Οι Ταινίες της ΣΙΝΕΦΙΛ Εβδομάδας

ΣΙΝΕΦΙΛ ΑΓΙΑ ΕΜΥ: Η Αγία Εμυ είναι η ιστορία της Εμυ και της αδερφής της Τερέζα και διαδραματίζεται στην Καθολική Φιλιππινέζικη κοινότητα του Πειραιά. Η Εμυ έχει περίεργα επεισόδια αιμορραγίας και η αδερφή της την κρύβει από τον έξω κόσμο. Προστατεύει την Εμυ, κρατώντας την απομονωμένη, φοβούμενη μήπως κάποιοι θέλουν να την εκμεταλλευτούν ή να την 'γιατρέψουν'. Αλλά όταν η Τερέζα φέρνει τον Αργύρη στη ζωή τους - σπάζοντας μία ανείπωτη συμφωνία πως θα είναι αποκλειστικά η μία για την άλλη - η Εμυ φεύγει από τη φωλιά τους. Πιάνει δουλειά σε μια μυστηριώδη βίλα στην Καστέλλα, μιας ηλικιωμένης γυναίκας, στην οποία δούλευε στο παρελθόν η μητέρα τους. Από εκεί ξεκινάει το ταξίδι της για να ανακαλύψει το παρελθόν της και να τιθασεύσει τις δυνάμεις της.

Η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους της Αρασέλης Λαιμού ήταν για εμάς μία από τις δύο πιο ευχάριστες εκπλήξεις του περασμένου Φεστιβάλ θεσσαλονίκης. Βασισμένη σε προσωπικές της εμπειρίες, όπως την σχέση της μητέρας της με (την θεία της σκηνοθέτη και) αδελφή της και την αποξένωση που ένιωθε η ίδια, την εποχή που σπούδαζε στις ΗΠΑ (έχει εργαστεί για το Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου του Λος Άντζελες), σε σενάριο δικό της και της Τζιούλια Καρούζο, είναι μια αταξινόμητου είδους ταινία που σε κάθε της σκηνή περιμένει τον θεατή και μια αφηγηματική έκπληξη.

Ξεκινάει σαν κοινωνικό, οικογενειακό δράμα για την ζωή των Φιλιππινέζων μεταναστών στον Πειραιά (η μητέρα των κοριτσιών, έχει - για κάποιο λόγο τον οποίο μαθαίνουμε στη συνέχεια - επιστρέψει εσπευσμένα πίσω στην πατρίδα και μιλάει με τα κορίτσια της μέσω διαδικτύου). Στη συνέχεια το δράμα αποκτά θρησκευτικά και μεταφυσικά στοιχεία (η Έμυ όταν έχει λόγο να κλάψει, κλαίει με δάκρυα από αίμα το οποίο έχει θεραπευτικές ιδιότητες, στοιχείο που έχει κληρονομήσει από την μητέρα της). Η αδελφή της έχει σαν αποστολή να την προστατεύει από όποιον θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί το 'χάρισμα' της Έμυ, όμως όταν η πρώτη γνωρίσει τον Αργύρη, η Έμυ θα βρεθεί έκθετη, καταλήγοντας σε ένα εναλλακτικό 'θεραπευτήριο' στην Καστέλλα (εδώ συναντάμε μια εκπληκτική Ειρήνη Ιγγλέζη στον τελευταίο της εν ζωή κινηματογραφικό ρόλο), ενώ και ο ίδιος ο Αργύρης θα προσπαθήσει να βγάλει χρήματα από την freak show για εκείνον, ικανότητα του κοριτσιού.

Αντί να γυρίσει ένα 'συμβατικό', ρεαλιστικό δράμα για την δύσκολη ζωή των μεταναστών στη χώρα μας (οι Φιλιππινέζοι ζουν δίπλα και παράλληλα με εμάς, πολλά περισσότερα χρόνια πριν το μεταναστευτικό συναντήσει τα γεγονότα στην Ανατολική Ευρώπη και στην Μέση Ανατολή), η σκηνοθέτις δημιουργεί έναν θαυμαστό και πλούσιο σε πολλαπλές αναγνώσεις κινηματογραφικό κόσμο, με στοιχεία μεταφυσικού τρόμου τα οποία απογειώνουν το δράμα, σε μια πρωτότυπη και συναρπαστική κατά τη γνώμη μας ταινία, με ένα κινηματογραφικό ύφος και μια κινηματογραφική αρτιότητα, σπάνια για τα ελληνικά δεδομένα. Συμμετείχε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, κέρδισε Ειδική Μνεία στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο και - δικαίως κατά την άποψή μας - το Βραβείο Emerging Greeks, στο Ελληνικό Φεστιβάλ Βερολίνου πριν από μόλις τρεις ημέρες.

