5
6
σχόλια
2030
λέξεις
ΣΙΝΕΦΙΛ

Το Φως Ανάμεσα Στους Ωκεανούς. Αντιρρησίας Συνείδησης. Καρδιά Βουνό. Sieranevada. Θάνατος Στο Σεράγεβο

ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΑΚΗΣ ΛΑΚΤΑΡΙΔΗΣ [email protected]
9 Νοεμβρίου 2016
Πατήστε στις φωτό για να τις δείτε σε μεγάλη διάσταση


ΤΟ ΦΩΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΩΚΕΑΝΟΥΣ: Λίγα χρόνια μετά τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ένας φαροφύλακας και η σύζυγός του, οι οποίοι ζουν στον φάρο μιας απομακρυσμένης ακτής της δυτικής Αυστραλίας, χάνουν το μωρό που περιμένουν. Κι ενώ προσπαθούν να ξεπεράσουν το τραύμα, μια μέρα βρίσκουν ένα φαινομενικά εγκαταλελειμμένο μωρό και αποφασίζουν να το παρουσιάσουν σαν δικό τους, ώσπου η συντετριμμένη μητέρα του παιδιού μπαίνει ξαφνικά στη ζωή τους.

Ο σκηνοθέτης του Blue Valantine (2010) και του Στο Τέλος του Δρόμου (2012), Ντέρεκ Σιανφράνς, μπαίνει για πρώτη φορά σε πιο maistream μονοπάτια, διασκευάζοντας για το σινεμά, το ομώνυμο best seller του Μ.Λ. Στέντμαν (εκδ. Πατάκη). Ένα επικό δράμα για την ιστορία ενός άντρα στον φάρο ενός μικροσκοπικού νησιού, μισή μέρα με καράβι από τις ακτές της δυτικής Αυστραλίας, ο οποίος έχει επιζήσει από τη φρίκη του Α' Παγκοσμίου πολέμου. Στο πλευρό του έχει τη νεαρή γυναίκα του, με την οποία ζει την απόλυτη ευτυχία του έρωτα. Μόνο ένα πράγμα φαίνεται να σκιάζει την καθημερινότητά τους, η συνειδητοποίηση ότι δε θα μπορέσουν να κάνουν τελικά παιδιά. Να όμως που ένα απριλιάτικο πρωινό στην παραλία βλέπουν να εξοκείλει μια βάρκα. Μέσα στο ακυβέρνητο σκάφος, υπάρχει το άψυχο σώμα ενός άντρα κι ένα μωρό που κλαίει γοερά. Ξεκομμένοι από τον έξω κόσμο, θ' αψηφήσουν τους κανόνες της λογικής και τους νόμους των ανθρώπων και θα ακολουθήσουν την καρδιά τους. Μέχρι την στιγμή που θα κάνει την εμφάνιση της στο προσκήνιο, η βιολογική μητέρα του παιδιού.

Ο ίδιος ο Σιανφράνς, περιέγραψε την ταινία σαν ένα δράμα εποχής, όπου ο Κασσαβέτης συναντά τον Ντέιβιντ Λιν και ίσως να εννοεί την Κόρη του Ράιαν (1970), του δεύτερου, στην οποία παραπέμπει - λόγω της παρουσίας του ωκεανού, κυρίως - Το Φως Ανάμεσα Στους Ωκεανούς, το οποίο είναι ένα, ας πούμε τυπικό, δραματικό best seller, με μελετημένες στις λεπτομέρειες τους ανατροπές και προκάτ ηθικά διλήμματα, τα οποία δεν ξεφεύγουν από την πεπατημένη. Αυτό δεν αφαιρεί τελικά, όπως όλοι γνωρίζουμε πλέον πολύ καλά, τίποτα από την συγκινησιακή δύναμη της αφήγησης και του μελοδραματικού τόνου, τον οποίον, ο καλός σκηνοθέτης καταφέρνει να συγκρατήσει μέχρι λίγο πριν από το φινάλε, το οποίο -υποθέτοντας πάντα, όπως θα έκανε ο καθένας που αγνοεί το πρωτότυπο- μοιάζει να εξυπηρετεί περισσότερο το όραμα του συγγραφέα παρά το δικό του. Παραμένει μια ενδιαφέρουσα άσκηση ύφους, σε καινούργια χωράφια από μέρους του, ντυμένη με την εξαίσια μουσική του Αλεξάντρ Ντεπλά (Ξενοδοχείο Grand Budapest) και φωτογραφημένη με την γήινων τόνων ματιά του αυστραλιανής καταγωγής Διευθυντή φωτογραφίας, Άνταμ Άρκαποφ, γνωστού από την τηλεοπτική σειρά Top of the Lake (2013) και τον περσινό Macbeth στον οποίον πρωταγωνιστούσε και πάλι ο Μάικλ Φάσμπεντερ.


