Donald is a Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Tramp

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Aπεχθάνομαι γενικά τα ανέκδοτα εκτός κι αν είναι μιας φράσης όπως αυτό για το διαζύγιο: «Δεν πρόκειται να ξαναπαντρευτώ. Για να γλυτώσω χρόνο θα βρω κάποιον που θα με μισεί και θα του αγοράσω ένα σπίτι». Δεν παύω να το σκέφτομαι κάθε φορά που διαβάζω για τις επιλογές των πολιτών σε όλο τον κόσμο τα τελευταία χρόνια: «Θα βρω κάποιον που θα με μισεί και θα τον ψηφίζω κάθε φορά». Μόνο που αυτό που ζούμε δεν είναι διασκεδαστικό, είναι διαβρωτικό.

1987: Ο Νιτσεϊκός υπεράνθρωπος μετεμψυχώθηκε σε εταιρικό καρχαρία που μιλούσε με θανατηφόρες ατάκες και μάτωνε τις αρένες της ελεύθερης αγοράς με τους αντιπάλους του. Πιστεύω εις ένα Μαμωνά Πατέρα Παντοκράτορα. Ούτε ιδεολογίες, ούτε καταπιεσμένες επιθυμίες, ούτε ηθικές αναστολές- ο ισχυρότερος θα επικρατήσει, ο δυνατότερος θα μας συντρίψει. Η Δύση για πρώτη φορά αποθέωνε τον Υλισμό χωρίς καμιά υποσημείωση, κανένα ενδοιασμό, κανένα αντίβαρο. Βυθιζόμαστε εκστατικοί με τα μάτια ορθάνοιχτα, κλειστά σε ένα κώμα από το οποίο εδώ και δέκα χρόνια προσπαθούμε να ξυπνήσουμε ουρλιάζοντας χωρίς φωνή όπως στους εφιάλτες. Ούτε καν η Μαύρη Δευτέρα όπως ονομάστηκε το χρηματιστηριακό κραχ της 19ης Οκτωβρίου 1987 -ρίχνοντας κατά 1739 (22,6%) μονάδες τον Dow Jones και μαζί όλα τα μεγάλα χρηματιστήρια του πλανήτη- δεν μπόρεσε να σταματήσει την αλαζονεία. Θεωρήθηκε σοκαριστική αλλά τυχαία -τα «χρυσά παιδιά» έχασαν μια μάχη άλλα όχι και τον πόλεμο- θα επανερχόντουσαν με περισσότερη αυθάδεια και καινούργια κόλπα. Θα κατακτούσαν τον κόσμο.

Στο τέλος της χρονιάς έκανε πρεμιέρα η ταινία Wall Street του Όλιβερ Στόουν στην οποία ο χρηματιστής λέει: «Το ζήτημα κυρίες μου και κύριοι: η Απληστία είναι σωστή. Η απληστία είναι καλή, η απληστία λειτουργεί. Η απληστία αποσαφηνίζει, ανοίγει δρόμους και περιέχει όλη την ουσία της εξέλιξης. Η απληστία σε όλες της τις μορφές -η απληστία για ζωή, για χρήματα, για αγάπη, για γνώση- σηματοδοτεί την ανοδική πορεία της ανθρωπότητας. Και η απληστία, σημειώστε τις λέξεις μου, δεν θα σώσει μόνο την Teldar Paper αλλά και την άλλη δυσλειτουργική εταιρία που ονομάζεται Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής».

Ο Γκόρντον Γκέκο έγινε ο μοντέρνος ήρωας -ποιος θυμάται το κραχ. «Δεν δημιουργώ τίποτα. Κατέχω. Εμείς δημιουργούμε τους κανόνες. Δημιουργούμε τα νέα, τον πόλεμο, την ειρήνη, την πείνα, την αναταραχή, την τιμή των συνδετήρων. Βγάζουμε ένα κουνέλι από το καπέλο μας ενώ οι άλλοι κάθονται εκεί έξω και αναρωτιούνται πώς στο διάβολο το κάνουμε. Έλα τώρα, δεν είσαι τόσο απλοϊκός ώστε να πιστεύεις ότι ζούμε σε μια Δημοκρατία, ε φιλαράκο; Είμαστε σε μια ελεύθερη αγορά. Και είσαι μέρος της. Διαθέτεις ένστικτο κίλερ. Μη χάνεσαι. Έχω να σου μάθω ακόμα πολλά». Ο κυνισμός ως αντίδοτο στις απογοητεύσεις αιώνων - αντί για Ουτοπία τι θάλεγες για μια γκλάμορους Δυστοπία; Γκόρντον Γκέκο πάρε μας τα μυαλά.

