Ο χρόνος των Α' ΠΡΟΣΩΠΟ ώριμων ανθρώπων

Α' ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΕΤΡΗΣΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΑ ΟΤΙ ΜΟΥ ΥΠΟΛΕΙΠΕΤΑΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΖΩΗΣ απ’ ό,τι έχω ζήσει έως τώρα. Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.

ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΙΑ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΑΤΕΡΜΟΝΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ όπου συζητούνται καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δεν θα καταλήξει κανείς πουθενά.

ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΙΑ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΕΧΟΜΑΙ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει. Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες. Δεν θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί. Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.

ΜΕ ΕΝΟΧΛΕΙ Η ΖΗΛΙΑ ΚΑΙ ΟΣΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΥΠΟΤΙΜΗΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΙΚΑΝΟΤΕΡΟΥΣ για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματά τους. Μισώ να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο… μετά βίας για την επικεφαλίδα.

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΖΗΤΩ ΤΟΥΣ ΤΙΤΛΟΥΣ, τις επικεφαλίδες. Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται. Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα.

ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ ΔΙΠΛΑ ΣΕ ΠΡΟΣΩΠΑ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ. Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους. Που δεν επαίρονται για τον θρίαμβό τους. Που δεν θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους. Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους. Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.

ΤΟ ΟΥΣΙΩΔΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΣΤΗ ΖΩΗ. Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων. Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τούς δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.

ΝΑΙ, ΒΙΑΖΟΜΑΙ, ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΩ με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.

ΣΚΟΠΕΥΩ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΕΙ ΧΑΜΕΝΗ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΡΑΜΕΛΕΣ ΠΟΥ ΑΠΟΜΕΝΟΥΝ. Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απʼ όσες έχω ήδη φάει. Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου. Εύχομαι και ο δικός σου να είναι ο ίδιος, γιατί με κάποιον τρόπο θα φτάσεις κι εσύ.


Ο Mário de Andrade (9 Οκτώβρη 1893 – 25 Φεβ. 1945), πλήρες όνομα Mário Raul de Morais Andrade, ήταν Βραζιλιάνος ποιητής, μυθιστοριογράφος, μουσικολόγος, ιστορικός, κριτικός τέχνης και φωτογράφος. Από τους ιδρυτές του βραζιλιάνικου μοντερνισμού, είχε μεγάλη επιρροή στη σύγχρονη βραζιλιάνικη λογοτεχνία ενώ ήταν επίσης  πρωτοπόρος στον τομέα της εθνομουσικολογίας.

εμφάνιση σχολίων