Ιnfo: Το Φως Ανάμεσα στους Ωκεανούς (The Light Between Oceans). Δραματική Εποχής. Πρεμιέρα: Πέμπτη 10 Νοεμβρίου. Σκηνοθεσία: Ντέρεκ Σιανφράνς. Παίζουν: Μάικλ Φάσμπεντερ, Αλίσια Βικάντερ, Ρέιτσελ Βάις. Διανομή: Odeon




ΑΝΤΙΡΡΗΣΙΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ: Ο Ντος κατά την διάρκεια της μάχης στην Οκινάουα, μίας από τις πιο αιματηρές του Β’ παγκοσμίου πολέμου, έσωσε πάνω από 75 άντρες χωρίς να ανοίξει πυρ ή έστω να φέρει όπλο. Ήταν ο μόνος Αμερικανός στρατιώτης του Β παγκοσμίου πολέμου που βρέθηκε στην πρώτη γραμμή των μαχών και πρόσφερε τα μέγιστα χωρίς να φέρει οπλικό εξοπλισμό αφού είχε την πεποίθηση ότι ακόμα και ο πόλεμος δεν δικαιολογεί τους σκοτωμούς. Πρόσφερε ιατρικές υπηρεσίες στον στρατό μεταφέροντας τους τραυματισμένους από τις γραμμές του εχθρού ενώ βρέθηκε πολλές φορές αντιμέτωπος με πυρά και τραυματίστηκε σοβαρά από χειροβομβίδα.

Ο Ντος ήταν ο πρώτος αντιρρησίας συνείδησης στην ιστορία των ΗΠΑ που έλαβε Μετάλλιο Τιμής.

10 χρόνια μετά το Apocalypto (2006), ο Μελ Γκίμπσον επιστρέφει πίσω από την κάμερα για να σκηνοθετήσει ένα μακροχρόνιο σχέδιο των στούντιο για την μεταφορά στην οθόνη της βιογραφίας του όχι ιδιαίτερα γνωστού στα μέρη μας, αντιρρησία συνείδησης, Ντέσμοντ Ντος.

Φυσικά, το ότι ο Ντος αρνήθηκε να πιάσει όπλο στα χέρια του, δεν σημαίνει ότι δεν πήγε και στον πόλεμο. Πήγε και παρασημοφορήθηκε κιόλας για τις υπηρεσίες του σαν τραυματιοφορέας. Αν η ιστορία του είχε να κάνει με απεργίες πείνας και άλλα τέτοια, έτσι κι αλλιώς, δεν θα μπορούσε κανείς να φανταστεί τον Γκίμπσον του Braveheart, να ενδιαφέρεται και τόσο πολύ να την σκηνοθετήσει, ενώ το να υποθέσει κανείς ότι το μήνυμά της είναι αντιπολεμικό, κάνει σίγουρα λάθος υποθέσεις.

Ο Γκίμπσον για άλλη μια φορά, υπηρετεί τους κώδικες του mainstream, τους οποίους όμως, όπως και στις προηγούμενες δουλειές του, εμπλουτίζει με έναν άγριο, in your face, ρεαλισμό που έχει να κάνει με το βίαιο όραμά του για τον κόσμο, από το οποίο, παραδόξως, δεν λείπει ποτέ και μια ιδέα, ενός είδους ακατέργαστης ποίησης. Αν και από ένα σημείο και μετά υποκύπτει στον εύκολο εντυπωσιασμό, στο σύνολό της, χάρη και στην ερμηνεία του παραγνωρισμένου Άντριου Γκάρφιλντ (99 Σπίτια, The Amazing Spider-Man, The Social Network, Boy A), η περιπέτεια αυτή, είναι μια από τις καλύτερες στο είδος της, στην σεζόν που διανύουμε, καθώς είναι άκρως μιλιταριστική, μοιάζει να υμνεί αυτό στο οποίο ο ήρωάς της ήταν ενάντιος.