2016: Ο επιχειρηματίας - κλόουν Ντόναλντ Τραμπ στο ρόλο του Γκόρντον Γκέκο δεν είναι ταινία, δεν είναι παρωδία, είναι ενσαρκωμένη η Δυστοπία. Ο Γκόρντον Γκέκο τα κατάφερε. Έγινε πρόεδρος της «δυσλειτουργικής εταιρίας» αναλαμβάνοντας να ρίξει στον Καιάδα κάθε υπόλειμμα δημοκρατίας, ηθικής, αλληλεγγύης. «Η έρημος εξαπλώνεται» έχει πει ο Νίτσε και «ανάθεμα σε αυτόν που προστατεύει την έρημο». Είναι τρομακτικό αλλά την προστατεύουν πολλοί αποχαυνωμένοι πολίτες που μέσα στις τελευταίες δεκαετίες έχουν συρρικνωθεί σε καταναλωτές-ζόμπι καταφέρνοντας να αφομοιώσουν ότι όλες οι Αξίες είναι μια: η τιμή αγοράς.

Από το 2008 η πτώση έχει επιταχυνθεί με ιλιγγιώδεις ρυθμούς:
-Η κατάρρευση των τραπεζών το 2008 και η αρχή της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.
-H κρίση στην Ελλάδα και την Ε.Ε μαζί με το Brexit.
-Το σκάνδαλο με τις υποκλοπές από την Εθνική Υπηρεσία Ασφάλειας των ΗΠΑ και η επέμβαση στην ιδιωτικότητα μαζί με το συστηματικό κρατικό χακάρισμα κομπιούτερ σε όλο τον κόσμο.
-Η σημαντική ενεργοποίηση κοινωνικοπολιτικών κινημάτων όπως τα Occupy στην Αμερική, του πάρκου Γκεζί, των Αγανακτισμένων, το κίνημα 15$/ώρα στις ΗΠΑ που εμφανίστηκαν και εξαφανίστηκαν.
-Η οικονομική ανισότητα είναι η μεγαλύτερη που έχει υπάρξει ποτέ στην Αμερική αλλά και ολόκληρο τον πλανήτη.
-Η Αραβική «Άνοιξη» που ήταν χειμώνας.
-Εντυπωσιακά πολλά σκάνδαλα παγκοσμίως και αποκαλύψεις διαφθοράς που επηρεάζουν αρνητικά τους δημοκρατικούς θεσμούς.
-Οι κινητοποιήσεις-πυροτεχνήματα των φοιτητών στη Νότια Αφρική, στη Χιλή, στη Βουλγαρία, στην Ολλανδία, στο Ηνωμένο Βασίλειο, στις ΗΠΑ και στο Κεμπέκ, είναι όλα παραδείγματα μαζικής  αντίστασης και αποτυχίας των στόχων τους.
-Η ραγδαία επιδείνωση της μετανάστευσης προσφύγων από την Βόρειο Αφρική και την Μέση Ανατολή στην Ευρώπη εξ αιτίας πολέμων, φτώχειας, καταπίεσης, κλιματικών συνθηκών.
-Ραγδαία επιδείνωση του κλίματος.
-Η εμφάνιση του ISIS με αλλεπάλληλες τρομοκρατικές επιθέσεις παντού.
-Η συντηρητική στροφή της Ευρώπης και ο κορσές της πολιτικής ορθότητας.

Τα απερίγραπτα γεγονότα της τελευταίας δεκαετίας δείχνουν ότι οι πολιτικοί έχουν παραχωρήσει άτυπα τη διακυβέρνηση στους οικονομικούς παράγοντες, ότι αυτό που ονομάζουμε «σύστημα» έχει αυτοκαταλυθεί δίνοντας τη θέση του στην κόλαση της ελεύθερης αγοράς κι ότι οι επιλογές των πολιτών αποτελούν αποτέλεσμα της ψυχοπαθολογίας της μάζας. Ο Τραμπ μια απόλυτα ανίκανη, ανεύθυνη, ψυχοπαθής προσωπικότητα γεμάτη παιδικές φαντασιώσεις και «διαίσθηση ενός αρουραίου των υπονόμων», απευθύνθηκε στα χαμηλότερα ένστικτα της προσωπικότητας κάθε αμερικανού δημιουργώντας την «επανάσταση» των ανίσχυρων και ξύνοντας την αχόρταγη απληστία των μη εχόντων.

Μπροστά στον γκρεμό πρέπει να αντιμετωπίσουμε επειγόντως μερικά θεμελιώδη ερωτήματα. Πρόκειται πια για θέματα ζωής και θανάτου. Πρόκειται για την επιβίωσή μας, την ανθρώπινη φύση μας, τη φύση. Σε μια ανάλογη κρίση, στην δεκαετία του 1940 ο Στέφαν Τσβάιχ  έγραφε: «τώρα (μέσα στον πόλεμο) πρέπει να βρούμε στηρίγματα, να σταθούμε στέρεα, κόντρα στην ορμή των κυμάτων, να κρατήσουμε γερά την ψυχή μας και να μην επιτρέψουμε στον φόβο να την κυριεύσει: ο φόβος υποσκάπτει την ψυχή». Έχουμε ψυχή;
 

εμφάνιση σχολίων