Τι συμβαίνει στην ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ Γαλλία;

ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ Η τρίτη εβδομάδα διαδηλώσεων εναντίον του Μακρόν που κλιμακώθηκε το Σάββατο της 1ης Δεκεμβρίου στο κέντρο του Παρισιού, στην Arc de Triomphe είχε σαν αποτέλεσμα 110 τραυματισμένους (εκ των οποίων 17 των δυνάμεων ασφαλείας), 270 συλλήψεις, έντονη χρήση δακρυγόνων και ρίψη νερού και καταστροφές κτιρίων και αυτοκινήτων.

Τα Κίτρινα Γιλέκα (gilets jaunes) κατέβηκαν στους δρόμους τη δεύτερη εβδομάδα με πάνω από 100.000 διαδηλωτές ενώ την πρώτη εβδομάδα 300.000 διαδήλωσαν σε ολόκληρη την Γαλλία για να διαμαρτυρηθούν για τους φόρους στα καύσιμα και την άνοδο του κόστους διαβίωσης. Τα Κίτρινα Γιλέκα που έχουν γίνει συνώνυμα της αντίστασης πήραν το όνομά τους από τα φλούο γιλέκα που είναι υποχρεωμένοι δια νόμου να έχουν όλοι οι Γάλλοι οδηγοί. Το κίνημα γεννήθηκε αυθόρμητα, δεν έχει αρχηγό και δεν συνδέεται με κανένα πολιτικό κόμμα, συνδικάτο ή οργανισμό. Οι διαδηλώσεις οργανώνονται από τα κοινωνικά δίκτυα.

«Το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων απαρτίζεται από ανθρώπους της εργασίας οι οποίοι αγωνίζονται να τα βγάλουν πέρα και που πριν από το τέλος του μήνα τα οικονομικά τους είναι στο κόκκινο»              

Αυτό που ξεκίνησε ως διαμαρτυρία στην άνοδο των φόρων των καυσίμων για περιβαλλοντολογικούς λόγους  έγινε αφορμή μιας γενικευμένη οργής για την οικονομικοπολιτική κατάσταση που επικρατεί στη χώρα. Πολλοί Γάλλοι είναι εξοργισμένοι με το κόστος ζωής που έχει ρίξει κατακόρυφα το επίπεδο της ζωής τους. Ο Γάλλος πολιτικός επιστήμονας Jérôme Sainte-Marie δήλωσε στο BBC ότι το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων εκπροσωπεί «την πλειοψηφία της Γαλλίας» που απαρτίζεται από ανθρώπους της εργασίας οι οποίοι αγωνίζονται να τα βγάλουν πέρα και που «πριν από το τέλος του μήνα τα οικονομικά τους είναι στο κόκκινο».

Οι διαδηλωτές επίσης μιλάνε για το έντονο ρήγμα μεταξύ της περιφέρειας και του μητροπολιτικού κέντρου που εκπροσωπείται από ένα απόμακρο, τεχνοκράτη Πρόεδρο. Να σημειωθεί ότι η δημοφιλία του Μακρόν βρίσκεται σε ιστορικό χαμηλό και αντιμετωπίζεται όλο και περισσότερο ως «ο πρόεδρος των πλουσίων», έχει γίνει στόχος των διαδηλωτών που στις πορείες τους όλο και συχνότερα τον καλούν να παραιτηθεί. Ένας διαδηλωτής είπε στον Guardian ότι «ο Μακρόν είναι ο δικός μας Λουδοβίκος 16ος που ξέρουμε τι του συνέβη. Κατάληξε στην γκιλοτίνα».

Ο διχασμός υπαίθρου / πόλης δεν εμφανίστηκε ξαφνικά με τον Μακρόν στην εξουσία το 2017. Ο οικονομολόγος Christopher Dembik στην ανάλυσή του για την Saxo Bank Group λέει για τις διαδοχικές κυβερνήσεις των τελευταίων 45 ετών που επικεντρώθηκαν σε πέντε έξι μεγάλες πόλεις και αδιαφόρησαν για την τύχη της υπαίθρου. «Οι κάτοικοι της επαρχίας ζούνε την υποβάθμιση των δημόσιων υπηρεσιών, την αύξηση της ανεργίας και την αυξανόμενη έλλειψη επικοινωνίας τους με το κέντρο». Φυσικά ο Μακρόν διεύρυνε ακόμα περισσότερο το ρήγμα. Το όραμα ενός «start up έθνους», οι φοροαπαλλαγές και η άρση κάθε ελέγχου προς τις χρηματοοικονομικές και τεχνολογικές εταιρίες έχουν στόχο την διευκόλυνση των παγκοσμιοποιημένων ελίτ.

Η φορολόγηση των καυσίμων από την άλλη πλευρά σχεδιάστηκε για να αποθαρρύνει τη χρήση αυτοκινήτων προς χάρη του περιβάλλοντος. Όμως αυτή η κίνησή του είναι που εξόργισε τους Γάλλους επειδή αγνοεί την πραγματικότητά τους. Έξω από τις πέντε-έξι μεγάλες πόλεις οι άνθρωποι βασίζονται στα αυτοκίνητά τους. Δεν μπορούν να στηριχτούν στα μαζικά μέσα μεταφοράς γιατί απλώς δεν υπάρχουν ή τα δρομολόγια τους είναι αραιά. Ούτε φυσικά μπορούν να αλλάξουν τα ντιζελοκίνητα αυτοκίνητά τους με ηλεκτρικά μέσα σε μια νύχτα.

