Ναθαναήλ: Δεν ξέχασα Α' ΠΡΟΣΩΠΟ ανθρώπους που αγάπησα

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ Αντισυμβατική, φεμινίστρια, άγαμη μητέρα, αυτοδημιούργητη επιχειρηματίας, μοναχική, φυσιολατρία, μελαχρινή σ ένα σινεμά με ξανθιές, είδωλο. Η Έλενα Ναθαναήλ δεν ήταν ηθοποιός, ήταν μια υπέροχη γυναίκα.

Δε μου λείπει ούτε η δόξα, ούτε το χειροκρότημα, ούτε να ζήσω στο σανίδι ενδιαφέρομαι με απώτερο σκοπό να πεθάνω εκεί. Δε μου λέει τίποτα αυτή η θυσία. Αυτή η φιλοδοξία. Τη σέβομαι, την εκτιμώ, θαυμάζω τους ανθρώπους που το εννοούν και το κάνουν. Εγώ όμως δεν το εννοώ και δεν το κάνω.

Δεν πρόκειται να πεθάνω σε κανένα σανίδι. Είμαι ευτυχής χωρίς αυτά και ούτε τα ήθελα και ποτέ. Δε μου λείπουν και ούτε θα μου λείψουν. Επειδή δεν είμαι αχάριστη, αναγνωρίζω ότι μου δόθηκαν απλόχερα πολλά πράγματα. Το επάγγελμά μου ολόκληρο μου ''δόθηκε''. Δεν το επέλεξα. Μου έτυχε. Και πραγματικά, δεν έκανα καμία υποχώρηση.

Πέρασα υπέροχα χρόνια και όλοι μου φέρθηκαν υπέροχα. Ίσως γιατί φερόμουνα σε όλους με σεβασμό και ποτέ δεν ενόχλησα κανέναν. Ούτε ανταγωνιστικό άτομο είμαι, ούτε υπήρξα ποτέ ματαιόδοξη. Τη ματαιοδοξία του δημοσίου προσώπου δεν την είχα ποτέ. Είναι σπουδαία δουλειά ο Κινηματογράφος. Μαγική υπόθεση, αναντίρρητα. Μπορείς εύκολα να παρασυρθείς.

Δεν ενδιαφέρθηκα  να βγω να ασκήσω τα καθήκοντα  του ''δημοσίου προσώπου'' που λέγαμε. Δε με ενδιέφεραν ούτε οι συνεντεύξεις, ούτε σκάνδαλα να στήσω. Δεν ήθελα καθόλου μα καθόλου να εκτίθεμαι. Σεβόμουν το σπίτι μου, τον εαυτό μου, την αξιοπρέπειά μου.

Δεν ήθελα να έχω αυλή. Φίλους μόνο ήθελα να έχω. Έχω επιλέξει τους ανθρώπους μου. Και οι άνθρωποί μου είναι λίγοι. Έχω μικρή αγκαλιά. Περνάω καλύτερα μόνη παρά με κόσμο. Εκτιμώ πιο πολύ τους φίλους μου από ''μακριά.'' Πιο πολύ τους αγαπώ έτσι. Δεν ξέχασα κανέναν. Δεν έχω ξεχάσει ανθρώπους που αγάπησα κι έχουν πεθάνει πριν από δεκαπέντε, είκοσι χρόνια, και θα ξεχάσω ένα φίλο που έχω να τον δω δεκαπέντε, είκοσι μέρες;


Απόσπασμα από συνέντευξη που έδωσε η ελληνίδα ηθοποιός στον Σωτήρη Κακίση στο περιοδικό Symbol. Γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 1947 στην Αθήνα και Έφυγε από τη ζωή στις 4 Μαρτίου 2008. Καταγόταν από εύπορη οικογένεια. Το επώνυμο "Ναθαναήλ" ήταν το μητρώνυμό της. Ολόκληρο το ονοματεπώνυμο της ήταν Ελένη Ναθαναήλ Δεληβασίλη. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Πέλου Κατσέλη. Πρωτοεμφανίστηκε στο σινεμά στην ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη Κάτι να καίει (1964) στην ηλικία των 16 ετών. Έπειτα προσκλήθηκε στη Γερμανία για να πρωταγωνιστήσει στην -βασισμένη στην ομώνυμη νουβέλα του Τόμας Μαν- ταινία του Ρολφ Τίλε "Το αίμα των Βελζούνγκεν" ("Ένοχος δεσμός").[2] Επιστρέφοντας στην Ελλάδα έκανε καριέρα στο θέατρο και το σινεμά. To 1968 βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ ελληνικού Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για την ταινία Ραντεβού με μία άγνωστη. Για αρκετά χρόνια πριν από το θάνατο της είχε αποσυρθεί από τα καλλιτεχνικά δρώμενα και είχε γίνει επιχειρηματίας. κάνοντας μόνο επιλεκτικές εμφανίσεις.


Ακολουθήστε μας στο Instagram και στο Fb για να βλέπετε τα άρθρα που σας ενδιαφέρουν


Διαβάστε επίσης:
Σταθείτε στις λέξεις
Μπουκάλας: Μου παρήγγειλε τ’ αηδόνι
Μπρόντσκι: Περί τυραννίας

εμφάνιση σχολίων