Ιnfo: Αντιρρησίας Συνείδησης (Hacksaw Ridge). Πολεμική Περιπέτεια Βιογραφία. Αυστραλία - ΗΠΑ 2016. Πρεμιέρα: Πέμπτη 10 Νοεμβρίου. Σκηνοθεσία: Μελ Γκίμπσον. Παίζουν: Άντριου Γκάρφιλντ, Ρίτσαρντ Πάιρος, Τζέικομπ Γουόρνερ, Μάιλο Γκίμπσον, Χιούγκο Γουίβινγκ, Βινς Βον. Διανομή: Spentzos Film




ΚΑΡΔΙΑ ΒΟΥΝΟ: Ο εύσωμος Φούσι είναι πια σαράντα χρονών και ακόμα δεν έχει το κουράγιο να ενηλικιωθεί. Κινείται σαν υπνωτισμένος μέσα στην καθημερινότητα όπου η ρουτίνα κυριαρχεί. Όταν μια γυναίκα γεμάτη ζωντάνια και ένα οκτάχρονο κοριτσάκι εμφανιστούν αναπάντεχα στη ζωή του, θα αναγκαστεί να ρισκάρει και να ζήσει όσα του προσφέρει η ζωή.

Γλυκόπικρη ισλανδική δραματική κομεντί σκηνοθετημένη από τον Νταγκούρ Κάρι, σκηνοθέτη του Καταφύγιου της Καρδιάς (2009) και του Nόi Albinόi, ταινίας που μας τον γνώρισε το 2003. Με το γνώριμο χαμηλών τόνων ύφος του, παρακολουθεί την καθημερινότητα του Φούσι, ενός εύσωμου άντρα, ο οποίος αν και μοναχικός, μοιάζει να έχει αποδεχτεί όλες τις προκαταλήψεις και τις κοροϊδίες των άλλων (συνάδελφων, γειτόνων), σε σχέση με την ηλικία και την σωματική του διάπλαση. Ευνουχισμένος από την δραστήρια ακόμη σεξουαλικά μητέρα του, βρίσκει παρηγοριά στα στρατηγικά παιχνίδια για ενήλικες (και συγκεκριμένα στην αναπαράσταση της μάχης του Ελ Αλαμέιν με μινιατούρες), στις τηλεχειριζόμενες φόρμουλες και στην χέβι μέταλ μουσική. Μια πρόσκληση σε ένα μάθημα χορού κάντρι & γουέστερν μουσικής και η ξαφνική κακοκαιρία, θα σταθούν ευκαιρία για να συναντήσει την επίσης μοναχική - για διαφορετικούς λόγους - Σαφν. Διστακτικοί και οι δύο στην αρχή, θα ξεκινήσουν μια σχέση η οποία θα κληθεί να αντιμετωπίσει το ένα εμπόδιο μετά το άλλο, όπως τα καταθλιπτικά επεισόδια της κυκλοθυμικής Σαφν, αλλά και τον μητρικό αυταρχισμό της μητέρας του Φούσι.

Αγαθός γίγαντας, το Παρθένο Βουνό, του αγγλικού τίτλου, δεν έχει πρόβλημα να κρατήσει παρέα και στην, επίσης παραμελημένη οχτάχρονη γειτονοπούλα, Ήρα, πράγμα που θα παρεξηγηθεί από όλους όσοι δεν τον γνωρίζουν. Η αλληλεπίδρασή του κυρίως με τις Σαφν και Ήρα και σε μικρότερο βαθμό με την μητέρα του και τον φίλο της, τους άξεστους συναδέλφους του στην δουλειά, αλλά και τους φιλικούς απέναντί του μετανάστες της ανακύκλωσης σκουπιδιών, οι οποίοι έχουν κάθε λόγο - όντας στο περιθώριο των γηγενών και των λεγόμενων φυσιολογικών - να τον θεωρούν δικό τους, ο ανώριμος, αλλά τρυφερός και αγνός σαν μικρό παιδί Φούσι, θα ωριμάσει, θα χάσει την παρθενιά του και θα ενηλικιωθεί με έναν επώδυνο τρόπο. Η επόμενη μέρα θα τον βρει πιο δυνατό, πιο θαρραλέο στο να πάρει πρωτοβουλίες που αφορούν την ευτυχία του και στον δρόμο για την θαλπωρή, το φως και τη ζεστασιά του Νότου.

