ΤΟ ΑΥΤΟ: Όταν μικρά παιδιά αρχίζουν να εξαφανίζονται στην πόλη του Ντέρι, στο Μέιν, την δεκαετία του 80, μια ομάδα άλλων παιδιών της περιοχής, έρχεται αντιμέτωπη με τους μεγαλύτερους φόβους της, καθώς θα βρεθεί να αμύνεται στις επιθέσεις ενός δαιμονικού κλόουν, του Πένιγουαϊζ. Στην πρώτη περίοδο του συγγραφικού έργου του Στίβεν Κινγκ, από τα μέσα της δεκαετίας του 70, μέχρι και τα τέλη περίπου των 80, οι ήρωες των ιστοριών του, ήταν συνήθως ευαίσθητοι έφηβοι ή προικισμένα (με υπερφυσικές ικανότητες), παιδιά, σε μια σειρά από τρομακτικές αλληγορίες όπου τα έφερναν αντιμέτωπα, με το θρησκευτικοπολιτικό status quo, της εποχής και την σκληρότητα του κόσμου των μεγαλυτέρων τους.
Με αυτόν τον ευφυή τρόπο,
το συναρπαστικό αφηγηματικά συγγραφικό του έργο, αποτύπωνε το πνεύμα της εποχής, τους φόβους των μεγάλων για την νεολαία της μετά 60’s εποχής, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα το τρομακτικό πρόσωπο της λεγόμενης, βαθιάς Αμερικής, είτε με υπερφυσικές παραβολές, όπως εκείνη του ξενοδοχείου Overlook της Λάμψης, είτε μέσα από καθημερινές ιστορίες παιδικής κακοποίησης, όπως εκείνη του The Body, της νουβέλας πάνω στην οποία βασίστηκε το, Στάσου Πλάι Μου.
Στο, Το Αυτό, του 1986, ο συγγραφέας συνδυάζει αυτά τα δύο στοιχεία, δηλαδή τον υπερφυσικό (ο Πένιγουαϊζ είναι η προσωποποίηση του φόβου του καθενός), με τον ρεαλιστικό τρόμο της παιδικής κακοποίησης, έτσι ώστε η σημερινή κινηματογραφική της μεταφορά, από τον, πρωτάρη αλλά δεξιοτέχνη, Αργεντινό Αντρέ Μουσιέτι, να μοιάζει με την συνάντηση του Στάσου Πλάι Μου με τον Εφιάλτη στον Δρόμο με τις Λεύκες. Η ταινία κινείται δεξιοτεχνικά ανάμεσα σε αυτά τα δύο επίπεδα, με το ρεαλιστικό, δραματικό της μισό, να κερδίζει τις εντυπώσεις. Το υπερφυσικό άλλο μισό, αν και διαθέτει ανά στιγμές έναν μακάβριο ποιητικό οίστρο (όπως το πηγάδι των χαμένων παιδιών), υιοθετεί κάθε δοκιμασμένο τρικ για να τρομάξει τον θεατή, αλλά πάσχει από έλλειψη πρωτοτυπίας, από υπερβολική έκθεση του Πένιγουαϊζ, σε σημείο που να παύει πολύ σύντομα να μοιάζει τρομακτικός, αλλά κι από υπερβολική χρήση εκκωφαντικών ηχητικών ξαφνιασμάτων.
Οι εξαιρετικοί μικροί πρωταγωνιστές, καθώς η ταινία καλύπτει το μισό μόνο βιβλίο, θα αντικατασταθούν από ενήλικες ομοίους τους στο δεύτερο μέρος, καθώς εκεί, 27 χρόνια μετά, θα έχουν να αντιμετωπίσουν την επιστροφή του προσωπικού τους εφιάλτη.
Info: Το Αυτό (It). Τρόμου. ΗΠΑ 2017. Πρεμιέρα: Πέμπτη 28 Σεπτεμβρίου. Σκηνοθεσία: Αντρέ Μουσιέτι. Παίζουν: Μπιλ Σκάρσγκαρντ, Τζέιντεν Λίμπερερ, Τζέρεμι Ρεϊ Τέιλορ, Σοφία Λίλις, Φιν Γούλφχαρντ, Γουάιατ Όλεφ, Τσόουζεν Τζέικομπς, Τζακ Ντίλαν Γκρέιζερ, Νίκολας Χάμιλτον. Διανομή: Tanweer.
ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ: Τρεις άνθρωποι διασταυρώνονται σε μια δύσκολη περίοδο του πολέμου. Η Όλγα, μια Ρωσίδα μετανάστρια και μέλος της Γαλλικής Αντίστασης, ο Ζιλ, Γάλλος δοσίλογος συνεργάτης της και ο Χέλμουτ, υψηλόβαθμος αξιωματικός των SS. Ποιητικό κινηματογραφικό τρίπτυχο του Αντρέι Κοντσαλόφσκι (Το Τρένο της Μεγάλης Φυγής, Σιβιριάδα), πάνω στην οδύνη, την αυτοθυσία και τον εθνό-θρησκευτικό φανατισμό, μέσα από την ιστορία ενός καταδικασμένου έρωτα, ανάμεσα σε μια Ρωσίδα αντιστασιακή στο Παρίσι, όπου στο πρόσωπο ενός υψηλόβαθμου Γερμανού αξιωματικού, αναγνωρίζει έναν εραστή της, της προπολεμικής εποχής. Με ακαδημαϊκό τετράγωνο, ασπρόμαυρο κάδρο και κατακερματισμό της αφήγησης, ο σκηνοθέτης καταφέρνει να δώσει ενδιαφέρον σε μια κλασικού τύπου, ερωτική δραματική ιστορία. Βραβείο σκηνοθεσίας στην περσινή Βενετία, εξ ημισείας με το ανάλογης θεματικής, αλλά διαφορετικής αισθητικής, Franz του Φρανσουά Οζόν.
Info: Παράδεισος (Ray/Paradise). Αισθηματική, Ιστορική, Δραματική. Ρωσία 2016. Πρεμιέρα: Πέμπτη 28 Σεπτεμβρίου. Σκηνοθεσία: Αντρέι Κοντσαλόφσκι. Παίζουν: Γιουλίγια Βισότσκαγια, Βίκτορ Σουκορούκοφ, Ζαν-Ντενί Ρομέρ. Διανομή: Seven Films.
Η ΚΟΡΗ: Μετά από δύο δεκαετίες στην Αμερική ο Κρίστιαν επιστρέφει στο πατρικό σπίτι του στην Αυστραλία για να παραστεί στον γάμο του πατέρα του με την κατά πολύ νεότερη οικονόμο του. Καθώς ο γάμος πλησιάζει, η αποκάλυψη ενός καλά κρυμμένου οικογενειακού μυστικού θα ανατρέψει τις ισορροπίες στις ζωές όλων των ανθρώπων που κάποτε είχε αφήσει πίσω του.
Ενδιαφέρουσα σύγχρονη μεταφορά, του θεατρικού έργου του Ερρίκου Ίψεν, Η Αγριόπαπια, η οποία ήταν προτεινόμενη για 9 βραβεία της Ακαδημίας Κινηματογράφου της Αυστραλίας, κερδίζοντας τα Βραβεία Α’ Γυναικείου Ρόλου (Οντέσα Γιάνγκ), Β’ Γυναικείου Ρόλου (Μιράντα Ότο) και Διασκευασμένου Σεναρίου. Πρόκειται για την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του ηθοποιού και θεατρικού σκηνοθέτη, Σάιμον Στόουν (Jindabyne).
Όσο κλασική κι αν είναι όμως, ιδεολογικά, η θεματική του Ίψεν (εδώ αφορά τις τραγικές επιπτώσεις της ασυνείδητης και αρπακτικής συμπεριφοράς, της άρχουσας τάξης, απέναντι στις ζωές των υφισταμένων της), δεν παύει να αντικατοπτρίζει τις απόψεις μιας άλλης εποχής, που σήμερα μοιάζουν άκαιρες και που η διασκευή του Στόουν ξεχνάει να εκσυγχρονίσει. Υπάρχει μια ιδέα μισογυνισμού (η πονηρή οικονόμος καταφέρνει να ρίξει τον παππού, ο γιος του τρώει άκυρο από την δική του γυναίκα, η Σάρλοτ στηρίζει την σχέση με τον άντρα της πάνω σε ένα ψέμα κι η κόρη της είναι μια κυκλοθυμική έφηβη η οποία αδυνατεί να διαχειριστεί την αλήθεια). Οι αντρικοί χαρακτήρες, εκτός του κακού προύχοντα, είναι πληγωμένοι, είτε από τις γυναίκες, τη ζωή, ή τους δικούς τους ανθρώπους. Δεν μοιάζει πειστικό, ότι ο άντρας της Σάρλοτ, θα μπορούσε να μεταμορφωθεί στον χαρακτήρα τον οποίο μετατρέπεται μετά την αποκάλυψη της αλήθειας. Μπορεί το 1884 που γράφτηκε το έργο, να ίσχυε αυτό, όμως, ακόμη και στην επαρχιακή Αυστραλία του σήμερα, ο συγκεκριμένος, καλοσυνάτος και προσγειωμένος οικογενειάρχης, δεν θα έμοιαζε τόσο προσβεβλημένος. Από την άλλη, ο Αμερικανός ηθοποιός Πολ Σνάιντερ που υποδύεται τον Κρίστιαν και που έχει τον πιο αντιπαθητικό ρόλο, μοιάζει ανεπαρκής και υποκριτικά. Όλος ο εκσυγχρονισμός, εξαντλείται στην κουραστική επανάληψη του οπτικοακουστικού τρικ των ασύγχρονων με την εικόνα διαλόγων (είτε προς τα εμπρός, είτε προς τα πίσω), στο οποίο γίνεται κατάχρηση.
Στα υπέρ της ταινίας, όλες οι υπόλοιπες ερμηνείες και η απόλυτα κινηματογραφική μορφή της η οποία εμπλουτίζεται με διάφορες λεπτομέρειες για τον χαρακτήρα που υποδύεται η κόρη. Λιγότερη ποσότητα δράματος, θα την ωφελούσε και θα την έκανε λίγο πιο πιστευτή στον συναισθηματικά χοντρόπετσο, σύγχρονο θεατή, που τα έχει δει πλέον όλα.