Info: Αγία Εμυ (Holy Emy). Δραματική, Φαντασίας. Ελλάδα, Γαλλία, ΗΠΑ, 2021. Πρεμιέρα: Πέμπτη 7 Απριλίου. Σκηνοθεσία: Αρασέλη Λαιμού. Παίζουν: Άμπιγκεϊλ Λόμα, Ασμίν Κιλίπ, Μιχάλης Συριόπουλος, Αντζελι Μπαγιάνι, Ειρήνη Ιγγλέζη, Κου Ακίνο. Διανομή: Weird Wave.


Η ΠΟΛΗ ΚΑΙ Η ΠΟΛΗ: Λίγο μετά την παγκόσμια πρεμιέρα της στο κινηματογραφικό φεστιβάλ του Βερολίνου, όπου απέσπασε εκθειαστικές κριτικές από τον διεθνή Τύπο, και μια βαθιά συγκινητική προβολή στο κατάμεστο Ολύμπιον στο πλαίσιο του 24ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και στο Η ΠΟΛΗ ΚΑΙ Η ΠΟΛΗ, η ταινία των Χρήστου Πασσαλή και Σύλλα Τζουμέρκα, είναι έτοιμη για την έξοδό της στις κινηματογραφικές αίθουσες, σε διανομή Weird Wave πριν συνεχίσει το ταξίδι της στη Νέα Υόρκη και το Νew Directors New Films του Film at Lincoln Center και του ΜοΜΑ.

Οι δυο σκηνοθέτες εμπνέονται από τη γενέτειρά τους Θεσσαλονίκη και συν σκηνοθετούν μια ταινία κοφτερή σαν μαχαίρι, δομημένη σε έξι κεφάλαια, έναν πρόλογο και έναν επίλογο. Γυρισμένη σε μόλις 14 μέρες, με μια εξαιρετική ομάδα καλλιτεχνικών συντελεστών, και πολυαγαπημένων αλλά και πρωτοεμφανιζόμενων ηθοποιών, Η ΠΟΛΗ ΚΑΙ Η ΠΟΛΗ θαμπώνει τα όρια μεταξύ μυθοπλασίας, ντοκιμαντέρ και ταινίας-δοκιμίου. Μια ταινία μοναδικής συναισθηματικής καθαρότητας και ασίγαστης δύναμης που διατρέχει επτά δεκαετίες της ιστορίας της Θεσσαλονίκης και της πικρής εμπειρίας της εβραϊκής της κοινότητας.

Ο Χρήστος Πασσαλής και ο Σύλλας Τζουμέρκας σημειώνουν: 'Δύο πόλεις συνυπάρχουν στο ίδιο κάδρο: η πόλη της Θεσσαλονίκης του προηγούμενου αιώνα και η πόλη όπως είναι σήμερα. Ο χώρος και ο χρόνος πλέκονται με αινιγματικό τρόπο: η χαμένη πόλη, οι αγωνιζόμενοι, ταπεινωμένοι, για πάντα χαμένοι κάτοικοί της συνυπάρχουν δίπλα στους σύγχρονους κατοίκους. Δύο ρεύματα σχηματίζονται: το πρώτο είναι το σύγχρονο, αυτό της καθημερινότητας. Το άλλο, βασίζεται στην αληθινή εμπειρία και τα σκληρά γεγονότα μιας καλά θαμμένης εποχής — μιας εποχής που άφησε πίσω της ανοιχτές πληγές, αλλά και τα ίχνη μιας χαμένης Εδέμ. Τα δύο ρεύματα, το σύγχρονο και το άλλο, συναντιούνται και συνδιαλέγονται στις ρωγμές — όπως σ’ ένα όνειρο.'