Ενώ ο Μακρόν ενθουσίασε τους φιλελεύθερους της Δύσης ως το αντίδοτο στον λαϊκισμό η διακυβέρνησή του έφερε στο φως βαθύτερα προβλήματα

Σύμφωνα με τον τηλεοπτικό σταθμό BFM το 73% των Γάλλων υποστηρίζει τα Κίτρινα Γιλέκα γεγονός που δείχνει και την αυξανόμενη δυσφορία για το πολιτικό σύστημα είτε ανήκει στην δεξιά είτε στην αριστερά. Ενώ ο Μακρόν ενθουσίασε τους φιλελεύθερους της Δύσης ως το αντίδοτο στον λαϊκισμό η διακυβέρνησή του έφερε στο φως βαθύτερα προβλήματα. Στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών 3 εκατομμύρια Γάλλοι ψήφισαν λευκό- πρόκειται για αριθμό ρεκόρ. Οι βουλευτικές εκλογές που ακολούθησαν είχαν τη χαμηλότερη προσέλευση στην ιστορία της Πέμπτης Δημοκρατίας (4 Οκτωβρίου, 1958). Το γεγονός ότι ένα τεράστιο μέρος των Γάλλων αισθάνονται αποκομμένοι από την πολιτική διαδικασία ήταν φανερό πριν από την εμφάνιση των Κίτρινων Γιλέκων.

Ακόμα βρισκόμαστε στις αρχές των Κίτρινων Γιλέκων. Το σίγουρο είναι ότι το κίνημα φέρνει στο κέντρο αυτούς που αγνοεί το κέντρο και που εξεγείρονται εναντίον της αναισθησίας των τεχνοκρατικών ελίτ των μητροπόλεων στις ανάγκες τους

Τι λένε τα κόμματα και ο Τύπος: Το πολίτικό κατεστημένο δεν ξέρει πώς να αντιμετωπίσει αυτό το κίνημα. Ο Πρόεδρος Μακρόν αποκάλεσε στην αρχή τη διαμαρτυρία «ντροπιαστική» και υποσχέθηκε ότι δεν θα πάρει πίσω τους φόρους από τα καύσιμα. Οι τόνοι στο μεταξύ έχουν πέσει μιλώντας για «καθόλα αποδεκτά παράπονα που χρειάζονται προσοχή».

Οι αντίπαλοι του Μακρόν στηρίζουν διστακτικά το κίνημα ή προσπαθούν να το εντάξουν στους δικούς τους σκοπούς. Η Μαρίν Λε Πεν, αρχηγός της Ακροδεξιάς που ηττήθηκε από τον Μακρόν το 2017 είπε ότι δεν θα πάει προσωπικά στις πορείες αλλά παρότρυνε τα μέλη του κόμματός της να πάνε δίνοντας έτσι την ευκαιρία σε κάποιους να πουν ότι το κίνημα μολύνεται από την άκρα δεξιά.

Ο Ζαν Λυκ Μελανσόν ηγέτης της αριστεράς δήλωσε ότι ο θυμός των διαδηλωτών είναι δικαιολογημένος. Όμως ενώ πολλοί από το κόμμα του συμφωνούν με τα θέματα του κόστους ζωής για τα οποία διαμαρτύρονται οι διαδηλωτές το πρόγραμμα του κόμματός του είναι ακόμα πιο αναλυτικό ως προς την ανάγκη να μειωθούν οι ρύποι από τα αυτοκίνητα και στηρίζει τους φόρους για τα καύσιμα εναντίον των οποίων αγωνίζονται τα Κίτρινα Γιλέκα.

Τα μήντια είναι επίσης διχασμένα ως προς την αντίδρασή τους στο κίνημα. Στην Liberation συνοψίζεται το δίλημμα του τύπου με κάποιους σχολιαστές της να βλέπουν στα Κίτρινα Γιλέκα ένα δικαιολογημένο θυμό και με άλλους να βλέπουν στους διαμαρτυρόμενους «ένα τσούρμο από βλάκες που ρυπαίνουν, που είναι εθισμένοι στα αυτοκίνητά τους και που χρειάζεται να αντιμετωπιστούν από την αστυνομία».

Ακόμα βρισκόμαστε στις αρχές των Κίτρινων Γιλέκων. Κανείς δεν ξέρει που θα στραφεί πολιτικά το κίνημα ή αν θα μπορέσει να διατηρήσει την αυτονομία του. Το σίγουρο είναι ότι φέρνει στο κέντρο αυτούς που αγνοεί το κέντρο και που εξεγείρονται εναντίον της αναισθησίας των τεχνοκρατικών ελίτ των μητροπόλεων στις ανάγκες τους.

εμφάνιση σχολίων