ΠΡΩΤΟΕΜΦΑΝΙΖΟΜΕΝΟΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΘΕΩΡΗΘΕΙ ΚΑΙ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΒΡΑΝΑΣ, αν υπολογίσουμε ότι η πρώτη του ταινία, Without του 2008, αν και κέρδισε έξι Κρατικά Κινηματογραφικά Βραβεία, δεν προβλήθηκε ποτέ στις αίθουσες. Είναι προς τιμή του που δεν το έβαλε κάτω και να που το Miss Violence του, μία σπουδή πάνω στην υπόγεια ενδοοικογενιακή βία, του έδωσε το εισιτήριο για μιά θέση στο Διαγωνιστικό Πρόγραμμα του φεστιβάλ. Το The Zero Theorem του Τέρι Γκιλιαμ θεωρείται από πολλούς, η πιο αναμενόμενη ταινία της Μόστρας και όχι άδικα. Οι εικόνες που έχουν δοθεί στη δημοσιότητα, έχουν κάτι από την ατμόσφαιρα των 12 Πιθήκων ενώ, ποιος άλλος θα μπορούσε, εκτός από αυτόν, να μας περιγράψει καλύτερα την προσπάθεια ενός χάκερ να ανακαλύψει τα αίτια της Ύπαρξης μέσα από την χρήση της τεχνολογίας. Το καστ από μόνο του μας εξάπτει το ενδιαφέρον. Κρίστοφερ Βαλτς, Ματ Ντέιμον, Μπεν Γουίσοου, Τίλντα Σουίντον.
Ο ΣΤΙΒΕΝ ΦΡΙΑΡΣ, ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ «ΜΕΓΑΛΟ» ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ. Στο, βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα, κοινωνικό δράμα, Philomena, περιγράφει τον αγώνα μιας ώριμης γυναίκας να βρει το παιδί που της είχαν κλέψει όταν είχε μείνει έγκυος πριν καν ενηλικιωθεί, με την βοήθεια ενός δημοσιογράφου. Η Τζούντι Ντεντς και ο Στιβ Κούγκαν πρωταγωνιστούν θέτοντας μια σίγουρη υποψηφιότητα για τα επόμενα βραβεία Όσκαρ. O βετεράνος Φιλίπ Γκαρέλ (πατέρας του ηθοποιού Λουί Γκαρέλ) στο La Jalousie μας διηγείται την ιστορία του ηθοποιού πατέρα του, Λουί Γκαρέλ, την εποχή που ήταν 30 χρονών, την ηλικία που έχει τώρα ο συνονόματος με εκείνον δικός του γιος ο οποίος και πρωταγωνιστεί υποδυόμενος τον παππού του. Μια ιστορία έρωτα, απιστίας και ζήλιας η οποία έχει μεταφερθεί στη σύγχρονη εποχή. Συμπρωταγωνιστεί η Άννα Μουγκλαλίς ενώ για τον δικό του ρόλο ως παιδί ο σκηνοθέτης έχει επιλέξει να είναι ένα μικρό κορίτσι.
Ο ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΣ ΑΜΟΣ ΓΚΙΤΑΪ, στο Ana Arabia (Εγώ η Αραβία) περιγράφει σε πραγματικό χρόνο, χωρίς καθόλου μοντάζ, την συνύπαρξη μιας ομάδας «περιθωριακών» Ισραηλινών και Αράβων σε μια κάποιου είδους «ουδέτερη» ζώνη, ανάμεσα στην Γιάφα και το Μπατ Γιαμ, υπογραμμίζοντας με αυτόν τον τρόπο (και αισθητικά) το αδιαίρετο (πλέον) των δύο λαών στην πολύπαθη περιοχή της Παλαιστίνης/Ισραήλ.
Ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΜΑΣ ΤΖΙΑΝΙ ΑΜΕΛΙΟ (Ο Κλέφτης των Παιδιών, L’ America) στο "L’ Intrepido" (τίτλος ενός εβδομαδιαίου κόμικ που διάβαζε ο σκηνοθέτης σαν παιδί) μας παρουσιάζει την κωμικά δραματική ιστορία ενός «αντικαταστάτη» λίγων ωρών, όσων έχουν σοβαρούς ή όχι λόγους για να απουσιάσουν από την εργασία τους, κάνοντας το δικό του σχόλιο πάνω στην «ελαστικοποίηση» της εργασίας στον σύγχρονο δυτικό κόσμο. Η επίσης αγαπημένη Κέλι Ράιχαρντ (Wendy and Lucy, Meek’s Cutoff), στο δικό της Night Moves, σμίγει μαζί τρεις διαφορετικούς μεταξύ τους χαρακτήρες, ενός πρώην στρατιωτικού, μιας ιδεαλίστριας ακτιβίστριας κι ενός «αδίστακτου» μαχητικού οικολόγου που θα έκανε τα πάντα για να προστατέψει το περιβάλλον, στην απόπειρά τους ν’ ανατινάξουν ένα υδροηλεκτρικό φράγμα, σύμβολο όλων όσων απεχθάνονται. Με τους Τζέσι Άιζενμπεργκ, Πίτερ Σαρσγκαρντ και την ενήλικη πλέον Ντακότα Φάνινγκ.