Το πολυπρόσωπο ensemble cast της ταινίας απαρτίζουν οι Βασίλης Κανάκης, Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου, Aγγελική Παπούλια, Αργύρης Ξάφης, Νίκη Παπανδρέου, Βασίλης Καραμπούλας, Θέμις Μπαζάκα, Μαρία Φιλίνη, Λαέρτης Μαλκότσης, Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου, Fritz Fenne, Jakob Leo Stark, Φιντέλ Ταλαμπούκας, Άρης Αρμαγανίδης, Ζωή Σιγαλού, Μαρίνα Σιώτου, Δανάη Πριμάλη, Μιχάλης Κίμωνας, Λεονάρδος Μπατής, Βάσια Μπακάκου, και πολλοί ακόμη επαγγελματίες ηθοποιοί και ερασιτέχνες.

Την διεύθυνση φωτογραφίας της ταινίας υπογράφει ο Σίμος Σαρκετζής (Μικρά Αγγλία, Winona, Σμύρνη μου Αγαπημένη), το μοντάζ ο Γιώργος Ζαφείρης (Μήλα), τα σκηνικά ο Χρήστος Πασσαλής, τα κοστούμια oι Μάρλι Αλειφέρη (Suntan, To Θαύμα της Θάλασσας των Σαργασσών) και Βασιλεία Ροζάνα (Αttenberg, Digger), τον ήχο οι Κώστας Βαρυμπομπιώτης, Νίκος Έξαρχος, Δημήτρης Κανελλόπουλος και Περσεφόνη Μήλιου, ενώ το σχεδιασμό του μακιγιάζ και των κομμώσεων οι Εύη Ζαφειροπούλου και Ιουλία Σιγρίμη.

Η ταινία αποτελεί συμπαραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, με τη Homemade Films και τη συνεργασία του Φεστιβάλ Kινηματογράφου Θεσσαλονίκης, και μια από τις πιο σημαντικές παραγωγές του επετειακού προγράμματος της ΕΛΣ για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Υποστηρίχθηκε επιπλέον από το Claims Conference - the Conference of Jewish Material Claims Against Germany, το Ελληνογερμανικό Ταμείο για το Μέλλον, το Rosa Luxemburg Stiftung - Office in Greece, το ΕΚΟΜΕ, τo Kέντρο Πολιτισμού της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, το MOMus, το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και την Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης. Την παραγωγή της ταινίας υπογράφει η Μαρία Δρανδάκη και την επιμέλεια ο Ορέστης Ανδρεαδάκης. Στο Ολύμπιον Θεσσαλονίκης από την Πέμπτη 7 Απριλίου. Ειδικές Προβολές στην Αθήνα την Δευτέρα 11 & την Δευτέρα 18 Απριλίου, στις οποίες θα πραγματοποιηθούν και συζητήσεις με τους συντελεστές της ταινίας.

Info: Η Πόλη και η Πόλη. Ιστορικό Ντοκιμαντέρ. Ελλάδα, 2022. Πρεμιέρα: Πέμπτη 7 Απριλίου (Θεσσαλονίκη), & Δευτέρα 11 Απριλίου στον κινηματογράφο ΑΣΤΟΡ στην Αθήνα. Σκηνοθεσία: Χρήστος Πασσαλής, Σύλλας Τζουμέρκας. Παίζουν: Βασίλης Κανάκης, Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου, Aγγελική Παπούλια, Αργύρης Ξάφης, Νίκη Παπανδρέου, Βασίλης Καραμπούλας, Θέμις Μπαζάκα, Μαρία Φιλίνη, Λαέρτης Μαλκότσης, Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου, Φριτζ Φένε Jakob Leo Stark, Φιντέλ Ταλαμπούκας, Άρης Αρμαγανίδης. Διανομή: Weird Wave. 


16 ΦΟΡΕΣ ΑΝΟΙΞΗ: Η 16χρονη Σουζάν η οποία δεν μοιάζει με τους συνομηλίκους της και τους βαριέται αφόρητα, γνωρίζει έναν 35άρη ηθοποιό έξω από ένα θέατρο και τον ερωτευεται. Όμως ακόμα και ο έρωτας αδυνατεί να είναι η απάντηση στα πάντα.

