Η ουσία είναι ότι τέσσερα χρόνια μετά και με πολλή προσωπική δουλειά από δεκάδες ανθρώπους της ευρύτερης περιοχής, το έρημο πάρκινγκ μετατράπηκε σε έναν υπέροχο κήπο, με παιδική χαρά και μικρό θεατράκι. Φυτεύτηκαν πολλά είδη δέντρων, θάμνων και λουλουδιών, μεταφέρθηκαν κυβικά χώματος, στήθηκαν ξύλινες κατασκευές, δημιουργήθηκαν παρτέρια, τοποθετήθηκαν εγκαταστάσεις παιχνιδιών και αναψυχής (παγκάκια, κιόσκια) που τις ζηλεύεις.
Και όλα αυτά χωρίς να δαπανήσει το ελληνικό δημόσιο χρήματα. Εκτός από τις υπερωρίες των μυστικών αστυνομικών που παρακολουθούσαν τον πρώτο καιρό την περιοχή, νομίζοντας ότι οι κάτοικοι θα φτιάξουν υπόγεια πυρηνική βάση εκτόξευσης πυραύλων.
Στο πάρκο γίνονται κάθε σαββατοκύριακο εκδηλώσεις.
Πολλές από αυτές αφορούν στα δεκάδες παιδιά που ζουν στην περιοχή και ήταν κλεισμένα σπίτια τους μέχρι να φτιαχτεί το πάρκο, ενώ υπάρχει σχεδόν κάθε εβδομάδα πρόγραμμα πολιτιστικών (εικαστικών και μουσικών) εκδηλώσεων. Στο πλαίσιό του έχουν κινητοποιηθεί δεκάδες καλλιτεχνικές παρεούλες, ενώ πολλές νέες ομάδες -από κουκλοθέατρα και μουσικά συγκροτήματα μέχρι παντομίμα και graffiti- ξεπήδησαν, σαν τα όμορφα λουλούδια, μέσα στο πάρκο.
Και συζητήσεις γίνονται βέβαια, διότι πρώτα απ’ όλα το πάρκο είναι μια κίνηση πολιτική.
Ναι, πολιτική, διότι η πολιτική μπορεί να είναι τόσο μεγάλη, όσο το να φυτεύεις ένα θάμνο στη γειτονιά σου και να φτιάχνεις ένα παγκάκι για να ξαποστάσει μια γιαγιά που έρχεται φορτωμένη από το μπακάλικο και γυρνάει στο σπίτι της.
Το φωτογραφικό υλικό που συνοδεύει το θέμα είναι τραβηγμένο από την κεντρική εκδήλωση για τον εορτασμό των τεσσάρων χρόνων λειτουργίας του πάρκου κι αποτυπώνει τη μαζικότητα του εγχειρήματος. Αυτό το διάστημα που ο καιρός φτιάχνει, το πάρκο της Ναυαρίνου είναι όλη μέρα γεμάτο κόσμο.
Πηγή:
Metamatic:taf