Οι Ταινίες της ΣΙΝΕΦΙΛ Εβδομάδας

ΣΙΝΕΦΙΛ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΓΙΑΝΓΚ: Όταν ο Γιανγκ, το αγαπημένο και πολύτιμο ανδροειδές που συντροφεύει την κόρη του Τζέικ, Μίκα, παθαίνει σοβαρή βλάβη, ο ανήσυχος πατέρας αναζητά τρόπο να το επισκευάσει.

Ο Κορεάτης κινηματογραφικός αναλυτής, δημιουργός δεκάδων βίντεο-δοκιμίων και συνεργάτης του βρετανικού κινηματογραφικού περιοδικού, Sight & Sound, που συστήνεται με το - εμπνευσμένο από τον Kogo Noda, σεναριογράφο του αγαπημένου του σκηνοθέτη, Γιασουτζίρο Όζου - όνομα, Kogonada, έγινε ευρύτερα γνωστός το 2018 με την πολυβραβευμένη, αλλά άπαιχτη στην Ελλάδα (Cinobo ακούς;), ταινία του, Columbus, γυρισμένη στην ομώνυμη πόλη της Ιντιάνα.

Εκεί, ένας νεαρός, κορεατικής καταγωγής, που αναγκάζεται να μείνει στη πόλη επειδή ο αρχιτέκτονας πατέρας του έχει πέσει σε κώμα, γνωρίζει μια ντόπια νεαρή που αποφασίζει να ξεχάσει τα προσωπικά θέλω της, για να φροντίσει την μητέρα της, που βρίσκεται σε φάση απεξάρτησης από ουσίες. Περπατώντας και συζητώντας στην πόλη οι δυο τους, γνωρίζουν ο ένας τον άλλον, τους εαυτούς τους, τους γονείς τους και τα αρχιτεκτονικά 'μνημεία' της, σε μια γλυκόπικρη, λυρική και εντελώς ζεν εκδοχή, του αμερικάνικου mumblecore.

Στο 'Μετά τον Γιανγκ' υπογράφει ένα φουτουριστικό οικογενειακό, υπαρξιακό δράμα που βασίζεται σε ένα διήγημα για παιδιά του Αλεξάντερ Γουάινσταϊν από μια συλλογή του από το 2016 (Children of the New World). Αν και το βασικό θέμα του αφορά την απώλεια, ο technobot (από τη τεχνολογία και το ρομπότ), Γιανγκ, αποδεικνύεται πως δεν ήταν απλά ένα τεχνολογικό επίτευγμα που έχει σαν αποστολή του να συντροφεύει και να μορφώνει τα παιδιά (ο Γιανγκ έχει επιλεγεί ως ασιατικής μορφής για ένα ασιατικής καταγωγής παιδί που έχει υιοθετηθεί από μια οικογένεια ενός λευκού άντρα και μιας αφρικανικής καταγωγής γυναίκα). Στην προσπάθεια του Τζέικ να τον επιδιορθώσει, φτάνει σε έναν σκληρό δίσκο στον οποίο βρίσκονται αποθηκευμένες οι αποκαλυπτικές για τον ίδιο, μνήμες του Γιανγκ, σε αποσπάσματα μερικών δευτερολέπτων.

Σε αντίθεση με την τεχνοφοβική αντιμετώπιση ανάλογων θεμάτων από την λογοτεχνία και το σινεμά, η διαδρομή που ακολουθεί ο Τζέικ προς το παρελθόν του Γιανγκ, συνθέτει μια μελαγχολική ελεγεία πάνω στην ύπαρξη των όντων, όπου και τα ρομπότ διαθέτουν συναισθηματική μνήμη, ατομική και εθνική ταυτότητα (ο Γιανγκ, αν και αναρωτάται αν είναι Κινέζος, γνωρίζει τα πάντα για την Κίνα και διδάσκει Καντονέζικα στη μικρή Μίκα. Την γλώσσα με την οποία επικοινωνούν στις πιο ιδιαίτερες στιγμές τους - όπως αποκαλύπτουμε με συγκίνηση στο φινάλε).

Ο Kogonada ακολουθεί την ίδια αρχιτεκτονική και αιθέρια αφηγηματική δομή με το Columbus (υπογράφοντας και το μοντάζ), την οποία διανθίζει με τις αποσπασματικές αναμνήσεις του Γιανγκ, μέσα από μια εικονογραφία που ξεχειλίζει από ψυχεδελικό και still life λυρισμό. Φέρνει στο νου τόσο τον Όζου, όσο και τον Τέρενς Μάλικ. Το γεμάτο ασιατικές επιρροές σκηνικό, οι χρωματικές παλέτες της φωτογραφίας, οι ερμηνείες και το μουσικό σκορ από τους Ασκα Ματσουμίγια και Ρουίτσι Σακαμότο, συνθέτουν ένα μελαγχολικό, αλλά αισιόδοξο κινηματογραφικό 'παραμύθι' για την τεχνολογία που μπορεί όχι μόνο να μας αποξενώσει από την 'πραγματική ζωή', αλλά και να μας την υπενθυμίσει, παροτρύνοντάς μας, να μείνουμε όσο γίνεται, ανθρώπινοι και άνθρωποι.