Η κόρη του Βενσάν Λιντόν (Titane), γυρίζει μια μικρή, αλλά πολύ τρυφερή και δροσερή ταινία ενηλικίωσης, που μας παρουσιάζει την 'ρομαντική' πλευρά της Πόλης του Φωτός, χωρίς την ροζ ζάχαρη και τον 'εξωτισμό' ανάλογων αμερικάνικων παραγωγών. Μουσικά ιντερμέδια, παιγνιώδης διάθεση, αλλά και γαλλική 'επιτήδευση' χαρακτηρίζει αυτή τη καλοκαιρινή και μελαγχολικά feelgood δημιουργία. Επίσημη επιλογή από τα φετινά φεστιβάλ Καννών και Σαν Σεμπαστιάν για ένα 'ολόφρεσκο' φιλμ που αποτυπώνει με ευαισθησία την εύθραυστη εφηβική ηλικία, το πρώτο καρδιοχτύπι και το αναπόφευκτο πέρασμα στην ενηλικίωση.

Info: 16 Φορές Άνοιξη (Seize Printemps/Spring Blossom). Ρομαντική Δραματική Κομεντί. Γαλλία, 2020. Πρεμιέρα: Πέμπτη 7 Απριλίου. Σκηνοθεσία: Σουζάν Λιντόν. Παίζουν: Σουζάν Λιντόν, Αρνό Βαλουά. Διανομή: Strada Films.


ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ: Η Κλεμάνς, μία ατρόμητη δήμαρχος μιας συνοικίας στις παρυφές του Παρισιού, ολοκληρώνει τη θητεία της. Μαζί με το δεξί της χέρι, τον πιστό Γιαζίντ, έχει παλέψει ενάντια στη φτώχεια, την ανεργία και τη διαφθορά. Έχοντας ολοκληρώσει δύο θητείες και επιλέξει την διάδοχό της σε μια νέα γυναίκα κόρη μεταναστών, όταν της γίνεται πρόταση να αναλάβει ένα υπουργείο, η φιλοδοξία της φουντώνει και διακυβεύεται η αφοσίωση της απέναντι στους πολίτες και τους υφισταμένους της. Θα επιβιώσει η πολιτική της ακεραιότητα ή θα υπερτερησει η φιλοδοξία;

Ο Τομά Κρουιτόφ, ρίχνει μια εντομολογική ματιά στην διαπλοκή και στην 'παροχολογία' που διέπει την πολιτική και τους πολιτικούς, ακόμη και στην πιο 'προηγμένη' σε σχέση με εμάς, Γαλλία, σε μια ταινία κυρίως κλειστών χώρων και διαλόγων. Στο κέντρο της υπόθεσης βρίσκεται μια γεμάτη προβλήματα εργατική πολυκατοικία, αλά Gagarin, στην οποία ζει φτωχολογιά, αλλά και κάποιοι διακινητές ανθρώπων, στεγάζουν σε ξέχειλα από ενοίκους διαμερίσματα επί πληρωμή, μετανάστες χωρίς χαρτιά. Οι υποσχέσεις πολλές, αλλά οι πράξεις λίγες, το ίδιο και η πραγματική διάθεση για βοήθεια εκ των άνωθεν.

Η ταινία ακολουθεί έναν ρεαλιστικό, σχεδόν ντοκιμαντερίστικο τρόπο καταγραφής και αφήγησης. Μονάχα το τέλος μοιάζει περισσότερο αισιόδοξο από την πραγματικότητα που λίγο πολλοί όλοι γνωρίζουμε.

Πολύ καλή όπως πάντα η Ιζαμπέλ Ιπέρ, την παράσταση όμως κλέβει εδώ ο Ρεντά Κατέμπ, ως υφιστάμενος και δεξί της χέρι.

Info: Υποσχέσεις (Les Promesses/Promises). Κοινωνική Δραματική. Γαλλία, 2021. Πρεμιέρα: Πέμπτη 7 Απριλίου. Σκηνοθεσία: Τομά Κρουιτόφ. Παίζουν: Ιζαμπέλ Ιπέρ, Ρεντά Κατέμπ, Σουφιάν Γκεράμπ. Διανομή: Tanweer.