Ο ΤΖΟΝΑΘΑΝ ΓΚΛΕΙΖΕΡ (Sexy Beast, Birth) στο Under the Skin, ΒΑΖΕΙ ΤΗΝ ΣΚΑΡΛΕΤ ΓΙΟΧΑΝΣΟΝ ΝΑ ΠΕΡΙΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΗ ΣΚΩΤΙΑ ΩΣ ΜΕΛΑΧΡΙΝΗ ΕΞΩΓΗΙΝΗ σε έναν συνδυασμό ταινίας δρόμου, επιστημονικής φαντασίας και πραγματικότητας. O Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν (Φούντα-Pineapple-Εξπρές, Όλα τα Αληθινά Κορίτσια), διασκευάζει ένα συγκινητικό best seller του Λάρι Μράουν με τον τίτλο Joe επιστρέφοντας στον Νότο των Μαγικών Πλασμάτων και του Mud και δίνοντας έναν καλό ρόλο στον ταλαίπωρο Νίκολας Γκέιτζ, που κι αυτός με τη σειρά του «επιστρέφει» στο «ανεξάρτητο» σινεμά μέσα από το οποίο αναδείχτηκε. Μαζί του ο εκπληκτικός μικρός Τάι Σέρινταν (Mud, Το Δέντρο της Ζωής). Νάτος και ο «μικρούλης» Καναδός Ξαβιέ Ντολάν (Λόρενς Για Πάντα, Φανταστικοί Έρωτες) τον οποίο κυνηγούν τα ανά τον κόσμο φεστιβάλ παρ’όλη την αμφισβήτηση την οποία έχει δεχτεί (εμάς μας αρέσει). Στο Tom a la Ferme διασκευάζει ένα δραματικό θεατρικό έργο του Μισέλ Μαρκ Μπουσάρ (Les Feluettes, L’ history de l’Oie) όπου ένας νεαρός άντρας ο οποίος πηγαίνει στην κηδεία του εραστή του σε μια επαρχιακή πόλη, ανακαλύπτει πως η οικογένεια του νεκρού δεν γνώριζε τίποτα για την σεξουαλικότητα του. Ταυτόχρονα θα βρεθεί αντιμέτωπος με τον αδερφό του συντρόφου του ο οποίος θα κάνει τα πάντα για να μην φανερωθεί το «φοβερό» μυστικό.
O ΤΖΕΙΜΣ ΦΡΑΝΚΟ ΠΑΛΙ, ΔΙΑΚΣΕΥΑΖΕΙ ΚΟΡΜΑΚ ΜΑΚ ΚΑΡΘΙ (Καμιά Πατρίδα για τους Μελλοθανάτους, Ο Δρόμος) και με το Child of God μας σκιαγραφεί το πορτραίτο ενός σκοτεινού και βίαιου χαρακτήρα, εμπνευσμένου από τον Εντ Γκέιν, τον περίφημο δολοφόνο στην Αμερική της δεκαετίας του 50, ο οποίος ενέπνευσε και τον Ρόμπερτ Μπλοχ στον χαρακτήρα του Νόρμαν Μπέιτς, στο Ψυχώ το οποίο, τόσο απαράμιλλα διασκεύασε ο Άλφρεντ Χίτσκοκ. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ο Σκοτ Χέιζ, ένας ταλαντούχος, νεαρός ηθοποιός. Ο πολύ σημαντικός, αλλά άγνωστος στην χώρα μας, Ιταλός σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ, Τζιανφράνκο Ρόσι, στο Sacro Gra, μας παρουσιάζει στιγμιότυπα από τη ζωή, πολλών και διαφορετικών μεταξύ τους, ανθρώπων που ζουν γύρω από τον Grande Raccordo Anuale, τον γιγαντιαίο περιφερειακό δρόμο στις παρυφές της Ρώμης, κάνοντας ταυτόχρονα κι ένα σχόλιο για την αδηφάγο εξάπλωση της πόλης προς τις περιφέρειες. Ντοκιμαντέρ και από τον Αμερικανό Έρολ Μόρις (The Fog of War), ο οποίος στο The Unknown Known: The Life and Times of Donald Rumsfeld μας παρουσιάζει το πορτραίτο του Ντόναλντ Ράμσφελντ, του αρχιτέκτονα της αμυντικής πολιτικής του Τζορτζ Μπους του νεότερου, του οποίου η κληρονομιά – κακότυχη Συρία! – παρά την κριτική την οποία έχει υποστεί, συνεχίζεται χωρίς καμία