Info: Μετά τον Γιανγκ (After Yang). Δραματική Φαντασίας. ΗΠΑ, 2022. Πρεμιέρα: Πέμπτη 10 Μαρτίου. Σκηνοθεσία: Kogonada. Παίζουν: Κόλιν Φάρελ, Τζόνι Τέρνερ-Σμιθ, Τζάστιν Χ, Σμιθ. Διανομή: Tanweer.


ΣΗΜΕΙΟ ΒΡΑΣΜΟΥ: Μέσα στην ανελέητη πίεση μιας εστιατορικής κουζίνας, ένας σεφ διαπληκτίζεται με την ομάδα του και έναν άλλο σεφ που έρχεται σαν πελάτης μαζί με μια κριτικό εστιατορίων, την πιο πολυσύχναστη βραδιά της χρονιάς.

Γυρισμένη σε ένα πραγματικά μονό πλάνο και μέσα από 4 απόπειρες (για να κρατηθεί η τρίτη), η ταινία του Φίλιπ Μπαραντίνι (που έχει παίξει δίπλα στον πρωταγωνιστή, Στίβεν Γκρέιαμ στην γνωστή σειρά, Band of Brothers), μεταφέρει αυτούσια στην οθόνη, την ένταση σε ρυθμούς θρίλερ, που επικρατεί κάθε βραδιά στην κουζίνα και στην σάλα ενός πολυσύχναστου εστιατορίου. Είναι δομημένη με τέτοιο τρόπο, ώστε να δίνει 'ανάσες' στις 'σκηνές πλήθους' για να ανασυνταχθούν, χωρίς cut και διαλείμματα στην αφήγηση. Όλοι όσοι έχουν δουλέψει σε κουζίνες και σάλες (μαζί και ο γράφων), μπορούν να εγγυηθούν για την αυθεντικότητα όλων όσων συμβαίνουν, για τους εν δυνάμει αδύναμους κρίκους στο προσωπικό ή τους ιδιαίτερα δύστροπους πελάτες.

Όλα δουλεύουν ρολόι και οι ερμηνευτές, είναι κάτι παραπάνω από επαρκείς. Λίγο κλισέ οι χαρακτήρες των δύο ατόμων στη λάντζα και οι 'εθισμοί' του κεντρικού χαρακτήρα που θα μπορούσαν να είχαν 'δουλευτεί' λίγο περισσότερο. Αγχώδης και συναρπαστική.

Info: Σημείο Βρασμού (Boiling Point). Δραματική. Βρετανία, 2021. Πρεμιέρα: Πέμπτη 10 Μαρτίου. Σκηνοθεσία: Φίλιπ Μπαραντίνι. Παίζουν: Στίβεν Γκρέιαμ, Τζέισον Φλέμινγκ, Ρέι Πάνθακι, Βινέτ Ρόμπινσον, Αλις Φήταμ, Χάνα Γουόλτερς, Μαλάχι Κίρμπι. Διανομή: Cinobo.


Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΗΣ ΛΕΥΚΗΣ ΑΓΕΛΑΔΑΣ: Η ζωή της Μίνα ανατρέπεται όταν μαθαίνει ότι ο σύζυγός της, ο Μπαμπάκ, αποδείχθηκε αθώος για το έγκλημα για το οποίο εκτελέστηκε. Οι αρχές απολογούνται για το λάθος τους και προσφέρουν αποζημίωση, αλλά τότε η Μίνα ξεκινά μια βουβή μάχη κόντρα σ’ ένα κυνικό σύστημα για το καλό της ίδιας και της κωφάλαλης κόρης της.

Όταν ξεμένει από χρήματα, ένας άγνωστος με το όνομα Ρεζά χτυπάει την πόρτα της, λέγοντας ότι έχει έρθει για να ξεπληρώσει το χρέος του στον Μπαμπάκ. Η Μίνα στην αρχή είναι επιφυλακτική, αλλά αφήνει όλο και περισσότερο τον Ρεζά στη ζωή της, αγνοώντας το μυστικό που τους συνδέει.

Με συμμετοχή στο Διαγωνιστικό Τμήμα του Φεστιβάλ Βερολίνου το 2021, η Μπαλάντα της Λευκής Αγελάδας, είναι άλλο ένα εξαιρετικό ψυχολογικό δράμα από το Ιράν που πίσω από την απλή του ιδέα που θα ταίριαζε σε μία σαπουνόπερα 'της σειράς', κρύβει πολλά περισσότερα.