Ο Κάρι, με μικρές βινιέτες καθημερινότητας, υποδόριο μελαγχολικό χιούμορ και όμορφες ιδέες που συσχετίζουν τα δρώμενα με την κλιμάκωση που τελικά βγάζει τον ήρωα από το κουκούλι του, βήμα το βήμα, εναλλάσσει το δράμα με την ιλαρότητα της ζωής και ζωγραφίζει το πορτραίτο ενός ανθρώπου της διπλανής πόρτας, στην δύσκολη πορεία του να ανοίξει τα φτερά του, τα μάτια του και την καρδιά του, να αγαπήσει την ζωή και κυρίως τον εαυτό του. Αφοπλιστικά υπέροχος ο πρωταγωνιστής, Γκούναρ Γιόνσον, καθώς παίζει σε κάθε σκηνή της ταινίας, την κουβαλάει κυριολεκτικά. πάνω στους ώμους του. Βραβείο Αντρικής Ερμηνείας, Καλύτερης Ταινίας και Καλύτερου Σεναρίου στο Φεστιβάλ της Tribeca. Καλύτερη Σκανδιναβική Ταινία της Χρονιάς για το Nordic Film Council. Κύριε Όβε, αδειάστε μας τη γωνιά!

Ιnfo: Καρδιά Βουνό (Fusi/Virgin Mountain). Δραματική Κομεντί. Ισλανδία - Δανία 2015. Σκηνοθεσία: Νταγκούρ Κάρι. Παίζουν: Γκούναρ Γιόνσον, Ίλμουρ Κριστιάντορτιρ, Φραντζίσκα Ούνα Νταγκσντότιρ. Διανομή: One From The Heart.




SIERANEVADA: Τρεις ημέρες μετά την τρομοκρατική επίθεση στα γραφεία της Charlie Hebdo και σαράντα ημέρες μετά το θάνατο του πατέρα του, ο Λάρι, σχεδιάζει να περάσει το Σάββατο του με την οικογένεια του, για να τιμήσουν τον εκλιπόντα. Βρίσκει τον εαυτό του όμως, αντιμέτωπο με τους φόβους του και το παρελθόν του, αναγκασμένος να αναρωτηθεί τη θέση του στην οικογένεια.

16 χαρακτήρες σε ένα διαμέρισμα, η σύζυγος του Λάρι, η οποία ονειρεύεται ταξίδια σε μέρη μακρινά (όπως η Σιέρα Νεβάδα), η μητέρα του (μια τυπική βαλκάνια μάνα), ο στρατιωτικός αδερφός, η απατημένη θεία, ο βίαιος θείος, ο ευφάνταστος μικρός ξάδερφος, η κομμουνίστρια γειτόνισσα, ο παπάς, συνθέτουν ένα μωσαϊκό χαρακτήρων, έναν μικρόκοσμο που αντικατοπτρίζει το κωμικοτραγικό πρόσωπο της σύγχρονης ρουμάνικης μεσοαστικής τάξης. Μέσα από συζητήσεις, καυγάδες και εξομολογήσεις, το θεατρικής δομής και με εξαιρετικούς διαλόγους αυτό φιλμ, είναι σκηνοθετημένο δεξιοτεχνικά ώστε να μην μοιάζει στατικό, από τον Νονό του Νέου Ρουμάνικου Κύματος, τον Κρίστι Πουίου (Ο Θάνατος του Κυρίου Λαζαρέσκου). Κουραστική η μεγάλη διάρκειά του, αλλά αποζημιώνει αυτόν που θα του αφοσιωθεί και με το παραπάνω. Η πρόταση της Ρουμανίας, για το επερχόμενο όσκαρ Καλύτερης ξενόγλωσσης Ταινίας.

Ιnfo: Sieranevada. Κοινωνική Δραματική Κομεντί. Ρουμανία - Γαλλία - Βοσνία-Ερζεγοβίνη - Κροατία - Π.Γ.Δ της Μακεδονίας 2016, Πρεμιέρα: Πέμπτη 10 Νοεμβρίου/ Σκηνοθεσία: Κρίστι Πουίου. Παίζουν: Μίμι Μπρανέσκου, Ντάνα Ντογκάρου, Σόριν Μεντελένι, Άνα Κιοντέα. Μπογνταν Ντουμιτρέσκου. Διανομή: Seven Films.




ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟ ΣΕΡΑΓΕΒΟ: Ένα ξενοδοχείο στο Σαράγιεβο ετοιμάζεται για ένα δείπνο με την ευκαιρία της εκατονταετηρίδας του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, που διοργανώνεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το ξενοδοχείο λειτουργεί σε πλήρη δυναμικότητα, αλλά την ίδια στιγμή υπάρχει τραπεζικό χρέος, και οι εργαζόμενοι προετοιμάζονται για απεργία, ακριβώς την ώρα που αναμένεται η άφιξη των αξιωματούχων. Η κατάρρευση αυτού του δείπνου θα σήμαινε την πτώση του ξενοδοχείου. Ο διευθυντής, με τη βοήθεια ενός μαφιόζου ο οποίος διευθύνει ένα κλαμπ στριπτίζ στο υπόγειο του ξενοδοχείου, προσπαθούν να σταματήσουν την απεργία. Την ίδια στιγμή, στην οροφή σε ένα αυτοσχέδιο τηλεοπτικό στούντιο, μεταδίδεται ένα ειδικό πρόγραμμα αφιερωμένο στην εκατονταετηρίδα της δολοφονίας στο Σεράγεβο που σήμαινε την έναρξη του πολέμου. Τη ρουτίνα διακοπεί ένας ασυνήθιστος επισκέπτης.

