«Ας πούμε ότι φέτος στις γιορτές ο κολλητός σας φίλος έχει κατάθλιψη, ας τον βαφτίσουμε Πέτρο, γιατί έχω περάσει κλινική κατάθλιψη δύο φορές στη διάρκεια των Χριστουγέννων. Τι μπορείτε να κάνετε για τον φίλο σας τον Πέτρο;
Ας υποθέσουμε ότι έχει όρεξη για παρέα. Το να βγει είναι μάλλον απίθανο. Όταν περνάς κατάθλιψη δεν θέλεις να πολυ-βγαίνεις. Πηγαίνετε στο σπίτι του και εκεί ο Πέτρος θέλει να δείτε για χιλιοστή φορά τα Φιλαράκια με delivery χωρίς να βγάζει άχνα.
Σαφώς η συντροφιά του δεν είναι ιδιαίτερα ευχάριστη αλλά οι άνθρωποι που αγαπάμε δεν οφείλουν να είναι γελωτοποιοί μας, δεν οφείλουν να μας διασκεδάζουν. Ιδίως όταν είναι άρρωστοι, πάμε με τα νερά τους.
Από την άλλη, ο Πέτρος μπορεί να μην γουστάρει καθόλου να δει άνθρωπο, ούτε καν τον κολλητό του. Κι αυτό είναι σεβαστό, δεν μπορείς να του επιβάλλεις την παρουσία σου. Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να στείλεις ένα μήνυμα το πρωί κι ένα μήνυμα το βράδυ. Να είσαι προετοιμασμένος ότι στο μήνυμα θα λαμβάνεις σχεδόν πάντα την ίδια απάντηση:
-Τι κάνεις αγορίνα; Πώς είσαι σήμερα;
-Χάλια.
Δεν έχει σημασία. Όσες φορές και να στο πει, εσύ να στέλνεις τα μηνύματα. Γιατί; Γιατί αυτό που χρειάζεται ανάμεσα σε άλλα, είναι η αίσθηση ότι δεν είναι μόνος του, ότι αυτό που περνάει δεν το περνάει τελείως απομονωμένος και ακόμη κι ένα μήνυμα στο instagram, δείχνει την παρουσία σας στην ζωή του, ότι τον σκέφτεστε.
Πολλές φορές, παρόλο που θα γκρινιάξει ότι δεν γουστάρει τα τηλέφωνα, αν τον πάρετε κάποια φορά απροειδοποίητα μπορεί αν του δώσει μια χαρά που ακόμη κι ο ίδιος δεν θέλει να ομολογήσει στον εαυτό του.
Πάνω από όλα, σε περίπτωση που ω μη γένοιτο, ο Πέτρος μέσα στις γιορτές δεν την παλεύει και αρχίζει να κάνει σκοτεινές σκέψεις, αν στο μεταξύ έχετε φροντίσει να δείξετε ότι είστε απίκο, έχει μία άκρη, έχει μία καβάτζα της καρδιάς και ξέρει ότι μπορεί να στείλει ένα μήνυμα και να πάρει ένα τηλέφωνο ακόμη κι αν είναι 3 ή 4 το πρωί. Κάντε υπομονή και χαρίστε του την παρουσία σας όπως εκείνος την επιθυμεί».
Οι γιορτές και η προσδοκία της ευτυχίας με την οποία συχνά συνοδεύονται, μπορούν να γίνουν η αφορμή για την επιδείνωση των καταθλιπτικών συμπτωμάτων. Αντί να πιέζουμε τους ανθρώπους μας που έχουν κατάθλιψη να έρθουν μαζί μας σε εξόδους, ψώνια και τραπέζια, υπάρχουν ουσιαστικοί τρόποι να σταθούμε δίπλα τους και να τους δηλώσουμε την παρουσία μας, με κατανόηση και νοιάξιμο.