Χ: 1979: Μία παρέα νεαρών αποφασίζει να γυρίσει μία ταινία πορνό στην ύπαιθρο του Τέξας, αλλά όταν οι απομονωμένοι γέροι οικοδεσπότες τους ανακαλύπτουν τα σχέδια της παρέας, τα μέλη του καστ καταλήγουν να παλέψουν για τη ζωή τους.

Ο 42χρονος Τάι Γουεςτ, με καριέρα στο σινεμά του Φανταστικού ήδη 21 χρόνια τώρα (στη φιλμογραφία του συναντάμε ταινίες όπως Το Καταφύγιο του Τρόμου 2 και Ο Παράδεισος του Διαβόλου, αλλά και πολλά επεισόδια σε τηλεοπτικές σειρές όπως το Wayward Pines, Εξορκιστής & Αυτοί), σε συνεργασία με την Α24 (που αγαπάει τον arthouse τρόμο τύπου 'Μεσοκαλόκαιρο', 'Φάρος', 'The Witch', αλλά και 'Ο Θάνατος του Ιερού Ελαφιού', 'Διαδοχή' και άλλα), αποτίει έναν φόρο τιμής στα επιδραστικά φτηνού προϋπολογισμού θρίλερ τρόμου της δεκαετίας του '70.

Ο Σχιζοφρενής Δολοφόνος με το Πριόνι (1974), του Τόμπι Χούπερ είναι η πρώτη ταινία που έρχεται στο νου. Ακολουθούν δεκάδες, εκατοντάδες καλοί ή κάκιστοι μιμητές, σχεδόν 5 δεκαετίες τώρα, σε αυτό που στη συνέχεια μεταλλάχθηκε στα 'νεανικά' slasher θρίλερ τρόμου, τα οποία σχολιάζει και η σειρά των Scream.

Η νεανική 'παραβατική' συμπεριφορά, το ελεύθερο σεξ, οι μπάφοι και το αλκοόλ μεταξύ άλλων, υπογράφουν την θανατική καταδίκη των αναλωσίμων 'ηρώων' που βασίζεται στην hardcore, υποδόρια και καλά 'κρυμμένη' υπερσυντηρητική ιδεολογία που χαρακτηρίζει το είδος από τη γέννησή του.

Ο Γουεςτ αν και έχει μια πολύ καλή ιδέα και πολλές δυνατότητες στη φαρέτρα του, καταφέρνει να εντυπωσιάσει μονάχα την πρώτη, προκαταρκτική ώρα της 105 λεπτών ταινίας του, όταν παρακολουθούμε με αγωνία τους ήρωές του, να κινούνται στο χείλος του γκρεμού.

Μόλις ξεκινήσουν οι φόνοι, η ταινία γίνεται μία από τα γνωστά ίδια, από αυτά που συναντά κανείς σε δεκάδες θρίλερ τρόμου της σειράς. Ίσως μια ισχυρότερη δόση χιούμορ, αλά Σαμ Ράιμι και Evil Dead, να μπορούσε να διασώσει την πορεία της ταινίας από το αναμενόμενο αποτέλεσμα.

Το θέμα της αφορά τον φθόνο των γηραιότερων για τις σεξουαλικές δυνατότητες, τις αντοχές και την 'ευλυγισία' των νέων. Δεν είναι ολότελα αποτυχημένη. Η πρώτη ώρα - που οι νεότεροι και πιο 'ευλύγιστοι' φαν του είδους πιθανόν να βρουν αργή και λιγότερο θεαματική - είναι 'όλα τα λεφτά'. Τη συνέχεια την έχουμε ξαναδεί και μάλλον θα την ξαναδούμε πολλές φορές ακόμα μέχρι το τέλος του κόσμου (sic). Ωραίο σάουντρακ τραγουδιών.

Info: X. Τρόμου. ΗΠΑ, 2022. Πρεμιέρα: Πέμπτη 7 Απριλίου. Σκηνοθεσία: Τάι Γουεστ. Παίζουν: Μία Γκοθ, Τζένα Ορτέγκα, Μάρτιν Χέντερσον, Μπρίτανι Σνόου, Όουεν Κάμπελ, Στίβεν Γιούρι, Σκοτ Μεσκούντι. Διανομή: Tanweer. 