Η Μίνα δέχεται πιέσεις από την οικογένεια του συζύγου της που σε τέτοιες περιπτώσεις, οφείλει να παντρευτεί τον αδελφό του αποδημήσαντα.

Ευτυχώς για αυτήν, ο αδελφός του άντρα της δείχνει κατανόηση, όχι όμως και ο πεθερός της, που τελικά αποφασίζει να διεκδικήσει τα χρήματα της αποζημίωσης για τον εαυτό του. Η παρουσία του άγνωστου άντρα την βάζει σε περισσότερους μπελάδες, τόσο με τον σπιτονοικοκύρη της, όσο και τα πεθερικά της. Στη συνέχεια, ούτε η σχέση της με τον ευεργέτη της δεν θα κρατηθεί συνέχώς ομαλή, σε μια κοινωνία που καραδοκεί τους παραβάτες και τις γυναίκες, παρακολουθώντας την παραμικρή τους 'παρεκτροπή'.

Γυρισμένη από τον Μπεχτάς Σανσέα και την μόνιμη πρωταγωνίστριά του, Μαριάμ Μογκαντάμ (Leaf of Life), που συμμετέχει και στα σενάρια των ταινιών τους (υποθέτουμε πως γύρισε τις σκηνές που η πρωταγωνίστρια βγάζει τη μαντίλα), η ταινία που ακολουθεί τη σχολή Φαραντί (Ένας Χωρισμός), του κοινωνικοπολιτικού δράματος με στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ. είναι η δεύτερη ιρανική ταινία που βλέπουμε αυτή τη σεζόν, μαζί με το 'Δεν Υπάρχει Κακό' του Ρασούλοφ, που αμφισβητεί την ύπαρξη της θανατικής Ποινής στο Ιράν και την αποτελεσματικότητα του θεοκρατικού συστήματος (υπενθυμίζοντας μας στην αρχή την απαίτηση του Θεού προς τον Μωυσή, να θυσιαστεί μια αγελάδα), απονομής δικαιοσύνης.

Η θέση της γυναίκας σε μια θεοκρατική, πατριαρχική, ισλαμική κοινωνία, χήρας ή μη, είναι άλλο ένα από τα θέματά της. Ένα θέμα που παραμένει ανεξάντλητο, ήδη από την εποχή του Τζαφάρ Παναχί, της Σαμίρα και της Χάνα Μαχμαλμπάφ, μέχρι σήμερα. Η ηρωίδα, πέρα από την αποζημίωση, θα ζητήσει και τη συγνώμη των νομικών που καταδίκασαν σε θάνατο, άδικα τον άντρα της. Σταδιακά, θα δοθεί από ευγνωμοσύνη και απελπισία στον ευεργέτη της, χωρίς να γνωρίζει την πραγματική του ταυτότητα.

Η ταινία, προσπαθεί και καταφέρνει να καταρρίψει πολλά 'ταμπού' πριν από το αναπάντεχο για την ηρωίδα, φινάλε της. Γυρισμένη με ακρίβεια, τόλμη και ευαισθησία, συνεχίζει μια ρεαλιστική κινηματογραφική παράδοση που συνεχίζει να μας εκπλήσει και να μας συγκινεί.

Info: Η Μπαλάντα της Λευκής Αγελάδας (Ghasideyeh Gave Sefid/Ballad of a White Cow). Δραματική. Ιραν, Γαλλία, 2020. Πρεμιέρα: Πέμπτη 10 Μαρτίου. Σκηνοθεσία: Μπεχτάς Σανσέα & Μαριάμ Μογκαντάμ. Παίζουν: Μαριάμ Μογκαντάμ, Αλιρεζά Σάνι Φαρ, Πούρια Ραχιμί Σαμ, Αβίν Πουρ Ραουφί. Διανομή: Danaos Films.


RIVER: Τα ποτάμια είναι οι αρτηρίες του πλανήτη. Όπου κυλούν μπορούν να εκδηλωθούν, να επιβιώσουν, ακόμα και να ευδοκιμήσουν μορφές ζωής, μεταξύ αυτών και η ανθρώπινη ζωή.

Η επιθυμία των ποταμών καθόρισε την αρχική μας μοίρα. Ήταν οι δίοδοι μεταφοράς που επέτρεψαν και καλλιέργησαν την ανθρώπινη εξάπλωση και τα σύνορα μεταξύ περιοχών και χωρών.

