Πεσσόα: Η δική Α' ΠΡΟΣΩΠΟ μας αλήθεια

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Η βία, όποια και να είναι αυτή, ήταν πάντα για μένα μια χονδροειδής εκδοχή της ανθρώπινης βλακείας. Άλλωστε, όλοι οι επαναστάτες είναι ηλίθιοι, όπως σε μικρότερο βαθμό, καθότι λιγότερο ενοχλητικοί, ηλίθιοι είναι και όλοι οι μεταρρυθμιστές.

Επαναστάτης ή μεταρρυθμιστής, το λάθος είναι το ίδιο. Ανίκανος να κυριαρχήσεις ή να μεταρρυθμίσει την ίδια τη στάση του απέναντι στη ζωή, που είναι το παν, ο άνθρωπος αναζητεί μια διέξοδο προσπαθώντας να αλλάξει τους άλλους και τον εξωτερικό κόσμο. Κάθε επαναστάτης, κάθε μεταρρυθμιστής είναι ένας δραπέτης. Μάχομαι σημαίνει είμαι ανίκανος να δώσω μάχη εναντίον του εαυτού μου. Μεταρρυθμίζω σημαίνει είμαι ανίκανος να βελτιωθώ, σημαίνει δεν έχω ψυχή για να υπάρχω.

Κάθε άνθρωπος που είναι προικισμένος με μια ευαισθησία δίκαιη και έναν ορθολογισμό, αισθάνεται πως το κακό και η αδικία στον κόσμο τον αφορούν, και επιδιώκει να τα διορθώσει, αρχίζοντας από τα πιο κοντινά: και το πρώτο είναι ο εαυτός του. Αυτό το έργο θα τον απασχολήσει όλη τη ζωή του.
 

Αυτή η αληθινή μεταρρύθμιση με την οποία ξαναφέρνουμε στη ζωή την πεθαμένη ευαισθησία μας- αυτή είναι η αλήθεια

Το παν, για μας, έγκειται στην αντίληψή μας για τον κόσμο∙ αλλάζουμε την αντίληψή μας για τον κόσμο σημαίνει αλλάζουμε τον κόσμο για μας, δηλαδή αλλάζουμε τον κόσμο, εφόσον δεν είναι ποτέ για μας παρά μόνο αυτό που είναι για μας. Αυτή η μύχια δικαιοσύνη που μας κάνει να γράφουμε μια καλλιγραφημένη σελίδα, αυτή η αληθινή μεταρρύθμιση με την οποία ξαναφέρνουμε στη ζωή την πεθαμένη ευαισθησία μας- αυτή είναι η αλήθεια, η δική μας αλήθεια, η μοναδική αλήθεια.

Όλος ο υπόλοιπος κόσμος είναι τοπίο, κορνίζα που αξιοποιεί τις αισθήσεις μας, βιβλιοδεσία των σκέψεών μας. Κι αυτό ισχύει είτε πρόκειται για τα χρωματιστά τοπία των πλασμάτων και των πραγμάτων –αγροί, σπίτια, αφίσες, κοστούμια– είτε πρόκειται για το άχρωμο τοπίο των μονότονων ψυχών, που έρχεται για μια στιγμή στην επιφάνεια με τις παλιές λέξεις και τις φθαρμένες χειρονομίες, για να ξαναβυθιστεί αμέσως στα βάθη της θεμελιώδους ηλιθιότητας της ανθρώπινης έκφρασης.


Απόσπασμα από το βιβλίο του Φερνάντο Πεσσόα «Το βιβλίο της ανησυχίας», εκδ. Αλεξάνδρεια. Ο Φερνάντο Πεσσόα (13 Ιουνίου 1888 – 30 Νοεμβρίου 1935) ήταν Πορτογάλος ποιητής και συγγραφέας. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του παρέμεινε αδημοσίευτο μέχρι τον θάνατό του το 1935. Τα άπαντά του εκδόθηκαν σε οχτώ τόμους, υπογεγραμμένα από 27 διαφορετικές προσωπικότητες -όλοι alter ego του Πεσσόα, που προτιμούσε να χρησιμοποιεί άλλα ονόματα εκτός από το δικό του. Στα ελληνικά κυκλοφορούν μερικά από τα πιο γνωστά βιβλία του όπως Ο Αναρχικός Τραπεζίτης (εκδ. Γράμματα), Εγώ και οι άλλοι (εκδ. Printa), Το βιβλίο της Ανησυχίας (εκδ. Αλεξάνδρεια).


Διαβάστε επίσης:
Πεσσόα: Αλλαγή 
Πεσσόα: Ο αληθινός μας εαυτός 
Πεσσόα: Η επανάσταση του συναισθήματος

εμφάνιση σχολίων