COPSHOP: Διασχίζοντας την έρημο της Νεβάδα, ο πονηρός απατεώνας Τέντι Μουρέτο καταστρώνει ένα απεγνωσμένο σχέδιο να κρυφτεί από τον θανατηφόρο εκτελεστή Μπομπ Βίντικ: ξυλοκοπά την νεοσύλλεκτη αστυνομικό Βάλερι Γιάνγκ, ώστε να συλληφθεί και να κρατηθεί στο αστυνομικό τμήμα μιας μικρής πόλης. Η φυλακή δεν μπορεί να προστατέψει για πολύ τον Μουρέτο, και ο Βίντικ ετοιμάζει την δική του κράτηση, περνώντας το χρόνο του σε κοντινό κελί έως ότου ολοκληρώσει την αποστολή του. Η άφιξη ενός ανταγωνιστικού εκτελεστή που έχει σχέση με μια σειρά διεφθαρμένους αστυνομικούς και πολιτικούς θα προκαλέσει ξέφρενο χάος.Ο Βίντικ θα υποχρεωθεί να γίνει δημιουργικός αν θέλει να ολοκληρώσει τη δουλειά και να διαφύγει από αυτή την εκρηκτική κατάσταση και η Βάλερι θα αποδειχθεί 'σκληρό καρύδι'.

Ο Τζο Κάρναχαν έχει υπάρξει ένας άνισος αλλά ενδιαφέροντας σκηνοθέτης. Τον γνωρίσαμε το 2002 με το Narc και μας είχε ξαφνιάσει ευχάριστα με το The Gray το 2011. Πέρυσι με το Boss Level για το Hulu, είχε γυρίσει μια διασκεδαστική περιπέτεια φαντασίας. Στο Copshop που μοιάζει εν μέρη εμπνευσμένο από το ορίτζιναλ, Ο Σταθμός 13 Δέχεται Επίθεση του Τζον Κάρπεντερ, πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα, ανεβάζοντας την ένταση και ανακατεύοντας τα διάφορα γνωστά υλικά μιας αστυνομικής περιπέτειας με 'καινούργιο' τρόπο, μαζί με μια δόση πιο 'εκλεπτισμένου' Ταραντίνο.

Με έκπληξη βρήκαμε την βαθμολογία της ταινίας ιδιαίτερα χαμηλή στην imdb. Εμείς διασκεδάσαμε ιδιαίτερα, γελάσαμε, κρατηθήκαμε στην άκρη του καθίσματος και συμπαθήσαμε την 'άγνωστή' μας Αλέξις Λούντερ, στον ρόλο της Βάλερι. Ωραίο μουσικό σκορ και σάουντρακ τραγουδιών με το Freddy's Dead του Κέρτις Μέιφιλντ από το Super Fly στην κορυφή.

Info: Copshop. Αστυνομική Περιπέτεια. ΗΠΑ, 2021. Πρεμιέρα: Πέμπτη 7 Απριλίου. Σκηνοθεσία: Τζο Κάρναχαν. Παίζουν: Τζέραρντ Μπάτλερ, Φρανκ Γκρίλο, Αλέξις Λούντερ. Διανομή: Odeon.


ΔΙΟΝΥΣΟΣ, Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ: H συναρπαστική 35ετής πορεία του Θεόδωρου Τερζόπουλου, από το Μακρύγιαλο Πιερίας, ως το πάνθεον της παγκόσμιας καλλιτεχνικής πρωτοπορίας, μέσα από σπάνιο αρχειακό κινηματογραφημένο υλικό, με οδηγό κι αφηγητή τον ίδιο τον Θεόδωρο Τερζόπουλο. Μας πηγαίνει στο πατρικό του σπίτι και μας εξομολογείται τις επιρροές που είχε στο ύφος του το θέατρο της Άπω Ανατολής.

Καθώς η αφήγηση είναι σε πρώτο πρόσωπο, μαθαίνουμε μονάχα όσα θέλει εκείνος να μας εκμυστηρευτεί, αφήνοντας στη φαντασία του θεατή ολόκληρη την εικόνα την οποία καλείται να ανακαλύψει σταδιακά μέσα από το έργο του. Για τους θεατρικούς μελετητές, τους φαν του έργου του σκηνοθέτη και όχι μόνο.

