέτερ Λόρε, Ελεν Γουίντμαν, Ινγκε Λάντγκουτ. Διανομή: New Star.
 

ΚΑΠΟΤΕ... ΣΤΟ ΧΟΛΙΓΟΥΝΤ: Στο Λος Άντζελες του 1969, όλα αλλάζουν, όταν ο διάσημος τηλεοπτικός αστέρας Ρικ Ντάλτον και ο επί χρόνια κινηματογραφικός του παρτενέρ, που εκτελεί χρέη κασκαντέρ του, Κλιφ Μπουθ, νοιώθουν πως βρίσκονται σε μια βιομηχανία που δεν μπορούν πλέον να αναγνωρίσουν. Ο μεν Ντάλτον ο οποίος θέλει να περάσει στον κινηματογράφο δέχεται μια πρόταση να γυρίσει μια σειρά ταινιών στην Ευρώπη, ο δε Μπουθ ο οποίος έχει αποκλειστεί από τα στούντιο λόγω της κυκλοθυμίας του, έρχεται τυχαία σε επαφή με μέλη της σέκτας του Τσαρλς Μάνσον, πράγμα που θα προβεί επικίνδυνο για τον ίδιο και τον Ντάλτον, αλλά και για τους γείτονές τους στο Χόλιγουντ, τη Σάρον Τέιτ και τον Ρόμαν Πολάνσκι.

Σχεδόν όλοι οι νέοι ενδιαφέροντες σκηνοθέτες της δεκαετίας του '90 (Πολ Τόμας Άντερσον, Ντέιβιντ Ο'Ράσελ, Τζέιμς Γκρέι και άλλοι), οι οποίοι μεγάλωσαν βλέποντας σινεμά των '60s των '70s και των '80s, είχαν και συνεχίζουν να έχουν σαν αναφορά στα έργα τους, τους μεγάλους δημιουργούς (Αμερικανούς ή μη), αυτών των τριών ή των δύο πρώτων αυτών δεκαετιών, τουλάχιστον. Κανείς τους όμως (εκτός ίσως από τον Γουες Άντερσον, τον Γκοντρί, τον Σπάικ Τζόντζι και τον άνισο Νίκολας Γουίντινγκ Ρεφτ), δεν κατάφερε να εδραιώσει ήδη από την πρώτη του ταινία, ένα ολόδικό του προσωπικό ύφος, όπως ο Κουέντιν Ταραντίνο, ο οποίος δεν ζει και αναπνέει μονάχα για το σινεμά, αλλά και για ολόκληρη τη pop κουλτούρα με την οποία μεγάλωσε την ίδια περίοδο, και όχι μόνο. Έχει φτιάξει ένα δικό του κινηματογραφικό σύμπαν στο οποίο όλα είναι πιθανά, εμμονές και στοιχεία επανέρχονται, φτάνοντας εσχάτως ακόμη και στην αναδιατύπωση γεγονότων και πραγματικοτήτων της ιστορίας. Ακόμη, ακόμη, μπορεί ο κόσμος αυτός να μην έχει πραγματικό βάθος, είναι όμως διασκεδαστικός και καταφέρνει να αντικατοπτρίσει μια παραμορφωτική εικόνα της πραγματικότητας, την οποία επαναδιατυπώνει με τους δικούς της/του κανόνες, όπως κάνουν τα σπουδαιότερα καλλιτεχνικά έργα άλλωστε. 

Στο Κάποτε... Στο Χόλιγουντ, που έκανε ποδαρικό στη καινούργια σεζόν κόβοντας εισιτήρια αλλά διχάζοντας το κοινό, παρακολουθούμε τρεις ιστορίες που δένονται χαλαρά μεταξύ τους και οι οποίες όπως συμβαίνει σε σχεδόν όλες τις σπονδυλωτές ταινίες, αν και δεν παρουσιάζουν συνολικά το ίδιο ενδιαφέρον, έχουν σαν κοινά στοιχεία τους, τη χρονική περίοδο με τα γνωστά ιστορικά γεγονότα της και τη προσπάθεια των τριών ηρώων, του Ντάλτον, του Μπουθ και της Σάρον Τέιτ, να αναπροσδιορίσουν τον εαυτό τους.

Κάπου ανάμεσα στο ερωτικό γράμμα, για κάποιους και στον θρήνο, για κάποιους άλλους, μιας εποχής που έχει περάσει ανεπιστρεπτί, ο Ταραντίνο αμπαλάρει ανάκατα, χωρίς κινηματογραφικό ρυθμό: σκηνές ανθολογίας, νοσταλγική διάθεση, καρτουνίστικη βία, στερεότυπα, στιβαρές ερμηνείες, σατιρικό χιούμορ, κοφτές ατάκες και καλαμπούρια, σε μια ταινία που αν και δεν τη λες καθόλου μα καθόλου αδιάφορη, είναι άνιση και πιθανόν να χρειάζεται, περισσότερες από μία αναγνώσεις, για να την εκτιμήσει κανείς πραγματικά.  

Info: Κάποτε στο... Χόλιγουντ (Once Upon a Time...in Hollywood). Δραματική Κωμωδία. ΗΠΑ 2019. Πρεμιέρα: Πέμπτη 22 Αυγούστου. Σκηνοθεσία: Κουέντιν Ταραντίνο. Παίζουν: Λεονάρντο ΝτιΚάπριο, Μπραντ Πιτ, Μάργο Ρόμπι, Αλ Πατσίνο, Κερτ Ράσελ, Ντακότα Φάνινγκ. Διανομή: Feelgood Entertainment.

εμφάνιση σχολίων