«Το ΔΝΤ, με τη λιτότητα, αψηφά τη δημοκρατία. Οι πολίτες πρέπει να οργανωθούν σε διεθνές επίπεδο»
DOCTV.GR
6 Απριλίου 2016
«Κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πολέμου η νεολαία της Ευρώπης θυσιάστηκε στο όνομα του έθνους, του πολιτισμού ή της δημοκρατίας. Σήμερα είναι διαφορετικά. Ευτυχώς δεν υπάρχουν χαρακώματα ανάμεσα στη Γερμανία και τη Γαλλία, όμως οι χρηματοπιστωτικές αγορές που έχουν θεοποιηθεί απαιτούν αέναη ικανοποίηση και θυσίες που συνδέονται μ’ αυτή την ικανοποίηση των απαιτήσεών τους. Είναι αυτό επιθυμητό και θετικό για τους πληθυσμούς; Σύμφωνα με πολλές κυβερνήσεις και χρηματοπιστωτικούς θεσμούς, ναι... όντως. Αυτό αποτελεί ακόμα ένα πεδίο συναίνεσης μεταξύ τους. Οι θυσίες όμως είναι μάταιες. Στην πραγματικότητα οι χρηματοπιστωτικές αγορές δεν ικανοποιούνται ποτέ και θέλουν όλο και περισσότερες. Οι εκπρόσωποί τους λένε ότι «αυτό δεν είναι αρκετό» και ζητάνε περισσότερο».
«Οι κυβερνήσεις έχουν υποταχθεί στις ελίτ. Οι πολίτες πρέπει να είναι σ’ επαφή και να πιέζουν τους εκπροσώπους τους, ώστε αυτοί να παίρνουν συγκεκριμένα μέτρα. Σε πολλές χώρες, εξαιτίας των πολλών άμεσων και έμμεσων φόρων, η κατώτερη και οι μεσαίες τάξεις ασφυκτιούν.
Είναι χρήσιμο να τους μειώσουμε αυτούς τους φόρους και ιδιαίτερα τον ΦΠΑ. Πώς; Να σας δώσω ένα παράδειγμα που ισχύει για κάθε χώρα. Μια πιθανή λύση θα ήταν η επιβολή ενός μικρο-φόρου σε όλες τις ηλεκτρονικές πληρωμές. Δεν εννοώ τον φόρο Τόμπιν. Κάθε φορά που πηγαίνετε στο εστιατόριο ή που χρησιμοποιείτε την πιστωτική σας κάρτα θα καταβάλλετε έναν φόρο 0,2%. Στην Ελβετία, αυτό θα έφτανε για να πληρωθούν όλοι οι φόροι. Και αυτό διότι οι χρηματοπιστωτικές συναλλαγές είναι πολύ υψηλές. Στην Ελβετία, φτάνουν στο 200% του ΑΕΠ.
Ετσι, εάν πληρώνουμε το 0,2% σε όλες τις ηλεκτρονικές πληρωμές και στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές, θα μπορούσαμε να πληρώσουμε όλους τους φόρους. Είναι κάτι απλό. Πληρώνεις τους φόρους σου κάθε φορά που πηγαίνεις στο εστιατόριο ή κάθε φορά που χρησιμοποιείς την πιστωτική σου. Τεχνικά είναι πολύ εύκολο, αλλά πολιτικά είναι ένα πολύ ευαίσθητο θέμα, καθώς οι χρηματοπιστωτικές ελίτ δεν θέλουν ούτε να ακούσουν γι’ αυτό. Έτσι λοιπόν χρειαζόμαστε ενεργούς πολίτες, οι οποίοι θα απαιτήσουν τέτοιες λύσεις».
«Μια πολιτισμένη κοινωνία πρέπει να κρατά υπό έλεγχο τις ανισότητες. Αυτές πρέπει να είναι λογικές. Να σας δώσω ένα παράδειγμα. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ ο λόγος μεταξύ του υψηλότερου μισθού και του μέσου εισοδήματος ήταν περίπου σαράντα προς ένα. Οι ανισότητες δεν έχουν καμία δικαιολογία. Όχι μόνο από ηθικής απόψεως, αλλά και από οικονομικής. Υπονομεύουν την οικονομία μας και τη δημοκρατία μας. Ο Σόρος και οι όμοιοί του μπορούν να αγοράσουν μια επιχείρηση μέσων ενημέρωσης σαν μια φραντζόλα ψωμί. Οι αξίες της κοινωνίας μας ξεθωριάζουν».
«Η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με μια από τις βαθύτερες κρίσεις μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Εκτός από την οικονομική και προσφυγική διάσταση, υπάρχει και το θέμα των τρομοκρατικών επιθέσεων. Σήμερα η Ευρώπη εμπιστεύεται την τύχη της σε μια πολιτική ελίτ που είναι πλήρως υποταγμένη στη χρηματοπιστωτική ολιγαρχία. Όσον αφορά την εξωτερική πολιτική στη Μέση Ανατολή, η Ευρώπη επιλέγει να εκδιώξει κάποιους δικτάτορες αφήνοντας άλλους στη θέση τους, χωρίς να οργανώνει την επόμενη μέρα. Αυτό δεν ενδιαφέρει την Ευρώπη. Δείτε τι έγινε στο Ιράκ ή στη Λιβύη. Αυτό που βασικά ακολουθεί είναι το χάος. Είμαστε σ’ ένα κομβικό σημείο για την Ευρώπη, για τους λαούς της και τους πολίτες της. Οι τελευταίοι πρέπει να πάρουν το μέλλον στα χέρια τους, διότι εάν συνεχίσουμε με το business as usual, η κατάσταση θα χειροτερέψει».
«Το ΔΝΤ εγκρίνει χρηματοδοτικά προγράμματα, συχνά αμφίβολης χρησιμότητας για διάφορες χώρες. Στην περίπτωση της Ελλάδας, το μεγαλύτερο μέρος της χρηματοδότησης από το ΔΝΤ έφυγε από τη χώρα και χρησιμοποιήθηκε για την ικανοποίηση των πιστωτών. Πρόκειται για ένα βαρέλι δίχως πάτο. Μόλις η κατάσταση χειροτερεύει, τότε το Ταμείο χρησιμοποιεί το αγαπημένο του εργαλείο: τα μέτρα λιτότητας. Σύμφωνα με το ΔΝΤ, ένα υψηλό επίπεδο χρέους δικαιολογεί την επιβολή μέτρων λιτότητας. Μ’ αυτόν τον τρόπο, μπορεί και ελέγχει τα έθνη και αψηφά τη δημοκρατία».
Από συνέντευξη που έδωσε ο Μαρκ Σενέ στον Τάσο Τσακίρογλου την Εφημερίδα των Συντακτών. Ο Μαρκ Σενέ (Marc Chesney) διδάσκει Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης και ο τομέας του είναι τα χρηματοοικονομικά. Διετέλεσε αναπληρωτής κοσμήτορας στην Ανωτάτη Εμπορική Σχολή του Παρισιού. Είναι μέλος της ευρωπαϊκής ΜΚΟ Finance Watch και του πολιτικού και οικονομικού φόρουμ Contrepoint. Στα ελληνικά μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Α.Α. Λιβάνη το βιβλίο του «Από τον Μεγάλο Πόλεμο στη διαρκή κρίση».
εμφάνιση σχολίων