Βραβείο Καλλιτεχνικού Επιτεύγματος στο World Film Carnival στη Σιγκαπούρη. Βραβείο Δεύτερης Καλύτερης Ταινίας Μεγάλου Μήκους στο Festival on Art στη Πολωνία. Βραβείο Ντοκιμαντέρ και Μοντάζ στην Ιεράπετρα. Συμμετοχή στο Φεστιβάλ Ανεξάρτητου Κινηματογράφου του Μόντρεαλ, στο Lift-Off Film Festival Σίντνεϊ & Μελβούρνης, στο Indie Film Festival της Βαλέντσια, στο Berlin International Art Film Festival, στο L'Europe Autour de L'Europe & Grec Doc στη Γαλλία και DocFest Χαλκίδας. Σκηνοθετική επιμέλεια τρέιλερ: Στέλλα Καβαδάτου. Μοντάζ: Βαγγέλης Κατσιγιάννης.

Info: Διόνυσος, Η Επιστροφή. Ντοκιμαντέρ. Ελλάδα, 2020. Πρεμιέρα: Πέμπτη 7 Απριλίου. Σκηνοθεσία-σενάριο-φωτογραφία-μοντάζ-μουσική: Σπύρος Τσιφτσής. Διανομή: Carousel Films.


Ο ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ: Ο κ. Παύλος διασχίζει την πόλη με το λεωφορείο και αναλογίζεται τη ζωή του και όσα θα άλλαζε. Η Τίνα περιπλανιέται στους δρόμους και αναστοχάζεται το τηλεφώνημα που της καθόρισε τη ζωή. Ο νεαρός Παύλος μαζεύει σκουπίδια ψάλλοντας, έχοντας βρει το νόημα της ζωής του στο Θεό. Μία πόλη που δέχεται τις ιστορίες των κατοίκων της και τις καθρεφτίζει στις όψεις της.

Ένα ντοκιμαντέρ εξομολογήσεων για την απώλεια, την ενοχή, την πίστη και την αναζήτηση της λύτρωσης, Ο Τέταρτος Χαρακτήρας ακολουθεί τις διαδρομές των τριών ηρώων μέσα στο αστικό τοπίο και φανερώνει τη σύνδεση του χρόνου με το ανθρώπινο βίωμα και την πόλη. Η ταινία παρατηρεί τις καθημερινές τελετουργίες των χαρακτήρων ενώ οι μονόλογοί τους διαπλέκονται με τους ήχους της Αθήνας. Η κάμερα αφουγκράζεται το πένθος και την μοναχικότητα των χαρακτήρων ενώ η επαναληπτικότητα των κινούμενων σωμάτων τους λειτουργεί ως καταλύτης για τις πιο ενδόμυχες σκέψεις τους.

Χωρίς σχολιασμό ή συνεντεύξεις, η κινηματογραφική σύνθεση συνυφαίνει τον εξωτερικό δημόσιο χώρο με τον εσωτερικό κόσμο των πρωταγωνιστών και φανερώνει την αμφίδρομη και ενεργητική σχέση τους. (πηγή: Filmy.gr)

Από το Σκηνοθετικό Σημείωμα: 'Τρεις αφηγήσεις, τρεις άγνωστοι μεταξύ τους, καθένας στην δική του γεωγραφική και συναισθηματική πορεία μέσα στα σπλάχνα της πόλης. Οι εξομολογητικοί μονόλογοι τους καθρεφτίζουν πλευρές της ζωής μας, και του εαυτού μου, αντηχούν και τους δικούς μου φόβους, τις αναμνήσεις, τις ενοχές, το πένθος, τα αναπάντητα ερωτήματα. Οι φωνές τους διαδέχονται η μία την άλλη, σαν αποσπασματικές μουσικές φράσεις από την ίδια συμφωνία και οι διαφορετικές ιστορίες σαν να μετουσιώνονται σε πρισματικές εκδοχές της μιας, ενιαίας, αέναης, υπαρξιακής, ανθρώπινης απορίας. Οι διαφορετικοί άνθρωποι ενώνονται από τον τόπο, αλλά κυρίως από το εσωτερικό βλέμμα στη ζωή, με την πρόθεση να έλθουν μπροστά στα μάτια μας σε ‘συνομιλία’. Ο εξωτερικός χώρος, ο δημόσιος, αυτός της πόλης, έρχεται σε διάλογο με τον εσωτερικό, τον ιδιωτικό και μυστικό κόσμο των αφηγητών, μέσα από τον εσωτερικό και εξωτερικό λαβύρινθο των αλλεπάλληλων αφηγήσεων και διαδρομών'.

