0
1
σχόλια
381
λέξεις
ΚΟΣΜΟΣ
Γιατί το να αποκλείσουμε τα ακριβά ρούχα στα σχολεία, δεν θα βάλει τέλος στις διακρίσεις λόγω φτώχειας
 
ΜΑΡΙΑΝΙΝΑ ΠΑΤΣΑ
28 Νοεμβρίου 2018
Poverty Shaming είναι το φαινόμενο της διαπόμπευσης της φτώχειας. Τα άτομα που βρίσκονται σε φτώχεια συνήθως αισθάνονται ντροπή για το γεγονός ότι δεν μπορούν ανταποκριθούν στις προσδοκίες της κοινωνίας λόγω της έλλειψης πόρων.

Το φαινόμενο ακμάζει στα σχολεία της δύσης και θέλει τους μαθητές που δεν φοράνε ακριβά ρούχα να ντροπιάζονται από τους πιο ευκατάστατους συμμαθητές τους. Έτσι ένα Βρετανικό σχολείο αποφάσισε να απαγορεύσει στους μαθητές να φορούν παλτό από συγκεκριμένες, ακριβές μάρκες στον σχολικό χώρο, σε μια προσπάθεια να ασφαλίσει τους μη προνομιούχους μαθητές από το στίγμα της φτώχειας.

Οι γονείς ζήτησαν την απαγόρευση επώνυμων ρούχων αξίας 1000 ευρώ, αφού πολλοί μαθητές αισθάνονται στιγματισμένοι και ανεπαρκείς

Η επικεφαλής δασκάλα, Rebekah Phillips,δηλώνει στις αγγλικές εφημερίδες πως οι γονείς ζήτησαν αυτή την απαγόρευση αφού «πολλοί μαθητές που δεν φορούν πανάκριβα μπουφάν, αισθάνονται στιγματισμένοι και ανεπαρκείς». Είναι όμως αυτό λύση μιας ανισότητας με τόσο πολλές προεκτάσεις;

Το να αποκλείουμε συγκεκριμένα ακριβά ρούχα, ίσως να λειτουργεί ως προσωρινό «μαξιλάρι» ανακούφισης, αλλά δεν αρκεί για να εξαλείψει το στίγμα της φτώχειας. Η συγγραφέας και βραβευμένη αρθρογράφος, Michelle Singletary, γράφει σε σχετικό της άρθρο στη Washington Post πως όταν τα παιδιά της πήγαν σε σχολεία φορώντας ποδιές, βρέθηκαν άλλοι τρόποι διαπόμπευσης της φτώχειας, όπως η κοροϊδία σε όσους συμμαθητές δεν είχαν smartphone ή στα παιδιά εκείνα που οι γονείς τους οδηγούσαν φτηνά αυτοκίνητα. «Δεν είναι ακριβώς λύση το σχολείο να απαγορεύσει τα ακριβά παλτό» αναφέρει και εστιάζει στο πως η αλλαγή του να μη μετριέται η αξία ενός ανθρώπου με το χρήμα, ξεκινά από το σπίτι: «Θα υπάρχει πάντα κάποιος που έχει περισσότερα από εσένα. Πρέπει να γίνουν κι άλλες προσπάθειες ώστε να ενθαρρυνθούν οι γονείς να διαμορφώσουν τη συμπεριφορά των παιδιών τους διαφορετικά».

Η οικονομική ανισότητα έχει μεγαλώσει από τη δεκαετία του ’80. Στην Ευρώπη αυξήθηκε σε μέτρια επίπεδα, ενώ σε Ινδία, Κίνα, Β. Αμερική και Ρωσία, αυξήθηκε ιλιγγιωδώς σύμφωνα με έρευνα του World Inequality Database. Στις ΗΠΑ, το 1% που κατέχει το μεγαλύτερο ποσοστό του πλούτου, αυξήθηκε κατά 20%. Και το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών δεν σταματά να μεγαλώνει. Το χαμηλόμισθο 50% των ενηλίκων διαθέτει συνολικά μόλις το 1% του πλούτου, την ώρα που το προνομιούχο 10% διαθέτει το 85%, σύμφωνα με την έκθεση Wealth Report Credit του Suisse Research Institute.
εμφάνιση σχολίων