αιδώ και από τους «φιλειρηνικούς» Δημοκρατικούς. Μιλάει ο ίδιος και περιγράφει την καριέρα του ως Γερουσιαστής από τις αρχές της δεκαετίας του 60, μέχρι την εισβολή στο Ιράκ το 2003. Στη Γυναίκα του Αστυνόμου του όχι ιδιαίτερα γνωστού στη χώρα μας, Γερμανού ντοκιμαντερίστα, Φίλιπ Γκρένινγκ, ένας άντρας, μια γυναίκα και ένα παιδί, χωρίς γραμμένο σενάριο, στήνουν μια ελεγεία για την οικογένεια, τη χαρά και τον πόνο που μπορεί να προσφέρει στα μέλη της. Η οικογένεια στην ταινία του Μαλαισιανού, Τσάι Μινγκ-Λιάνγκ (Τι Ώρα Είναι Εκεί;, Τρύπα) με τον τίτλο "Jiaoyou/Stray Dogs", ζει σε πρόχειρα καταφύγια, στις παρυφές της Ταϊπέι. Ένας πατέρας και δυο παιδιά, ζουν κυριολεκτικά στους δρόμους, μέχρι την στιγμή που η εμφάνιση μίας άγνωστης γυναίκας, την ημέρα των γενεθλίων του άντρα, θα φέρει στην επιφάνεια κρυμμένους πόθους και μυστικά.
ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ «ΤΑ ΔΩΜΑΤΑ», ΤΟΥ ΑΛΓΕΡΙΝΟΥ ΜΕΡΖΑΚ ΑΛΟΥΑΣ (CHOUCHOU, 2003, ΠΕΝΤΕ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΝΟΝΤΑΙ στα δώματα του Μπαμπ Ελ-Κουέντ, μιας εργατικής γειτονιάς της πόλης του Αλγερίου, ανάμεσα στην ακρογιαλιά και την πολύβουη πρωτεύουσα. Στην Via Castellana Bandiera που είναι και το όνομα μίας στενής οδού της πόλης του Παλέρμο, δύο γυναίκες συγκρούονται, μην αφήνοντας η μία την άλλη να περάσει φέρνοντας αναστάτωση στη γειτονιά, την συνοικία και τις οικογένειές τους. Σκηνοθετεί η θεατρική σκηνοθέτης και ηθοποιός, Έμα Ντάντε. Ο Αυστραλός, Τζον Κάραν (Βαμμένο Πέπλο), στο Tracks του, εικονογραφεί το αληθινό περιστατικό του περάσματος μέσα από την Αυστραλιανή έρημο της Ρόμπιν Ντέιβιντσον, παρέα με έναν σκύλο και τέσσερις απρόβλεπτες καμήλες. Συχνός επισκέπτης και φωτογράφος του National Geographic (το οποίο είχε χρηματοδοτήσει το επιχείρημα), ο Ρικ Σμόλαν, με τον οποίο η Ρόμπιν θα αποκτήσει μια ιδιαίτερη σχέση. Μία Γουασικόφσκα και Άνταμ Ντράιβερ πρωταγωνιστούν.
ΤΕΛΟΣ, Ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΙΑΠΩΝΑΣ ΜΑΓΟΣ ΤΟΥ ΑΝΙΜΕ, Χαγιάο Μιγιαζάκι (Ταξίδι στη Χώρα των Θαυμάτων, Το Κινούμενο Κάστρο), παρουσιάζει στο Kaze Tachinu, τη ζωή του Τζίρο Χορικόσι, του σχεδιαστή των πολεμικών Γιαπωνέζικων αεροπλάνων, κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Εκτός Διαγωνιστικού θα προβληθεί και η καινούργια ταινία του περσινού θριαμβευτή Κιμ Κι-Ντουκ. Την χώρα μας τιμά και η απεικόνιση του Μρούνο Γκαντς σε σκηνή από το Μια Αιωνιότητα και μια Μέρα, του Θόδωρου Αγγελόπουλου, στην επετειακή αφίσα του φεστιβάλ. Πρόεδρος της κριτικής επιτροπής, ο Μπερνάρντο Μπερτολούτσι ο οποίος, παραδόξως, δεν έχει δει ποτέ ταινία του στη Βενετία, αλλά έχει μόνο βραβευτεί με έναν τιμητικό Χρυσό Λέοντα, το 2007.
εμφάνιση σχολίων