ΖΗΝ Τα λάθη

ΖΗΝ ΛΑΘΗ ΟΜΟΙΟΤΗΤΑΣ: Σ’ αυτή την κατηγορία ανήκει πιθανότατα η πλειονότητα των λαθών μας. Συχνά επαναλαμβάνουμε μορφές συμπεριφοράς, όταν τα δεδομένα φαίνονται παρόμοια. Μπορεί μια Δευτέρα πρωί να σηκωθούμε, να ετοιμαστούμε για τη δουλειά, να πάρουμε την τσάντα μας, να ανοίξουμε την πόρτα του αυτοκινήτου μας, να καθίσουμε πίσω από το γνώριμο τιμόνι, και να οδηγήσουμε το αυτοκίνητο στην παλιά μας δουλειά αντί σ’ αυτή που είμαστε τώρα. Κάποιος άγνωστος μας θυμίζει έναν γνωστό μας και του φερόμαστε σαν να ήταν πράγματι ο γνωστός μας. Άλλοτε πάλι, τελειώνουμε μια σημαντική αναφορά και την πετάμε στο καλάθι των αχρήστων σαν να ήταν σκουπίδι. Αυτά τα λάθη προέρχονται από την εξοικείωση με κάτι, πρέπει να παραδεχτούμε όμως ότι η ίδια συμπεριφορά θα μπορούσε να είναι σωστή. Σφάλαμε, επειδή ανταποκριθήκαμε σε γνώριμες ενδείξεις, που όμως υπήρξαν κάτω από διαφορετικές συνθήκες.

ΛΑΘΗ ΑΦΗΡΗΜΑΔΑΣ: Η μνήμη μας πάει βόλτα. Κάνεις ένα πρόγραμμα για να τελειώσεις κάποιες καθημερινές δουλειές και ξεχνάς πολλές από αυτές. Ενώ συγυρίζεις το δωμάτιό σου, χτυπάει το τηλέφωνο, και μετά το τηλεφώνημα φεύγεις από το σπίτι χωρίς να έχεις τελειώσει το δωμάτιο. Δεν θυμάσαι πού έβαλες το παλτό σου. Μπαίνεις στην κουζίνα και ξεχνάς τι μπήκες να κάνεις. Ακόμη χειρότερα, ξεχνάς να πάρεις το φάρμακό σου, να ελέγξεις τα φρένα σου ή να τελειώσεις μια σοβαρή εργασία για τη δουλειά ή το σχολείο.

ΛΑΘΗ ΑΓΝΟΙΑΣ: Ενώ ξέρουμε ότι δεν ξέρουμε, προβαίνουμε σε δράση ούτως ή άλλως. Τα λάθη αυτά μπορεί να είναι από αστεία (όπως το να παραγγείλουμε κάτι από ένα εξωτικό μενού και να δούμε κάτι άγνωστο να μας κοιτάζει μέσα από το πιάτο μας) ως τραγικά («Καλά, είναι τόσο δύσκολο να οδηγήσεις βάρκα;»).

ΛΑΘΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ: Νομίζουμε πως ξέρουμε. Μια μέρα που κάνει παγωνιά, υποθέτουμε λανθασμένα πως έχουν ζεστάνει το νερό στην πισίνα και κάνουμε βουτιά. Συχνά κάνουμε τέτοιου είδους λάθη κατ’ επανάληψη. Λάθη αντίληψης κάνουμε, όταν υπερασπιζόμαστε κάτι με πάθος, βασιζόμενοι σε μια πληροφορία που δεν είμαστε σίγουροι ότι υφίσταται, για να ανακαλύψουμε αργότερα ότι η πληροφορία ήταν πράγματι ανυπόστατη. Η επιθυμία μας υπερνικά την πραγματικότητα και σφάλουμε, επειδή αρνούμαστε να δούμε.

ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ, ΔΕΝ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΛΑΘΗ, κι όταν δεν κάνεις λάθη, σημαίνει πως δεν κάνεις τίποτα.

-Μου λες δηλαδή ότι θέλεις να κάνω λάθη;

Ακριβώς. Θέλω να κάνεις λάθη -επειδή θέλω η ζωή σου να είναι όσο το δυνατόν χαρούμενη. Δεν υπάρχει αληθινή χαρά όταν είμαστε άδειοι, δεν κάνουμε τίποτα και ζούμε χωρίς να διακινδυνεύουμε: Η αληθινή επιτυχία είναι πάντα ο τελευταίος κρίκος μιας αλυσίδας αποτυχημένων προσπαθειών.


Απόσπασμα από το βιβλίο του Walter Anderson Μαθήματα αυτοπεποίθησης, εκδ. Διόπτρα. Ο Γουόλτερ Άντερσον είναι συγγραφέας, και καθηγητής στη Νέα Σχολή Κοινωνικής Έρευνας της Νέας Υόρκης.
 

εμφάνιση σχολίων