Πήρε το βραβείο του ελληνικού τμήματος του Women in Film & Television στο Διεθνές διαγωνιστικό τμήμα, του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, το Μάϊο του 2020 ενώ στο 7ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου, απέσπασε το πρώτο 'Βραβείο Σπάρτης' Καλύτερου Ελληνικού Ντοκιμαντέρ, τον Ιούλιο του 2021. Πρώτο βραβείο, GRECDOC D‘OR, στο 3ο Φεστιβάλ Ελληνικoύ Ντοκιμαντέρ, GRECDOC, στο Παρίσι το Νοέμβριο του 2021, ενώ συμμετείχε στα φεστιβάλ: Σεράγεβο, Millenium Βρυξελλών, Χανίων και στις Νύχτες Πρεμιέρας. Θα προβληθεί αποκλειστικά στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, το Σάββατο 9 και την Κυριακή 10 Απριλίου στις 19:00. Και τις δύο ημέρες θα ακολουθήσει συζήτηση παρουσία της σκηνοθέτη.

Info: Ο Τέταρτος Χαρακτήρας (The Fourth Character). Ντοκιμαντέρ. Ελλάδα, 2020. Πρεμιέρα: Σάββατο 9 Απριλίου. Σκηνοθεσία-σενάριο: Κατερίνα Πατρώνη, Φωτογραφία: Δημήτρης Κορδελάς. Μοντάζ: Ευγενία Παπαγεωργίου. 


SOTOS_ΖΩ-ΓΡΑΦΟΣ, ΑΕΙΠΡΑΓΜΩΝ: Ο Σώτος Ζαχαριάδης δραστηριοποιείται στη ζωγραφική, τις εγκαταστάσεις, τη μουσική, τη χαρακτική και τη συγγραφή βιβλίων για περισσότερο από 30 χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Ζωγραφίζει και κάνει εκθέσεις και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, εκτός της Θεσσαλονίκης, και στο εξωτερικό. Παράλληλα ασχολείται με τη συγγραφή δοκιμίων, λογοτεχνημάτων, ιδίως ποιημάτων. Παίζει μουσική και συνθέτει εγκαταστάσεις. Αυτή η δραστηριότητά του ωθεί να το χαρακτηριστεί 'πολυπράγμων'.

Η ταινία είναι προϊόν έρευνας του Αθανασίου Αθανάτου, ο οποίος συμμετέχει σε αυτή, παίρνοντας συνέντευξη από τον πολυπράγμονα καλλιτέχνη. Έχει διαμορφώσει με την έρευνά του το σενάριό της. Συμμετέχουν καταθέτοντας τις μαρτυρίες τους αρκετοί φίλοι του καλλιτέχνη και συνοδοιπόροι στην τέχνη του. Μέσα από αυτές τις μαρτυρίες, τις καταθέσεις απόψεων και τις αναλύσεις διαμορφώνεται, παράλληλα, μία εικόνα της καλλιτεχνικής κίνησης, κυρίως στη Θεσσαλονίκη, από το 1984 και μετά. (πηγή: Flix.gr)

Info: Sotos_Ζω-γράφος, Αειπράγμων (Zografos Aeipragmon). Ντοκιμαντέρ. Ελλάδα, 2022. Πρεμιέρα: Πέμπτη 7 Απριλίου. Σκηνοθεσία-φωτογραφία: Γιάννης Φραγκούλης. Σενάριο: Αθανάσιος Αθάνατος. Μοντάζ: Χαράλαμπος Τσαϊρίδης. Μουσική: Σάκης Παπαδημητρίου. Διανομή: New Star. 


 

εμφάνιση σχολίων