Info: Η Κόρη (The Daughter). Δραματική. Αυστραλία 2015. Πρεμιέρα: Πέμπτη 28 Σεπτεμβρίου. Σκηνοθεσία: Σάιμον Στόουν. Παίζουν: Τζέφρι Ρας, Σαμ Νιλ, Μιράντα Ότο, Οντέσα Γιανγκ, Ρίτσαρντ Σάδερλαντ, Γουίλσον Μουρ. Διανομή: Neo Films.
ΠΟΡΤΟ: Ο Τζέικ και η Μάτι, είναι δυο ξένοι που ζουν στο Πόρτο της Πορτογαλίας και που κάποτε είχαν μια σύντομη επαφή. Ένα μυστήριο καλύπτει τις στιγμές που μοιράζονται, καθώς ανακαλούν μνήμες και ξαναζούν την συνάντησή τους, που σταμάτησε τον χρόνο για μια νύχτα. Άλλο ένα κινηματογραφικό τρίπτυχο, όπου η χρήση τριών διαφορετικών ειδών φιλμ (8mm, 16mm & 35mm – δεν υπήρξε καθόλου ψηφιακή κάμερα), διαφοροποιεί τις τρεις φάσεις άλλης μιας, ας πούμε συνηθισμένης ιστορίας, Έρωτα και Απώλειας, η οποία προσπαθεί έτσι να αποδοθεί με νέο, διαφορετικό και πρωτότυπο τρόπο. Τα καταφέρνει σε μεγάλο βαθμό, αν και σε σημεία, μοιάζει να επαναλαμβάνεται θεματικά. Η χημεία του πρωταγωνιστικού ζευγαριού είναι εξαιρετική, ενώ η σχετικά πρόσφατη, άδικη απώλεια του συμπαθούς Άντον Γιέλτσιν (Star Trek, Καρδιές στην Ατλαντίδα), στα 27 του χρόνια, της χαρίζει έξτρα πόντους συγκίνησης. Σκηνοθετεί ο πορτογαλικής καταγωγής, Γκέιμπ Κλίνγκερ (Double Play: James Benning & Richard Linklater), στην πρώτη του δραματική ταινία μεγάλου μήκους, με τον Τζιμ Τζάρμους, να είναι ένας από τους συμπαραγωγούς.
Info: Πόρτο (Porto). Αισθηματική, Δραματική. ΗΠΑ 2016. Πρεμιέρα: Πέμπτη 28 Σεπτεμβρίου. Σκηνοθεσία: Γκέιμπ Κλίνγερ. Παίζουν: Άντον Γιέλτσιν, Λούσι Λούκας, Πάουλο Καλατρέ. Διανομή: Neo Films.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΡΣΕΝΤΕΣ: Κλονισμένη από τον πρόσφατο θάνατο του γιου της, η Ντιάν αναρρώνει σε ένα θεραπευτήριο στην λίμνη Λεμάν στην Ελβετία. Αποφασισμένη να βρει τον δολοφόνο του Λουκ, αποδρά και προσλαμβάνει έναν ιδιωτικό ντετέκτιβ, ο οποίος την πληροφορεί για τον τύπο του αυτοκινήτου που προκάλεσε τον θάνατό του. Προχωρώντας την έρευνα μόνη της, χωρίς την υποστήριξη της αστυνομίας και του άνδρα της, η Ντιάν έρχεται αντιμέτωπη με την ξανθιά, ελκυστική και μυστηριώδη Mαρλέν, την ιδιοκτήτρια της σπορ Μερσεντές που έχει προκαλέσει το ατύχημα. Γαλλικό ψυχολογικό θρίλερ της λεγόμενης, παλαιάς σχολής, όπου εστιάζει περισσότερο στην εξερεύνηση του ψυχικού κόσμου των ηρωίδων του και λιγότερο στις αγωνιώδεις ανατροπές, οι οποίες αν και δεν λείπουν, δεν φέρνουν και τα πάνω κάτω στην τελική, πράγμα που όμως μοιάζει να είναι το μοναδικό, αμελητέο παράπτωμα του.
Βασίζεται σε μυθιστόρημα της Τατιάνα Ντε Ροσνέ και διαθέτει σπουδαίες ερμηνείες από την Εμανουέλ Ντεβό και την Ναταλί Μπάιγ (Ακριβώς το Τέλος του Κόσμου), για τις οποίες θα άξιζε να το δει κανείς.
Info: Η Γυναίκα με τη Μερσεντές (Moka). Ψυχολογικό Θρίλερ. Γαλλία, Ελβετία 2016. Πρεμιέρα: Πέμπτη 28 Σεπτεμβρίου. Σκηνοθεσία: Φρεντερίκ Μερμού. Παίζουν: Εμανουέλ Ντεβό, Ναταλί Μπάιγ, Νταβίντ Κλαβέλ. Διανομή: Filmtrade.