Όπως τα ποτάμια διαμόρφωσαν το τοπίο, διαμόρφωσαν και την ανθρώπινη ύπαρξη. Το RIVER πηγαίνει το κοινό του ένα ταξίδι στο χώρο και τον χρόνο, το οποίο εκτείνεται σε τρεις ηπείρους και αποτυπώνεται με εξαιρετική σύγχρονη φωτογραφία, καθώς και δορυφορικά πλάνα. Η ταινία δείχνει ποτάμια σε κλίμακες και από απόψεις που δεν έχουν παρουσιαστεί ξανά.

Η συνένωση εικόνας, μουσικής και αραιού ποιητικού σεναρίου δημιουργεί μια ταινία ονειρική, μια ωδή στο φυσικό κόσμο και μια αναδιήγηση της ιστορίας τόσο των ποταμών όσο και του ανθρώπινου πολιτισμού.

Οι 39 χώρες που απεικονίζονται στην ταινία είναι: Αυστραλία, Μπαγκλαντές, Βολιβία, Βοσνία & Ερζεγοβίνη, Μποτσουάνα, Βραζιλία, Καμπότζη, Καναδάς, Κίνα, Δομινικανή Δημοκρατία, Αίγυπτος, Αιθιοπία, Γερμανία, Ισλανδία, Ινδία, Ινδονησία, Ιράκ, Ιταλία, Ιαπωνία, Κένυα, Λάος, Μαδαγασκάρη, Μεξικό, Μογγολία, Μιανμάρ, Νεπάλ, Νέα Ζηλανδία, Νιγηρία, Νορβηγία, Πακιστάν, Παναμάς, Ρωσία, Νότια Κορέα, Ισπανία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ηνωμένο Βασίλειο, Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, Ουζμπεκιστάν και Ζάμπια.

Μετά το MOUNTAIN, που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα το 2018, έρχεται το δεύτερο ντοκιμαντέρ από της Τζένιφερ Πίντομ με την Αυστραλιανή Ορχήστρα Δωματίου. Το RIVER, εξετάζει τη θαυμαστή σχέση ανάμεσα στους ανθρώπους και τα ποτάμια. Μια εξαιρετική κινηματογραφική εμπειρία και μουσική Οδύσσεια με την υποβλητική αφήγηση του Γουίλεμ Νταφόε και μουσική από τους Radiohead.

Info: River. Μουσική, Ντοκιμαντέρ. Αυστραλία, 2021. Πρεμιέρα: Πέμπτη 10 Μαρτίου. Σκηνοθεσία: Τζένιφερ Πίντομ & Τζόζεφ Νιζέτι. Αφηγητής: Γουίλεμ Νταφόε. Με την Αυστραλιανή Ορχήστρα Δωματίου. Διανομή: Neo Films.


ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ: Η Μέι Λι, μια 13χρονη έφηβη που εντελώς ξαφνικά μεταμορφώνεται σε γιγάντιο κόκκινο πάντα κάθε φορά που ενθουσιάζεται (πράγμα που συμβαίνει ΠΑΝΤΑ). Η υπερπροστατευτική, αν όχι κάπως αυταρχική μητέρα της, Μινγκ, μπλέκει συνεχώς στα πόδια της κόρης της—ό,τι χειρότερο, δηλαδή, μπορεί να συμβεί σε μια έφηβη.

Πρόκειται για τη νέα ταινία των Disney και Pixar, σε σκηνοθεσία της Ντόμι Σι, η οποία κέρδισε Οσκαρ το 2018, για την μικρού μήκους ταινία της, Bao.

Τα μηνύματα για το πως να παραμένει κανείς αληθινός στα πιστεύω, τα όνειρα, τα θέλω και τον εαυτό του, χωρίς να χάνει την μοναδική του ταυτότητα, παραμένουν τα ίδια από ταινία σε ταινία και είναι πάντοτε επίκαιρα. Μονάχα ο τρόπος αλλάζει, σε άλλη μια εξαιρετική δημιουργία που απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους και που θα προβάλλεται στα Ελληνικά και στα Αγγλικά.

Info: Πάντα στο Κόκκινο (Turning Red). Κινούμενα Σχέδια. ΗΠΑ, 2022. Πρεμιέρα: Πέμπτη 10 Μαρτίου. Σκηνοθεσία: Ντόμι Σι. Με τις φωνές των: Ρόζαλι Τσιανγκ, Σάντρα Ο, Αβα Μορς (Αγγλικά) & Βίκυς Νικολαίδου, Πέγκυς Μανωλά, Λυδίας Τζανουδάκη, Χρήστου Πλαϊνη, Βούλας Κώστα, Πηνελόπης Σκαλκώτου, Μαρίας Ζερβού, Εριέττας Σαούγκου, Μαρτίνας Δημοπούλου, Χρήστου Συριώτη. Διανομή: Feelgood Entertainment.

εμφάνιση σχολίων