Βασισμένος πάνω στο θεατρικό έργο του Μπερνάρ-Ανρί Λεβί, Hotel Europa, ο Βόσνιος σκηνοθέτης Ντάνις Τάνοβιτς (Στιγμές Στη Ζωή Ενός Ήρωα), επιστρέφει δυναμικά με μια αλληγορία για τα Βαλκάνια, αλλά και την Ευρωπαϊκή Ένωση, σε ένα πολυπρόσωπο και δαιδαλώδες δράμα, το οποίο εξελίσσεται μέσα σε ένα ξενοδοχείο της πρωτεύουσας της πατρίδας του, της πολύπαθης Βοσνίας-Ερζεγοβίνης.

Είναι 2014 κι έχουν περάσει 100 ακριβώς χρόνια από την δολοφονία του Αυστριακού Αρχιδούκα Φερδινάρδου, η οποία στάθηκε η αιτία να ξεκινήσει ο Α Παγκόσμιος Πόλεμος. Η πόλη του Σεράγεβο, ετοιμάζει εκδηλώσεις, ενθυμούμενη το ιστορικό αυτό γεγονός, υπό την αιγίδα της Ένωσης. Καθώς ένα πλήθος ξένων επισκεπτών καταφτάνουν στο κεντρικό ξενοδοχείο στο οποίο εξελίσσεται η ιστορία του σεναρίου, η επικείμενη απεργία του προσωπικού, θα γίνει η αφορμή μιας τρομερής αναστάτωσης. Στα σαλόνια, στα δωμάτια, στο πλυντήρια, στην κουζίνα, στο πάρκινγκ, στο υπόγειο καζίνο, αλλά και στην ταράτσα, όπου βρίσκεται το τηλεοπτικό συνεργείο, επικρατεί αναβρασμός. Εργαζόμενοι, φιλοξενούμενοι και επισκέπτες έρχονται αντιμέτωποι ο ένας με τον άλλο, ενώ Διεύθυνση και Μαφία συνεργάζονται για την επίλυση του προβλήματος. Μέσα από μια σειρά από διαδρομές αφηγήσεων οι οποίες διασταυρώνονται και τέμνονται, όχι μόνο χρονικά και κινηματογραφικά, αλλά και ταξικά και κοινωνικά, οριζοντίως και καθέτως, σε μια πινακοθήκη γεγονότων και προσώπων, ο Τάνοβιτς σκηνοθετεί μια σατυρικά δραματική τοιχογραφία, αντάξια ενός Ρόμπερτ Άλτμαν (Έγκλημα στο Γκόσφορτ Παρκ, Short Cuts).

Από τον μινιμαλισμό του υπέροχου No Man's Land (2001), στο σημερινό μωσαϊκό του Θάνατος στο Σεράγεβο, ο Τάνοβιτς, πάντα υπέρμαχος της ειρηνικής συμβίωσης και της κοινής μοίρας των λαών των Βαλκανίων, μάστορας πλέον της τέχνης του, παραμένει συγκρατημένα αισιόδοξος για το μέλλον της περιοχής, καθώς μέσα από τις πικρές διαπιστώσεις του, ξεχωρίζει κανείς εκείνην που υπονοεί πως με την παραμικρή αφορμή, ο εθνικισμός, ο θρησκευτικός φανατισμός και η άγνοια, θα μπορούσαν και πάλι να ανάψουν, την σπίθα του πολέμου.

Ιnfo: Θάνατος στο Σεράγεβο (Smrt u Sarajevu/Death in Sarajevo). Κοινωνική Δραματική. Βοσνία-Ερζεγοβίνη 2016. Πρεμιέρα: Πέμπτη 10 Νοεμβρίου/ Σκηνοθεσία: Ντάνις Τάνοβιτς. Παίζουν: Σνεζάνα Βίντοβιτς, Μοχάμεντ Χάτζοβιτς, Ιζουντίν Μποχίροβιτς, Βενράνα Σεξάν, Ερσίν Σιγιαμίγια. Διανομή: Ama Films

εμφάνιση σχολίων