0
1
σχόλια
200
λέξεις
Α' ΠΡΟΣΩΠΟ
«Αν μπορούσαμε να δεχτούμε το θεμελιώδες μυστήριο της ύπαρξής μας, τότε μπορεί να βρισκόμασταν πιο κοντά, σε αυτό το είδος της ευτυχίας που έρχεται με την αθωότητα»
 
DOCTV.GR
11 Νοεμβρίου 2020
Αυτός ο έρωτας για το όνειρο, για την απόλαυση του να ονειρεύομαι, τελείως απαλλαγμένος από οποιαδήποτε ανάγκη για εξήγηση, είναι ένα από τα βαθιά αισθήματα που μ' έφεραν κοντά στο σουρεαλισμό.

Όλη μου τη ζωή κακοποιήθηκα από ανθρώπους που ήθελαν απαντήσεις.
«Γιατί είναι αυτό έτσι και όχι αλλιώς;»
«Ποια είναι η ερμηνεία σου γι' αυτό;».
Αυτή η οργή του να καταλάβεις, να γεμίσεις τα κενά, το μόνο που κάνει είναι, τη ζωή αφόρητα μπανάλ.

Αν μπορούσαμε να αφήσουμε τη ζωή μας στα χέρια της μοίρας, να δεχτούμε το θεμελιώδες μυστήριο της ύπαρξής μας, τότε μπορεί να βρισκόμασταν πιο κοντά, σε αυτό το είδος της ευτυχίας που έρχεται με την αθωότητα.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Luis Buñuel, Η τελευταία πνοή, Εκδ. Οδυσσέας. Ο Ισπανός Λουίς Μπουνιουέλ (22 Φεβρουαρίου 1900- 29 Ιουλίου 1983) ήταν ένας από τους μεγαλύτερους κινηματογραφικούς σκηνοθέτες. Εκπρόσωπος του υπερεαλιστικού κινήματος, διαμόρφωσε ένα δικό του προσωπικό στυλ και έκανε ταινίες που πολλές από τις οποίες θεωρούνται σήμερα κλασικές (όπως «Το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου», «Η κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας» και «Η ωραία της ημέρας»). 


Διαβάστε επίσης:
Μπονιουέλ: Αγαπήσαμε
Υπόγειες απολαύσεις
εμφάνιση σχολίων